W Cudach to najważniejsza jest motywacja >;PPP

[Lothar.]

https://i1.jbzd.com.pl/contents/2021/05/bvulwwCWCFXIkMdniUo3v4ntsnIboZ09.mp4

[Lothar.]

Konfederacja targowicka – spisek magnacki zawiązany w nocy z 18 na 19 maja 1792 w Targowicy (w rzeczywistości 27 kwietnia 1792 w Petersburgu), w porozumieniu z cesarzową Rosji Katarzyną II, pod hasłami obrony zagrożonej wolności przeciwko reformom Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 maja, uznany za symbol zdrady narodowej[1].

Na życzenie Katarzyny II 6 września 1792 w Brześciu nad Bugiem rozpoczęły się obrady generalności obu konfederacji – koronnej i litewskiej. 11 września dokonało się uroczyste połączenie obu konfederacji pod nazwą Najjaśniejszej Konfederacji Obojga Narodów. Akt ten pobłogosławił obecny na tej uroczystości były pomocniczy biskup przemyski Michał Sierakowski. Papież Pius VI wystosował specjalne błogosławieństwo dla dzieła konfederacji targowickiej. Gorącymi zwolennikami konfederacji byli: prymas Michał Jerzy Poniatowski, biskup chełmski Wojciech Józef Skarszewski, biskup żmudzki Jan Stefan Giedroyć, biskup poznański Antoni Onufry Okęcki, biskup łucki Adam Tadeusz Naruszewicz i biskup wileński Ignacy Jakub Massalski.

Rozpoczęła ona prace nad likwidacją skutków zmian ustrojowych, wprowadzonych przez Konstytucję 3 maja. Derogowano wszystkie decyzje Sejmu czteroletniego odnoszące się do reformy wojska. Zerwano stosunki dyplomatyczne z Francją, wydalając jej posła Marie Louisa Descorches’a, odwołując też wszystkich przedstawicieli dyplomatycznych Rzeczypospolitej przy obcych dworach. Zdecydowano także o wysłaniu do Sankt Petersburga specjalnej delegacji hołdowniczej, która miała podziękować Katarzynie II za zbrojną interwencję i złożyć propozycję wieczystego przymierza pomiędzy Rosją i Polską. Władze targowickie, wsparte obecnością wojsk rosyjskich zmuszały wojsko i szlachtę polską do składania pod przymusem akcesów do konfederacji generalnej, zakazały też publicznego noszenia Orderu Virtuti Militari i używania symboli związanych z Konstytucją 3 maja.

Zjazd brzeski zamknięto 27 września, postanawiając przenieść obrady generalności do Grodna.

Konfederacja targowicka zaprowadziła w Rzeczypospolitej rządy terroru, przy pomocy wojska rosyjskiego dokonując licznych grabieży i kontrybucji dóbr patriotów. Zrujnowany wojną kraj musiał dodatkowo znosić finansowe skutki pobytu 100 tysięcznej rosyjskiej armii okupacyjnej. Miarą upadku targowiczan było uroczyste poselstwo przywódców konfederackich 14 listopada 1792 do Katarzyny II, którzy podziękowali jej, że zechciała przywrócić wolność i ustrój republikański w Polsce. Nie skrywając swych wiernopoddańczych uczuć żywionych dla cesarzowej Rosji, Franciszek Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski, Szymon Kossakowski wyrazili wówczas swą radość, że gdy despotyzm osiadł tron polski, na nieszczęśliwy naród wejrzał Bóg i Katarzyna.

Epilog

     Zobacz też kategorię: Straceni w czasie powstania kościuszkowskiego.

Większość czołowych przywódców konfederacji targowickiej zostało skazanych na śmierć i powieszonych w czasie insurekcji kościuszkowskiej.

Po opanowaniu Wilna przez powstańców, sąd kryminalny skazał na powieszenie hetmana wielkiego litewskiego Szymona Kossakowskiego. Wyrok wykonano publicznie 25 kwietnia 1794 na placu przed tamtejszym ratuszem.

