Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
No...Może nie będziesz tak się kręcić na krześle ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Biegnij Lola biegnij
Doszedłem jak napędza się ludzi na kupowanie drogich produktów na odrobaczanie. Najpierw sponsoruje się parę artykułów w gazetach i w necie... Potem ludzie szukają w necie. Tam trafiają na filmiki, pokazujące obrzydliwości ![]() ![]() ![]() ![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Pestki z dyni są tanie >;)))
|
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Kiedyś pijałem wermuty z lodem to piołunu było dużo >;) Sam z siebie piołun ma hmm, charakterystyczny smak >;) Czekają cię Ewo ciekawe doświadczenia
![]() ![]() |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
Jakie właściwości zdrowotne ma piołun?
Bylica piołun cieszy się uznaniem wśród osób korzystających z naturalnych metod leczenia. Czemu ta niepozorna roślina zawdzięcza popularność? Piołun ma liczne właściwości zdrowotne, wykazując przede wszystkim działanie: bakteriobójcze, przeciwzapalne, przeciwskurczowe, żółciopędne, zwalczające pasożyty. Właściwości lecznicze piołunu są zasługą zawartych w nim substancji – można w nim znaleźć garbniki, olejki eteryczne, sole mineralne czy flawonoidy. Jakie są główne zastosowania piołunu? Bylica piołun wpływa między innymi na układ pokarmowy. Może być stosowany w przypadkach niestrawności lub przy nieżycie żołądka. Napar z piołunu jest również polecany przy problemach ze zgagą, wzdęciami lub uczuciem ciężkości w żołądki. Zawarte w roślinie związki wspomagają procesy oczyszczania wątroby oraz odprowadzania żółci z woreczka żółciowego do dwunastnicy. Mogą ponadto pobudzać apetyt i wspierać przemianę materii – to działanie może natomiast okazać się pomocne w procesie odchudzania. Piołun jest też cenionym środkiem w przypadku typowo kobiecych dolegliwości – z tego powodu jest nazywany zielem panieńskim. Używa się go przede wszystkim w celu uregulowania cykli menstruacyjnych. Bylica piołun może także wspomagać walkę z pasożytami bytującymi w układzie pokarmowym, w tym owsikami, nicieniami czy glistami ludzkimi. Olejek z piołunu może być również stosowany zewnętrznie w leczeniu świerzbu czy wszawicy u dzieci i dorosłych, a zaaplikowany na klatkę piersiową ułatwia oddychanie i niweluje kaszel. W jakiej postaci piołun jest najlepszy? Napar, absynt i nalewka z piołunu W celach prozdrowotnych polecany jest zwłaszcza napar z piołunu. Jak go przyrządzić? Jedną łyżeczką ziela należy wsypać do szklanki, zalać wrzątkiem i parzyć przez 20 do 30 minut. Następnie trzeba go odcedzić i pić pół lub jedną łyżeczkę napoju trzy razy dziennie. Jako że bylica piołun ma dość gorzki smak, do naparu można dodać odrobinę cukru lub miodu. Można też sięgnąć po gotowe herbaty w saszetkach dostępne w sklepach zielarskich czy aptekach. Przed przygotowaniem należy tylko dokładnie przeczytać instrukcję i bezwzględnie stosować się do zaleceń producenta dotyczących dawkowania. W aptekach znaleźć można także płyny doustne z piołunem, szałwią lekarską, tymiankiem pospolitym, koprem włoskim, macierzanką i prawoślazem lekarskim, które wspierają funkcjonowanie układów pokarmowego i odpornościowego. Inna możliwość to przygotowanie odwaru z piołunu w proporcji jedna lub dwie łyżeczki piołunu na szklankę wody. Po doprowadzeniu do wrzenia całość należy gotować przez około 5 minut, następnie wystudzić i odcedzić. Odwar z piołunu może być stosowany zewnętrznie. Liście i kwiaty piołunu są też używane do wytwarzania alkoholu. Na