Prawda o MĘŻCZYZNACH XXI wieku!

[michalina]

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

[Lothar.]

Ale baranki uwierzą i wszystko na kartach >;) Bogate domy a 400 zł nie mają w gotówce, od dzieci pożyczają >;))

[Lothar.]

michalina napisał/a

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

A wielokrotnie podłączanie pod kontakt? Mnie raz jak miałem ze 3/4 lata wystarczyło? Ten facet  był, a może i jest niedojrzały i być może opóźniony >;))

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Amigoland]

michalina napisał/a

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

Pobudza do życia Witaj Michalino...

[Amigoland]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Ale przemyca ciekawe info, chociaż Aaron Russo też o tym mówił, o wodzie, która będzie kolejną kryptowalutą. Z resztą własciciele zasobów wodnych beda mogli do niej dosypać , co tylko beda chcieli

No...Jego ego, czasami daje ciekawe informacje dla ludzkości Już wiesz po co Bill debil skupuje tyle ziemi, nie pod żadne farmy

[Lothar.]

Pisałem o tym co obiecał herr tusk, w sprawie sprzedaży Polskiej wody.

Dziennik Ustaw
Dz.U.2023.1478 t.j. Akt obowiązujący
Wersja od: 16 października 2023 r. do: 30 grudnia 2023 r.
Rozdział  1

Własność wód i obowiązki ich właścicieli
Art.  211.  [Zakres prawa własności wód]
1.
Wody stanowią własność Skarbu Państwa, innych osób prawnych albo osób fizycznych.
2.
Wody morza terytorialnego, morskie wody wewnętrzne, śródlądowe wody płynące oraz wody podziemne stanowią własność Skarbu Państwa.
3.
Wody stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego są wodami publicznymi.
4.
Śródlądowe wody płynące będące wodami publicznymi nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.
Art.  212.  [Wykonywanie praw właścicielskich wód Skarbu Państwa]
1.
Prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują:
1)
Wody Polskie - w stosunku do śródlądowych wód płynących oraz wód podziemnych;
2)
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej - w stosunku do wód morza terytorialnego oraz morskich wód wewnętrznych;
3)
(uchylony).
2.
Wody Polskie wykonują prawa właścicielskie w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, znajdujących się w obrębie działki ewidencyjnej, która obejmuje także śródlądowe wody płynące będące własnością Skarbu Państwa.
3.
(uchylony).
4.
(uchylony).
Art.  213.  [Powierzenie nadleśniczemu lub jednostce samorządu terytorialnego wykonywania praw właścicielskich wód Skarbu Państwa]
1.
Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, mogą powierzyć nadleśniczemu, w drodze porozumienia, na jego wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach nadleśnictwa.
2.
W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się zakres praw właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych nadleśniczemu.
3.
Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, mogą powierzyć jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom, w drodze porozumienia, na ich wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.
4.
W porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, określa się zakres praw właścicielskich Skarbu Państwa powierzonych jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom oraz zawiera się postanowienia dotyczące:
1)
przekazywania jednostkom samorządu terytorialnego lub ich związkom środków finansowych na realizację powierzonego zadania, w tym zasad i terminów ich przekazywania;
2)
środków przeznaczanych przez jednostki samorządu terytorialnego lub ich związki na realizację powierzonego zadania.
5.
Powierzenie wykonywania praw właścicielskich, o którym mowa w ust. 1 i 3, nie dotyczy śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.
6.
Porozumienia, o których mowa w ust. 1 i 3, nie obejmują uprawnień właściciela wód, o których mowa w art. 263 ust. 3.
Art.  214.  [Wody stojące, wody w rowach]

