|
|
Biegnij Lola biegnij napisał/a
Dam wam tu dwa punkty widzenia, dwóch róznych osób, które diametralnie rózniżnią sie od siebie. Do którego bardziej się skłaniacie? Obydwa to komentarze z FB
1. Agresja na Ukrainę a sprawa Polska
Widzę w sieci wiele komentarzy osób, które w ocenie rosyjskiej inwazji na Ukrainę kierują się błędem historycyzmu. Jedni piszą o „neosowieckiej Rosji”, drudzy o „neobanderowskiej Ukrainie”, próbując z tych określeń uczynić istotę debaty.
Oczywiście, Rosja prowadzi swoją politykę historyczną fałszując, kłamiąc lub przemilczając ludobójstwa dokonywane za sowieckich czasów, m. in. na Polakach, by wspomnieć tylko „operację polską” NKWD, wrzesień 39, Katyń, syberyjską katorgę miliona naszych rodaków czy okupację, prześladowania i mordy po 1944 r. Ukraina robi analogicznie w przypadku ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej dokonanego przez banderowców, przez OUN-UPA.
Wobec jednych i drugich Polska musi upominać się o prawdę, zwalczać fałszowanie historii, zachowywać się asertywnie. Musi to być stały element naszej polityki wschodniej. Niemniej, patrzenie przez pryzmat tej polityki historycznej w żaden sposób nie odpowie nam na to jak postrzegać obecną rosyjską inwazję.
Uporządkujmy fakty.
Po pierwsze, to co obserwujemy na Ukrainie jest brutalnym naruszeniem suwerenności i integralności terytorialnej mniejszego państwa przez mocarstwo za pomocą siły militarnej. Polska nie może akceptować takiego stanu rzeczy w najlepiej pojętym interesie własnym. Gdy mocarstwa wymuszają swoje interesy za pomocą armii Polska w XXI wieku ma duże szanse znaleźć się w grupie „konsumowanych” a nie „konsumujących”.
Stanowisko polskich narodowców było, jest i pozostaje w tej sprawie bardzo jasne. Sprzeciwialiśmy się, gdy za pomocą interwencji wojskowej USA wykrajano Kosowo z Serbii w 2008 roku, potępialiśmy zbrojne zajęcie Krymu przez Rosję w 2014 roku, podobnie patrzymy na dzisiejszy zabór Doniecka i Ługańska przez Kreml.
Po drugie, trzeba zwrócić uwagę, że Ukraina nie jest państwem, które mogłoby w jakikolwiek poważny sposób zagrozić polskim, żywotnym interesom. Zupełnie inaczej niż Rosja, która posiada zdolność szantażu energetycznego, której to broni zresztą używa często i chętnie. Ukraina, choć podjęła duży wysiłek militarny w ostatnich latach, nie posiada armii zdolnej zagrozić Polsce, w przeciwieństwie do Rosji, która nie tylko takową posiada ale i używa jej wobec sąsiadów.
Po trzecie, musimy widzieć rzecz w szerszym kontekście międzynarodowym. Pamiętajmy, że Ukraina miała w 1991 r. trzeci, po Rosji i USA, największy arsenał broni jądrowej na świecie „w spadku” po ZSRR. Zrzekła się tej broni w zamian za to, że w 1994 r. USA, Wielka Brytania i Rosja zagwarantowały jej suwerenność i nienaruszalność granic. Widzimy jaką te gwarancje, tak ze Wschodu jak i Zachodu, miały wartość. Gdyby Ukraina dziś broń jądrową posiadała, Kreml nie odważyłby się wysłać żołnierzy ani na Krym, ani do Donbasu.
Widzimy też, jak bardzo jednoznacznie zachowują się Niemcy oraz jak dwuznaczne były ostatnie tygodnie jeśli chodzi o politykę Waszyngtonu. Widzimy jak śmieszne są wstępne zapowiedzi sankcji wobec Rosji ze strony państw UE. Kilka lat temu gdy powiedziałem ukraińskim politykom, że nikt na Zachodzie nie będzie umierał za Kijów a już na pewno nie za Donbas, niektórzy byli oburzeni ale ci mądrzejsi dziękowali mi za szczerość.
Polska jest w innej sytuacji niż Ukraina, ale nie powinniśmy się czuć bezpiecznie. Gwarancje Zachodu nie są wiele warte a nasza armia musi dokonać skoku jeśli chodzi o rozwój, liczebność, sprzęt, zdolność bojową, morale, poziom samodzielności, zabezpieczenie od strony służb specjalnych i cyberprzestrzeni. Musimy jako naród zerwać z idiotyczną, samobójczą, pacyfistyczną antykulturą, promować umiejętności strzeleckie i aktywności paramilitarne.
Bezpieczeństwo musi pochodzić przede wszystkim z własnej siły i świadomości potencjalnego agresora, że ewentualny konflikt będzie dla niego bardzo kosztowny. Nic tak nie chroni jak siła, nic tak nie rozzuchwala potencjalnego napastnika jak słabość.
2. Opowiadają nam, że poczynania Putina są motywowane chęcią odbudowy potęgi Imperium Rosyjskiego. Wygląda to całkiem logicznie, ale to absolutna bzdura. I do tego bardzo niebezpieczna, ponieważ gdy nie wiemy jaka jest prawdziwa motywacja jego działań, nie możemy nawet podejrzewać poszczególnych kierunków i skali jego działań.
