|
|
Dobrym aktorem? No to w jakiej roli pan Sztur cię zachwycił Ewo? >;)
erzy Oskar Stuhr (ur. 18 kwietnia 1947 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, filolog i pisarz, profesor sztuk teatralnych. Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najpopularniejszych polskich aktorów[1]. Laureat Polskiej Nagrody Filmowej za rolę drugoplanową w filmie Persona non grata (2005) i nagrody specjalnej za osiągnięcia życia (2018).
Spis treści
1 Życiorys
2 Życie prywatne
3 Odznaczenia i nagrody
3.1 Ordery i odznaczenia
3.2 Inne nagrody i wyróżnienia
4 Wybrane role teatralne
5 Filmografia
5.1 Polski dubbing
5.2 Reżyseria
6 Pozostała twórczość
6.1 Publikacje książkowe
6.2 Współpraca radiowa
7 Przypisy
8 Bibliografia
9 Linki zewnętrzne
Życiorys
Pochodzi z rodziny od pokoleń związanej z Krakowem. Pierwsi jej przedstawiciele – Anna z Thillów oraz Leopold Stuhrowie – przybyli do miasta z powiatu Mistelbach w Dolnej Austrii w 1879[2]. Pradziadek aktora, Leopold Stuhr, należał do zamożnego mieszczaństwa; osiadłszy w Krakowie, kupił kamienicę w Rynku Podgórskim, a następnie założył restaurację[3]. Dziadkiem aktora był Oskar Stuhr, adwokat i działacz Stronnictwa Narodowego[4][5]. Matka Jerzego Stuhra, Maria, była księgową w teatrze Banialuka[6], a ojciec Tadeusz był prokuratorem[7]. Jest jedynakiem[8].
Do ukończenia szkoły średniej (III Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego) mieszkał z rodzicami w Bielsku-Białej[9]. Następnie powrócił do Krakowa, gdzie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim[8], a potem Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. W 1994 uzyskał tytuł profesora sztuk teatralnych. Był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[10].
Rozpoczął pracę jako aktor w Starym Teatrze. Na wielkim ekranie debiutował niewielką rolą w filmie Hieronima Przybyła Milion za Laurę (1971). W kolejnych latach pojawił się epizodycznie m.in. w filmach Andrzeja Żuławskiego, Jerzego Gruzy i Antoniego Krauze. W 1976 zagrał swoją pierwszą, główną rolę filmową – Antoniego Gralaka, młodego mężczyzny, który po opuszczeniu zakładu karnego po trzech latach odsiadki próbuje ułożyć sobie nowe życie w realiach Polski lat 70. XX wieku w filmie Krzysztofa Kieślowskiego Spokój (1980). W tym czasie pojawił się w innym filmie reżysera, Bliźnie (1976), w którym wcielił się w asystenta głównego bohatera, dyrektora Stefana Bednarza. W 1978 premierę miały dwa filmy, w których zagrał główną rolę: Wodzirej Feliksa Falka[11] i Seans Sławomira Idziaka, jak też film Andrzeja Wajdy Bez znieczulenia, w którym odegrał drugoplanową postać adwokata Jerzego Porębowicza. W 1979 pojawił się na ekranie w roli Filipa Mosza, głównego bohatera filmu Krzysztofa Kieślowskiego Amator.
Równocześnie z działalnością aktorską, w połowie lat 70. zaczął współprowadzić (z Bogusławem Sobczukiem) programy telewizyjne z cyklu Spotkanie z Balladą.
W 1980 wyjechał do Włoch, gdzie w kolejnych latach wystawiał spektakle teatralne[12], nawiązał współpracę ze Szkołą Teatralną w Bolonii i Teatro Stabile w Trieście[12] oraz prowadził kursy aktorskie na Festiwalu Aktorów we Florencji[12].
Szeroką rozpoznawalność w Polsce zapewniła mu rola Maksa Paradysa w filmie Juliusza Machulskiego Seksmisja (1983). Umiejętności komediowe zaprezentował również w kolejnych filmach lat 80., takich jak Kingsajz (1988), Dekalog X (1988) czy Obywatel Piszczyk (1989).
