Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Previous Topic Next Topic
 
classic Klasyczny list Lista threaded Wątki
17 wiadomości Opcje
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Biegnij Lola biegnij
Zabanowany
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Lothar.
Ewo, chciałbym Przypomnieć że każdy z NAS ma OBOWIĄZEK współpracy ze służbami Państwa w którym ma Obywatelstwo, od tego nie ma wyjątku.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Biegnij Lola biegnij
Biegnij Lola biegnij napisał/a
Komputerowiec, biznesmen, założyciel McAfee (m.in. oprogramowanie antywirusowe). Dał rządowi USA sprzęt komputerowy z oprogramowaniem szpiegującym. Zebrał niezła dowody.
Ewka? Ale przecież każde oprogramowanie antywirusowe szpieguje, hehehe
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
Amigoland napisał/a
Biegnij Lola biegnij napisał/a
Komputerowiec, biznesmen, założyciel McAfee (m.in. oprogramowanie antywirusowe). Dał rządowi USA sprzęt komputerowy z oprogramowaniem szpiegującym. Zebrał niezła dowody.
Ewka? Ale przecież każde oprogramowanie antywirusowe szpieguje, hehehe
Mało tego zezwalasz antywirusowi kontrolę nad twoim komputerem. Jak nie zezwolisz, to nic nie zeskanujesz, hehehe.
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
Ten post był aktualizowany .
Amigoland napisał/a
Amigoland napisał/a
Biegnij Lola biegnij napisał/a
Komputerowiec, biznesmen, założyciel McAfee (m.in. oprogramowanie antywirusowe). Dał rządowi USA sprzęt komputerowy z oprogramowaniem szpiegującym. Zebrał niezła dowody.
Ewka? Ale przecież każde oprogramowanie antywirusowe szpieguje, hehehe
Mało tego zezwalasz antywirusowi kontrolę nad twoim komputerem. Jak nie zezwolisz, to nic nie zeskanujesz, hehehe.
Tylko że on się zasadził nie na płotki. Tylko na grube ryby. To co on robi to szantaż. Ale każdy sposób jest dobry żeby zarobić miliardy lub wejść do ich grona. Oni też nie są lepsi, hehehe
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Lothar.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Biegnij Lola biegnij
Zabanowany
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Lothar.
Czasami mnie zaskakujecie :) Jak to "nie miał"? Przecież powinnaś mieć podpisaną tajemnicę min służbową i dopuszczenie min zastrzeżone więc i podstawowe przeszkolenie. Ja musiałem przez to przejść, jak większość urzędników średniego szczebla.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
Lothar. napisał/a
Czasami mnie zaskakujecie :) Jak to "nie miał"? Przecież powinnaś mieć podpisaną tajemnicę min służbową i dopuszczenie min zastrzeżone więc i podstawowe przeszkolenie. Ja musiałem przez to przejść, jak większość urzędników średniego szczebla.
No pewnie że miał "podpisaną" tajemnicę służbową. Pewnie go zamknęli. Ale jak on powie, to jutro wszystko puszczę do neta. To zaraz go wypuszczą, hehehe. Mało tego! On musi mieć ochronę! Żeby mu włos z głowy nie spadł!
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Lothar.
To nie tak, takie działalności są koncesjonowane, a to oznacza że musisz mieć zgodę Władz na ich Prowadzenie. Cofną koncesję i zamykasz firmę.

Koncesja (łac. concessio „pozwolenie, zgoda”)[1] – akt administracyjny wydawany przez organ koncesyjny. Akt ten upoważnia koncesjonariusza do prowadzenia ściśle określonej działalności gospodarczej. Koncesjonowanie wprowadza się w przypadku działalności, które mają szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny.

