Zabawię sie w wojcieszka. Co myślicie o tej osobie?

[Lothar.]

Chcesz ocenę charakteru z modyfikowanego zdjęcia po zmianie plłci? Wąskie ramiona, wystające jabłko adama (tosterteron) duże usta (brak zahamowań) Wysokie czoło i podejrzany pozorny uśmiech, być może inteligencja i niestabilność?

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Trzeba podejmować "trudne decyzje" Ewo i umożliwić ludziom satysfakcjonujące życie. No i wtedy warto zaryzykować, wóz albo przewóz. Są ludzie niezdefiniowani i źle się czujący w swojej płci. Pamiętam że kiedyś czytałem o opętaniach poprzez zmarłych przeciwnej płci i kłopotów z tym związanych. Nagle czujesz hmm pociąg do koleżanek, co nigdy się nie zdarzało, napiła byś się rumu i pośpiewała szanty? >;)) A zamiast cienkich papierosów, to cygaro lub fajka? No i jak byś się z tym czuła? >;))

[Lothar.]

[Amigoland]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Słyszałes o przypadku Davida Reimera.? To są lata 60 te. Już wtedy to robili! Znaczy robili pewnie to dużo wcześniej, ale tu im sie udało plastycznie. To chyba był przełomowy moment, dlatego dorobili do tego całą  historię/ideologię. W każdym razie już wtedy z baby potrafili zrobić chłopa i na odwrót. Jak myślisz ile takich eksperymentalnych dzieł "sztuki" wystawili na światło dzienne? Ile jest tachich współczesnych aktorów, sportowców , idoli ??

Oj Ewka. Ta tradycja jest chyba jeszcze starsza...

Kto pozował do obrazu Mona Lisa?
Mona Lisa obojnakiem? Włoski naukowiec twierdzi, że Leonardo ...
Mona Lisa jest obojnakiem - oświadczył Silvano Vincenti na konferencji prasowej. Doszedł on bowiem do wniosku, że do obrazu pozowały dwie osoby. Pierwsza to Lisa Gherardini, żona Francesco del Giocondo. Drugim modelem był mężczyzna - kochanek Leonarda da Vinci, Salai.
Cześć Ewka.

[Lothar.]

No nie wiem, tym "profesorom" to się we łbach przekręca >;)))

[Sylwia]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

To zmodyfikowane zdjęcie. Szyja nie należy do tego człowieka. Co o nim teraz powiecie?

Mnie się ta szyja rzuciła w oczy, ale czasem zdjęcia tak wychodzą, szczególnie jak ktoś nieprofesjonalnie je robi ;)

[Sylwia]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

To jest kobieta,  znana. I co teraz powiecie?

Dla mnie na razie nie rozpoznawalna. Jakaś dziennikarka? Strzelam ;))

[Lothar.]

Tylko co jest na tym hmm obrazie, prawdziwe, jak to wszystko geszeft?



Antonio Salieri (ur. 18 sierpnia 1750 w Legnano, zm. 7 maja 1825 w Wiedniu) – włosko-austriacki kompozytor, kapelmistrz i pedagog urodzony w Republice Weneckiej, który swe dorosłe życie spędził w Wiedniu jako poddany dynastii Habsburgów.

Salieri przyczynił się do rozwoju XVIII-wiecznej opery, kształtując teatr muzyczny, a jego muzyka wywarła wpływ na twórczość ówczesnych kompozytorów. Jest autorem 39 oper oraz licznych symfonii, kantat, mszy (m.in. Requiem) i oratoriów.

Mianowany na stanowisko kapelmistrza opery włoskiej przy dworze cesarskim, które piastował w latach 1774–1792, przyczynił się do dominacji języka włoskiego w operze wiedeńskiej. Komponował również dla teatrów operowych w Wenecji, Rzymie i Paryżu. Jako nadworny kapelmistrz od 1788 do 1824 był odpowiedzialny za oprawę muzyczną dworskich uroczystości, jubileuszy oraz wydarzeń, jak choćby Kongres Wiedeński. Był jednym z najbardziej cenionych pedagogów muzycznych swoich czasów.

Od początku XIX wieku muzyka Salieriego traciła na popularności. Salieri po części odzyskał dawną sławę za sprawą filmu Amadeusz.
Życiorys

Antonio Salieri był ósmym z dwunastu dzieci handlarza Antonia Salieriego. Rozpoczął swoją edukację muzyczną w rodzinnym mieście Legnago – gry na fortepianie, skrzypcach oraz śpiewu uczył go najstarszy brat, Francesco Salieri[1]. W roku 1763 lub 1764 zmarli kolejno jego matka i ojciec, a rodzina popadła w biedę. Antonio Salieri trafił pod opiekę swojego, nieznanego z imienia, starszego brata, zakonnika w Padwie. Wkrótce rozpoczął naukę muzyki w szkole przyklasztornej i został pierwszym sopranem w chórze kościelnym. W 1766 trafił pod skrzydła weneckiego szlachcica Giovanniego Mocenigo, znajomego jego ojca, który dowiedział się o trudnościach rodziny Salieri. Antonio zamieszkał z nim w Wenecji i kontynuował naukę muzyki, aż został zauważony przez kompozytora Floriana Leopolda Gassmanna, który pod wrażeniem talentu Salieriego zabrał go ze sobą do Wiednia, gdzie osobiście kierował i opłacał jego dalszą edukację[2].