W latach 1990–1996 był rektorem PWST w Krakowie. W 1994 zadebiutował jako reżyser filmowy produkcją Spis cudzołożnic (1995), będącą adaptacją powieści Jerzego Pilcha Spis cudzołożnic. Proza podróżna z 1993, w której dodatkowo zagrał główną rolę Gustawa. W 1997 zagrał pięć ról w wyreżyserowanych przez siebie Historiach miłosnych. Ponadto wykreował komediową postać komisarza Ryby w filmie Juliusza Machulskiego Kiler (1997), a także w jego kontynuacji Kiler-ów 2-óch z 1999. W 1998 otrzymał nagrodę Narodowego Syndykatu Włoskich Dziennikarzy Filmowych[12].
W 2001 użyczył głosu Osłu w filmie animowanym Shrek (2001), jak również w jego czterech kontynuacjach. W 2002–2008 ponownie piastował stanowisko rektora krakowskiej PWST. W 2003 zagrał główną rolę w wyreżyserowanym przez siebie filmie Pogoda na jutro (2003). W 2005 otrzymał nagrodę im. Roberta Bressona od Papieskiej Rady Kultury[12]. W 2006 wszedł w skład rady programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.
Został przewodniczącym rady Fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci im. księdza Józefa Tischnera[13], którą wspiera od 2004.
Życie prywatne
W 1971 poślubił Barbarę Kóskę, skrzypaczkę (później artystkę Capelli Cracoviensis i założycielkę zespołu Amar Corde[14][15]), z którą zna się od dzieciństwa[16]. Mają dwoje dzieci: syna Macieja (ur. 1975) i córkę Mariannę (ur. 1982).
W 1988 przeszedł zawał serca, co zaowocowało napisaniem książki pt. Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce[13]. We wrześniu 2011 trafił na leczenie do szpitala onkologicznego w związku z problemami z gardłem, a lekarze potwierdzili nowotwór krtani[17]. W lutym 2016 przeszedł drugi zawał serca[18]. 13 lipca 2020 przeszedł udar mózgu[19][20].
17 października 2022 w Krakowie spowodował kolizję drogową, prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości[21].
Odznaczenia i nagrody
Jerzy Stuhr (2015)
Jerzy Stuhr podczas uroczystości pogrzebowych Sławomira Mrożka (2013)
Ordery i odznaczenia
2014 – Order Uśmiechu[22] oraz członek Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu (2016)[23].
2012 – Odznaka „Honoris Gratia”[24]
2011 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej oraz działalności pedagogicznej”[25]
2007 – Laur Krakowa XXI wieku
2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[26]
2000 – Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[27]
1997 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski „w uznaniu wybitnych zasług dla kultury narodowej”[28]
1995 – Nagroda Miasta Krakowa[29]
Złoty Krzyż Zasługi[30]
Inne nagrody i wyróżnienia
1979 – Brązowe Lwy Gdańskie 6. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych dla najlepszego aktora
1987 – Brązowe Lwy Gdańskie 12. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za najlepszą rolę drugoplanową
1988 – Nagroda Sekcji Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego przyznana w ramach nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą[31].
1994 – Nagroda Specjalna Jury 19. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za film Spis cudzołożnic
1997 – Złote Lwy 22. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za film Historie miłosne
1999 – Nagroda Specjalna Jury 24. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za film Tydzień z życia mężczyzny
2005 – Orzeł – nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską za film Persona non grata
2007 – Nagroda za najlepszy scenariusz 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za film Korowód
9 listopada 2007 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach[32], gdzie też jest wykładowcą.
12 listopada 2008 otrzymał Złotą Kaczkę, zostając wybranym najlepszym aktorem komediowym stulecia.
Za książkę Stuhrowie. Historie rodzinne, wydaną przez Wydawnictwo Literackie otrzymał przyznawaną przez Śródmiejski Ośrodek Kultury w Krakowie Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca.
19 maja 2012 – Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji (razem z Anną Seniuk)[33].
12 listopada 2012 – Złote Berło, nagroda Fundacji Kultury Polskiej za „wspaniałe dzieła teatralne i filmowe, przejmujące i porywające kreacje aktorskie oraz refleksyjną i niebanalną memuarystykę”[34].