Koncesja jest przejawem reglamentacji działalności gospodarczej dokonywanej przez państwo. Wyraża ona akt zgody władz publicznych na podjęcie i prowadzenie działalności przez określonego przedsiębiorcę. Zawiera w sobie cechy pozwolenia, a zarazem różni się od niego tym, że jest udzielana w pewnym tylko zakresie działalności gospodarczej.
Spis treści

    1 Klasyczna koncepcja koncesji
    2 Recepcja koncesji w Polsce
    3 Charakter prawny stosunku koncesyjnego i koncesji
    4 Postępowanie koncesyjne
    5 Koncesja we Francji
    6 Koncesja a zezwolenie
    7 Zobacz też
    8 Uwagi
    9 Przypisy
    10 Bibliografia

Klasyczna koncepcja koncesji

Za klasyczny model koncesji uznaje się konstrukcję prawną powstałą we Francji (wraz z modyfikacjami wykształconymi przez naukę niemiecką). Modelowy (uznawany do dzisiaj za klasyczny) schemat koncesji charakteryzuje się następującymi cechami:

    Koncesja jest najczęściej udzielana w takich sferach działalności, które uprzednio były objęte monopolem ze strony państwa. Monopol ten mógł wynikać z przepisów prawa lub być tzw. monopolem faktycznym gdy pewne zachowania uznawano za tak istotne ze względu na interes państwa i potrzeby obywateli, że jedynie państwo mogło zapewnić je na pożądanym poziomie (tzw. service public fr.). Udzielenie jednostce koncesji powodowało tym samym przełamanie monopolu i przekazanie podmiotowi prywatnemu praw, które przysługiwały uprzednio wyłącznie samemu państwu. W koncesjach klasycznych przyznawano uprawnienia koncesyjnego jedynie względem dóbr publicznych, nie udzielano natomiast uprawnień w zakresie tzw. majątku skarbowego (w stosunku do niego posługiwano się instrumentami prawa prywatnego)
    Koncesjonariuszom przyznawano zazwyczaj wyłączność w odniesieniu do prowadzonej działalności (miało to polepszyć sytuację ekonomiczną koncesjonariusza i umożliwić mu osiągnięcie zysków)
    Wykonując wynikające z koncesji uprawnienia koncesjonariusz nie tylko prowadzi określoną działalność gospodarczą, ale równocześnie realizuje pewne, ściśle określone, zadania publiczne. Koncesja upoważniała podmiot prywatny do działania w obrębie sfery administracji publicznej. Przekazywano wówczas koncesjonariuszowi cząstkę władzy administracyjnej, aby wykonywał on ją w jego imieniu (związane to było z tym, że prowadził on działalność społecznie użyteczną, zaspokajając podstawowe potrzeby bytowe społeczeństwa). Uprawnienia władcze dawały możliwość stosowania tych samych środków, które były dostępne administracji. W ten sposób koncesjonariusz stawał się podmiotem władztwa administracyjnego, nie tylko zaspokajał on swój interes, ale również zobowiązany był również pełnić funkcje publiczne.
    Na koncesjonariusza nakładano zazwyczaj szereg specyficznych obowiązków. Obciążenia te miały gwarantować wykonywanie spoczywających na podmiocie zadań gospodarczych na odpowiednim poziomie. Jednocześnie organy koncesyjne sprawowały wnikliwy nadzór nad przestrzeganiem przez koncesjonariusza wszystkich obowiązków i powinności.
    Koncesje są kontraktami długoterminowymi

W genezie i kształceniu się koncesji dostrzega się więc początki tzw. procesu prywatyzacji administracji wraz ze wszystkimi kontrowersjami i problemami z tym związanymi.
Recepcja koncesji w Polsce

W Polsce przyjęto model koncesjonowania z dość licznymi modyfikacjami. Podstawa do wprowadzenia koncesji znajduje się w Konstytucji. Wprowadza ona zasadę swobody gospodarczej jednocześnie zastrzegając w art. 216 ust. 3 możliwość ustanowienia monopolu, zastrzegając, że może to nastąpić tylko w ustawie. Regulacje takie zawiera ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162) (poprzednio ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2017 r. poz. 2168, z późn. zm.)) zawierająca przepisy o charakterze lex generalis. Przepisy są zamieszczone w rozdziale 4 (Reglamentacja działalności gospodarczej).

