Czas na andrzejkowe Wróżby >;P

[Lothar.]

https://wordwall.net/pl/resource/7460020/andrzejki/andrzejki

Wkrótce spotka mnie coś miłego >;))

[Amigoland]

"Jutro spotka ciebie pech"

[Lothar.]

Tak to nie będzie, ja powróżę >;P

Jutro napisze do ciebie ważna osoba >;))

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

Tak to nie będzie, ja powróżę >;P

Jutro napisze do ciebie ważna osoba >;))

Oby nie policja

[Sylwia]

Lothar. napisał/a

https://wordwall.net/pl/resource/7460020/andrzejki/andrzejki

Wkrótce spotka mnie coś miłego >;))

Amigoland napisał/a

"Jutro spotka ciebie pech"

  
Sorry, ale to zabrzmiało jak odpowiedź. Prawie popłakałam się ze śmiechu ;)))

[Sylwia]

Znaczy Ty Wojtek kręcisz tym kołem?
Bo po moim zakręceniu wyszło: "Dostaniesz wymarzony prezent na święta"

[Amigoland]

Sylwia napisał/a

Lothar. napisał/a

https://wordwall.net/pl/resource/7460020/andrzejki/andrzejki

Wkrótce spotka mnie coś miłego >;))

Amigoland napisał/a

"Jutro spotka ciebie pech"

  
Sorry, ale to zabrzmiało jak odpowiedź. Prawie popłakałam się ze śmiechu ;)))

Tak pokazało Wojtkowe kółko

[Sylwia]

Jak jeszcze pisaliśmy na onecie, to czasem bawiłam się w czytanie tylko tematów. I dziwnym trafem pasowały do siebie ;)
Czasem były równie śmieszne ;))

[Sylwia]

To wkleję lanie wosku online :)

https://halloween.friko.net/lanie-wosku.html

[Sylwia]

Takie cuś mi wyszło

[Lothar.]

To jakieś całujcie się myszaki Serenko >;PPP >:)* Dobry wieczór byłem dziś na nieogrzewanej hali i zmarzłem i jak coś zjadłem to "padłem" >;)) A mnie wyszło coś dziwnego co nie mam konceptu co to jest >;))



To jakiś smok do góry nogami? Co do pasujących tytułów to jest taka sztuczka z bibliś do wróżenia co jest oczywiście zabroniona i sobie otwierasz w przypadkowym miejscu i czytasz cytat i interpretujesz >;)) To czekaj bo ci coś wyciągnę andrzejkowo >;PP

List do Filemona 1:14 NBG
ale bez twojej opinii niczego nie zechciałem uczynić, aby twoje, odpowiednie postanowienie, nie było jakby z konieczności, ale z dobrowolnego wyboru.

>;PP No to masz wolną wolę tak jak moja krewna na ślubie co się wahała >;PP

https://otwórz.pl/

Dla mnie jest:

Księga Psalmów 118:9 NBG
Lepiej ufać BOGU, niż polegać na możnych.

Dla Mili:

Księga Rut 3:14 NBG
Więc leżała u jego stóp aż do rana, potem wstała, jeszcze zanim jeden drugiego mógł rozpoznać. Zaś Boaz myślał: Niech się nikt nie dowie, że ta niewiasta była na klepisku.

Dla Andrzeja:

Księga Sędziów 8:27 NBG
Gideon zrobił z tego efod i ustawił go w swoim rodzinnym mieście Ofra; tam też z nim duchowo scudzołożyli synowie Israela. I stał się on zgubną siecią dla Gideona oraz dla jego domu.

O jessu to te przedmioty do rozmów z bogiem co kiedyś rozmawiałem z panem Drapakiem.

Efod (hebr. efod, אפוד) – szata noszona przez arcykapłanów w Starożytnym Izraelu jako część stroju liturgicznego – były to dwa płaty wykonane głównie z bisioru połączone paskiem na ramionach. Na przednim płacie umieszczony był pektorał, w którym przechowywano urim i tummim. Wyraz "efod" jest homonimem, lecz pozostałe jego znaczenia nie są do końca jasne.
Spis treści

    1 Etymologia
    2 Opis wyglądu
    3 Inne znaczenia słowa
    4 Przypisy
    5 Bibliografia

Etymologia

Nazwa pochodzi od akkadyjskiego słowa epattu oznaczającego rodzaj kosztownego okrycia, a ono z kolei związane jest z syryjskim pedtā (ubiór kapłański).
Opis wyglądu