2012 – Perła Honorowa Polskiej Gospodarki w kategorii kultura[35]
2014 – Kamień Optymizmu oraz tytuł Aktora NieZwykłego na Festiwalu Filmów-Spotkań NieZwykłych w Sandomierzu
20 września 2014 – Nagroda Specjalna Jury 39. Festiwalu Filmowego w Gdyni za film Obywatel
24 sierpnia 2017 – Mocny Solanin na 9. Solanin Film Festiwal 2017 za „walkę o przyzwoitość, szlachetność i dobro zarówno na scenie, jak i w codziennym życiu.”[36]
9 marca 2018 – Orzeł 2018 za osiągnięcia życia[37].
Wybrane role teatralne
Jerzy Stuhr podczas 15. Festiwalu GoEast w Wiesbaden (2015)
Kontrabasista w Kontrabasiście Patricka Süskinda
Sekretarz w Życiorysie Krzysztofa Kieślowskiego
Belzebub w Dziadach Adama Mickiewicza
Piotr Stiepanowicz Wierchowieński w Biesach Fiodora Dostojewskiego
Piotr Wysocki w Nocy listopadowej Stanisława Wyspiańskiego
AA w Emigrantach Sławomira Mrożka
Horodniczy w Rewizorze Nikołaja Gogola
Porfiry Pietrowicz w Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego
Król Ryszard w Ryszardzie III Williama Shakespeare’a w Teatrze Ludowym w Krakowie
Volpone w Volpone albo lis Bena Jonsona w Teatrze Telewizji
Radost w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry w Teatrze Telewizji
Filmografia
Filmreel-icon.svg Filmy fabularne
Rok Tytuł Rola Reżyseria
1971 Trzecia część nocy laborant Andrzej Żuławski
1971 Milion za Laurę syn górala Hieronim Przybył
1972 Na wylot brat Malisza Grzegorz Królikiewicz
1973 Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy gość przed pośredniakiem Jerzy Gruza
1974 Die Schlüssel prowadzący juwenalia Egon Günther
1975 Strach robotnik Antoni Krauze
1976 Spokój Antoni Gralak Krzysztof Kieślowski
1976 Próba ciśnienia mężczyzna Tadeusz Junak
1976 Blizna asystent Krzysztof Kieślowski
1977 Wodzirej Lutek Feliks Falk
1978 Seans Tomek Sławomir Idziak
1978 Bez znieczulenia Jerzy Porębowicz Andrzej Wajda
1978 Aktorzy prowincjonalni recenzent Agnieszka Holland
1979 Szansa historyk Ejmont Feliks Falk
1979 Amator Filip Krzysztof Kieślowski
1979 Útközben aktor Márta Mészáros
1980 Wizja lokalna 1901 radca Wagner Filip Bajon
1980 Ćma „elegancki” Tomasz Zygadło
1981 Przypadek działacz ZSMP Krzysztof Kieślowski
1981 Wojna światów – następne stulecie prawnik Piotr Szulkin
1981 Z dalekiego kraju inżynier Krzysztof Zanussi
1982 Matka Królów ubek Janusz Zaorski
1983 Seksmisja Maks Paradys Juliusz Machulski
1983 Wir fotograf Henryk Jacek Schoen
1983 Przeznaczenie naczelny Jacek Koprowicz
1984 Rok spokojnego słońca Adzio Krzysztof Zanussi
1984 O-bi, o-ba Soft Piotr Szulkin
1984 Medium Netz Jacek Koprowicz
1985 Ga, ga urzędnik Chudy Piotr Szulkin
1986 Ucieczka Czesio Tomasz Szadkowski
1986 Bohater roku Lutek Feliks Falk
1987 Śmierć Johna L. górnik Tomasz Zygadło
1987 Pociąg do Hollywood reżyser Radosław Piwowarski
1987 Łuk Erosa docent Ciąglewicz Jerzy Domaradzki
1987 Kingsajz nadszyszkownik Kilkujadek Juliusz Machulski
1988 Obywatel Piszczyk Piszczyk Andrzej Kotkowski
1988 Dekalog X Jerzy Krzysztof Kieślowski
1989 Deja vu Pollack Juliusz Machulski
1990 Życie za życie. Maksymilian Kolbe włoski prałat Krzysztof Zanussi
1993 Uprowadzenie Agaty Ojciec Marek Piwowski
1993 Trzy kolory. Biały Jurek Krzysztof Kieślowski