9 maja 1794 na Rynku Starego Miasta w Warszawie przed ratuszem powieszeni zostali publicznie przywódcy konfederacji skazani na karę śmierci przez Sąd Kryminalny Księstwa Mazowieckiego: hetman wielki koronny Piotr Ożarowski, marszałek Rady Nieustającej Józef Ankwicz i hetman polny litewski Józef Zabiełło. Czwarty skazany, biskup inflancki Józef Kazimierz Kossakowski, po zdjęciu święceń kapłańskich został powieszony przed kościołem św. Anny[8][9].

28 czerwca 1794 wzburzony lud warszawski dokonał samosądów na członkach konfederacji targowickiej posądzanych o zdradę. Przed kościołem św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu powieszeni zostali: biskup wileński Ignacy Massalski, kasztelan przemyski Antoni Czetwertyński, poseł do Turcji Karol Boscamp-Lasopolski, szambelan Stefan Grabowski, instygator królewski Mateusz Roguski, szpieg rosyjski Marceli Piętka, adwokat Michał Wulfers i instygator sądów kryminalnych Józef Majewski.

Sąd Najwyższy Kryminalny skazał Stanisława Szczęsnego Potockiego, Franciszka Ksawerego Branickiego, Seweryna Rzewuskiego, Jerzego Wielhorskiego, Antoniego Polikarpa Złotnickiego, Adama Moszczeńskiego, Jana Zagórskiego i Jana Suchorzewskiego na karę śmierci przez powieszenie, wieczną infamię, konfiskatę majątków i utratę wszystkich urzędów. Wobec nieobecności skazanych, wyrok wykonano in effigie 29 września 1794.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Konfederacja_targowicka

[Lothar.]

nsurekcja kościuszkowska, powstanie kościuszkowskie, dawn. rewolucja polska 1794 roku[4][5] – polskie powstanie narodowe przeciw Rosji i Prusom w 1794 roku, które obejmowało również insurekcję warszawską, wileńską, kurlandzką, wielkopolską i kilka innych.

Próba porozumienia z rewolucyjną Francją
Po obaleniu Konstytucji 3 maja część wspierających ją emigrantów osiadła w Lipsku, gdzie Marie Louis Descorches doprowadził do powstania tzw. Komitetu Emigracyjnego. Na początku 1793 roku komitet wysłał w tajnej misji do Paryża Tadeusza Kościuszkę, który miał przedstawić rządowi francuskiemu plan zakładający wzniecenie w Polsce przy pomocy francuskiej rewolucji całkowitej i rozpoczęcie wojny z Rosją, Austrią i Prusami. W czasie przejazdu przez Belgię Kościuszko spotkał się z generałem Charles François Dumouriezem, którego zapoznał z planami przeprowadzenia insurekcji w Polsce. Pozostający w zmowie z Austriakami Dumouriez plany te później wydał Prusakom, ci oddali je Rosjanom. Paryska misja Kościuszki nie przyniosła zamierzonego skutku, rząd francuski nie złożył żadnych zobowiązań stronie polskiej, zachęcając jedynie do wywołania powstania[6].

Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka Syna Jego.

Skutki

Powstanie zakończyło się całkowitą klęską, po której nastąpił III rozbiór Polski. Już 22 lipca 1794 Katarzyna II oznajmiała Prusom i Austrii, że

    nadszedł czas aby trzy dwory podjęły kroki nie tylko dla ugaszenia ostatniej iskry pożaru, który wybuchł w sąsiednim kraju, lecz także dla zapobieżenia, aby kiedykolwiek jeszcze z popiołów powstał nowy płomień.

W ciągu 8 miesięcy powstania strona polska zmobilizowała do walki około 150 000 ludzi, z tego blisko 100 000 do służby w oddziałach regularnych, 50 000 służyło w milicji i pospolitym ruszeniu. W obozach i w powstańczych oddziałach liniowych przebywało 70 000 ludzi. Na Syberię zesłano około 20 000 powstańców. Generałowie rosyjscy w nagrodę za stłumienie powstania obdarzeni zostali dobrami w polskich ekonomiach lub zostały im nadane ziemie skonfiskowane uczestnikom powstania[15].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Insurekcja_ko%C5%9Bciuszkowska

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Nie jest to takie oczywiste Ewo >;))

W walkach po stronie konfederatów udział wzięło do 100 tysięcy ludzi. Stoczono około 500 potyczek[25]. Straty poniesione w konfederacji barskiej król Stanisław August Poniatowski w mowie sejmowej 29 sierpnia 1776 ocenił na 60 tysięcy[26]. Po jej upadku na Sybir zesłano według szacunków samego posła rosyjskiego Nikołaja Repnina ponad 14 tys. konfederatów, resztę przymusowo wcielono do armii rosyjskiej. Rosjanie utworzyli obozy przejściowe dla jeńców konfederackich na warszawskiej Pradze i w Połonnem na Ukrainie, skąd byli oni transportowani etapami do Kijowa, Smoleńska, Orła, Tuły, Kazania i Tobolska. Nikt nie wie ilu ludzi zginęło.