Śródlądowe wody stojące, woda w rowie oraz woda w stawie, który nie jest napełniany w ramach usług wodnych, ale wyłącznie wodami opadowymi lub roztopowymi lub wodami gruntowymi, znajdujące się w granicach nieruchomości gruntowej stanowią własność właściciela tej nieruchomości.
Art.  215.  [Wody stojące, wody w rowach na gruntach Skarbu Państwa]
1.
Prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód, o których mowa w art. 214, znajdujących się na terenie nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, wykonują podmioty reprezentujące Skarb Państwa w stosunku do tych nieruchomości na podstawie przepisów odrębnych.
2.
Grunty pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiące własność Skarbu Państwa wchodzą w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 r. poz. 344).
Art.  216.  [Własność gruntów pokrytych wodami płynącymi, wodami morza terytorialnego oraz morskimi wodami wewnętrznymi; własność urządzeń wodnych, budowli i ich części]
1.
Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi, wodami morza terytorialnego oraz morskimi wodami wewnętrznymi stanowią własność właściciela tych wód.
2.
Grunty, o których mowa w ust. 1, nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.
3.
Gospodarowanie gruntami, o których mowa w ust. 1, wykonują odpowiednio podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1.
4.
Gospodarowanie innym mieniem związanym z gospodarką wodną stanowiącym własność Skarbu Państwa wykonuje starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej lub podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1, lub jednostki, którym to mienie zostało powierzone.
5.
Urządzenia wodne lub ich części oraz budowle i ich części, znajdujące się na gruntach, o których mowa w ust. 1, stanowią odrębny od tych gruntów przedmiot własności.
6.
Urządzenia wodne, które zostały wykonane albo są wykonywane przez Wody Polskie na gruntach pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi lub na będących własnością Skarbu Państwa nieruchomościach niebędących gruntami pokrytymi śródlądowymi wodami płynącymi, stanowią własność Skarbu Państwa.
Art.  217.  [Zbywanie gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi Skarbu Państwa]
1.
Prawo do zbywania gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa przysługuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.
2.
Prawo, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa znajdujących się w granicach parku narodowego.
3.
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej zbywa grunty, o których mowa w ust. 1, po cenie nie niższej niż ich wartość rynkowa, określona przy zastosowaniu sposobów jej ustalania przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.
4.
Zbycie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić z inicjatywy ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo na wniosek właściwego starosty.
5.
Grunty, o których mowa w ust. 1, są zbywane w drodze przetargu ustnego albo pisemnego. O formie przetargu decyduje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.
6.
Przetarg przeprowadza komisja przetargowa powoływana odpowiednio przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo starostę.
7.
Uczestnik przetargu może w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku przetargu ustnego albo doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przetargu odpowiednio do ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej albo do starosty.
8.
Jeżeli osoba, której ofertę wybrano w przetargu, nie przystąpi bez usprawiedliwienia do zawarcia umowy w miejscu i terminie podanych w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 15, można odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu zamieszcza się informację o tym uprawnieniu.
9.
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może zbyć grunty, o których mowa w ust. 1, w trybie bezprzetargowym na rzecz jednostek samorządu terytorialnego lub w przypadku wystąpienia przesłanki, o której mowa w art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
10.
Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1)
podstawę prawną wystąpienia;
2)
przedmiot zbycia z wyszczególnieniem danych ewidencyjnych;
3)
sposób zbycia obejmujący proponowaną formę przetargu;
4)
uzasadnienie gospodarcze zamierzonej czynności prawnej z punktu widzenia interesu Skarbu Państwa;
5)
wartość rynkową przedmiotu zbycia.
11.
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej udziela staroście pełnomocnictwa do jego reprezentowania w czynnościach polegających na wszczęciu i przeprowadzeniu procedury przetargowej.
12.
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może udzielić staroście odrębnego pełnomocnictwa do zbycia gruntów, o których mowa w ust. 1.
13.
Skarbowi Państwa przysługuje prawo pierwokupu w przypadku sprzedaży nieruchomości obejmującej grunt pod śródlądowymi wodami stojącymi. Prawo pierwokupu wykonuje starosta w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej.
14.
Sprzedaż, o której mowa w ust. 13, może nastąpić, jeżeli starosta nie wykona prawa pierwokupu. Prawo pierwokupu może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez starostę zawiadomienia o treści umowy sprzedaży.
15.
Notariusz sporządzający umowę sprzedaży jest obowiązany do zawiadomienia starosty o treści tej umowy.
16.
Starosta wykonuje prawo pierwokupu przez złożenie oświadczenia, w formie aktu notarialnego, u notariusza, o którym mowa w ust. 15. Jeżeli złożenie oświadczenia u tego notariusza jest niemożliwe lub napotyka poważne trudności, oświadczenie może być złożone u innego notariusza.
17.
Z chwilą złożenia oświadczenia nieruchomość staje się własnością Skarbu Państwa. Starosta wysyła sprzedającemu oświadczenie w formie aktu notarialnego o wykonaniu prawa pierwokupu przesyłką poleconą nadaną za potwierdzeniem odbioru w placówce pocztowej operatora pocztowego w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe, a następnie publikuje na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej starostwa powiatowego. Uważa się, że sprzedający zapoznał się z treścią oświadczenia starosty o wykonaniu prawa pierwokupu z chwilą jego publikacji na stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej starostwa powiatowego.
18.
Prawo pierwokupu wykonuje się po cenie ustalonej między stronami w umowie sprzedaży.
19.
Wpływy z tytułu zbywania gruntów, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
20.
Starosta realizuje zadania, o których mowa w ust. 11-14, 16 i 17, jako zadania z zakresu administracji rządowej.
21.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1)
sposób przeprowadzania przetargów na zbycie gruntów, o których mowa w ust. 1,
2)
sposób określania wysokości wadium oraz terminy i formy jego wnoszenia i zwrotu,
3)
sposób i terminy ogłaszania przetargu oraz treść ogłoszenia o przetargu,
4)
sposób powoływania i działania komisji przetargowej,
5)
sposób sporządzania oraz treść protokołu z przeprowadzonego przetargu,
6)
sposób postępowania w przypadku zaskarżenia przetargu

- kierując się koniecznością zapewnienia jawności i jednolitości postępowania, równego dostępu do udziału w przetargu oraz uzyskania najkorzystniejszego wyniku przetargu.
Art.  218.  [Przejście gruntów lub urządzeń do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa]
1.
Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa.
2.
Przejście do zasobu gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi, o których mowa w ust. 1, oraz ich wykreślenie z zasobu stwierdza, w drodze decyzji, na wniosek właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 212 ust. 1, właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
3.
Grunty zabudowane urządzeniami wodnymi znajdujące się poza linią brzegu oraz urządzenia wodne lub ich części, stanowiące własność Skarbu Państwa, wobec których prawa właścicielskie wykonują podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1, są zasobem nieruchomości Skarbu Państwa.
4.
Przejście do zasobu nieruchomości gruntów oraz urządzeń wodnych lub ich części, o których mowa w ust. 3, oraz ich wykreślenie z tego zasobu stwierdza, w drodze decyzji, na wniosek właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 212 ust. 1, albo starosty, właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
5.
Do zasobów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Art.  219.  [Ustalenie charakteru wód]
1.
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji, ustala charakter wód.
2.
Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek Wód Polskich, właściciela nieruchomości przyległej do wód lub właściciela nieruchomości znajdującej się pod wodą, której dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód.
2a.
Zawiadomienia o wydanych decyzjach ustalających charakter wód oraz innych czynnościach podejmowanych w postępowaniu w sprawie ustalenia charakteru wód doręcza się wnioskodawcy oraz Wodom Polskim, a w przypadku gdy wnioskodawcą są Wody Polskie - wyłącznie Wodom Polskim.
2b.
Strony postępowania w sprawie dotyczącej ustalenia charakteru wód, inne niż wnioskodawca oraz Wody Polskie, oraz adresy do doręczeń ustala się na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków.
2c.
Jeżeli liczba stron postępowania w sprawie dotyczącej ustalenia charakteru wód przekracza 10, do stron innych niż wnioskodawca i Wody Polskie stosuje się przepis art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.
3.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1)
część opisową obejmującą:
a)
opis elementów hydromorfologicznych wód, w tym:
–
reżimu hydrologicznego,
–
ciągłości wód,
–
warunków morfologicznych,
b)
(uchylona),
c)
(uchylona),
d)
analizę historyczną przynależności tych wód do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych,
e)
imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy, a w przypadku gdy wnioskodawcą jest właściciel nieruchomości przyległej do wód lub nieruchomości znajdującej się pod wodami - dokumenty potwierdzające tytuł prawny wnioskodawcy do tej nieruchomości,
f)
wykaz właścicieli nieruchomości przyległych do wód oraz nieruchomości znajdujących się pod wodami, których dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód, ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków,
g)
wypisy z ewidencji gruntów i budynków obejmujące nieruchomości przyległe do wód oraz nieruchomości znajdujące się pod wodami, których dotyczy wniosek o ustalenie charakteru wód;
2)
część graficzną obejmującą mapę sytuacyjno-wysokościową pobraną z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego lub inną mapę uwierzytelnioną przez organ prowadzący ten zasób, obrazującą przebieg wód od źródeł do ujścia, w skali 1:500, 1:1000 lub 1:2000 oraz uwzględniające wyniki pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych.
4.
Decyzja, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków.
5.
W przypadku gdy w dniu wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia charakteru wód ewidencja gruntów i budynków nie zawiera danych umożliwiających ustalenie stron postępowania lub w przypadku gdy dane te stały się nieaktualne na skutek śmierci jednej ze stron tego postępowania, nie stosuje się przepisów art. 97 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.
6.
Nieuregulowany stan prawny nieruchomości, o których mowa w ust. 2, lub brak danych w ewidencji gruntów i budynków pozwalających na ustalenie właściciela nieruchomości nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia charakteru wód, wydania i doręczenia decyzji ustalającej charakter wód oraz zawiadomienia o jej wydaniu.
6a.
W przypadku, o którym mowa w ust. 6, stosuje się przepis art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, przy czym zawiadomienie o wszczęciu postępowania oraz o wydaniu decyzji uważa się za dokonane po upływie 30 dni od dnia, w którym nastąpiło publiczne obwieszczenie, inne publiczne ogłoszenie lub udostępnienie pisma w Biuletynie Informacji Publicznej.
7.
Przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym w rozumieniu art. 113 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Art.  220.  [Ustalenie linii brzegu]
1.
Linię brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia, którą ustala się według średniego stanu wody z okresu co najmniej ostatnich 10 lat.
2.
Jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia brzegu biegnie tą krawędzią.
3.
Jeżeli krawędź brzegu nie jest wyraźna, linia brzegu biegnie granicą stałego porostu traw, a jeżeli granica stałego porostu traw leży powyżej stanu wody, o którym mowa w ust. 1 - linią przecięcia się zwierciadła wody przy tym stanie z gruntem przyległym.
4.
Jeżeli brzegi wód są uregulowane, linia brzegu biegnie linią łączącą zewnętrzne krawędzie budowli regulacyjnych, a przy plantacjach wikliny na gruntach uzyskanych w wyniku regulacji - granicą plantacji od strony lądu.
5.
Linię brzegu ustala, w drodze decyzji, na wniosek podmiotu mającego interes prawny lub faktyczny:
1)
właściwy terenowy organ administracji morskiej - dla morskich wód wewnętrznych oraz wód morza terytorialnego;
2)
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej - dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych o ciągłym albo okresowym naturalnym odpływie wód powierzchniowych.
6.
Podstawę ustalenia linii brzegu stanowi dostarczony przez wnioskodawcę projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, który zawiera:
1)
opis uwzględniający oznaczenie wnioskodawcy, ze wskazaniem jego siedziby i adresu, przyjęty sposób ustalenia projektowanej linii brzegu, ustalenie stanu prawnego nieruchomości objętych projektem z oznaczeniem właścicieli wraz ze wskazaniem ich siedziby i adresu oraz sposób zagospodarowania gruntów przyległych do projektowanej linii brzegu,
2)
odpowiednią:
a)
zaktualizowaną kopię mapy zasadniczej w skali 1:500, 1:1000, 1:2000 albo 1:5000,
b)
mapę inwentaryzacji powykonawczej budowli regulacyjnych w skali, w jakiej jest sporządzony projekt regulacji wód śródlądowych, a w przypadku jej braku - inne dostępne materiały,