1994 Spis cudzołożnic Gustaw on sam
1996 Matka swojej matki Roman Robert Gliński
1997 Kiler komisarz Ryba Juliusz Machulski
1997 Historie miłosne pięć ról: adiunkt, ksiądz, pułkownik Jerzy Matałowski, więzień, petent on sam
1999 Kiler-ów 2-óch komisarz Ryba Juliusz Machulski
1999 Tydzień z życia mężczyzny Adam on sam
2000 Duże zwierzę Zygmunt Sawicki on sam
2001 Down House generał Iwolgin Roman Kachanov
2003 Show prezes stacji Maciej Ślesicki
2003 Pogoda na jutro Józef Kozioł on sam
2005 Persona non grata radca ambasady RP Krzysztof Zanussi
2005 Doskonałe popołudnie Andrzej Przemysław Wojcieszek
2006 Il caimano Jerzy Nanni Moretti
2007 Korowód rektor on sam
2009 Gwiazda Kopernika Paul van de Volder (głos) Zdzisław Kudła
2010 Mistyfikacja Witkacy Jacek Koprowicz
2010 Io sono con te mężczyzna Guido Chiesa
2010 Mundo Invisível.
Tributo ao Público de Cinema on sam on sam
2011 Habemus papam Rajski, rzecznik prasowy Nanni Moretti
2012 L’ultimo papa re przeor jezuitów Luca Manfredi
2014 Obywatel Jan Bratek on sam
2015 Smok hejnalista Tomasz Bagiński
2018 Rimetti a noi i nostri debiti profesor Antonio Morabito
2021 Sonata profesor Henryk Skarżyński Bartosz Blaschke
Filmreel-icon.svg Seriale telewizyjne
1972 Odejścia, powroty dyżurny (odc.3) Wojciech Marczewski
1979 Z biegiem lat, z biegiem dni… Alfons Fikalski (odc. 1, 5) Andrzej Wajda
2021 Kajko i Kokosz Dziad Borowy (głos, odc. 12)[38] Marcin Wasilewski
Polski dubbing
1998: Mulan – Mushu
2000: Larry 7: Miłość na Fali – Larry
2001: Shrek – Osioł
2004: Shrek 2 – Osioł
2004: Mulan II – Mushu
2007: Shrek Trzeci – Osioł
2007: Pada Shrek – Osioł
2010: Shrek Forever – Osioł
2010: Święty Mikołaj – dorosły Święty Mikołaj
2010: Shrek ma wielkie oczy – Osioł
2010: Shrek 3-D – Osioł
2011: Smerfy – Gargamel
2011: Opowieść Wigilijna Smerfów – Gargamel
2013: Smerfy 2 – Gargamel
2017: Gnomy rozrabiają – Dziadunio
2017: Twój Vincent – listonosz Joseph Roulin[39]
2018: Mowgli: Legenda dżungli – Akela
2019: Król Lew – Rafiki
Reżyseria
Z tym tematem związana jest kategoria: Filmy w reżyserii Jerzego Stuhra.
1994: Spis cudzołożnic
1997: Historie miłosne
1999: Tydzień z życia mężczyzny
2000: Duże zwierzę
2003: Pogoda na jutro
2007: Korowód
2011: Mundo Invisível. Tributo ao Público de Cinema (Jerzy Stuhr był reżyserem i autorem scenariusza jednego z segmentów filmu[40])
2014: Obywatel
Pozostała twórczość
Jerzy Stuhr podczas spotkania autorskiego w Krakowie (2019)
Publikacje książkowe
Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce. Czytelnik, Warszawa 1992
Ucieczka do przodu! Jerzy Stuhr od A do Z w wywiadach Marii Malatyńskiej. Znak, Kraków 2007
Stuhrowie. Historie rodzinne. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2008
Tak sobie myślę… Wydawnictwo Literackie, Kraków 2012
Obywatel Stuhr. Z Jerzym i Maciejem rozmawia Ewa Winnicka. Znak, Kraków 2014
Kto tam zerka na Kacperka? (wspólnie z Marianną Bończą-Stuhr). Wydawnictwo Literackie, Kraków 2014
Ja kontra bas. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015
Współpraca radiowa
Współpracował z RMF FM przy kampanii „Prawda czy fałsz?” oraz czytał Przygody dobrego wojaka Szwejka. Został członkiem rady programowej radia RMF Classic.
