Ja już myślałem że Atora pędzą na jakimś placu ćwiczeń
![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Musiałby zapytać się Sikorskiego. On tam u Saudów jest doradcą
![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
Jak już, to trafi do politycznych >;)
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
A ja słyszałem coś niepokojącego o osadnictwie, u nas na południu >;)) |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
Zamiast konfabulować, Ator powinien chociaż raz dzień wysłuchać wiadomości tych głównych nawet głównego ścieku
![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Zdarzało się zapraszanie przez prezydenta USA prezydenta i premiera obcego państwa. Obecne zaproszenie jest związane z 25- leciem Polski w NATO. Krążą słuchy że w Polsce trwa eksperyment polityczny. Czy nastąpi zmniejszenie roli Prezydenta? A może w ogóle go usuną? Jak go usuną, przystąpienie do wojny na Ukrainie zatwierdzi Uchwałą ...Sejm
![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
Pójdzie śladem Nawalnego? Czy Kamińskiego? ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Puśćmy go wolno >;))
|
Jak ktoś niucha czyja to firma, a po co? A na co? To pewnie ruska onuca? ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Ktoś za to zapłacił? A co z tego miał? No chyba że z dobrego serca? >;))
|
No ale co przeciętny człowiek rozumie z tego klipu...Atora. Firma która kogoś przeprowadza. No...Mało takich? Mogą to być pracownicy z Pakistanu, może to być wojsko...Na pewno nie emigranci z Niemiec ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Relokacja emigrantów ma obowiązywać dopiero za 2 lata
![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Druga tura bez Bonżura...
|
Tusk wczoraj...
Druga tura bez Bonżura...
|
Druga tura bez Bonżura...
|
Druga tura bez Bonżura...
|
Pan frasyniuk to unia wolności >;))
Władysław Frasyniuk (ur. 25 listopada 1954 we Wrocławiu) – polski związkowiec, przedsiębiorca i polityk, działacz opozycji demokratycznej i więzień polityczny w PRL. Przewodniczący Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna (1990–1991), Unii Wolności (2001–2005) oraz Partii Demokratycznej (2005–2006), poseł na Sejm I, II i III kadencji. W sierpniu 1980 był uczestnikiem strajku we wrocławskim MPK. Został następnie członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, Krajowej Komisji Porozumiewawczej i Komisji Krajowej „Solidarności”, a także przewodniczącym zarządu Regionu Dolny Śląsk związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął aresztowania. Zaangażował się w tworzenie podziemnej „Solidarności”. Został członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, która pełniła rolę kierownictwa podziemnych struktur związku. Zatrzymany w październiku 1982, więziony w latach 1982–1984 oraz 1985–1986, łącznie przez ponad trzy i pół roku. W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Po przemianach politycznych w latach 1991–2001 z ramienia UD i UW przez trzy kadencje sprawował mandat poselski. Życiorys Wykształcenie i praca zawodowa Jego matka pochodziła z zamożnej rodziny warszawskiej[1]. Jego ojciec Stanisław[2] wywodził się z Małopolski, dokąd jego ojciec Dymitr (pochodzenia ukraińskiego) wyemigrował z rodziną z Kresów Wschodnich[3][1]. Władysław Frasyniuk w 1974 ukończył Technikum Samochodowe we Wrocławiu. W latach 1974–1976 odbywał zasadniczą służbę wojskową[4]. W latach 1976–1978 pracował jako kierowca w przedsiębiorstwach transportowych PKS i Transbud. Od 1978 zatrudniony we wrocławskim MPK[4]. W 1993 został udziałowcem spółki z o.o. FF Fracht[5]. Działalność polityczna do 1989 W sierpniu 1980 był uczestnikiem strajku w MPK w Zajezdni nr 9. Następnie wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Od grudnia 1980 członek ogólnopolskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania[4]. W 1981 był delegatem na I Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Dolny Śląsk, a także delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów związku w Gdańsku. Od czerwca do października 1981 był członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej, następnie zasiadał w Komisji Krajowej. 30 czerwca 1981 został przewodniczącym zarządu regionu. Po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął zatrzymania w sopockim Grand Hotelu. W latach 1981–1982 kierował niejawnym Regionalnym Komitetem Strajkowym NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. W 1982 i ponownie od 1986 do 1987 wchodził w skład Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. 5 października 1982 został aresztowany. 25 listopada tego samego roku skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu na karę 6 lat pozbawienia wolności. Osadzony był w Zakładzie Karnym w Barczewie (uczestniczył w proteście o status więźnia politycznego, skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie na 10 miesięcy pozbawienia wolności za obrazę naczelnika więzienia) oraz w Zakładzie Karnym w Łęczycy. 27 lipca 1984 został zwolniony na mocy amnestii. 