- z wykazaniem projektowanej linii brzegu oraz elementów istotnych dla przyjętego sposobu ustalenia tej linii.
7.
Projekt rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, sporządza osoba posiadająca uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, o których mowa w art. 43 pkt 1, 2 lub 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne.
8.
Decyzję w sprawie ustalenia linii brzegu doręcza się wnioskodawcy oraz ujawnionym w ewidencji gruntów i budynków właścicielom lub innym podmiotom władającym gruntami przyległymi.
8a.
Siedziby i adresy stron innych niż wnioskodawca i podmiot wykonujący uprawnienia właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód płynących i stojących oraz gruntów pokrytych tymi wodami ustala się na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków.
9.
W przypadku gdy ujawniony w ewidencji gruntów i budynków właściciel lub inny podmiot władający gruntem przyległym nie żyje, a jego spadkobiercy nie wykazali prawa do spadku, lub nie jest znany adres miejsca zamieszkania lub siedziby albo adres tych podmiotów lub brak jest w ewidencji gruntów i budynków oznaczenia tych podmiotów, organ, o którym mowa w ust. 5, zawiadamia o wydaniu decyzji w sprawie ustalenia linii brzegu w drodze obwieszczenia zamieszczonego przez okres 60 dni na tablicy ogłoszeń urzędów gmin właściwych ze względu na miejsce położenia nieruchomości, a także na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego ten organ.
10.
W obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 9, zamieszcza się informacje o oznaczeniu decyzji i dacie jej wydania, położeniu i oznaczeniu gruntów objętych decyzją oraz miejscu, gdzie strony mogą się zapoznać z treścią decyzji.
11.
Z dniem upływu okresu, o którym mowa w ust. 9, decyzję w sprawie ustalenia linii brzegu uważa się za doręczoną stronom postępowania.
12.
Przepisy ust. 8-11 stosuje się odpowiednio do zawiadomień o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia linii brzegu oraz innych czynności podejmowanych w tym postępowaniu, z tym że okres zamieszczenia obwieszczenia wynosi 30 dni.
13.
Decyzja w sprawie ustalenia linii brzegu obejmuje swoim zakresem odcinek i brzegi cieku naturalnego objęte projektem regulacji wód śródlądowych.
14.
Jeżeli ustalenie linii brzegu jest konieczne w związku z wykonaniem urządzeń wodnych lub kształtowaniem nowych koryt cieków naturalnych, postępowanie w sprawie ustalenia linii brzegu przeprowadza się łącznie z postępowaniem w sprawie zgody wodnoprawnej.
15.
Decyzja o ustaleniu linii brzegu może być wydana po uzyskaniu przez zakład pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie niecierpiących zwłoki budowli regulacyjnych.
16.
Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 14 i 15, jest organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego.
17.
Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego zawiesza postępowanie w sprawie wydania tego pozwolenia do czasu, kiedy decyzja o ustaleniu linii brzegu stanie się ostateczna.
18.
W przypadku zmiany linii brzegu decyzja o ustaleniu linii brzegu może być zmieniona w trybie i na zasadach właściwych dla jej wydania.
19.
Jeżeli ustalenie linii brzegu następuje w związku z trwałym zajęciem przez śródlądowe wody płynące, wody morza terytorialnego lub morskie wody wewnętrzne, w sposób naturalny, gruntu niestanowiącego własności właściciela wód, koszty projektu rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, ponosi właściciel wód.
20.
Decyzja o ustaleniu linii brzegu stanowi podstawę do dokonania wpisu w ewidencji gruntów i budynków.
21.
Przepisy ust. 8-12 stosuje się odpowiednio do postępowań dotyczących ustalenia linii brzegu wszczętych na podstawie przepisów działu II rozdziału 12 i 13 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.
Art.  221.  [Rozgraniczenie gruntów]
1.
Rozgraniczenia gruntów, które były pokryte wodami przed wykonaniem urządzenia wodnego, od pozostałych gruntów dokonuje, na wniosek podmiotu mającego interes prawny lub faktyczny, w drodze decyzji, właściwy organ, o którym mowa w art. 220 ust. 5.
2.
Dokonując rozgraniczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 220, z tym że podstawą rozgraniczenia jest dokumentacja sporządzona na potrzeby wykonania urządzenia wodnego, a w przypadku jej braku - dostępne materiały.
3.
W przypadku braku dokumentacji umożliwiającej dokonanie rozgraniczenia, o którym mowa w ust. 1, jako grunt pokryty wodami powierzchniowymi w granicach urządzenia wodnego wyznacza się obszar niezbędny dla zachowania ciągłości cieku w przypadku likwidacji tego urządzenia, przyjmując parametry koryta cieku powyżej i poniżej urządzenia, a w przypadku jezior podpiętrzonych - rzędne wody sprzed piętrzenia.
Art.  222.  [Skutki prawne zalania gruntów podczas powodzi]
1.
Właściciel wód nie nabywa praw do gruntów zalanych przez wodę podczas powodzi.
2.
Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie od właściciela wód.
3.
Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi w wyniku nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wód lub właściciela urządzenia wodnego przysługuje odszkodowanie na warunkach określonych w art. 472.
4.
Właścicielowi posiadającemu grunty leżące w granicach polderu przeciwpowodziowego zalanego podczas powodzi przysługuje od właściciela wód odszkodowanie na warunkach określonych w art. 469.
Art.  223.  [Trwałe zajęcie gruntów przez wodę]
1.
Jeżeli śródlądowe wody płynące lub wody morza terytorialnego albo morskie wody wewnętrzne zajmą trwale, w sposób naturalny, grunt niestanowiący własności właściciela wód, grunt ten z chwilą zajęcia staje się z mocy prawa własnością właściciela wód.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dotychczasowemu właścicielowi gruntu przysługuje odszkodowanie od właściciela wód na warunkach określonych w art. 472.
Art.  224.  [Własność wysp, przymulisk i odsypów żwirowych]