Przypisy
Jerzy Stuhr, Filmweb [dostęp 2021-05-08] (pol.).
Teatr w Polsce – polski wortal teatralny, www.e-teatr.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
Księgarnia Aros, Stuhrowie. Historie rodzinne – Jerzy Stuhr, Aros.pl [dostęp 2018-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-21].
Polona, polona.pl [dostęp 2020-02-15].
Okiem Jerzego Stuhra: Chichot historii, czyli rzecz o moim dziadku, plus.gazetakrakowska.pl, 28 września 2019 [dostęp 2020-02-15] (pol.).
Stuhr Jerzy, Encyklopedia Krakowa [dostęp 2018-01-01].
Maciej Stuhr, ks. Andrzej Luter: Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości. Kraków: WAM, 2019, s. 38. ISBN 978-83-277-1656-9.
Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 124. ISBN 83-7337-452-3.
Maciej Stuhr, ks. Andrzej Luter: Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości. Kraków: WAM, 2019, s. 55. ISBN 978-83-277-1656-9.
Prof. przew. kwal. I Jerzy Stuhr, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2011-09-08].
Maciej Stuhr, ks. Andrzej Luter: Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości. Kraków: WAM, 2019, s. 62. ISBN 978-83-277-1656-9.
gal: Jerzy Stuhr: polska gwiazda we Włoszech. [w:] Onet.pl [on-line]. wiadomosci.onet.pl, 2005-09-07. [dostęp 2020-07-11]. (pol.).
Strasznie chcę żyć dla ludzi. Fragmenty rozmowy z Jerzym Stuhrem. „Angora”. Nr 7 (19 lutego 2012), 2012-01-29.
Beata Nowicka, Barbara Stuhr: Basia: Szczęśliwą się bywa. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2018, s. 133. ISBN 978-83-280-4554-5.
Jerzy Stuhr: Ja kontra bas. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2015, s. 90–91. ISBN 978-83-08-06051-3.
Jerzy Stuhr: 39 lat po ślubie a kocham Basię bez pamięci [dostęp 2018-08-17].
Stuhr: wierzę, że pokonam chorobę. polskieradio.pl, 2011-12-05. [dostęp 2012-02-15].
Jerzy Stuhr wraca do zdrowia. Aktor nagrał filmik z pozdrowieniami, www.spidersweb.pl [dostęp 2020-09-25].
Jerzy Stuhr po udarze. Pojawiły się PRZEŁOMOWE informacje!, www.se.pl [dostęp 2020-07-18].
Jerzy Stuhr wyszedł ze szpitala. „Czuje się dużo lepiej”, TVN24 [dostęp 2020-08-03].
Oświadczenie Jerzego Stuhra. "Przepraszam, że wczoraj podjąłem tę najgorszą w moim życiu decyzję", TVN24 [dostęp 2022-10-18] (pol.).
PRZYZNANIE ORDERÓW UŚMIECHU. orderusmiechu.pl. [dostęp 2015-12-06].
Komunikat Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu z dn. 2.11.2016 roku. orderusmiechu.pl, 2016-11-02. [dostęp 2016-11-02].
Zarządzenie Nr 989/2012 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 2012-04-13 w sprawie nadania odznaki Honoris Gratia panu Jerzemu Stuhrowi. bip.krakow.pl, 2012-04-13. [dostęp 2012-06-24].
M.P. z 2011 r. nr 71, poz. 697.
Medal Gloria Artis dla twórców i działaczy kultury. wiadomosci.wp.pl, 5 października 2005. [dostęp 2013-01-06].
Stuhr Sig. Jerzy Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana.
M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 110.
Stuhr Jerzy, [w:] Encyklopedia Krakowa, s. 936, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000.