bazie wyciągu z piołunu produkuje się przede wszystkim absynt, czyli wysokoprocentowy alkohol, ale popularnością cieszą się również nalewki z tego ziela. W absyncie lubowali się znani artyści, w tym Ernest Hemingway czy Vincent van Gogh. Swego czasu jednak piołun cieszył się nie najlepszą sławą. Uważano, że ma działanie psychoaktywne i wywołuje halucynacje, co było przyczyną licznych kontrowersji. Wkrótce okazało się, że ewentualne skutki uboczne nie są wynikiem samego spożywania piołunu, a konsekwencją braku umiaru czy sięgania po absynt z nieznanych źródeł. Dziś bez większych trudności można kupić absynt, nalewkę czy inne napoje z piołunem, ale jak zawsze w przypadku alkoholu, konieczne jest zachowanie zdrowego rozsądku. Jakie są przeciwskazania do stosowania piołunu? Należy jednak mieć świadomość, że piołun nie może być stosowany przez wszystkich – głównym przeciwwskazaniem jest alergia na składniki ziela. Po napar z piołunu nie mogą też sięgać dzieci oraz kobiety w ciąży i karmiące piersią. Piołun nie jest także polecany osobom ze skłonnościami do krwawień, z wrzodami żołądka lub dwunastnicy i hemoroidami. Naparu z tego ziela nie powinny pić również chorujący na serce. Choć pozostałe osoby mogą korzystać z dobroczynnych właściwości piołunu, nie może być on stosowany przez dłuższy okres. Po napar z piołunu można sięgać maksymalnie przez 10 dni, po których trzeba zrobić kilkutygodniową przerwę. Należy też zachować umiar w jego stosowaniu i nie przyjmować dawek wyższych niż zalecane. W przeciwnym razie może dojść do wystąpienia skutków ubocznych, takich jak: biegunka, nudności, wymioty, bezsenność, napady niepokoju, koszmary senne, zawroty głowy. Przedawkowanie piołunu może z kolei doprowadzić do pojawienia się drgawek, niewydolności nerek lub zatrzymania moczu. Bylica piołun to ziele o niepozornym wyglądzie, które rośnie w każdych warunkach i można je spotkać choćby na polach. Choć wykazuje szereg właściwości prozdrowotnych, należy pamiętać, że podczas jego stosowania należy zachować zdrowy rozsądek i przestrzegać zalecanych ilości jego spożycia. |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Biegnij Lola biegnij
U nas też tłum. Moja Mama kupowała takie wielkie torby mieszanek ziołowych, syf straszny ale podobnież zdrowe. Masz ofertę w sieci: https://apteka.bonifratrzy.pl/
|
BONI FRATRES PHARMACEUTICAL SP. Z O.O.
KRS 0000534746, REGON 360449758, NIP 6762483046 Utwórz subskrypcję Ikona subskrypcji Status działalności aktywna Forma prawna spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Przedmiot działalności Produkcja pozostałych artykułów spożywczych, gdzie indziej niesklasyfikowana (10.89.Z) Data rejestracji w KRS 16 grudnia 2014 r. Adres siedziby ul. Krakowska 50/4, 31-066 Kraków (małopolskie) |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Ewo, ale tujon to też psychodelik "zielona wróżka" jest w absyncie i w ue jest zakaz jego użycia >;)
Tujon – organiczny związek chemiczny, związek terpenowy, występujący w olejku eterycznym m.in. piołunu (Artemisia absinthium), bylicy pospolitej (Artemisia vulgaris), wrotyczu pospolitego (Tanacetum vulgare), szałwii lekarskiej (Salvia officinalis)[3], żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis), a także w napoju alkoholowym z domieszką wyciągu z piołunu – absyncie i gorzkiej ziołowej wódce zwanej piołunówką. Tujon jest łatwo rozpuszczalny w alkoholach i eterze dietylowym, nie rozpuszcza się w wodzie. Wywołuje w większych dawkach wzmożoną czynność kory mózgowej z niepokojem ruchowym i dużą drażliwością. W