Wyspy, przymuliska oraz odsypy żwirowe, powstałe w sposób naturalny na gruntach pokrytych wodami powierzchniowymi, stanowią własność właściciela tych gruntów.
Art.  225.  [Własność starorzeczy i gruntów powstałych w wyniku wykonania budowli regulacyjnych]
1.
Starorzecza oraz grunty powstałe w wyniku wykonania budowli regulacyjnych pozostają własnością dotychczasowego właściciela wód.
2.
Grunt powstały na skutek trwałego, naturalnego lub sztucznego odkładu na obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód wewnętrznych pozostaje własnością Skarbu Państwa.
3.
Grunty, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem starorzeczy, mogą podlegać obrotowi cywilnoprawnemu na warunkach określonych w przepisach ustawy oraz przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
4.
Grunty, o których mowa w ust. 2, znajdujące się poza obszarami, dla których jest prowadzona ewidencja gruntów i budynków, włącza się w granice jednostki ewidencyjnej sąsiadującej z gruntem powstałym na skutek trwałego, naturalnego lub sztucznego odkładu na obszarach wód morza terytorialnego lub morskich wód wewnętrznych.
Art.  226.  [Obowiązek utrzymywania wód]
1.
Właściciel wód utrzymuje wody z uwzględnieniem konieczności osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61.
2.
Utrzymywanie wód publicznych obejmuje działania:
1)
wynikające z planu utrzymania wód;
2)
niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli nie wywierają one istotnego wpływu na osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61;
3)
niewynikające z planu utrzymania wód, jeżeli zachodzi pilna i uzasadniona konieczność realizacji tych działań z uwagi na zapewnienie ochrony przed powodzią lub suszą oraz w związku z koniecznością usunięcia skutków powodzi lub suszy.
3.
Obowiązek utrzymywania tworzących brzeg wody budowli lub murów niebędących urządzeniami wodnymi należy do ich właścicieli, a w kosztach utrzymania tych budowli lub murów właściciel wód uczestniczy proporcjonalnie do odnoszonych korzyści.
4.
Podziału kosztów oraz ustalenia odnoszonych korzyści dokonuje, na wniosek właściciela budowli, w tym murów, o których mowa w ust. 3, w drodze decyzji, właściwy organ Wód Polskich.
5.
We wniosku, o którym mowa w ust. 4, właściciel budowli, w tym murów, o których mowa w ust. 3, wskazuje podmioty odnoszące korzyści, określa zakres odnoszonych korzyści oraz proponowaną wielkość udziału w kosztach.
Art.  227.  [Treść obowiązku utrzymywania wód]
1.
Utrzymywanie publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych polega także na zachowaniu stanu dna lub brzegów oraz na remoncie lub konserwacji istniejących budowli regulacyjnych.
2.
Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, ma na celu zapewnienie:
1)
ochrony przed powodzią lub usuwania skutków powodzi,
2)
spływu lodu oraz przeciwdziałania powstawaniu niekorzystnych zjawisk lodowych,
3)
warunków umożliwiających korzystanie z wód, w tym utrzymywania zwierciadła wody na poziomie umożliwiającym funkcjonowanie urządzeń wodnych, obiektów mostowych, rurociągów, linii energetycznych, linii telekomunikacyjnych oraz innych urządzeń,
4)
warunków eksploatacyjnych śródlądowych dróg wodnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,
5)
działania urządzeń wodnych, w szczególności ich odpowiedniego stanu technicznego i funkcjonalnego