31 sierpnia 1984 został zatrzymany i następnie skazany przez kolegium do spraw wykroczeń na 2 miesiące aresztu, osadzony w Areszcie Śledczym we Wrocławiu, zwolniony 31 października tegoż roku. 13 lutego 1985 został aresztowany (wraz Bogdanem Lisem i Adamem Michnikiem) w Gdańsku po spotkaniu z Lechem Wałęsą. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku skazany został na 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zwolniony we wrześniu 1986 na mocy amnestii. W latach 1987–1990 przewodniczył Regionalnej Komisji Wykonawczej, do 1989 był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej, następnie przez rok należał do prezydium związku. W 1989 brał udział w plenarnych rozmowach Okrągłego Stołu. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Nie kandydował do Sejmu kontraktowego. Działalność polityczna od 1989 Na początku lat 90. zasiadał w radzie miasta Wrocławia. W latach 1991–2001 z ramienia UD i UW przez trzy kadencje sprawował mandat poselski. W I kadencji należał do Komisji Systemu Gospodarczego i Przemysłu, w II był członkiem Komisji Przekształceń Własnościowych, w III kadencji pracował jako wiceprzewodniczący Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich oraz członek Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. W 2001 ubiegał się o reelekcję, jednak UW nie uzyskała mandatów w Sejmie. W wyborach w 2002 bez powodzenia ubiegał się o urząd prezydenta Wrocławia[6]. Bezskutecznie kandydował także w wyborach uzupełniających do Senatu w 2004 (zajął 3. miejsce na 10 kandydatów) i w parlamentarnych ponownie do Sejmu w 2005. Był współzałożycielem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, w którym objął stanowisko przewodniczącego. W 1991 przystąpił do Unii Demokratycznej, przez dwa lata był jej wiceprzewodniczącym. W 1994 został członkiem Unii Wolności, w 1999 objął funkcję przewodniczącego dolnośląskich struktur wojewódzkich. Od 2001 do 2005 był przewodniczącym Unii Wolności. W 2005 został jednym z inicjatorów i liderów (razem z Jerzym Hausnerem i Tadeuszem Mazowieckim) przekształcenia UW w Partię Demokratyczną. Kierował tym ugrupowaniem do 4 marca 2006. W grudniu 2009 odszedł z PD. W wyborach prezydenckich w 2010 popierał Andrzeja Olechowskiego[7]. 10 czerwca 2017 wraz z działaczami organizacji Obywatele RP usiadł na drodze przejścia uczestników tzw. miesięcznicy smoleńskiej. Między blokującymi przemarsz a policjantami doszło do przepychanek; funkcjonariusze ostatecznie przenieśli na bok m.in. Władysława Frasyniuka[8]. Polityk twierdził później w mediach, że „policjant był dość agresywny”, a obywatele mają prawo do demonstracji[9]. W związku z tymi zajściami zarzucono mu następnie popełnienie wykroczenia przeszkadzania w przebiegu niezakazanego zgromadzenia, a także zarzucono naruszenie nietykalności cielesnej dwóch policjantów. Władysław Frasyniuk nie stawił się dwukrotnie do Warszawy celem przesłuchania przed prokuratorem. 14 lutego 2018 został zatrzymany z użyciem kajdanek, doprowadzony do siedziby Prokuratury Rejonowej w Oleśnicy. Po przedstawieniu mu zarzutu i przesłuchaniu (Władysław Frasyniuk nie przyznał się i odmówił składania wyjaśnień) został zwolniony tego samego dnia[10][11]. W maju 2018 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa po rozpoznaniu zażalenia uznał legalność zatrzymania, jednocześnie uznał, że zastosowanie wówczas wobec polityka kajdanek było bezprawne[12]. W lipcu 2019 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia uznał, że Władysław Frasyniuk dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej policjantów i postępowanie karne w tej sprawie warunkowo umorzył na okres roku próby[13]. W marcu 2020 sąd odwoławczy uchylił ten wyrok i umorzył postępowanie, oceniając, że społeczna szkodliwość czynu była znikoma[14]. Działalność społeczna 1993 – członek Rady Fundatorów Międzynarodowej Fundacji „Wratislavia Cantans” 1993 – prezes Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci 1998 – prezes sekcji bokserskiej Klubu Sportowego Gwardia Wrocław Odznaczenia, wyróżnienia i kultura masowa Ordery i odznaczenia 1990 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (zarządzeniem prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego z 11 listopada)[15] 2006 – Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 28 sierpnia, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej)[16], którym został udekorowany 1 września tego samego roku w czasie uroczystości 26. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych w Gdańsku[17] 2016 – Kawaler Legii Honorowej[18] Nagrody i wyróżnienia 1995 – indywidualna nagroda „Wielka Wrocławska” 1996 – nagroda Towarzystwa Polsko-Indyjskiego w Delhi 2011 – tytuł honorowego obywatela Wrocławia[19] 2013 – Nagroda im. Andrzeja Wierzbickiego przyznana przez Konfederację Lewiatan[20] 2014 – tytuł honorowego obywatela Dolnego Śląska[21] Kultura masowa W filmie 80 milionów (2011) w rolę Władysława Frasyniuka wcielił się aktor Filip Bobek[22]. Przypisy |
Kiedyś ten Frasyniuk to był gość, a teraz jest szmatą...
Druga tura bez Bonżura...
|
Free forum by Nabble | Edit this page |