zatruciach pojawiają się stany podniecenia i psychozy. Spośród narządów zmianom zwyrodnieniowym ulega przede wszystkim układ nerwowy. Działanie farmakologiczne związane jest prawdopodobnie z interakcjami z receptorem GABA. Podejrzenia o zatrucia tujonem były dość częstym zjawiskiem, zwłaszcza we Francji, gdzie używano w dużej ilości napojów zawierające olejek eteryczny, składnik piołunu (absyntu, wermutu). Jednak międzynarodowy zespół naukowców zbadał oryginalne butelki absyntu i stwierdził, że to wysoka zawartość alkoholu, a nie tujon, odpowiada za jego zatrucia[4]. W innych współczesnych publikacjach przeważa opinia, że absyntyzm był raczej skutkiem nadużywania alkoholu, o ile stężenie tujonu nie przekroczyło progu neurotoksyczności[5][6][7][8]. Olejek koloru zielonego, zawierający domieszkę substancji o wybitnie gorzkim smaku, służył do wyrobu absyntu, konsumowanego zwykle z wodą sodową. Ze względu na plagę nałogowego picia absyntu pod koniec XIX i na początku XX w., większość krajów europejskich i USA zabroniły po I wojnie światowej jego sprzedaży i produkcji. Aktualnie, w większości krajów Unii Europejskiej absynt jest legalny, pod warunkiem, że stężenie tujonu nie przekracza w nim 10 mg/l. W USA absynt był zakazany, jednak w 2006 roku został dopuszczony do sprzedaży. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy żywotnika – Thuja. |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Chcą zakazać uprawy ziół >;) a ja zrobiłem herbarium na tarasie w doniczkach pod osłoną. Co posiejesz to i zbierzesz >;))
Z końcem 2023 roku w całej Unii Europejskiej wejdzie w życie rozporządzenie ograniczające sprzedaż niektórych produktów ziołowych, w których stężenie alkaloidów pirolizydynowych przekroczy ustalone poziomy. Wszystko za sprawą rozporządzenia Komisji Europejskiej 2020/2040 z dnia 11 grudnia 2020 roku zmieniającego rozporządzenie nr 1881/2006 w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów alkaloidów pirolizydynowych w niektórych środkach spożywczych. 19 grudnia na Twitterze pojawił się post: „Przyszła dziś do mnie załamana sąsiadka. W jej ulubionym zielarskim wyprzedaże, bo od stycznia wszystkie zioła zakazane. Okazuje się, że takie leki od dawna używane jak dziurawiec, arcydziegiel, korzeń mniszka, itp. są szkodliwe. Oczywiście, że szkodzą, szkodzą zarobkom Big Farmy...”. Post polubiło ponad 1,6 tys. użytkowników, podało dalej prawie 380. „Spisek przeciwko naturalnym metodom leczenia”, „Niedługo wyrok za zbieranie!” ‒ komentują wzburzeni internauci podaną na Twitterze wiadomość, jakoby od stycznia 2023 roku sprzedaż ziół miała zostać zakazana w Unii Europejskiej. Prawda jest taka, że zwolennicy ziół nie mają się czego obawiać. Ograniczenia dotyczące potencjalnie rakotwórczej substancji w produktach ziołowych Alkaloidy pirolizydynowe (AP) są metabolitami, które są biosyntetyzowane przez roślinę w celu ochrony przed zwierzętami roślinożernymi. Alkaloidy te mogą występować w każdej części rośliny, jednakże najwięcej jest ich w tkance epidermalnej. Szacuje się, że około 6000 gatunków roślin na świecie – co stanowi 3% wszystkich roślin kwitnących – może zawierać alkaloidy pirolizydynowe. AP występują głównie w roślinach okrytonasiennych Boraginaceae (wszystkie rodzaje), Asteraceae (Senecioneae i Eupatorieae) i Fabaceae (rodzaj Crotalaria). Można je znaleźć w niektórych roślinach zielarskich, takich jak: żywokost lekarski (Symphytum officinale L.), lepiężnik różowy (Petasites hybridus L.), podbiał pospolity (Tussilago farfara L.) oraz ogórecznik lekarski (Borago officinalis L.). Zawartość AP w materiale roślinnym zależy od wielu czynników (gatunku, części rośliny, zbioru, przechowywania, procedury ekstrakcji itp.). Toksyczność alkaloidów pirolizydynowych Obecnie zidentyfikowano ponad 500 związków chemicznych należących do grupy alkaloidów pirolizydynowych. Alkaloidy pirolizydynowe działają toksycznie i genotoksycznie, mogą powodować toksyczność ostrą, mutagenność, aberracje chromosomowe, tworzenie nieprawidłowych wiązań poprzecznych pomiędzy nićmi DNA i wiązań DNA-białko oraz megalocytozę. Liczne badania na zwierzętach wykazały, że reaktywne metabolity 1,2-nienasyconych alkaloidów pirolizydynowych, takich jak riddelliny i retroryny, powstają pod wpływem enzymu CYP 3A4. Dane sugerują, że ten sam mechanizm zachodzi po podaniu doustnym; następuje uszkodzenie makromolekuł, w tym DNA. Należy podkreślić, że nienasycone AP są nietoksyczne przed aktywacją metaboliczną i dlatego są klasyfikowane jako protoksyny. Toksyczność alkaloidów zależy od ich metabolizowania w wątrobie. W wątrobie na skutek działania kompleksu enzymów cytochromu P450 najczęściej do alkaloidu przyłącza się grupa hydroksylowa. N-tlenki nie ulegają przekształceniu do hydro-ksypirolizydyn i są w takiej formie nietoksyczne dla człowieka. Spożyte jednak ulegają redukcji przez enzymy jelitowe lub mikrosomy wątroby i zaczynają wykazywać działanie toksyczne. AP występujące w rodzinie Senecio uszkadzają wątrobę, powodując sieciowanie DNA. CYP3A4 to główny enzym zaangażowany w bioaktywację i detoksykację senecioniny w ludzkiej wątrobie. Pirolowe związki pośrednie wykazują wysoką reaktywność, co powoduje działanie cytotoksyczne i genotoksyczne. Stwierdzono, że AP są genotoksyczne w teście punktowym Wing Drosophila. Metabolity alkaloidów reagują z grupami SH zlokalizowanymi w glutationie czy cysteinie. Dlatego dieta bogata w glutation, taurynę, cysteinę i metioninę może obniżać toksyczność spożytych AP. Na zmianę toksyczności alkaloidów może także wpływać wzmaganie lub hamowanie aktywności cytochromu P450 przez leki. Toksyczność AP zależy również od czasu ekspozycji, dawki oraz podatności organizmu. Działanie AP w badaniach na zwierzętach doświadczalnych powodowało powstawanie guzów wątroby i zmian płucnych. Odnotowano także zatrucia u ludzi spowodowane przez AP. Analiza piśmiennictwa wskazuje, że większość zatruć u ludzi było spowodowanych albo stosowaniem surowców leczniczych zawierających AP, albo produktów spożywczych, w których obecne były rośliny zawierające AP. Obserwowano zatrucia w Indiach spowodowane stosowaniem herbat zawierających rośliny z gatunków Crotalaria, Heliotropium, Symphytum oraz Senecio. Odnotowano także duże ogniska zatruć, w tym zgony po spożyciu zbóż zanieczyszczonych nasionami z gatunku Heliotropium w Indiach, Rosji i Afganistanie. Temat nie jest nowy W dniu 8 listopada 2011 r. panel ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym („panel CONTAM”) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) opublikował opinię naukową w sprawie zagrożeń dla zdrowia publicznego związanych z obecnością alkaloidów pirolizydynowych w żywności i paszach. Panel CONTAM stwierdził, że 1,2-nienasycone alkaloidy pirolizydynowe mogą stanowić genotoksyczne czynniki rakotwórcze u ludzi oraz że istnieje potencjalne zagrożenie dla zdrowia dzieci, które spożywają duże ilości miodu. Poza miodem podejrzewano inne możliwe źródła narażenia z dietą na alkaloidy pirolizydynowe, których to źródeł CONTAM nie był w stanie określić ilościowo z powodu braku danych. Pomimo