Według biblijnego opisu efod Aarona i przepaska do niego wykonane były ze złotych nici i kręconego bisioru barwionego karmazynem oraz fioletową i czerwoną purpurą. Miał dwa naramienniki na których umieszczono po jednym kamieniu onyksowym osadzonym w złotej oprawie. Na każdym z tych kamieni wyrytych było po 6 imion synów Jakuba w kolejności ich narodzin. Symbolizowały one 12 pokoleń Izraela. Do efodu przywiązany był pektorał trzema sznurami: dwoma złotymi przewleczonymi przez dwa złote pierścienie w górnych jego rogach i przywiązanymi do naramienników i jednym z fioletowej purpury wiążącym dolne kolucha z pierścieniami na ramionach od strony pleców. Dzięki temu pektorał tkwił nieruchomo na lewej piersi arcykapłana. Chowano do niego losy święte urim i tummim[1]. Materiały jakie składały się na efod świadczą o niezwykłej wartości tej szaty.
Inne znaczenia słowa

W Starym Testamencie nazwa "efod" określa też ogólnie szatę liturgiczną, niekoniecznie arcykapłańską. Słowo to, już w zupełnie innym znaczeniu, pojawia się w Księdze Sędziów, gdzie Gedeon[2], a później Mikajehu (Mika)[3] sporządzają efod jako przedmiot kultu bałwochwalczego. Nie wiadomo czym to dokładnie było, lecz informacja według której Gedeon zrobił go ze złota i srebra, wskazuje na jakiś posążek bóstwa. Ponadto ojciec Channiela, naczelnika pokolenia Manassesa, nosił imię Efod[4].
Przypisy

Księga Wyjścia 28, 6–30
Księga Sędziów 8, 27
Księga Sędziów 17, 5

    Księga Liczb 34, 23

        Zobacz multimedia związane z tematem: Efod
        Zobacz hasło efod w Wikisłowniku
Bibliografia

    Biblia Tysiąclecia wydanie trzecie poprawione, Poznań 1980, hasło "Efod" w słowniku, s. 1422
    Bruce M. Metzger, Michael D. Coogan, Słownik wiedzy biblijnej, Oficyna Wydawnicza VOCATIO, Warszawa 1996, ISBN 83-7146-023-6, hasło "Efod" s. 140

Encyklopedia internetowa (strój ceremonialny):

    Britannica: topic/ephod Treccani: efod Catalana: 0100370

Kategoria:

    Stary Testament

Dla Michaliny >;))

Księga Abdjasza 1:15 NBG
Kiedy do wszystkich tych ludów zbliży się dzień WIEKUISTEGO, wtedy i tobie uczynię tak, jak sam czyniłeś. Twoja zapłata wróci na twoją głowę.

O jessu to jakieś ostrzeżenie, ale nie będę tego rozwijał >;))

[Lothar.]

Urim i Tummim (hebr. ‏אורים ותומים‎) – w starożytnym judaizmie dwa, różniące się kolorem (najprawdopodobniej[według kogo?] biały i czarny), kamienie należące do arcykapłana, służące jako losy do objawiania Bożych wyroków.

Urim to liczba mnoga od światło, natomiast Tummim można przetłumaczyć jako doskonałość, lecz także niewinność, czystość lub prawda, przy czym też jest to forma liczby mnogiej.
Judaizm

Były przechowywane w pektorale (napierśniku Efodu), który arcykapłan nosił na piersi. W Biblii wymienione są kilkakrotnie: Wj 28:15-30 (przy opisie pektorału); Kpł 8:8 (ustanowienie Aarona i jego synów kapłanami); Pwt 33:8 (Błogosławieństwo Mojżesza nad Lewim.); Ezd 2:63 (wzmianka) i Ne 7:65 (wzmianka o zaginięciu). Nie jest znana jednak ani ich budowa ani technika posługiwania się nimi. Prawdopodobnie można było uzyskać przy ich pomocy tylko odpowiedź na pytanie z alternatywą tak/nie. Według niektórych biblistów[których?] z biegiem czasu Urim i Tummim zostały wmontowane do Arcykapłańskiego Efodu i wraz z 10 innymi kamieniami symbolizowały 12 pokoleń Izraela. Pismo Święte natomiast mówi, że imiona plemion Izraela były wyryte na dwóch kamieniach onyksowych po 6 imion na każdym i umieszczone na naramiennikach (Księga Wyjścia 28:9-12) oraz na zestawie 12 innych, szlachetnych kamieni umieszczonych w 4 rzędach na napierśniku, w którym to przechowywano Urim i Tummim (Księga Wyjścia 28:17-21).