Kto jest kim w Polsce, edycja 2, Warszawa: Interpress, 1989, s. 1269.
Jerzy Stuhr, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2019-01-31].
Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego [dostęp 2011-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-25].
Festiwal „Dwa Teatry” na antenach TVP. Telewizja Polska SA, 2012-05-14. [dostęp 2012-05-29].
Złote Berło dla Jerzego Stuhra. radio-krakow.pl. [dostęp 2012-11-08].
Laureaci z poprzednich edycji: Polish Market, polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
Jerzy Stuhr – 9. Solanin Film Festiwal 2017 – Offowy Festiwal Filmowy, solanin-film.pl [dostęp 2017-11-07].
Jerzy Stuhr laureatem za osiągnięcia życia. onet.pl. [dostęp 2018-03-09].
Marcin Michałowski: Brodka, Krystyna Janda i Jerzy Stuhr w drugim sezonie animacji „Kajko i Kokosz”. Złote przeboje, 2022-02-05. [dostęp 2021-10-22]. (pol.).
Jerzy Stuhr i Danuta Stenka w polskiej wersji językowej filmu „Twój Vincent” [ZOBACZ] – Radio Wrocław, radiowroclaw.pl [dostęp 2017-11-24].
Mundo Invisível (2011) reżyseria, scenariusz, produkcja, Filmweb [dostęp 2021-05-18] (pol.).
Bibliografia
Jerzy Stuhr w bazie IMDb (ang.)
Linki zewnętrzne
Jerzy Stuhr w bazie Filmweb
Jerzy Stuhr w bazie filmpolski.pl
Jerzy Stuhr, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
Giuseppe Sedia, An Interview with Jerzy Stuhr, in “The Krakow Post”, March 26th 2012.
Jerzy Stuhr na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Jerzy Stuhr o swoich rolach, wirtualny album
pde
Filmy w reżyserii Jerzego Stuhra
pde
Polskie Nagrody Filmowe za najlepszą drugoplanową rolę męską
pde
Laureaci Nagrody Witkacego – Nagrody Sekcji Krytyków Teatralnych
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 7833 9785VIAF: 32099206LCCN: n93079764GND: 119309521BnF: 12482374nSUDOC: 034026010NLA: 41009092NKC: js20040107006BNE: XX1714064NTA: 264188969BIBSYS: 3105961PLWABN: 9810546216905606NUKAT: n94002349J9U: 987007339970605171CANTIC: a1089004xLIH: LNB:CjIJ;=BWWorldCat: lccn-n93079764
Encyklopedia internetowa:
PWN: 3980791 Visuotinė lietuvių enciklopedija: jerzy-stuhr
Identyfikatory zewnętrzne:
Nauka Polska: 69350
Kategorie:
Absolwenci Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w KrakowieAbsolwenci Uniwersytetu JagiellońskiegoAktorzy związani z KrakowemArtyści związani z Bielskiem-BiałąCzłonkowie Centralnej Komisji do Spraw Stopni i TytułówCzłonkowie Polskiej Akademii FilmowejDoktorzy honoris causa Uniwersytetu ŚląskiegoLaureaci Nagrody Miasta KrakowaLaureaci Paszportu PolitykiLaureaci Polskiej Nagrody Filmowej dla najlepszej drugoplanowej roli męskiejNagrodzeni Laurem Krakowa XXI wiekuNajlepsi aktorzy drugoplanowi na FPFFNajlepsi aktorzy pierwszoplanowi na FPFFOdznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)Odznaczeni odznaką „Honoris Gratia”Odznaczeni Orderem UśmiechuOdznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)Odznaczeni Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”Polacy pochodzenia austriackiegoPolacy odznaczeni Orderem Zasługi Republiki WłoskiejPolscy członkowie Europejskiej Akademii FilmowejPolscy poloniściRektorzy Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w KrakowieWykładowcy Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w KrakowieWykładowcy Uniwersytetu ŚląskiegoLudzie urodzeni w KrakowiePolscy aktorzy filmowiPolscy aktorzy telewizyjniPolscy aktorzy teatralniPolscy aktorzy dubbingowiPolscy reżyserzy filmowiUrodzeni w 1947
|
Zablokowano