że nie dysponowano danymi dotyczącymi występowania narażenie na alkaloidy pirolizydynowe z pyłku, herbaty, herbatek ziołowych i ziołowych suplementów diety, to zwrócono uwagę na potencjalnie ryzyko ostrych i przewlekłych skutków dla konsumenta w.w. typów produktów. W kwietniu 2013 r. EFSA opublikowała zaproszenie do składania wniosków, aby zbadać stężenia alkaloidów pirolizydynowych w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, w tym w mleku i przetworach mlecznych, jajach, mięsie i produktach mięsnych, a także w produktach spożywczych pochodzenia roślinnego, w tym w herbatach (ziołowych) i suplementach diety, w różnych regionach Europy. Wyniki badań opublikowano w dniu 3 sierpnia 2015 r. Dalej, w dniu 26 sierpnia 2016 r. EFSA opublikowała sprawozdanie naukowe na temat oceny narażenia na alkaloidy pirolizydynowe w populacji europejskiej. W sprawozdaniu stwierdzono, że w największym stopniu do narażenia ludzi na alkaloidy pirolizydynowe przyczyniają się herbata i herbatki ziołowe, a w znacznej części również suplementy na bazie pyłku. Stwierdzono, że narażenie na alkaloidy pirolizydynowe związane ze spożywaniem miodu jest niższe, a ziołowe suplementy diety mogą w znacznym stopniu przyczynić się do narażenia, ale brakuje wystarczających danych dotyczących występowania. W dniu 27 lipca 2017 r. EFSA wydała oświadczenie w sprawie zagrożeń dla zdrowia ludzi związanych z obecnością alkaloidów pirolizydynowych w miodzie, herbacie, herbatkach ziołowych i suplementach diety. Panel CONTAM ustanowił nowy punkt odniesienia wynoszący 237 μg/kg masy ciała dziennie w celu oceny rakotwórczych rodzajów ryzyka związanych z alkaloidami pirolizydynowymi i stwierdził, że narażenie na alkaloidy pirolizydynowe stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwłaszcza w przypadku osób spożywających często duże ilości herbaty i herbatek ziołowych w populacji ogólnej, ale w szczególności w młodszych grupach populacji. Ryzyko, którego jesteśmy w stanie uniknąć Obecność alkaloidów pirolizydynowych w tych rodzajach żywności może być zminimalizowana lub można jej zapobiec dzięki zastosowaniu dobrych praktyk rolniczych i dobrych praktyk podczas zbiorów. Ustalenie najwyższych dopuszczalnych poziomów zapewnia stosowanie we wszystkich regionach produkcji dobrych praktyk rolniczych i dobrych praktyk podczas zbiorów, aby zagwarantować wysoki poziom ochrony zdrowia ludzi. W okresie publikacji rozporządzenie Komisji (UE) 2020/2040 z dnia 11 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1881/2006, w niektórych regionach produkcji dobre praktyki rolnicze i dobre praktyki podczas zbiorów wprowadzono dopiero niedawno lub jeszcze ich nie wdrożono, zatem należało zapewnić rozsądny okres na wprowadzenie takich praktyk we wszystkich regionach produkcji. Pełne wdrożenie dobrych praktyk rolniczych i dobrych praktyk podczas zbiorów wymaga dwóch sezonów wegetacyjnych, żeby zapewnić podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa spożywcze wystarczające dostawy na potrzeby produkcji środków spożywczych, które będą spełniać nowe wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu. Do tego biorąc pod uwagę, że okres trwałości środków spożywczych objętych niniejszym rozporządzeniem wynosi nawet trzy lata, należy zapewnić znacząco długi okres przejściowy, aby środki spożywcze, które zostały zgodnie z prawem wprowadzone do obrotu przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, mogły wystarczająco długo pozostać w obrocie. Okres przejściowy wynoszący 18 miesięcy jest odpowiedni, aby