Prawdopodobnie posługiwano się nimi do czasu zburzenia Pierwszej Świątyni w 586 r. p.n.e. Po powrocie z niewoli Nehemiasz podczas spisu powracających przekazuje informację, że dotychczas nie powrócił Arcykapłan noszący Urim i Tummim; Ne 7:65. Natomiast w Talmudzie można odnaleźć różne spekulacje dotyczące losów kamieni Urim i Tummim.

Józef Flawiusz w dziele Dawne dzieje Izraela ks. III 216 opisuje, że za pomocą przyszytych do pektorału, znajdującego się na piersiach arcykapłana, dwunastu kamieni, Bóg zapowiadał zwycięstwo wojownikom mającym toczyć bitwę. Zanim zdążyli oni do boju wyruszyć, świetlisty blask tryskał z kamieni dając do zrozumienia wszystkim to obserwującym, że Bóg postanowił wesprzeć wyruszających i czeka ich zwycięstwo. Kamienie przestały świecić około 135–105 r. p.n.e., w czasie śmierci Jana Hirkana, czyli w końcu rządów teokratycznych.

    Pektorał który arcykapłan nosił na piersi

    Pektorał który arcykapłan nosił na piersi
    Zestaw 12 szlachetnych kamieni umieszczonych w 4 rzędach na napierśniku[a]

    Zestaw 12 szlachetnych kamieni umieszczonych w 4 rzędach na napierśniku[a]

Mormonizm
Zasłona za którą zdaniem świętych w dniach ostatnich Joseph Smith miał tłumaczyć Księgę Mormona przy pomocy Urim i Tummim

Zdaniem świętych w dniach ostatnich w XIX wieku na wzgórzu Kumorah Joseph Smith wykopał wspomniane kamienie i dzięki ich pomocy przetłumaczył Księgę Mormona. Według opisów Smitha odnalezione przez niego kamienie były kryształami.
Uwagi

    W napierśniku tym przechowywano Urim i Tummim. Kamienie symbolizowały 12 pokoleń Izraela (Księga Wyjścia 28:17-21). W pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd, w drugim rzędzie granat, szafir i beryl, w trzecim rzędzie opal, agat i ametyst, a wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Osadzone w oprawie ze złota w odpowiednich rzędach. Kamienie te otrzymają imiona synów Izraela.

Kategorie:

    JudaizmStary Testament


Urim i tummim

    Zobacz także Napierśnik; Pancerz; Widzący

Narzędzia przygotowane przez Boga do pomocy człowiekowi w uzyskiwaniu objawienia i tłumaczeniu języków. W języku hebrajskim słowa te oznaczają „światła i doskonałości”. Urim i tummim składa się z dwóch kamieni oprawionych w srebrnych łukach i są czasami używane z napierśnikiem (DiP 17:1; J.S. — Hist. 1:35, 42, 52). Ziemia ta w swoim uświęconym i nieśmiertelnym stanie będzie wielkim urim i tummim (DiP 130:6–9).

    Do napierśnika sądu włożysz urim i tummim, Ⅱ Mojż. 28:30.

    Temu, kto przezwycięża, dam kamień biały, Obj. 2:17.

    Posiada on coś, przez co może patrzeć i tłumaczyć, Mos. 8:13.

    Dam ci te dwa kamienie, Eter 3:23–24, 28 (Eter 4:5).

    Józef Smith otrzymał objawienia poprzez urim i tummim, Wprowadzenia do rozdziałów DiP 6; 11; 14–16.

    Miałeś moc daną ci, aby tłumaczyć przez urim i tummim, DiP 10:1.

    Trzej świadkowie mieli ujrzeć urim i tummim, przekazane bratu Jereda na górze, DiP 17:1.

    Miejsce, gdzie przebywa Bóg, to wielkie urim i tummim. Biały kamień stanie się urim i tummim dla każdej osoby, która taki otrzyma, DiP 130:6–11.

    Ja, Abraham, miałem urim i tummim, Abr. 3:1, 4.

URIM I TUMMIM

Przedmioty, za pomocą których upewniano się, co jest wolą Jehowy, gdy wyłaniały się kwestie dotyczące całego narodu.