W 1766 roku Gassmann wprowadził Salieriego na odbywające się popołudniami koncerty tzw. Kammermusikrunde cesarza Józefa II. Salieri szybko zrobił wrażenie na monarsze, który nakazał Gassmannowi przyprowadzać podopiecznego na każde z owych muzycznych spotkań. W roku 1770 Salieri skomponował swoją pierwszą operę Le donne letterate, która odniosła umiarkowany sukces. Rok później odbyła się premiera kolejnej opery Salieriego – Armida do libretta Marca Coltelliniego, w warstwie muzycznej podejmującej oraz rozwijającej założenia operowej reformy Glucka, co dało młodemu Salieriemu reputację twórcy innowacyjnego.

10 października 1775 Salieri poślubił Theresię von Helferstorfer, córkę niedawno zmarłego finansisty i urzędnika dworskiego[3]. Przez następne trzy lata Salieri koncentrował się głównie na dyrygowaniu przedstawieniami opery włoskiej w Wiedniu i udzielaniu lekcji muzyki. W latach 1778–1781 odbył podróż do Włoch, w czasie której napisał operę mającą uświetnić otwarcie nowego gmachu teatru La Scala w Mediolanie wybudowanego po pożarze Teatro Ducale[4]. Podróż ta sprawiła, że zyskał on sławę również w Italii. Po powrocie do Wiednia wciąż komponował opery, libretta pisali dla niego m.in. Giovanni Battista Casti oraz Lorenzo Da Ponte.

W 1788 roku, po śmierci Giuseppe Bonna, Salieri został mianowany nadwornym kapelmistrzem, piastując to stanowisko aż do swojej śmierci w roku 1825. W apogeum zagranicznej sławy Salieriego, wraz ze śmiercią Józefa II w 1790 roku zaczęły maleć jego wpływy w Wiedniu. W roku 1792 został na własną prośbę zwolniony z obowiązków kapelmistrza opery włoskiej. W ostatnich latach życia poświęcił się niemal wyłącznie tworzeniu dzieł o charakterze religijnym. Kontynuował też nauczanie młodych muzyków, w tym kompozytorów – uczył między innymi Beethovena, Schuberta, Liszta i wielu innych wybitnych przedstawicieli wczesnego romantyzmu. Salieri, pamiętając o pomocy, jaką w młodości otrzymał od Gassmanna, większości lekcji udzielał bezpłatnie.

Przez ostatnie półtora roku życia Salieri cierpiał na demencję i został powierzony opiece Wiener Allgemeine Krankenhaus. Zmarł w Wiedniu 7 maja 1825 roku. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.

Był jednym z założycieli Musikakademie (1817) oraz Gesellschaft der Musikfreunde[w innych językach] w Wiedniu. W uznaniu zasług odznaczony został 1815 orderem Legii Honorowej oraz 1816 Złotym Medalem, przyznanym w 50. rocznicę jego przyjazdu do Wiednia[5].
Twórczość

Przez ponad 30 lat zajmował się komponowaniem oper należących do niemal wszystkich uprawianych wówczas gatunków scenicznych. Są wśród nich zarówno różne odmiany oper komicznych (włoska opera buffa z elementami commedia dell’arte, określana też mianem commedia per musica, intermezzo, żartobliwe 1-aktowe divertimento teatralne, azione pastorale[w innych językach] o tematyce arkadyjskiej oraz niemieckie singspiel), jak i opery poważne (włoska dramma per musica, francuska tragédie lyrique). Z upodobaniem też tworzył opery semiseria, określane mianem dramma giocoso (La cifra), dramma tragicomico (Axur) lub dramma eroicomico (Palmira), w których obok postaci typowych dla opery buffa występowały postacie seria o pogłębionej charakterystyce psychologicznej (np. Eurillo w La cifra)[6].

W miarę jednak spadku popularności oper, Salieri skierował swoją aktywność w kierunku muzyki religijnej. Większość jego dzieł tego gatunku powstawało jako utwory okolicznościowe dla dworu Habsburgów. Kompozytor wystrzegał się wirtuozerii, wpływów operowych i kunsztownej polifonii, przyznawał natomiast ważną rolę chórowi, dbał o nienaganną deklamację i dramaturgię wyrazu; rozwijał też środki symfoniczne[6].