Rodzaje działalności koncesjonowanej wymienione były enumeratywnie w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. W myśl art. 46 wspomnianej ustawy działalnością koncesjonowaną było:

    poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla;
    wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
    wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
    przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania;
    ochrony osób i mienia;
    rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;
    przewozów lotniczych;
    prowadzenia kasyna gry.

Wszystkie z wymienionych rodzajów działalności koncesjonowanej są szczegółowo uregulowane w stosownych ustawach. Z uwagi na to, że katalog działalności koncesjonowanej jest katalogiem zamkniętym to wprowadzenie koncesjonowania innych dziedzin działalności gospodarczej wymagały zmiany wspomnianej ustawy. Obecnie Prawo przedsiębiorców nie zawiera wykazu działalności koncesjonowanej, lecz odsyła do ustaw odrębnych (art. 37 ust. 3).

Art. 54 Konstytucji RP zakazuje koncesjonowania prasy.

Koncesja ogranicza zasadę swobody działalności gospodarczej wprowadzając szczególne przesłanki jej wykonywania i uzależniając je od zgody organu koncesyjnego. Spośród regulacji koncesji w prawie polskim jako podstawowe odstępstwa od modelowego ujęcia instytucji koncesji można wskazać;

    Jedynie w koncesjach udzielanych w prawie górniczym da się powiedzieć, że są wydawane w sferze zastrzeżonej na rzecz państwa (złoża i kopaliny niestanowiące części składowe nieruchomości gruntowych stanowią własność państwa)
    Również jedynie w przypadku koncesji wydawanych w oparciu o prawo górnicze ustawodawca gwarantuje koncesjonariuszowi wyłączność prowadzenia działalności gospodarczej na określonym terenie.
    Nie wszystkie udzielane w Polsce koncesje uprawniają do wykonywania zadań publicznych. Taką kompetencje przewidują np. koncesje wydawane w oparciu o ust. Prawo energetyczne jednak nie ma ich już w koncesjach uzyskiwanych na podstawie ustawy o ochronie osób i mienia. Wykonywanie działalności gospodarczej mocno sprzężonej z jednoczesnym realizowaniem zadań publicznych jest charakterystyczne dla tzw. sektorów infrastrukturalnych gospodarki (w szczególności energetyka i telekomunikacji)
    Posiadacze niektórych koncesji zostali upoważnieni przez ustawodawcę do ingerowania w sytuację prawno – rzeczową podmiotu innych osób, przy czym ta kompetencja ma charakter wyraźnie publicznoprawny. Przedsiębiorcy mogą podejmować dozwolone im działania w sposób jednostronny, zaś osoby których działania te dotyczą muszą biernie znosić ingerencje w ich nieruchomości.

Ogólnie można powiedzieć, że do modelowego ujęcia koncesji najbardziej zbliżają się koncesje energetyczne oraz górnicze. Najbardziej od teoretycznego ujęcia oddala się koncesja na ochronę osób i mienia. Należy również podkreślić, że cechy koncesji realizują zezwolenia telekomunikacyjne, na zbiorowe zaopatrywanie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, oraz zezwolenia występujące w prawie farmaceutycznym. Z tego też powodu wielu autorów twierdzi, że pojęcie koncesji w prawie polskim jest używane przez ustawodawcę niedbale. Niektóre koncesje powinny być zastąpione przez zezwolenie, natomiast pewne zezwolenia powinny być przekształcone w koncesje[2].
Charakter prawny stosunku koncesyjnego i koncesji