Jak donosi Kapłańska 8:8, Mojżesz założył Aaronowi napierśnik, do którego następnie włożył Urim i Tummim. Co prawda hebrajskie słowo przetłumaczone w tym fragmencie na „do” można też oddać przyimkiem „na”, jednak w Wyjścia 25:16 występuje ono we wzmiance o włożeniu dwóch kamiennych tablic do Arki Przymierza (Wj 31:18). Niektórzy sugerują, że Urim i Tummim to 12 kamieni przymocowanych do napierśnika. Przeczy temu okoliczność, że podczas uroczystości wprowadzania kapłanów na urząd Aaronowi najpierw założono napierśnik z przyszytymi do niego 12 kamieniami, a potem włożono do niego Urim i Tummim. Z kolei porównanie ze sobą wersetów z Wyjścia 28:9, 12, 30 obala hipotezę, jakoby były to dwa kamienie onyksowe umieszczone na naramiennikach efodu arcykapłana (Wj 28:9-14). Urim i Tummim najwyraźniej były czymś innym.

Kiedy używane. Jest rzeczą znamienną, że gdy Aaron wchodził „przed Jehowę” — najwidoczniej zwracał się z pytaniem do Boga, stojąc w Miejscu Świętym przed zasłoną oddzielającą Miejsce Najświętsze — miał mieć Urim i Tummim „na sercu”. Takie położenie sugeruje, że zostały one umieszczone w kieszeni napierśnika, czyli fałdzie, jaką tworzył złożony w pół kawałek materiału, z którego go zrobiono. Służyły „sądom synów Izraela” i były używane wtedy, gdy w jakiejś ważnej kwestii przywódcy narodu — a tym samym wszyscy Izraelici — potrzebowali odpowiedzi od Jehowy. Jehowa, Prawodawca Izraela, wskazywał arcykapłanowi, jakie działanie należy podjąć w danej sprawie (Wj 28:30).

Na polecenie Dawida z Urim i Tummim korzystał Abiatar, który ocalał z rzezi kapłanów z Nob (zginął w niej jego ojciec) i przybył do niego z efodem. Najwyraźniej był to efod arcykapłana (1Sm 22:19, 20; 23:6-15).

Mogły być losami. Z odnotowanych w Piśmie Świętym sytuacji, gdy zasięgano rady Jehowy za pomocą Urim i Tummim, zdaje się wynikać, że tak formułowano pytanie, by możliwa była bardzo krótka i bezpośrednia odpowiedź, najprawdopodobniej „tak” lub „nie”. W jednym wypadku (1Sm 28:6) wspomniano o samym Urim, ale najwidoczniej rozumiano, że towarzyszyło mu też Tummim.

Zdaniem wielu biblistów Urim i Tummim były losami. W przekładzie Jamesa Moffatta w Wyjścia 28:30 zostały nazwane „świętymi losami”. Niektórzy uważają, że składały się one z trzech elementów: na jednym było napisane „tak”, na drugim „nie”, a trzeci był czysty. Kiedy je ciągnięto, otrzymywano odpowiedź na zadane pytanie; wyciągnięcie niezapisanego elementu oznaczało brak odpowiedzi. Inni przypuszczają, że były to dwa płaskie kamienie, białe po jednej stronie, a czarne po drugiej, którymi rzucano. Dwie białe powierzchnie oznaczały „tak”, dwie czarne — „nie”, a biała z czarną — brak odpowiedzi. Gdy pewnego razu Saul pytał Jehowę za pośrednictwem kapłana, czy ma zaatakować Filistynów, nie otrzymał odpowiedzi. Domyślając się, że ktoś z jego ludzi zgrzeszył, błagał: „Boże Izraela, racz dać Tummim!” Spośród obecnych zostali wybrani Saul i Jonatan; potem rzucono losy pomiędzy nimi. W tej relacji prośba „racz dać Tummim” zdaje się nie dotyczyć bezpośrednio rzucania losów, choć może sugerować, że Tummim miało jakiś związek z losami (1Sm 14:36-42).

Wprowadzały zależność króla od kapłaństwa. Do kapłanów z rodu Aarona odnosi się wzmianka z Powtórzonego Prawa 33:8-10: „Twoje Tummim i twoje Urim należą do męża lojalnego wobec ciebie”. Wypowiedź, że Urim i Tummim należały do „męża lojalnego wobec ciebie [Jehowy]”, prawdopodobnie nawiązuje do lojalności, jaką plemię Lewiego (z którego wywodziło się kapłaństwo Aaronowe) okazało podczas zajścia ze złotym cielcem (Wj 32:25-29).