umożliwić sprzedaż konsumentowi końcowemu produktów wyprodukowanych przed datą rozpoczęcia stosowania. Dlatego też środki spożywcze wymienione w załączniku do rozporządzenia, które zostaną zgodnie z prawem wprowadzone do obrotu przed dniem 1 lipca 2022 r., mogą pozostać w obrocie do dnia 31 grudnia 2023 r. Nie zakaz, ale troska o zdrowie Zanieczyszczenie żywności lub leków roślinami zawierającymi AP jest problemem, który wymagał rozwiązań prawnych. Wspomniane rozporządzenie nie zakazuje handlu ziołami, tylko wprowadza najwyższe dopuszczalne zawartości potencjalnie szkodliwej dla zdrowia substancji w 11 produktach wymienionych w załączniku. Są to m.in. herbaty, ziołowe herbatki, herbaty aromatyzowane, suplementy żywnościowe na bazie pyłku, suplementy diety zawierające składniki ziołowe, ogórecznik lekarski, lubczyk, majeranek i oregano (suszone) oraz mieszanki składające się wyłącznie z tych suszonych ziół. Rozporządzenie stosuje się już od dnia 1 lipca 2022 roku, a środki spożywcze wymienione w załączniku do rozporządzenia wprowadzone do obrotu przed 1 lipca 2022 mogą pozostać w obrocie do końca 2023 roku. Źródło: „Służba Zdrowia” 1-2/2023 |
O sadzeniu dyni to trzeba już myśleć >;P
Nasiona dyni należy wysiewać w pomieszczeniu na początku roku, od połowy do końca kwietnia, ponieważ rośliny mają długi okres wegetacji. Posadź nasiona na głębokości 2,5 cm. Podlej doniczki i umieść je w mnożarce lub w przezroczystych plastikowych torebkach w dobrze oświetlonym miejscu w temperaturze około 20°C. |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Ja też >;) Można nie zauważyć, ty masz kontakt z dziećmi więc..... zagrożenie glizdami i owsikami >;) I weź tu całuj w rękę >;P
Glisty Człowiek może zarazić się glistami w różnych miejscach. Do zarażenia dochodzi najczęściej za pośrednictwem brudnych rąk. Po połknięciu jaj glisty, trafiają one do przewodu pokarmowego, gdzie wylęgają się z nich larwy. Następnie larwy przedostają się przez ściany jelit do krwioobiegu i wędrują dalej do różnych narządów, w tym płuc, wątroby, gałki ocznej, a nawet mózgu, powodując ich uszkodzenie. Co zrobić, aby uniknąć zarażenia? Przede wszystkim warto wiedzieć, gdzie najczęściej występują glisty i zachować odpowiednią higienę. Sprawdź również, jakie są objawy zarażenia glistą u psów i szczeniaków. Zabawa ze szczeniętami i kociętami Pojedyncza glista składa ok. 250 000 jaj dziennie. Szczenięta mogą zarazić się nią już w życiu płodowym. Psie i kocie niemowlęta mogą również „wyssać ją” wraz z mlekiem matki. Pamiętaj, aby dokładnie myć ręce po zabawie ze szczeniętami i kociętami, aby nie nabawić się glist. Jeśli chcesz uchronić siebie i zwierzaki, odrobaczaj swoje czworonogi zgodnie z zaleceniami znajdującymi się na opakowaniu preparatu na odrobaczenie. Sprzątanie kup na spacerze Glisty mogą zagrażać ludziom i wywoływać groźne choroby. Do zarażenia często dochodzi po nieświadomym spożyciu mikroskopijnych jaj wydalonych wraz z kałem przez psy i koty będące nosicielami niechcianych lokatorów. Zawsze używaj woreczka do sprzątania kup po swoim czworonogu na spacerze i w ogródku. W ten sposób zmniejszysz ryzyko rozprzestrzeniania się robaków. Pamiętaj, aby umyć ręce po sprzątnięciu odchodów swojego pupila. Brudne ręce Glistą można zarazić się w wielu miejscach, np. Podczas prac w ogródku. Na „złapanie” tego pasożyta narażone są jednak głównie dzieci – zarówno te, które bawią się z zarażonym psem, jak i te, które nie myją rąk po zabawie na świeżym powietrzu. Znajdujące się w glebie lub piasku jaja glisty mogą też