Koncesjonowanie stanowi ciąg działań organu koncesyjnego oraz czynności wnioskodawcy, które toczą się na podstawie przepisów ustawy oraz przepisów k.p.a. i mają na celu wydanie decyzji administracyjnej dotyczącej wydania lub odmowy wydania koncesji bądź jej promesy, a także zmiany warunków koncesjonowania lub cofnięcia koncesji. Proces ten obejmuje także kontrolę działalności gospodarczej ze strony organu koncesyjnego. Proces koncesjonowania znajduje zwieńczenie w wydaniu aktu administracyjnego przyjmującego postać decyzji. Przy analizowaniu charakteru koncesji jako decyzji administracyjnej często eksponowana jest jej uznaniowość (swoboda uznania organu koncesyjnego), cecha ta jest często wskazywana jako wyróżnik w stosunku do innych administracyjnych form reglamentacji administracyjnej (np. zezwoleń). Kwestia uznaniowości aktu koncesyjnego jest przedmiotem dyskusji doktrynalnych[3]. Powodem kontrowersji jest stosowanie różnorodnych przesłanek udzielenia koncesji (nie tyle w ust. O swobodzie działalności gospodarczej, ale raczej w ustawach szczególnych), zawsze jednak odmowa zgody na udzielenie koncesji musi mieć podstawę w konkretnym przepisie prawa. Kolejne cechy decyzji koncesyjnej[a] to;

    Koncesja jest aktem administracyjnym o charakterze konstytutywnym
    Wydawany jest tylko na wniosek zainteresowanego podmiotu przez organ administracyjny.

Na podstawie szczegółowych przepisów ustawowych[b].

    Podmiotowi gospodarczemu nie podporządkowanemu organowi ją wydającemu
    Określający szczegółowe uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej w sferze prawnie zastrzeżonej na rzecz państwa
    Koncesja jest stosunkiem długotrwałym

Należy również podkreślić, że poza elementami decyzji wymienionymi w k.p.a[4] decyzja koncesyjna musi zawierać elementy dodatkowe (wymieniane w przepisach szczególnych; np. ustawa prawo energetyczne przewiduje obowiązek określenia w koncesji m.in. zakresu działalności objętej koncesją, datę rozpoczęcia oraz warunki wykonania, datę ważności koncesji, szczególne warunki wykonywania działalności mającej na celu właściwą obsługę odbiorców, zabezpieczenia środowiska w trakcie oraz po zaprzestaniu działalności itp.).
Postępowanie koncesyjne

Jedną z podstawowych cech koncesji wyróżniającą ją formalnie od zezwolenia jest wyodrębnienie ogólnej regulacji dotyczącej postępowania o dzielenie koncesji w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej[c]. W akcie koncesyjnym – a szerzej w stosunku koncesyjnym – zachodzącym między organem koncesyjnym a koncesjonariuszem przeplatają się elementy klasycznego stosunku administracyjno – prawnego z elementami dodatkowymi, czyniącymi zeń szczególną postać stosunku administracyjno – gospodarczego. Nadal występuje w nim podległość kompetencyjna petenta, wyrażająca typową dla stosunków administracyjnych nierównorzędność podmiotów. Jednak jest ona ograniczona obowiązkiem organu (wynikającym z powinności ochrony – realizowania – interesu publicznego) jakim jest zabezpieczenie określonej ilości i jakości świadczeń koncesyjnych. Organ koncesyjny nie tylko może, ale musi dokonać wyboru koncesjonariusza. Zaspokojenie potrzeb społecznych jawi się tu jako cel podstawowy działań organu administracji publicznej. Organ koncesyjny może nie przyznać koncesji jakiemuś konkretnemu wnioskodawcy, nie może jej jednak nie przyznać nikomu, a więc w efekcie koncesja musi być przyznana. W obecnym stanie prawnym nie ma jednak odpowiedzi na pytanie, co się stanie, jeśli w sytuacji, gdy konieczne jest udzielenie koncesji nie zgłosi się po nią żaden podmiot. Pytanie to jest związane z kolejną cechą wyróżniającą stosunek koncesyjny. W przeciwieństwie bowiem do stosunku administracyjnego, który jest obowiązkowy, stosunek koncesyjny jest woluntatywny.

Postępowanie inicjowane jest złożeniem wniosku przez podmiot zainteresowany w uzyskaniu koncesji[5]. Treść wniosku określona jest przez przepisy odrębne. Tak samo stanowiła ustawa o swobodzie działalności gospodarczej w art. 49.

Należy jednak pamiętać o odrębnych regulacjach znajdujących się w ustawach szczególnych. Organ koncesyjny może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia (w wyznaczonym terminie) brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia ona warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej (pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia). Może on również dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności objętej koncesją. Organ jest obowiązany przekazać szczegółową informację o warunkach, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.