Jehowa w swej mądrości powierzył Urim i Tummim arcykapłanowi. Zapobiegało to skoncentrowaniu zbyt dużej władzy w rękach króla, który był w dużym stopniu uzależniony od kapłanów i musiał z nimi ściśle współpracować (Lb 27:18-21). Jehowa objawiał Izraelowi swą wolę przez spisane Słowo, a także przez proroków oraz sny. Wydaje się jednak, że prorokami i snami posługiwał się w szczególnych okolicznościach, natomiast arcykapłan z Urim i Tummim zawsze był do dyspozycji.

Nieużywane po 607 r. p.n.e. Jak głosi żydowska tradycja, z Urim i Tummim przestano korzystać, gdy w 607 r. p.n.e. wojska babilońskie pod wodzą króla Nebukadneccara spustoszyły Jerozolimę i zburzyły świątynię (Talmud Babiloński, Sota 48b). Pogląd ten popierają wzmianki zawarte w księgach Ezdrasza i Nehemiasza. Jest tam mowa o tym, że pewnych mężczyzn, którzy podawali się za członków rodu kapłańskiego, ale nie mogli znaleźć swych imion w oficjalnym spisie, poproszono, by nie jedli z rzeczy najświętszych przeznaczonych dla kapłanów, „dopóki się nie pojawi kapłan z Urim i Tummim”. Jednakże nie napisano, że te święte przedmioty zostały wówczas użyte, i Biblia już więcej o nich nie wspomina (Ezd 2:61-63; Neh 7:63-65).

Większy Arcykapłan zwraca się bezpośrednio do Jehowy. W Liście do Hebrajczyków Paweł przedstawia Jezusa Chrystusa jako wielkiego Króla i Kapłana na sposób Melchizedeka (Heb 6:19, 20; 7:1-3). Jezus dzierży zatem władzę królewską, a zarazem jest kapłanem. Jego służbę kapłańską zapowiadało usługiwanie arcykapłana w starożytnym Izraelu (Heb 8:3-5; 9:6-12). Jezusowi jako Arcykapłanowi zostało powierzone wszelkie sądzenie ludzi (Jn 5:22). Jednakże on sam, będąc na ziemi, oświadczył: „Tego, co do was mówię, nie mówię sam z siebie; lecz Ojciec, który pozostaje w jedności ze mną, dokonuje swych dzieł” (Jn 14:10) oraz „Nic nie czynię z własnej inicjatywy, ale wszystko mówię tak, jak mnie nauczył Ojciec” (Jn 8:28). Powiedział też: „Jeśli już osądzam, to mój sąd jest prawdziwy, ponieważ nie jestem sam, lecz jest ze mną Ojciec, który mnie posłał” (Jn 8:16). Jako wywyższony, wydoskonalony na wieki Arcykapłan przebywający w niebie niewątpliwie nadal jest podporządkowany Ojcu i podczas sądzenia uwzględnia Jego kierownictwo (Heb 7:28; por. 1Ko 11:3; 15:27, 28).

[Lothar.]

[Lothar.]

Z drugie strony musi być lustrzanie 20,40,60,00 aby suma przeciwległych boków wynosiła 90. To taka skomplikowana "kostka do gry" o 10 bokach >;P

[Sylwia]

Lothar. napisał/a

To jakieś całujcie się myszaki Serenko >;PPP >:)* Dobry wieczór byłem dziś na nieogrzewanej hali i zmarzłem i jak coś zjadłem to "padłem" >;)) A mnie wyszło coś dziwnego co nie mam konceptu co to jest >;))



To jakiś smok do góry nogami?

A ja jeszcze zajrzałam, by powiedzieć "dobranoc" ;))*
Ja na moim widzę misia z językiem i jakąś babkę z kucykiem pochylającą się tak, że aż wypina tyłek ;))
Na Twoim nie widzę smoka, za to, jak dalej obrócić, to jakby zarys klęczącego, bądź siedzącego człowieka z czymś, co ma na czubku krzyż.

[Lothar.]

Dobranoc Serenko >;) Śmieszne wróżby, ale tradycji stało się zadość >;)*

[Sylwia]

Lothar. napisał/a

Z drugie strony musi być lustrzanie 20,40,60,100 aby suma przeciwległych boków wynosiła 90. To taka skomplikowana "kostka do gry" o 10 bokach >;P

Brakuje 80 - ki.;)
No i jeśli suma przeciwległych boków ma wynosić 90, to ta 100 - ka co oznacza?

[Lothar.]

Miało być hm 00 >;)) Te żydowskie to są 12 kąty foremne a moje 10 kąty magiczne są w 2 wersjach, spiczaste i ścięte >;) Biała i hmm mniej biała magia >;P

[Lothar.]

Sorry trudno utrafić to 12 ścięta >;)

[Lothar.]