- i nie powinno uniemożliwić osiągnięcia celów środowiskowych określonych w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, przy uwzględnieniu dopuszczalności nieosiągnięcia celów środowiskowych, o której mowa w art. 66.
3.
Utrzymywanie wód, o których mowa w ust. 1, jest realizowane przez:
1)
wykaszanie roślin z dna oraz brzegów śródlądowych wód powierzchniowych;
2)
usuwanie roślin pływających i korzeniących się w dnie śródlądowych wód powierzchniowych;
3)
usuwanie drzew i krzewów porastających dno oraz brzegi śródlądowych wód powierzchniowych;
4)
usuwanie ze śródlądowych wód powierzchniowych przeszkód naturalnych oraz wynikających z działalności człowieka;
5)
zasypywanie wyrw w brzegach i dnie śródlądowych wód powierzchniowych oraz ich zabudowę biologiczną;
6)
udrażnianie śródlądowych wód powierzchniowych przez usuwanie zatorów utrudniających swobodny przepływ wód oraz usuwanie namułów i rumoszu;
7)
remont lub konserwację stanowiących własność właściciela wód:
a)
ubezpieczeń w obrębie urządzeń wodnych,
b)
budowli regulacyjnych;
8)
rozbiórkę lub modyfikację tam bobrowych oraz zasypywanie nor bobrów lub nor innych zwierząt w brzegach śródlądowych wód powierzchniowych.
4.
Zakłady, które przez wprowadzanie ścieków do wód albo w inny sposób przyczyniają się do wzrostu kosztów utrzymania tych wód, ponoszą taką część kosztów, w jakiej nastąpił ten wzrost.
5.
Podziału kosztów, na wniosek właściciela wód, dokonuje, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej. Wniosek zawiera uzasadnienie wzrostu kosztów.
6.
We wniosku, o którym mowa w ust. 5, właściciel wód wskazuje zakłady przyczyniające się do wzrostu kosztów oraz określa zakres odnoszonych korzyści i proponowaną wielkość udziału w kosztach.
7.
Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w drodze decyzji, stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5, jeżeli stwierdzi trwałe ustanie przyczyny wzrostu kosztów utrzymania wód.
Art.  228.  [Utrzymywanie brzegu morskiego]

Utrzymywanie brzegu morskiego polega na budowie, utrzymywaniu i ochronie umocnień brzegowych oraz utrzymywaniu wydm i zalesień ochronnych w obrębie pasa technicznego.
Art.  229.  [Zakaz naruszania celów środowiskowych]

Utrzymywanie śródlądowych wód powierzchniowych oraz morskich wód wewnętrznych i brzegu morskiego nie może naruszać celów środowiskowych, istniejącego dobrego stanu tych wód oraz warunków wynikających z ochrony wód.
Art.  230.  [Zakaz niszczenia lub uszkadzania brzegów]

Zakazuje się niszczenia lub uszkadzania brzegów śródlądowych wód powierzchniowych, brzegów wód morskich oraz budowli, w tym murów, niebędących urządzeniami wodnymi, tworzących brzeg, a także gruntów pokrytych śródlądowymi wodami powierzchniowymi.
Art.  231.  [Obowiązki właściciela śródlądowych wód powierzchniowych]

Właściciel śródlądowych wód powierzchniowych:
1)
zapewnia osiągnięcie celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61;
2)
utrzymuje w należytym stanie technicznym koryta cieków naturalnych oraz kanały, będące w jego władaniu;
3)
zapewnia swobodny spływ wód powodziowych oraz lodów;
4)
współuczestniczy w odbudowywaniu ekosystemów zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych;
5)
umożliwia wykonywanie obserwacji i pomiarów hydrologiczno-meteorologicznych oraz hydrogeologicznych.
Art.  232.  [Zakaz grodzenia nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych]
1.
Zakazuje się grodzenia nieruchomości przyległych do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych oraz do brzegu wód morskich i morza terytorialnego w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, a także zakazywania lub uniemożliwiania przechodzenia przez ten obszar.
2.
Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy grodzenia terenów ochrony bezpośredniej stref ochronnych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy oraz obrębów hodowlanych ustanowionych na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 883).
3.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się na terenach zamkniętych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne.
4.
Właściwy organ Wód Polskich, a na obszarze pasa technicznego dyrektor urzędu morskiego, mogą, w drodze decyzji, zwolnić z zakazu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jest to niezbędne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa publicznego.
Art.  233.  [Obowiązek umożliwienia dostępu do wody]
1.
Właściciel nieruchomości przyległej do publicznych śródlądowych wód powierzchniowych jest obowiązany umożliwić dostęp do wód na potrzeby wykonywania robót związanych z utrzymywaniem wód oraz dla ustawiania znaków żeglugowych lub hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych.
2.
Właściciel nieruchomości przyległej do wód objętych powszechnym korzystaniem jest obowiązany zapewnić dostęp do wód w sposób umożliwiający to korzystanie. Części nieruchomości umożliwiające dostęp do wód wyznacza wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji.
3.
Właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie odpowiednio od właściciela wód albo właściciela hydrologiczno-meteorologicznych urządzeń pomiarowych, a właścicielowi nieruchomości, o którym mowa w ust. 2 - z budżetu gminy, na warunkach określonych w art. 469.
Art.  234.  [Zakaz zmiany stanu wody i odprowadzania wody]
1.
Właściciel gruntu, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, nie może:
1)
zmieniać kierunku i natężenia odpływu znajdujących się na jego gruncie wód opadowych lub roztopowych ani kierunku odpływu wód ze źródeł - ze szkodą dla gruntów sąsiednich;
2)
odprowadzać wód oraz wprowadzać ścieków na grunty sąsiednie.
2.
Na właścicielu gruntu ciąży obowiązek usunięcia przeszkód oraz zmian w odpływie wody, powstałych na jego gruncie na skutek przypadku lub działania osób trzecich, ze szkodą dla gruntów sąsiednich.
3.
Jeżeli spowodowane przez właściciela gruntu zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, z urzędu lub na wniosek, w drodze decyzji, nakazuje właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom, ustalając termin wykonania tych czynności.
4.
Nakaz, o którym mowa w ust. 3, nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia wodnoprawnego albo dokonania zgłoszenia wodnoprawnego, jeżeli są wymagane.
5.
Postępowania w sprawie decyzji, o której mowa w ust. 3, nie wszczyna się, jeżeli upłynęło 5 lat od dnia, w którym właściciel gruntu sąsiedniego dowiedział się o szkodliwym oddziaływaniu na jego grunt.
Art.  235.  [Ugoda dotycząca zmiany stanu wody na gruntach]
1.
Właściciele gruntów mogą, w drodze pisemnej ugody, ustalić zmiany stanu wody na gruntach, jeżeli zmiany te nie wpłyną szkodliwie na inne nieruchomości lub na gospodarkę wodną. Ugoda nie może dotyczyć wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi.
2.
Ugodę wykonuje się po jej zatwierdzeniu, w drodze decyzji, przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
3.
Z wnioskiem o zatwierdzenie ugody występują umawiający się właściciele gruntów.
4.
Ugoda niezatwierdzona nie podlega wykonaniu.
5.
Ugoda podlega wykonaniu w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art.  236.  [Istota regulacji wód]
1.
Regulacja koryt cieków naturalnych, zwana dalej "regulacją wód", służy poprawie warunków korzystania z wód i ochronie przeciwpowodziowej lub ochronie przed suszą.
2.
Regulacja wód polega na podejmowaniu przedsięwzięć dotyczących kształtowania przekroju podłużnego i poprzecznego oraz układu poziomego koryta cieku naturalnego. Regulację wód stanowią w szczególności działania niebędące działaniami związanymi z utrzymywaniem wód, o których mowa w art. 227 ust. 3.
3.
Regulacja wód powinna zapewnić dynamiczną równowagę koryta cieku naturalnego.
4.
Regulacja wód powinna uwzględniać konieczność osiągnięcia dobrego stanu wód oraz osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz w art. 61, przy uwzględnieniu dopuszczalności nieosiągnięcia celów środowiskowych, o której mowa w art. 66.
Art.  237.  [Koszty regulacji wód]
1.
Zakład, który otrzymał pozwolenie na regulację wód, ponosi także koszt rozbudowy lub przebudowy urządzeń wodnych, a właściciel tych urządzeń uczestniczy w kosztach stosownie do uzyskanych korzyści.
2.
Zakład, o którym mowa w ust. 1, ponosi także koszty ograniczenia lub cofnięcia pozwolenia wodnoprawnego posiadanego przez inny zakład, jeżeli jest to niezbędne do wykonania regulacji wód.
3.
Ustalenia i podziału kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje, na wniosek zakładu, w drodze decyzji, organ właściwy w sprawie pozwoleń wodnoprawnych na wykonywanie urządzeń wodnych.
4.
We wniosku, o którym mowa w ust. 3, wskazuje się właściciela wód oraz określa się proponowaną wielkość udziału w kosztach, o których mowa w ust. 1 lub 2.
5.
Przepisy ust. 1-4 oraz art. 236 stosuje się odpowiednio do zabudowy potoków górskich, kształtowania nowych koryt cieków naturalnych oraz do wykonywania polderów przeciwpowodziowych.
Art.  238.  [Koszty inwestycji prowadzonych na wodach i w zakresie urządzeń wodnych oraz utrzymywania wód i urządzeń wodnych ponoszone przez jednostki samorządu terytorialnego]
1.
Jednostki samorządu terytorialnego mogą ponosić koszty inwestycji prowadzonych na wodach stanowiących własność Skarbu Państwa, koszty inwestycji w zakresie urządzeń wodnych oraz koszty utrzymania tych wód lub urządzeń wodnych.
2.
Wysokość kosztów inwestycji oraz kosztów utrzymania wód lub urządzeń wodnych, ponoszonych przez jednostki samorządu terytorialnego, określa się w porozumieniu, do zawarcia którego są upoważnione właściwe jednostki samorządu terytorialnego oraz Wody Polskie.