przykleić się do sierści Twojego czworonoga, zwłaszcza gdy prawdziwą frajdę sprawia mu kopanie w ziemi. Zawsze myj ręce po głaskaniu lub zabawie ze swoim pupilem. Tasiemce Tasiemce to robaki, które żyją kosztem swoich żywicieli, często zadomawiając się w jelitach naszych czworonogów. Ciało tych niepożądanych lokatorów składa się z członów. Dojrzałe człony wypełnione jajeczkami odrywają się od reszty ciała i wraz z kałem naszego pupila wydostają się na zewnątrz. Chociaż nie są one żywe, nadal się poruszają. Gdy Twój czworonożny przyjaciel ma tasiemca, wokół jego odbytu lub w odchodach zauważysz małe, białe, pełzające człony przypominające pestki ogórka. Psy i koty mogą zarazić się tasiemcem przez połknięcie pcheł-żywicielek, podczas polowania, po zjedzeniu padliny, surowego mięsa i podrobów. U psów zarażenie objawia się swędzeniem odbytu, wymiotami i biegunką. Człowiek zaraża się robakami podobnie jak pies czy kot, przypadkowo połykając pchłę-żywicielkę (np. Podczas głaskania swojego pupila). A więc na często zadawane przez właścicieli czworonogów pytanie, czy można zarazić się robakami od psa lub kota, odpowiedź jest jak najbardziej twierdząca. Niektóre tasiemce, jak bąblowiec, wywołują u ludzi groźne choroby. W ciele człowieka cierpiącego na bąblowicę rozwijają się larwy, wokół których tworzy się torbiel. Torbiel ta stopniowo się powiększa, wywołując poważne objawy i dolegliwości, a jej pęknięcie zagraża nawet życiu. Bąblowica jest ciężka do wykrycia, dlatego lepiej jej zapobiegać poprzez regularne odrobaczanie czworonoga, pilnowanie, aby nie zjadał padliny i zachowanie odpowiedniej higieny. Sprawdź: jak rozpoznać i leczyć tasiemca u psa Nicienie Nasi czworonożni przyjaciele mogą nabawić się nicieni na kilka sposobów: poprzez połknięcie larw pasożytów znajdujących się w glebie, wniknięcie larw przez skórę lub po zjedzeniu zarażonego gryzonia lub ptaka. Choroby wywołane przez nicienie często przebiegają bezobjawowo u dorosłych zwierząt. U młodych psów zazwyczaj pojawiają się ostre objawy takie jak biegunka, senność i niedokrwistość. W niektórych przypadkach infekcja może doprowadzić nawet do śmierci. Na zarażenie nicieniami narażeni są również ludzie. Larwy mogą wnikać w naszą skórę, wywołując podrażnienia i swędzenie. Nie należy więc chodzić boso po zanieczyszczonym piasku lub ziemi, aby nie narażać się na kontakt z pasożytami. Nicieniami można zarazić się również poprzez połknięcie larw. Najczęstsze objawy infekcji wywołanej nicieniami to zmiany skórne w miejscu wniknięcia i przemieszczania się larwy, którym towarzyszy świąd. Niektóre infekcje mogą objawiać się bólem brzucha, biegunką i niedokrwistością, a jeszcze inne wzdęciem jelit. Sposoby na robaki Właściciele czworonogów mogą wybierać spośród szerokiej gamy preparatów do odrobaczania, takich jak tabletki odrobaczające, które zabijają pasożyty jelitowe u psów i kotów. Jeśli szukasz bezstresowego sposobu na odrobaczanie kota, kuracja w formie kropelek idealnie sprawdzi się przeciw tasiemcom i nicieniom. Łatwa do aplikacji forma kropelek do stosowania na skórę zaoszczędzi Twojemu ulubieńcowi niepotrzebnego stresu i pozwoli pozbyć się najczęściej występujących u kotów pasażerów na gapę. Jeśli nie chcesz zarazić się robakami od kota, odrobaczaj dorosłe zwierzaki przynajmniej raz na trzy miesiące. Zabezpieczysz je w ten sposób przed pasożytami jelitowymi i nie dopuścisz do zarażenia siebie i innych. |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Śliwka robaczywka? >;)))
![]() |
Free forum by Nabble | Edit this page |