W pamięci polskich dysydentów barzanie zapisali się bardzo negatywnie. Dobra polskich ewangelików były przez barzan systematycznie łupione (np. Pawła Grabowskiego), zniszczono wiele kościołów, zdarzały się także przypadki zabójstw duchownych (np. pastor Joachim Samuel Majewski w Żychlinie w 1769)[27] czy innowierców. Wielu dysydentów uciekło albo do Warszawy[28] albo za granicę w obawie przed prześladowaniami. Jeszcze w połowie XIX wieku wśród nich zachowała się pamięć o antyprotestanckich nastrojach[29].

Propaganda państw ościennych starała się wykorzystać konfederację jako jeden z pretekstów[30] do I rozbioru w 1772. Decyzja o rozbiorze Polski zapadła w Petersburgu już w połowie 1771, jednak ambasador rosyjski Kaspar von Saldern miał polecone trzymanie Polaków w nieświadomości[31].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Konfederacja_barska

[Lothar.]

Pamiętasz sprawę Księdza Popiełuszko zamordowanego przez SB? Może warto wyciągnąć sprawę mordowania księży protestanckich, przez złych katolików, ot taka równowaga SB-katolicy? Dziwne, prawda? Nigdy o tym nie słyszałaś? :)

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Byłem dawno temu w gościach u starego Pastora Markowskiego w Przemyślu :) Mocny gość, nie dał przepisać budynków na "kościół" a zostały własnością Rady Kościoła czyli ludzi ze zboru i sami sobie wybierają księdza >;) Nawet jak im przysłali innego to mu publicznie podziękowali i odjechał niepyszny, a wszyscy się czegoś nauczyli >;P Ale wracając do sprawy, opowiedział mi jak to ksiądz katolicki podpuścił dzieciaki zeby kamieniami stłukły okna w Ewangelickim kościele, tak w 20 wieku >;PP Co za dzicz, po wielu latach fachowiec co przywiózł materiał na remont to nie wziął kasy bo chciał jakoś wyrównać to co zrobił będąc dzieckiem podpuszczonym przez dzikusa księdza katolickiego. takich spraw to się nie opowiada ciociom na proszonym obiedzie a widzieć trzeba że mamy dzikich ludzi i trzeba mieć na nich oko.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Ewo rozumiem zrywy idealistyczne, ale wchodząc w konflikt trzeba mieć wizję całości, a nie jakoś to będzie. Patrz kto to popierał, chłopi się wypieli bo nikt przytomny nie będzie walczył o kraj który jest mu więzieniem, mieszczaństwo było słabe na własną prośbę, bankowość w rękach niemieckich i żydowskich odmówiło współpracy i spowodowało krach bankowości polskiej. Szlachty poszło do walki powiedzmy 150 tyś. Bez zaplecza. Jak to się mogło skończyć? Jak Powstanie Warszawskie? Ja w ogóle mam teorie że te zrywy miały za cel wykrwawienie inteligentnego patriotycznego odłamu społeczeństwa. Naprowadziło mnie to jak jeden z żydowskich bankierów pożyczał powstańcom w Powstaniu Styczniowym na żądanie strony Rosyjskiej żeby można było zacząć rzeź. Zresztą potem otrzymał szlachectwo i nadania ziemi po Powstańcach. Patrz dalej Ewo.

Kryzys bankowy w Polsce w 1793 roku – zapaść polskiego systemu bankowego w 1793 r., spowodowana zrujnowaniem jej gospodarki w wyniku wojny polsko-rosyjskiej 1792 i wprowadzeniem rządów konfederacji targowickiej.