W grupie utworów instrumentalnych, skomponowanych w większości we wczesnym okresie twórczości, wyróżniają się koncerty. Najbardziej znany jest Koncert potrójny D-dur oraz wariacje orkiestrowe na temat La follia di Spagna[6].

Za życia Salieri cieszył się niezmiennie uznaniem i szacunkiem zarówno swoich mocodawców, jak i słuchaczy i uczniów, a jego opery wystawiane były na wielu europejskich scenach. Po śmierci kompozytora zniknęły jednak niemal zupełnie z repertuaru, postrzegane jako przestarzałe stylistycznie[6].
Mozart i Salieri

Salieri jest współcześnie znany między innymi z filmu Amadeusz, bazującego na głośnej sztuce Petera Shaffera, w którym rywalizował z Wolfgangiem Amadeusem Mozartem. W rzeczywistości pole dla ewentualnego współzawodnictwa obu kompozytorów było niewielkie. Film Miloša Formana utrwala zaproponowaną przez Puszkina, w miniaturze dramatycznej „Mozart i Salieri”, fikcyjną wizję relacji obu kompozytorów. Także Nikołaj Rimski-Korsakow skomponował opartą na puszkinowskim motywie zazdrości operę „Mozart i Salieri”.

W 2009 roku Dove Attia stworzył musical Mozart l’Opéra Rock, gdzie Salieri (Florent Mothe) oraz Mozart (Mikelangelo Loconte) są największymi rywalami. Faktem zaś jest niewątpliwie to, że obaj muzycy żyli i tworzyli w tym samym mieście i w tym samym czasie, co mogło skłaniać współczesnych im wiedeńczyków do porównań.

[Lothar.]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Podsumujmy. Znana kobieta, w ciemnym wnętrzu przerobiona na mężczyznę. Po co? W czym jej "przeszkadza" własna kobiecość, że się wyraża jako facet? Jakieś złe doświadczenia? Małżeństwo? Zryta rodzina, molestowanie? Ten "uśmiech" i pozorny uśmiech w oczach, coś skrywa. Dojrzewa i się leczy po traumach?

XII Wisielec

Karta Tarota przedstawia mężczyznę wiszącego na gałęzi głową w dół. Jest nieruchomy, zrezygnowany, nie podejmuje żadnych działań, kontempluje otaczającą go rzeczywistość. Mężczyzna jest skoncentrowany na sobie i swoim świecie wewnętrznym. Czeka na coś, co musi przyjść. Karta Wisielec oznacza niezdecydowanie, czekanie na zmianę, duchowe i psychiczne dojrzewanie.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Działalność po zakończeniu kariery

W kwietniu 2007 roku podczas pokazowego turnieju w Houston została niechcący uderzona przez męża rakietą tenisową. Z rozciętymi ustami trafiła do szpitala. 27 października wzięła udział w pokazowym meczu gry mieszanej, którego dochód przeznaczony został na konto jej fundacji Children for Tomorrow. Steffi grała w parze z mężem, Andre, natomiast po drugiej stroni siatki stanęli Belgijka Justine Henin i Chorwat Goran Ivanišević. Graf i Agassi przegrali 5:7, 2:6.
Życie prywatne
Jej rodzice noszą imiona Heidi i Peter. Graf ma młodszego brata, Michaela. 22 października 2001 roku spodziewająca się narodzin dziecka Steffi poślubiła amerykańskiego tenisistę, Andre Agassiego. Pięć dni później na świat przyszedł ich syn, Jaden Gil. W październiku 2003 urodziła córkę, Jaz. Założyła własną fundację, wspierającą chore dzieci. Organizacja nosi nazwę Children for Tomorrow.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Naprawdę?

[Lothar.]

Niemniej wygląda jak by brała, w młodości.

[Amigoland]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Twarz nie jest przerobiona, w ogóle nie jestem pewna czy zdjęcie jest przerobione, czy po prostu tak wyszła na tym zdjęciu. To Steffi Graff

Wow Gott. Tak dawno nie widziałem jej zdjęcia...No rzeczywiście. Z innymi włosami mogła tak wyglądać...

[Amigoland]

Jej ojciec prowadził jej kasę i oszukał urząd podatkowy
Prawie cztery lata więzienia
24 stycznia 1997 roku, po 34 dniach procesu, zapadł wyrok przeciwko Peterowi Grafowi: trzy lata i dziewięć miesięcy więzienia za uchylanie się od płacenia podatków na kwotę 12,3 mln marek .

[Lothar.]

No może dziewczyna nie jest bardzo kobieca, jak ją ładowali testosteronem za młodu, ale nie przesadzajcie >;)

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Zwróć uwagę na linię włosów,nad czołem, to ściema >;)