Rodzice pozwalali wam oglądać Teatr Kobra? W czwartki?

[Lothar.]

Ja pamiętam pierwszą książkę przeczytaną z własnej woli >;)

[michalina]

Lothar. napisał/a

Ja pamiętam pierwszą książkę przeczytaną z własnej woli >;)

Tego akurat nie czytalam;)
A czytałeś "Cudaczka-wysmiewaczka?";)

[Lothar.]

To akurat mnie ominął Skrzat o takich nietypowych rozrywkach >;))

Mały skrzat, który czerpał radość i satysfakcję z naśmiewania się z innych, przede wszystkim z dzieci i ich przywar. Zadomawiał się we włosach, pod kołnierzykiem, w mało widocznych miejscach i namawiał dzieci do złego, niewłaściwego zachowania.

Bardzo lubiłem 7 wtajemniczenie Niziurskiego >;)

[Lothar.]

Skusiłaś mnie Michalino  

[michalina]

Lothar. napisał/a

Skusiłaś mnie Michalino  

He,he,pamietam tę książeczkę bo mnie rozśmieszala;)
Do tego dostałam za nia piatke w 2 klasie:kazde dziecko miało opowiedziec jaką książeczkę ostatnio przeczytało i opowiedzialam o Cudaczku;)
A że jestem dobrą gawędziarą ,ogólnie wolałam odpowiadac ustnie niz pisać to mi tak dobrze poszło,ze dzieci sie wciągnęły i nawet pośmiały;))
Niziurskiego lubiłam,on tez miał poczucie humoru;)
Niziurski jest z Kielc:)

[Lothar.]

Chyba go fascynował Śląsk ładnie i nie nużąco opisywał >;) Oj przypomniały mi się opisy pani Orzeszkowej w Nad Niemnem >;))

[michalina]

Lothar. napisał/a

Chyba go fascynował Śląsk ładnie i nie nużąco opisywał >;) Oj przypomniały mi się opisy pani Orzeszkowej w Nad Niemnem >;))

Blagam!
Nad Niemnem to nawet nie mogłam skończyć czytać,najnudniejsza lektura ever!

[Lothar.]

Ja lubię czytać a zasypiałem >;)) Taka lektura mogła by być Panaceum na stres i lęki, parę stron i śpisz >;))

[brunetka.]

Nawet nie wiedziałam że jest coś takiego jak Kobra, dla mnie kobra to wąż ssssss.:))))

[Lothar.]

To było bardzo dawno temu Brunetko. To był Teatr co pracował dla telewizji >;)

Teatr Sensacji „Kobra” – cykl sensacyjnych telewizyjnych przedstawień teatralnych[1], emitowany od 6 lutego 1956 do 1993 i ponownie od 2013. W latach 50. i 60. jeden z najpopularniejszych polskich programów telewizyjnych. Inicjatorką cyklu była redaktorka TVP, Illa Genachow[2].

Były trzy rodzaje teatru:

    Teatr Kobra – przedstawienia o tematyce kryminalnej z wężem Kobra w czołówce,
    Teatr Sensacji – przedstawienia sensacyjne z akcją rozgrywającą się podczas II wojny światowej lub współcześnie i nawracającą do tamtych czasów,
    Teatr Sensacji i Fantastyki "Sfinks" – przedstawienia fantastyczne; scena ta działała krótko, przez kilka pierwszych lat.

Datę 6 lutego 1956 (poniedziałek) i tytuł „Zatrute litery” według powieści Agathy Christie w reżyserii Adama Hanuszkiewicza przyjęto jako symboliczne narodziny cyklu. Był to spektakl nadawany na żywo i nie zachowały się żadne zdjęcia archiwalne. Pierwsze zdjęcia pochodzą z 1959[3].

Przedstawienia były emitowane w czwartki wieczorem (z tego powodu znany też jako „Czwartkowy Teatr”), zazwyczaj bezpośrednio po Dzienniku Telewizyjnym. Animowana czołówka z wijącym się wężem była dziełem Witolda Giersza, a muzyka pochodziła z samego początku Sekstetu Francisa Poulenca op. 100 na fortepian, flet, obój, klarnet, róg i fagot.

Do 1961 w ramach Kobry prezentowano także adaptacje utworów fantastycznych, m.in. Stanisława Lema i Gore Vidala[2]. Od 1963 rozpoczęto nadawanie spektakli fantastycznych w ramach Sceny „Sfinks” (m.in. „Współczynnik wyobraźni” Zbigniewa Safjana, reż. Stanisław Wohl, „Dr Jekyll i Mr Hyde” Roberta Louisa Stevensona, reż. Jerzy Antczak) oraz sensacyjnych (czołówka z pająkiem)[3][4].