W ich wyniku partnerzy z terenów Rzeczypospolitej utracili zaufanie zagranicznych instytucji bankowych, wspierających dotąd kredytem obcym polski system bankowy. Krach bankierów warszawskich zapoczątkował 25 lutego 1793 upadek Piotra Fergussona Teppera. Bankructwo Teppera i upadających w ślad za nim innych bankierów dotknęło także dwór Stanisława Augusta Poniatowskiego, ambasadę rosyjską oraz poselstwa pruskie i austriackie.

W celu zaspokojenia wierzycieli i spłaty długów królewskich, zaciągniętych w banku Teppera powołano Komisję Likwidacyjną pod przewodnictwem biskupa chełmskiego Wojciecha Józefa Skarszewskiego. Poseł rosyjski Jakob Sievers doprowadził do natychmiastowego opieczętowania kantoru Teppera, gdzie znajdowały się kwity osób pobierających stałą pensję z ambasady rosyjskiej.

Wybuch kryzysu

W 1792 Rzeczpospolita poniosła klęskę w wojnie z Rosją, jej gospodarkę znacznie nadszarpnęły także rządy targowiczan[2]. Niepewność polityczna i wojna spowodowały, że swoje inwestycje wycofali z Rzeczypospolitej inwestorzy amsterdamscy[4]. Równolegle w całej Europie narastał kryzys bankowy pośrednio wywołany przez rewolucję francuską: uciekająca z kraju arystokracja francuska zadłużała się pod zastaw majątków pozostawionych w kraju, jednak po bitwie pod Valmy stało się jasne, że spłata długów na pewno nie nastąpi prędko. Wierzytelności arystokracji stały się tzw. złymi długami, przyczyniając się do kryzysu bankowego w wielu krajach[2]. Kolejnym z czynników mogły być przygotowania Prus do kolejnego rozbioru Polski skutkujące niemożnością uzyskania kredytu przez polskich bankierów w Berlinie. Właśnie taka sytuacja dotknęła pod koniec 1792 Piotra Fergussona Teppera, któremu berliński bankier Mojżesz Levy odmówił udzielenia, przyobiecanej wcześniej, pożyczki w wysokości 100 tysięcy dukatów, czyli ok. 1,8 miliona złotych polskich. Doprowadziło to Teppera do utraty płynności finansowej, a w konsekwencji do utraty płynności przez pozostałe duże banki warszawskie, którym to Tepper pożyczał pieniądze[1]. Tepper próbował ratować się wyprzedażą aktywów poniżej ich wartości, co dodatkowo nadszarpnęło zaufanie do jego banku – i wszystkich instytucji bankowych w Rzeczypospolitej[3].

Ostatecznie w lutym 1793 w Warszawie wybuchła panika finansowa. Wierzyciele masowo rzucili się do wycofywania swoich wkładów i lokat z banków, jednak wypłaty zawieszono. W efekcie 25 lutego 1793 upadłość ogłosił bank Teppera, a wkrótce po nim sześciu innych znaczących bankierów: Protazy Potocki, Szulc, Cabrit, Łyszkiewicz, Heyzler i Klug[2][4]. Zadłużenie samego tylko Teppera sięgnęło 3,3 mln dukatów, czyli ok. 59,4 mln złotych polskich. Roszczenia wobec wszystkich bankierów szacowano na przeszło 250 milionów złotych[1].
Skutki

Teppera oskarżono o celowe niszczenie kraju. Podczas insurekcji warszawskiej w kwietniu tego samego roku wzburzony tłum wdarł się do jego pałacu i dokonał na nim samosądu[1][2], zmarł on z ran w sześć dni później. W jego archiwach znaleziono potwierdzenie, że to on, wraz z Piotrem Blankiem, pośredniczył w korumpowaniu najwyższych urzędników państwowych Rzeczypospolitej przez dwór rosyjski i pruski[4].

Upadłość banków spowodowała olbrzymie straty finansowe, zwłaszcza wśród arystokracji, która w wyniku kryzysu w większości wycofała się z działalności inwestycyjnej i prób budowy na ziemiach polskich przemysłu[3]. Na wiele lat odłożono także plany powołania banku narodowego[2].