Żeby zrozumieć jaka naprawdę jest przyczyna obecnych zdarzeń, musimy przenieść naszą uwagę na drugi koniec Azji i posłuchać, co oficjalnie mówią Chińczycy. A mówią ciekawe rzeczy. Po pierwsze zajęcie Tajwanu. Czyli skokowy wzrost potęgi militarnej, technologicznej, gospodarczej, finansowej, i wzrost liczby ludności o kolejne sto milionów ludzi. USA zostaną daleko w tyle. Następnie zajęcie sąsiednich państw i systematyczne naturalizowanie podbitej ludności. I gdzieś tam na końcu…. szok i niedowierzanie…podbój Europy. Z tym że gdzieś tam po drodze jest jeszcze Rosja, obecny sojusznik Chin.
Rosja, żeby przetrwać, żeby móc stawić czoła potędze Chin musi bardzo szybko zwiększyć swój potencjał we wszystkich dziedzinach. Jednym ze sposobów jest znany z lat trzydziestych kroczący anschluss. Drugim jest dogadanie się z Europą i stworzenie superpaństwa. Tutaj jednak na drodze stoi kilka państw i państewek Europy środkowej, które są bardzo niechętne takiej wizji, a którymi wywija Wielka Brytania mająca marzenia powrotu do grupy super mocarstw.
Problem polega na tym, że dążenie do przejęcia kolejnych terytoriów, to nie jest jakaś chęć, którą da się zaspokoić poprzez poświęcenie kawałka Ukrainy, czy całej Ukrainy, albo kilku państw Europy środkowej. Nie, to nic nie da. Ponieważ Rosji potrzebna jest cała Europa. Jest to warunek niezbędny do podjęcia konfrontacji ostatecznej.
Być może Niemcy i Francja po poświęceniu kilku państw dawnego bloku sowieckiego, jakoś się z Rosją dogadają i stworzą wielką Unię. Mogą się jednak zdziwić. Zbyt wiele diabłów miesza w tym kotle, a głód Rosji będzie wciąż wzrastał.
Nie wiem ile lat to zajmie, ale pewne procesy wydają się nieodwracalne i już przesądzone. Chiny będą rosnąć w siłę, na swoim końcu kontynentu, a Rosja będzie musiała robić to samo na swoim końcu kontynentu. My jesteśmy bezpośrednio na kierunku jej działań.
Czy dobrym rozwiązaniem byłoby przeciwstawienie się Rosji już teraz? Nie sądzę. To doprowadziłoby do wykrwawienia się Europy i Rosji, i przyspieszenia konfrontacji z Chinami. USA pewnie by się zdystansowały i obserwowały zaprzepaszczając szansę na zwycięstwo w późniejszej konfrontacji z Chinami. Świadczy o tym tendencja do wycofywania się z Europy zapoczątkowana przez Trumpa i kontynuowana przez Bidena. Dopiero narastający kryzys na granicach Ukrainy zmusił Amerykę do symbolicznego zaangażowania. Konflikt między Rosją i Europą, nawet wspomaganą przez USA, przyczyniłby się do ostatecznego zwycięstwa Chin.
Tak źle i tak nie dobrze.
Czy jest dla Polski jakieś rozsądne wyjście?
Tak. Natychmiastowa zmiana narracji i relacji z Rosją. To my musimy się z nią dogadać zanim zrobią to inni. W innym razie albo zostaniemy podbici przez Rosję, albo zdradzeni i sprzedani przez zachód, jak już nieraz bywało. Trzecią ewentualnością, jaką przewidują dla nas stratedzy zachodu, to wojna na naszych terenach. Już to przechodziliśmy. Popatrzcie na mapę II Wojny Światowej. Teatr największych działań wojennych; Polska, Białoruś, Ukraina.
Dziś, zamiast dawać się ustawiać po kątach, może wreszcie sami byśmy zaczęli się ustawiać w tym realnym świecie. Jak na razie poruszamy się w świecie mitów i fantazji.
Jest w naszym narodzie potężna siła naiwności graniczącej z głupotą, choć podszyta nutą patriotyzmu. A przeciw nam grają mistrzowie politycznych szachów, kłamstwa i obłudy. A my na dodatek my nie orientujemy się zupełnie kto jest kim, a to przecież takie proste.
Ewka tak w 100% to nie skłaniam się ani do pierwszego, ani do drugiego. No, może ten drugi komentarz bardziej oddaje to, o czym myślę.
A myślę, że wojny chcą przede wszystkim kraje zachodnie i najlepiej nie u siebie. Jest to związane z kryzysem oczywiście. Tu nie chodzi o Ukrainę.
Nie wiem, czy to dobrze, że stacjonują u nas wojska amerykańskie? Andy Choiński powiedział coś takiego: że dopóki but amerykański będzie na naszej ziemi, to będziemy bezpieczni...
Chyba nie bardzo się z nim zgadzam mając na uwadze wszystkie te kraje, gdzie ten but ich niby bronił.
Jak dojdzie do eskalacji tego konfliktu, to kto najbardziej ucierpi? Zniszczą nam kraj, potem ograbią i odlecą do siebie. A ty człowieku zaczynaj wszystko od nowa, o ile nie zginiesz.
Biden obraził się na Polskę i miał problem z wysłaniem ambasadora, a teraz nagle miałby wysyłać "swoich chłopców", by ginęli na obcej ziemi? Na polskiej ziemi?
Jedno jest pewne. Z historii wiemy, że na "przyjaciół" z zachodu nie można polegać. Trzymajmy się lepiej Słowian.
|
Zablokowano