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

michalina napisał/a

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

A wielokrotnie podłączanie pod kontakt? Mnie raz jak miałem ze 3/4 lata wystarczyło? Ten facet  był, a może i jest niedojrzały i być może opóźniony >;))

Z tym to zalewa Czyli wciska kit...

[michalina]

Amigoland napisał/a

michalina napisał/a

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

Pobudza do życia Witaj Michalino...

Hej Amigo:)Słucham dalej;)

[michalina]

Lothar. napisał/a

michalina napisał/a

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

A wielokrotnie podłączanie pod kontakt? Mnie raz jak miałem ze 3/4 lata wystarczyło? Ten facet  był, a może i jest niedojrzały i być może opóźniony >;))

Jak dla mnie to są straszne"zabawy":)
Oglądam dalej;)

[Lothar.]

Amigoland napisał/a

Lothar. napisał/a

michalina napisał/a

"Każdy poza Jezusem pomaga dziś Ukrainie"
W punkt!Jezusa tam nie ma śladu
Jak na razie widzę psychola który uwaza,że podłączanie jąder do akumulatora jest męskie;)

A wielokrotnie podłączanie pod kontakt? Mnie raz jak miałem ze 3/4 lata wystarczyło? Ten facet  był, a może i jest niedojrzały i być może opóźniony >;))

Z tym to zalewa Czyli wciska kit...

Dzieciaki kupią, bo jak by język wsadził do kontaktu to by go już nie miał. To ściemniacz >;)) Ale ludzie niekumaci to kupią >;)

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Obejrzałem do końca :) on reklamuje jakieś swoje wykłady po 27 tyś funtów >;))

[Lothar.]

Woda droższa niż benzyna. Kryzys wodny w Ameryce Łacińskiej

Według szacunków UNEP (Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska) na terenie Ameryki Łacińskiej znajduje się 65% światowych zasobów wody słodkiej. Na kontynencie rozciąga się największa rzeka świata – Amazonka oraz inne duże rzeki jak Parana, São Francisco, Orinoko, Magdalena czy Kolorado. Do tego dochodzą wieczne śniegi pokrywające góry, lodowce, wody gruntowe.

Tymczasem 7% z 1,2 miliarda ludzi na świecie, którzy mają utrudniony dostęp do wody pitnej, zamieszkuje właśnie Amerykę Łacińską. Wszystkiemu winne są postępująca industrializacja, urbanizacja, dynamiczny rozwój rolnictwa – procesy, które pochłaniają hektolitry wody ze zbiorników podziemnych. Inne przyczyny to źle prowadzona gospodarka wodnościekowa oraz prywatyzacja wody. Ponadto na skutek zmian klimatu dochodzi do długotrwałych susz, gwałtownego obniżenia opadów deszczu, co z kolei prowadzi do pustynnienia wielu regionów Ameryki Łacińskiej.
Woda towarem luksusowym

UNDP (Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju) zwraca uwagę na ekonomiczny aspekt braku dostępu do wody w regionach teoretycznie w nią obfitujących – korzeniami globalnego kryzysu wodnego są ubóstwo oraz nierówności społeczne, a nie brak fizycznej dostępności wody. Bank Światowy w raporcie z 2006 roku podaje, że średnie rachunki za wodę w Ameryce Łacińskiej są najwyższe wśród krajów Globalnego Południa. Czysta woda stała się dla wielu mieszkańców Ameryki Łacińskiej luksusem, na który stać tylko najbogatszych. Sytuacja generuje wiele problemów społecznych, ze zwiększoną zapadalnością na różne śmiertelne choroby na czele.
Meksyk – królestwo wody butelkowanej

