Widzę, że się rozkręcasz, jeszcze trochę i będzie co opatentować....😂 ![]() |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Jola
Oj tam >;) Ana ma dobre strony
![]() ![]() A jak się podobał żart..... matematyczny? ![]() |
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
No nic, zmykam ...zaszaleć z Zerem Bezwzględnym.:)))
Dobrej nocki Andrzeju, Wojtku... ![]() |
Dobranoc Jolu...
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Jola
Wiesz Jolu kiedy to "opatentowano"? Tylko... 23 wieki temu >;)) Liczba urojona – liczba zespolona, która podniesiona do kwadratu daje wartość rzeczywistą ujemną[1]. Pierwiastek kwadratowy z liczb ujemnych, jako rozwiązanie niektórych równań kwadratowych, był najprawdopodobniej po raz pierwszy rozważany przez Herona z Aleksandrii[2]. Samo pojęcie zostało wprowadzone przez Girolama Cardana w XVI wieku (jako liczby fikcyjne), obecną nazwę nadał im Kartezjusz w 1637 roku. Liczby urojone nie zostały szerzej zaakceptowane aż do prac Eulera (1707–1783) i Gaussa (1777–1855)[1]. Każda liczba urojona może zostać zapisana jako b i , {\displaystyle b\,i,} {\displaystyle b\,i,} gdzie[3]: b {\displaystyle b} b jest liczbą rzeczywistą, i {\displaystyle i} i jest jednostką urojoną spełniającą równanie i 2 = − 1. {\displaystyle i^{2}=-1.} {\displaystyle i^{2}=-1.} Liczbą zespoloną (pojęcie wprowadzone przez Gaussa[2]) nazywamy zaś liczbę a + b i , {\displaystyle a+bi,} a + bi, gdzie a {\displaystyle a} a oraz b {\displaystyle b} b są liczbami rzeczywistymi, więc każda liczba zespolona może zostać zapisana jako suma liczby rzeczywistej i liczby urojonej[1]. |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
Naturalnie, jak każdy, nawet Eris czy Samael...;))):D A ten żart, no ok., za to teorią prawdopodobieństwa mógłbyś mnie zniechęcić.;))) Raczej wystraszyć!:)):P ![]() |
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
Ha ha.... Naprawdę się rozkręciłeś, te display'e...mmm, zniewalający romantyzm.:))) Kolorowych Wojtku... Ps. Ja nie o tym, miałam na myśli patent innego rodzaju.;) ![]() |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Jola
Pierwsze skojarzenie >') (zabawa taka)
Między ustami a brzegiem pucharu? |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Jola
Chyba jeszcze zupełnie nie wydobrzałem? ![]() |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
"Często najbardziej kochamy te sprawy, te rzeczy i tych ludzi, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze." ;)) ![]() |
![]() |
A to nie ukryta alegoria? Puszczony wrócił i jest jej? Co oznacza dziecko-facet i to jeszcze naburmuszony?
![]() |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Ana.Mina
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Wyobrażasz sobie Ewo że mogła byś mieć takie.... pragnienia? >;PP Co za poetyka dram, przeistoczenie?
![]() ![]() |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Pragnienie sprawiedliwości jest właściwe :) ale już odpłata i zemsta :) to co innego Ewo >;)) Nasze Prawo nie przewiduje takich kar, 25 lat?
Kara dożywotniego więzienia istniała w polskim prawie karnym do 1970 roku, kiedy to nowy Kodeks karny z 1969 roku zastąpił ją nową karą 25 lat pozbawienia wolności, będącą odrębnym rodzajem kary od tzw. terminowego pozbawienia wolności. Ponownie wprowadzono karę dożywotniego pozbawienia wolności w 1995 roku, nie rezygnując jednak z kary 25 lat pozbawienia wolności. Obie te kary, mające na celu głównie izolację i zabezpieczenie społeczeństwa przed najbardziej niebezpiecznymi przestępcami, utrzymał również obecnie obowiązujący Kodeks karny z 6 czerwca 1997 roku, znosząc jednocześnie karę śmierci. Od jego wejścia w życie 1 września 1998 roku, kara dożywotniego pozbawienia wolności jest najsurowszą możliwą karą w Polsce. Kara dożywotniego pozbawienia wolności orzekana jest w przypadku najpoważniejszych przestępstw, gdy kara nawet 25 lat pozbawienia wolności byłaby zbyt łagodna. Jest ona bezterminowa, skazany na tę karę może na podstawie art. 78 § 3 k.k. ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie po 25 latach odbywania kary (okres próby trwa 10 lat, ponadto obowiązkowe jest oddanie takiego skazanego pod dozór kuratora sądowego). W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd, który orzekł karę dożywotniego pozbawienia wolności, może w swym wyroku ustanowić surowsze ograniczenie do skorzystania z warunkowego przedterminowego zwolnienia, np. 30, 40 lub 50 lat. Nie wolno mu jednak orzec zakazu warunkowego przedterminowego zwolnienia ani ustanowić takiego ograniczenia, które w praktyce będzie oznaczało niemożliwość warunkowego zwolnienia[2]. Kary dożywotniego pozbawienia wolności nie orzeka się wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat (art. 54 § 2 k.k.). Zgodnie z obowiązującym kodeksem karnym karę dożywotniego pozbawienia wolności można orzec za następujące ciężkie przestępstwa[3]: wszczęcie lub prowadzenie wojny napastniczej (art. 117 § 1 k.k.), ludobójstwo (zabijanie lub powodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu osób należących do określonej grupy wyznaniowej, narodowościowej, etnicznej, narodowej w celu jej całkowitego lub częściowego wyniszczenia) (art. 118 § 1 k.k.), zamach skierowany przeciwko grupie ludności podjęty w celu wykonania lub wsparcia polityki państwa lub organizacji (zabijanie lub powodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu) (art. 118a § 1 k.k.), stosowanie środka masowej zagłady zakazanego prawem międzynarodowym (art. 120 k.k.), zabijanie jeńców wojennych, osób, które złożyły broń lub poddały się, rannych, chorych, rozbitków, personelu medycznego, osób duchownych, ludności cywilnej obszaru okupowanego (art. 123 § 1 k.k.), pozbawienie niepodległości państwa, oderwanie części jego terytorium (secesja), zmiana przemocą konstytucyjnego ustroju RP (art. 127 § 1 k.k.), dopuszczenie się zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (art. 134 k.k.), zabójstwo (art. 148 § 1–3 k.k.) spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ze skutkiem śmiertelnym (art. 156 § 3 k.k.). Według Józefa Koreckiego, wieloletniego dyrektora zakładów karnych i autora książki o wieloletnich wyrokach, który prześledził losy 190 byłych więźniów, jacy odbyli karę 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, tylko 14 wróciło potem do więzienia. Byli więźniowie są zazwyczaj zdyscyplinowani, dobrze pracują. Szybko po wyjściu z więzienia się żenią, chcą nadrobić stracony w więzieniu czas[4]. Przypisy Lech Gardocki: Prawo karne - wydanie 17. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2011, s. 167-169. ISBN 978-83-255-3144-7. |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
To prawo wojenne, a ważna jest sprawiedliwość. Pamiętasz Humanizm?
![]() |
Free forum by Nabble | Edit this page |