W ciągu lat formuła się nieco wzbogaciła: na początku z braku odpowiedniego sprzętu wszystko emitowano na żywo, później pojawił się telerecording i nowe możliwości montażu, zaczęto realizacje w plenerze i pod koniec istnienia cykl ewoluował w kierunku filmu telewizyjnego (np. Kłopoty to moja specjalność). Jednakże te nie mogły konkurować z filmami i serialami sensacyjnymi, zwłaszcza amerykańskimi, które zaczęły masowo napływać do Polski w latach 70. za sprawą ówczesnego szefa telewizji Macieja Szczepańskiego (seriale Kojak, Columbo, Święty), zajmując to samo czwartkowe wieczorne okienko emisyjne.

Jak podliczyła Illa Genachow, w ciągu pierwszych trzech lat emisji w 144 przedstawieniach padło 400 trupów[5].

W 1992 TVP zrealizowała film dokumentalny Pod znakiem węża – wspomnienie o Teatrze Kobra, z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem jako narratorem, w którym twórcy (Józef Słotwiński, Andrzej Konic, Jerzy Gruza, Andrzej Łapicki, Zbigniew Safjan, Janusz Majewski i Piotr Szulkin) starali się m.in. odpowiedzieć na pytanie „Kto zabił Kobrę?”, tj. dlaczego „Kobra” się skończyła.

[brunetka.]

Dzięki Wojtek to już wiem co to ta Kobra, a ja zupełnie o czym innym pomyślałam. :) No to mnie jeszcze na świecie nie było.:)

[Lothar.]

To mnie też >;) Tylko jako malutkie dziecko się na tym wychowałem >;)) Rodzice nie pozwalali oglądać, to po kryjomu się oglądało powtórki.Tak żeby rodzice nie wiedzieli >;))

[brunetka.]

A to mały spryciarz.:) Ci aktorzy chyba już dawno nie żyją bo te filmy bardzo stare są, zerknęłam co to było.
Ja lubię tę piosenkę SDM.:)

[Lothar.]

To dawne sławy Brunetko. Miło zobaczyć ich grę >;))

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[michalina]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

michalina napisał/a

Biegnij Lola biegnij napisał/a

To ja czytałam dziecinadę wtedy, wszystkie Tomki, samochodziki, a ztych bardziej dorosłych, to oczywiście moją Agatkę no i oczywiście Grahama Manitu, zemsta Manitu i inne horrorki juz nawet nie pamiętam ile tego było

Też czytalam Ewa;)
Tytusy,Romki i Atomki,samoochodziki Tomek na tropach Yeti i 'I ty zostaniesz indianinem" i jak zrobiłam próbę głodu to osłablam na wfie,he,he;)))
Do tego Niziurski i inne takie,juz nie wszystkpo pamietam ale duzo tego było;)
Nauczyłam się czytac jeszze przed szkołą,może pieć lat miałam bo pamiętam jak przeczytaną książeczkę przynioslam do przedszkola;))
Ale jako nastolatka mocno przetrzepałam klasyczna literaturę(Te Balzaki,Stendhale,Dostojewskiego itd) i nasłuchałam klasycznej muzyki:))
To był dla mnie największy czas rozwoju a potem majac 18 lat poznałam męża
I,w domysle,rozwój się skończył;))

 tak to jest z tymi rozwojami he he a nawet niedorozwojami he he

[Lothar.]

No i skusiłyście mnie >;))

Ostatnia przygoda detektywa Noska

19. tom w serii „Mistrzowie Ilustracji”: klasyczna powieść detektywistyczna z ilustracjami Jerzego Flisaka.
Ambroży Nosek to na pierwszy rzut oka zwyczajny starszy pan. Dni spędza na hodowli rzodkiewek i spacerach z psem Kubą, wieczorami przygrywa sobie na flecie. Ale nie dajcie się zwieść pozorom! Ten niepozorny staruszek to słynny detektyw, prawdziwy postrach przestępców! Dziś jest już na emeryturze, ale wciąż potrafi rozwiązać każdą, nawet najtrudniejszą kryminalną zagadkę. A pomaga mu w tym jego wierny przyjaciel Kuba, jedyny pies na świecie, który potrafi... mówić.Gdy w miasteczku pojawia się tajemniczy brodacz, a z pracowni zegarmistrza skradziona zostaje cenna pozytywka, detektyw Nosek po raz kolejny rozpoczyna śledztwo.


— Spróbujmy zatem zebrać wszystko, co wiemy o kradzieży. A więc faktem bezspornym jest, jak sądzę, sama kradzież.— To odkrycie przynosi ci zaszczyt — wtrącił Kuba.Pan Nosek podziękował mu lekkim skinieniem głowy.

[Lothar.]

[Lothar.]

I tak właśnie wpadłem w nałóg czytania >;P

[Serenity]

Lothar. napisał/a

A jaka obsada >;P

No było coś takiego 😄
Raz się zaczynało od krzyku, a ja miałam jeszcze śmieci wyrzucić. Ale byłam wtedy szybka! A jak się rozglądałam 😁