Gdy liczba koncesji jaką zamierza udzielić organ jest mniejsza od liczby zgłoszonych wniosków (zakładając, że przedsiębiorcy spełniają wszystkie wymagania), wówczas po ogłoszeniu liczby przewidywanych koncesji w dzienniku urzędowym Monitor Polski przeprowadzany jest przetarg. O tym, który z ubiegających się podmiotów dostanie koncesję decyduje wysokość opłaty jaką deklarują poszczególni przedsiębiorcy[d].

Występuje promesa koncesji, regulowana dawniej w art. 60 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Konstrukcja ta w rzeczywistości niemalże przekształca samą decyzje o przyznaniu koncesji w akt deklaratoryjny, ponieważ organ dokonuje tu samozwiązania. Samo przyznanie koncesji następuje niejako samoistnie po spełnieniu przesłanek, akt koncesji jest formalnym potwierdzeniem. Ciężar rzeczywistego podjęcia decyzji o przyznaniu koncesji przesuwa się w stronę aktu promesy. Pozwala to działać przedsiębiorcy w większym zaufaniu do przyszłych działań organu.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej stwierdzała, że organem udzielającym koncesję jest minister właściwy ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji. Prawo przedsiębiorców utrzymało tę zasadę (art. 37 ust. 2). Przepisy szczególne wprowadzają jednak liczne odstępstwa od tej reguły, przyznając te uprawnienia innym podmiotom (np. Prezesowi URE. Co więcej, w wielu przypadkach centralizacja kompetencji koncesyjnych jest koniecznością, nie dotyczy to jednak wszystkich dziedzin objętych w Polsce koniecznością uzyskania koncesji np. w prawie energetycznym samą decyzje wydaje Prezes URE jednak procedura przygotowania koncesji przewidziana przez przepisy ustawy (oraz kontroli wykonania decyzji) została przeniesiona na niższe jednostki organizacyjne powodując faktyczną decentralizację[6] rozwiązanie takie powoduje, że trudno mówić, że rzeczywistych rozstrzygnięć w sprawie koncesji dokonuje Prezes URE, choć to on jest wskazany w ustawie[e]. Należy zauważyć, że chociaż koncesja wydawana jest w formie decyzji, doznaje silnej modyfikacji zasada trwałości decyzji wprowadzona w k.p.a. Prawo przedsiębiorców i ustawy szczególne wprowadzają liczne przypadki, gdy zmiana decyzji koncesyjnej jest możliwa w przypadkach nieprzewidzianych w k.p.a.
Koncesja we Francji

We Francji miało miejsce wytworzenie się klasycznego modelu koncesji. To właśnie w tym kraju koncesja polegała na przekazaniu prywatnym podmiotom kompetencji państwa wraz z pewnymi uprawnieniami publicznoprawnymi. Ten typ koncesji w doktrynie ocenia się obecnie nieraz jako umowa administracyjna, lub połączone akty umowy i decyzji. Współcześnie nauka francuska używa pojęcia koncesji na oznaczenie stosunku prawnego, jaki nawiązuje się pomiędzy organem, a os. fizyczną lub prawną. Stosunek nawiązuje się w związku z udzieleniem uprawnienia na zarobkową eksploatację gruntu lub urządzenia publicznego. Wyróżnia się zatem dwa rodzaje koncesji. Pierwszy dotyczy usług publicznych, drugi odnosi się do robót publicznych (polega na powierzeniu wykonywania oraz eksploatacji urządzeń technicznych lub instalacji, które mają służyć zaspokojeniu potrzeb publicznych). W obu przypadkach stosunek oparty jest o akt administracyjny, zawiera jednak elementy cywilnoprawne. Ten podwójny charakter tłumaczy się tym, że umowny charakter mają tę koncesję, których celem jest zapewnienie i ochrona stałych korzyści finansowych koncesjonariusza. Organ koncesyjny występuje tutaj jako reprezentant władzy publicznej. Element administracyjny przejawia się w organizacji i funkcjonowaniu służby publicznej. Część obowiązków następuje w drodze nakazu administracyjnego. Co więcej zmiana treści, czy cofnięcie może nastąpić w drodze aktu władczego, a klauzule umownie nie mogą być w ten sposób zmieniane. Zakres obu rodzai koncesji jest we Francji szeroki. Koncesje mogą być udzielane przez podmioty państwowe, jak i lokalne. W swojej istocie koncesja stanowi sposób realizacji zadań publicznych przez podmioty prywatne. W centrum pojęcia pozostaje fakt udzielania koncesji w obszarach należących do sfery monopolu państwa.