Dziewięćdziesiąt milionów Meksykanów, pomimo istnienia państwowej infrastruktury zaopatrującej mieszkańców w wodę, kupuje ją od przedsiębiorstw prywatnych. Dzieje się tak, ponieważ system wodociągowo–kanalizacyjny nie działa poprawnie i zanieczyszcza wodę przed jej dotarciem do konsumenta końcowego. Woda, która leci tam z kranów, jest żółtą, śmierdzącą cieczą, dlatego Meksykanie radzą sobie z tym problemem jak potrafią - najczęściej kupując wodę butelkowaną. W Meksyku zużywa się najwięcej wody butelkowanej na świecie, średnio 500 litrów rocznie na osobę. Używa się jej nie tylko do picia – wiele osób sięga po nią także wówczas, gdy chodzi o takie czynności jak kąpiel dziecka.

Sprzedaż butelkowanej wody jest dla międzynarodowych koncernów lukratywnym interesem, na którym jednak cierpią całe społeczności oraz ekosystem, który jest ograbiany z wód gruntowych. Rodziny, których nie stać na kupowanie wody, korzystają z zanieczyszczonych źródeł. Ma to wpływ na zdrowie meksykańskich dzieci, które cierpią na biegunki, wymioty, odwodnienie organizmu, a nawet umierają z powodu braku dostępu do czystej do wody. Szacuje się, że ponad 80% problemów zdrowotnych dzieci w Meksyku jest bezpośrednio związana z jakością wody pitnej.
Wenezuela – woda droższa niż benzyna

Wenezuelczycy także korzystają z wody butelkowanej. Mieszkańcy stolicy Wenezueli Caracas płacą za wodę dwa razy więcej niż za benzynę (która jest w tym kraju najtańsza na świecie). Mimo to, gdy jest ona przywożona ciężarówkami raz w tygodniu, rozchodzi się jak świeże bułeczki. Choć woda jest dostarczana wodociągami do domów, ludzie nie chcą z niej korzystać, bo jest zanieczyszczona.

Opinię publiczną zaalarmowały pod koniec zeszłego roku doniesienia, że w jeziorze Mariposa, które dostarcza wodę dla 750 tysięcy Wenezuelczyków i Wenezuelek, znaleziono dziesiątki martwych zwierząt. Wyznawcy Santerii – jednej z religii występujących w Ameryce Południowej – podczas swoich ceremonii zabijają zwierzęta, które potem wyrzucają do jeziora. Jednak prawdziwa przyczyna braku czystej wody w kranach w Caracas jest inna. Woda z jeziora jest pompowana do oczyszczalni, która powstała 60 lat temu. System uzdatniania wody i dostarczania wody jest przestarzały, dlatego w Caracas prawie nie ma tygodnia bez przerwy w dostawie wody. Nawet jeśli jest woda w kranie, mało kto odważy się ją pić. Dlatego ludzie wolą kupować butelkowaną.
Paragwaj – strzeż się także wody z butelki

Z kolei w Paragwaju nawet picie wody butelkowanej może być niebezpieczne. W 2006 roku zostały zbadane próbki wód pochodzących od 11 różnych producentów. Znaleziono w nich bakterie E. coli typu kałowego. Przyczyna – wodę, którą koncerny przelewają do butelek, pozyskuje się z warstwy wodonośnej. Tylko 23% gospodarstw domowych w obszarze wodonośnym jest podłączonych do kanalizacji. 77% gospodarstw wykorzystuje szamba, których zawartość często przedostaje się do wód gruntowych.
Haiti i Honduras. Krajobraz po katastrofach

W dramatycznej sytuacji znajdują się mieszkańcy dotkniętego w 2010 roku trzęsieniem ziemi Haiti. Miało ono druzgocący wpływ na cały kraj, spowodowało uszkodzenia studni i instalacji wodnych, które są głównym źródłem słodkiej wody dla Haitańczyków.

Brak czystej wody pitnej nie jest w tym regionie nowym problemem. Szacunki zrobione w 2009 roku wskazywały, że 40% mieszkańców Haiti nie miało dostępu do czystej wody, a tylko 1 na 5 osób miała dostęp do sanitariatów.

Haiti. Trzęsienie ziemi ograniczyło mu znacznie dostęp do bezpiecznej wody. (źródło)

Kilka miesięcy po trzęsieniu ziemi wybuchła na Haiti epidemia cholery. Badania dowiodły, że za rozprzestrzenienie się bakterii cholery na wyspie odpowiada ONZ. Żołnierze sił pokojowych Narodów Zjednoczonych, którzy stacjonowali w Haiti po trzęsieniu ziemi, wylewali odchody do rzeki, z której czerpali wodę mieszkańcy wielu miast. Poza cholerą Haitańczycy i Haitanki są nękani innymi chorobami spowodowanymi brakiem dostępu do czystej wody, m.in. tyfusem, przewlekłą biegunką, które są przyczyną ponad połowy zgonów w kraju.

W dramatycznej sytuacji znajdują się także mieszkańcy i mieszkanki Hondurasu. W 1998 roku przeszedł tam huragan Mitch, który pozbawił 75% kraju dostępu do bezpiecznej wody pitnej. Do dzisiaj Honduras nie odbudował całkowicie zniszczonej wówczas infrastruktury wodnej. Obecnie 1,2 miliona osób nie ma tam dostępu do bezpiecznych źródeł wody. W 2009 roku w Hondurasie miał miejsce przewrót wojskowy, który doprowadził do zawirowań politycznych i ekonomicznych, a w konsekwencji do pogorszenia i tak ograniczonego dostępu do wody w tym kraju. Dotkliwy brak wody prowadzi do problemów zdrowotnych, szczególnie na obszarach wiejskich. Biegunka i zapalenie wątroby to tylko niektóre z chorób, które dotykają mieszkańców i mieszkanek. W miejscowościach wiejskich kobiety poświęcają do 6 godzin dziennie, by zdobywać czystą wodę dla swoich rodzin.
Krew za wodę

We współczesnym świecie wojny o wodę przestały być fantazjami autorów powieści science fiction czy tematem hollywoodzkich superprodukcji. Stały się rzeczywistością. Również Ameryki Łacińskiej, na której terytorium od lat toczą się batalie o „błękitne złoto”. Najczęściej jedną stroną walki są potężne koncerny, a drugą niezamożna, rdzenna ludność, której członkowie i członkinie nie wahają się oddać życia za dostęp do czystej wody dla swoich rodzin i społeczności.