W 1793 sejm grodzieński zdecydował o powołaniu Komisji Bankowej kierowanej przez biskupa Wojciecha Skarszewskiego, której zadaniem była likwidacja aktywów upadłych banków i zaspokojenie roszczeń wierzycieli[2]. Mimo rozbiorów, komisja działała przez przeszło dekadę. Jej dokumenty stanowiły cenne źródło historyczne ukazujące złożone powiązania między polską finansjerą a domami bankowymi całej Europy. Większość z nich uległa jednak zniszczeniu w czasie II wojny światowej[6].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kryzys_bankowy_w_Polsce_w_1793

[Lothar.]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Wojcieszku, we Francji nie walili w okna meczetów, tylko pod wpływem propagandy palili katolickie kościoły. No i co teraz mają? Mówie to od lat, że niszę po jakiejś wykończonej religii wypełni inna religia lub ideologia (którą też zaliczam do religii). Nie ma tak, żeby było pusto he he. Więc albo rybki, albo akwarium.

Nie Ewo >;)) Żyjesz w wizji średniowiecznej teologii Lutra, Człowiek musi mieć kogoś w siodle jak koń >;) Albo diabeł albo Bóg. >;)) A tak serio :) ludzie w większości są bardzo prości i chcą mieć nieskomplikowany obraz świata, a religie to zapewniają i jeszcze ktoś "mądry" powie co myśleć >;PP A tu jest właśnie rola kaganka oświaty, aby budzić ludzi ze snu, aby sami odkrywali świat, zamiast ładować się narkotykami religijnymi i politycznymi. Moja żona miała rację >;P Religia i Polityka to... klatka na Debile >;))

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Z tego co wiem, to szlachectwo i ziemię po powstańcach dostawali Żydzi i sprzedawczyki bedący po stronie rosyjskiej, a nie powstańcy wojcieszku!

Powstańcy nie rozumieli co się dzieje i byli rozgrywani przez sąsiadów. A dlaczego nie dać trochę pieniędzy i broni i mieć piękny pretekst żeby powiedzmy z 6 krotną przewagą przejechać się i zagarnąć nowe ziemie? Nawet ty Ewo będąc oświatowcem i mająca wpływ na ludzi nie ogarniasz jak się to robi. Ile razy można dostawać po tyłku. Za jedynym powstaniem co się udało Śląskim stała Polska, ktoś z tego wyciągnął wnioski? Za Powstanie Styczniowe i Warszawskie powinno się skazać na KG ludzi którzy podjęli taką decyzję.

[Lothar.]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

W takim razie podaj mi choc jeden przykład państwa, gdzie wytępionej religii nie zamieniono na inną religię lub ideologię?

>;))
Nadal mnie nie rozumiesz Ewo >;)) Co sobie ktoś w pustej głowie wierzy, to jego sprawa :) Ale wpływ na politykę państw, to zupełnie co innego, zarządy religijne i polityczne, trzeba trzymać na bardzo krótkiej smyczy i dobrze aby ktoś z nich miał czasami "wypadek" to inni się czegoś nauczą. Chcesz przykładu? Ależ Proszę Japonia :)

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Nie muszę "słuchać" mam tam rodzinę. Prywatne przekonania są prywatne Ewo i nie mogą wpływać na zarządzanie państwem bo urosną i staną się autonomiczne co widzisz za oknem. Czarni i czerwoni rozgrywają prostymi ludźmi jak chcą. Dziwisz się że jesteśmy białymi murzynami i jeszcze wiele Polskich dzieci wyjedzie za chlebem? A Czesi jakoś nie wysyłają swoich dzieci na poniewierkę i pracowanie na obcych.

[Lothar.]

No właśnie niewierzące Czechy jako Przykład? >;PPP Ateizm jako religia państwowa? >;PPPP

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Więc pamiętając o smutnych prawidłach takich wyborów, wybierzmy Mądrze? Może jakiś kościół chrześcijański bez politycznej struktury np Polsko katolicy albo Ewangelicy i mieć na nich oko żeby nie mieli zbytnich aspiracji finansowo politycznych? Lub własnościówka w stylu New Age? Czy większe rozdrobnienie tym lepiej >;PP Ba może być nawet religia Muzułmańska, ale w naszych klimatach, oparta o Tatarów Polskich, to przyzwoici ludzie >;))