Fakt wydania decyzji nie kończy stosunku koncesyjnego. Jest on raczej momentem granicznym, po przekroczeniu którego stosunek przechodzi w inną fazę. Koncesja tworzy szczególną pozycję prawną koncesjonariusza. Po jego stronie występują liczne obowiązki m.in.:

    Obowiązek osobistego zapewnienia funkcjonowania, bez możliwości powierzenia innej osobie;
    Obowiązek podporządkowania się nakazom administracji, która może jednostronnie zmienić zasady organizacji i funkcjonowania służby;
    Obowiązek przestrzegania zasad funkcjonowania służby publicznej (np. dostarczanie odpowiedniej w stosunku do potrzeb ilości i jakości usług, zapewnienie ciągłości, trwałości, powszechności prowadzenia działalności, równości użytkowników itp.).

Natomiast do podstawowych praw koncesjonariusza zalicza się:

    Prawo wyłączności eksploatacji określonego urządzenia;
    Możliwość korzystania z pewnych przywilejów związanych z wykonywaniem władztwa administracyjnego;
    Prawo do osiągania korzyści finansowych takich jak: pobieranie opłat od użytkowników, prawo do pomocy finansowej ze strony państwa lub gminy);
    Prawo do równowagi finansowej.

Organ koncesyjny jest zobowiązany do kontroli poprawności wykonywania decyzji. W wyniku negatywnych wniosków wynikających z tej kontroli organ może stosować sankcje, z cofnięciem koncesji włącznie. Dlatego też organizacja kontroli wykonywanej przez organ koncesyjny jest częściowo odmienna niż kontrola wykonywana w innym charakterze, zbliża się ona raczej do nadzoru sprawowanego przez organ koncesyjny. Szczególne cechy kontroli przejawiają się m.in., w tym że:

    Organ koncesyjny może żądać wielu szczegółowych danych głęboko ingerując w podmiotowość przedsiębiorstwa (np. w prawie energetycznym obowiązek przedstawiania sprawozdań itp.),
    Organ koncesyjny może wykonać kontrolę działalności gospodarczej koncesjonariusza we własnym zakresie lub powierzyć jej dokonanie innemu organowi państwowemu, wyspecjalizowanemu w kontroli danego rodzaju działalności. Powierzenie może mieć charakter stały lub okresowy, opierać się na poleceniu lub zleceniu.

Koncesja a zezwolenie

Do różnic między koncesją a zezwoleniem zalicza się m.in.[7]:

    zezwolenie nie oznacza rezygnacji państwa z monopolu i najczęściej nie dotyczy działalności objętej monopolem;
    zezwolenia są wydawane w wyniku sprawdzenia możliwości wykonywania działalności przez danego przedsiębiorcę, który spełnia wszystkie warunki (nie ma więc w nich elementu uznaniowości);
    udzielenie zezwolenia następuje w trybie k.p.a., bez istotnych modyfikacji;
    zezwolenia jako decyzje administracyjne podlegają ochronie przed zmianą i modyfikacjami według przepisów k.p.a.;
    zezwolenia mają charakter decyzji związanej;
    często wydanie zezwolenia wiąże się z wyrażeniem zgody na utworzenie (w sensie prawnym) organizacji, za pomocą której można prowadzić działalność gospodarczą;
    o zezwolenie mogą ubiegać się również podmioty państwowe.