Najbardziej spektakularnym przykładem takiej walki – zakończonej zwycięstwem praw człowieka – jest historia, jaka wydarzyła się w boliwijskim mieście Cochabamba. W 1999 roku rząd Boliwii podpisał kontrakt z międzynarodowym konsorcjum Aguas del Tunari, skupiającym głównie firmy z Europy i Ameryki. W konsekwencji została sprywatyzowana dostawa wody do miasta Cochabamba. Umowa została wymuszona przez Bank Światowy, zdaniem którego państwowa sieć wodociągowa w Boliwii była niewydolna, a zarządzający nią urzędnicy skorumpowani. Żeby zachęcić obcy kapitał do inwestycji, firmę zwolniono z obowiązku dostarczania wody na obszary wiejskie, ustalono ceny wody w dolarach. Rząd zniósł też zniżki na wodę dla najbiedniejszych. Aguas del Tunari podniosła ceny wody dwu-trzykrotnie. Po podwyżkach większości obywateli i obywatelek nie było stać na jej kupowanie. Zdesperowane społeczeństwo zaczęło się organizować. Ludzie masowo wyszli na ulice. Byli ranni i zabici. W 2000 roku prywatyzację wody unieważniono.

Podobne przykłady obywatelskiego nieposłuszeństwa motywowane niezgodą na brak dostępu do czystej wody pitnej możemy znaleźć w innych krajach Ameryki Łacińskiej.

W Peru w regionie Cajamarca w 2011 odbyły się masowe demonstracje przeciwko budowie jednej z największych na świecie kopalni złota. Społeczność lokalna wyszła na ulice, ponieważ inwestycja ta zagrażała zanieczyszczeniem zasobów wody. Kopalnie zużywają ogromne ilości wody, która po obróbce jest tak toksyczna, że nie może być ponownie użyta. Największe kopalnie w Peru leżą wysoko w Andach, gdzie od maja do października prawie nie ma deszczu. Protesty w Peru, które także pochłonęły ofiary śmiertelne, na wiele miesięcy wstrzymały prace budowlane. Zostały one wznowione, kiedy amerykańska firma Newmont – główny inwestor budowy kopalni – zobowiązała się, że będzie przestrzegała rygorystycznego planu ochrony środowiska.

W 2013 roku ponad 200 amazońskich Indian protestowało przeciwko budowie największej w Brazylii elektrowni wodnej na rzece Xingu, która jest dopływem Amazonki. Budowa tamy oznaczała katastrofę dla unikatowego ekosystemu rzeki oraz zalanie 67 tysięcy hektarów ziemi, co z kolei miało zmusić do opuszczenia swoich domów nawet 40 tysiące ludzi.

Warto zwrócić uwagę, że protesty dotyczące wody w Ameryce Łacińskiej aktywizują grupy tradycyjnie spychane na margines życia publicznego, a więc kobiety, rdzenną ludność, najuboższych. Grupy te stają się awangardą walki o sprawiedliwą dystrybucję dóbr oraz naturalne środowisko.

Alina Synakiewicz

[Amigoland]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Amigoland napisał/a

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Nawet własny ojciec sie na nim poznał. To co on mówi, to są słowa psychopaty, dosłownie!

Zauważyłem że on ma bzika na punkcie swojego ojca, nie zaznał miłości ojcowskiej, ma do niego żal, chociaż o tym nie mówi...

Po jednych słowach można wywnioskować, że ojciec miał go za przestępcę. To on ma pretensje do ojca, ze nie był takim chujem, jak on i była bieda! Ze był uczciwy! Ciekawe jak ojciec odbierał dzieciaka, który chciał zabić swoja nauczycielke i podpalić szkołę?

Ewka? Większość ludzi ma o coś pretensję do swoich rodziców. Ja z czasem zauważyłem jakim leniem był mój ojciec i nie umiał załatwić większego mieszkania. Mieszkaliśmy w starej ruderze, chociaż w centrum miastaNie zapisał się nawet na mieszkanie , jak jego firma budowała bloki i osiedle. Bo mu było tam dobrze, ze swoimi kumplami...

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

Obejrzałem do końca :) on reklamuje jakieś swoje wykłady po 27 tyś funtów >;))

No...Musi się cenić. Bo jakby były tylko za 2 tyś. To nikt by nie przyszedł

[Lothar.]

To naturalne zjawisko że jesteśmy nieco sceptyczni co do własnych rodziców. Najpierw są najlepsi :) a potem już patrzymy realnie. Ale przecież kochamy >;)

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

To ci dopiero autorytet, zupak i przemocowiec >;)) Ciekawe kogo jest w stanie obrazić i hmm na kogo "wpłynąć" po nas potop, to już było >;))

[Amigoland]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Amigoland napisał/a

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Amigoland napisał/a

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Nawet własny ojciec sie na nim poznał. To co on mówi, to są słowa psychopaty, dosłownie!

Zauważyłem że on ma bzika na punkcie swojego ojca, nie zaznał miłości ojcowskiej, ma do niego żal, chociaż o tym nie mówi...

Po jednych słowach można wywnioskować, że ojciec miał go za przestępcę. To on ma pretensje do ojca, ze nie był takim chujem, jak on i była bieda! Ze był uczciwy! Ciekawe jak ojciec odbierał dzieciaka, który chciał zabić swoja nauczycielke i podpalić szkołę?

Ewka? Większość ludzi ma o coś pretensję do swoich rodziców. Ja z czasem zauważyłem jakim leniem był mój ojciec i nie umiał załatwić większego mieszkania. Mieszkaliśmy w starej ruderze, chociaż w centrum miastaNie zapisał się nawet na mieszkanie , jak jego firma budowała bloki i osiedle. Bo mu było tam dobrze, ze swoimi kumplami...

Ale zauważ, że on uważa, że wszyscy sa chujowi, że całe społeczeństwo jest debilne oprócz tych, co sie na potęge bogacą za wszelką cenę! Reklamuje nawet tę prostututke , która obsługuje panów za 25 tysi! dla niego wszyscy sa palantami, nawet ci co w miare zarabiają. Nie są palantami tylko obrzydliwie bogate kanalie. To jest chore!

No niestety, on jest tylko przedstawicielem tych na górze. I oni tak myślą. To teraz wyobraź sobie co myślą o ludzkości, ci na samym szczycie
On tą prostytutkę uważa za bissnes women. Handluje tym co ma I już ma na koncie zdaje się 1,8 mln...