Zobacz też

    certyfikat
    homologacja
    licencja

https://pl.wikipedia.org/wiki/Koncesja
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
Lothar. napisał/a
To nie tak, takie działalności są koncesjonowane, a to oznacza że musisz mieć zgodę Władz na ich Prowadzenie. Cofną koncesję i zamykasz firmę.

Koncesja (łac. concessio „pozwolenie, zgoda”)[1] – akt administracyjny wydawany przez organ koncesyjny. Akt ten upoważnia koncesjonariusza do prowadzenia ściśle określonej działalności gospodarczej. Koncesjonowanie wprowadza się w przypadku działalności, które mają szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny.

Koncesja jest przejawem reglamentacji działalności gospodarczej dokonywanej przez państwo. Wyraża ona akt zgody władz publicznych na podjęcie i prowadzenie działalności przez określonego przedsiębiorcę. Zawiera w sobie cechy pozwolenia, a zarazem różni się od niego tym, że jest udzielana w pewnym tylko zakresie działalności gospodarczej.
Spis treści

    1 Klasyczna koncepcja koncesji
    2 Recepcja koncesji w Polsce
    3 Charakter prawny stosunku koncesyjnego i koncesji
    4 Postępowanie koncesyjne
    5 Koncesja we Francji
    6 Koncesja a zezwolenie
    7 Zobacz też
    8 Uwagi
    9 Przypisy
    10 Bibliografia

Klasyczna koncepcja koncesji

Za klasyczny model koncesji uznaje się konstrukcję prawną powstałą we Francji (wraz z modyfikacjami wykształconymi przez naukę niemiecką). Modelowy (uznawany do dzisiaj za klasyczny) schemat koncesji charakteryzuje się następującymi cechami:

    Koncesja jest najczęściej udzielana w takich sferach działalności, które uprzednio były objęte monopolem ze strony państwa. Monopol ten mógł wynikać z przepisów prawa lub być tzw. monopolem faktycznym gdy pewne zachowania uznawano za tak istotne ze względu na interes państwa i potrzeby obywateli, że jedynie państwo mogło zapewnić je na pożądanym poziomie (tzw. service public fr.). Udzielenie jednostce koncesji powodowało tym samym przełamanie monopolu i przekazanie podmiotowi prywatnemu praw, które przysługiwały uprzednio wyłącznie samemu państwu. W koncesjach klasycznych przyznawano uprawnienia koncesyjnego jedynie względem dóbr publicznych, nie udzielano natomiast uprawnień w zakresie tzw. majątku skarbowego (w stosunku do niego posługiwano się instrumentami prawa prywatnego)
    Koncesjonariuszom przyznawano zazwyczaj wyłączność w odniesieniu do prowadzonej działalności (miało to polepszyć sytuację ekonomiczną koncesjonariusza i umożliwić mu osiągnięcie zysków)
    Wykonując wynikające z koncesji uprawnienia koncesjonariusz nie tylko prowadzi określoną działalność gospodarczą, ale równocześnie realizuje pewne, ściśle określone, zadania publiczne. Koncesja upoważniała podmiot prywatny do działania w obrębie sfery administracji publicznej. Przekazywano wówczas koncesjonariuszowi cząstkę władzy administracyjnej, aby wykonywał on ją w jego imieniu (związane to było z tym, że prowadził on działalność społecznie użyteczną, zaspokajając podstawowe potrzeby bytowe społeczeństwa). Uprawnienia władcze dawały możliwość stosowania tych samych środków, które były dostępne administracji. W ten sposób koncesjonariusz stawał się podmiotem władztwa administracyjnego, nie tylko zaspokajał on swój interes, ale również zobowiązany był również pełnić funkcje publiczne.
    Na koncesjonariusza nakładano zazwyczaj szereg specyficznych obowiązków. Obciążenia te miały gwarantować wykonywanie spoczywających na podmiocie zadań gospodarczych na odpowiednim poziomie. Jednocześnie organy koncesyjne sprawowały wnikliwy nadzór nad przestrzeganiem przez koncesjonariusza wszystkich obowiązków i powinności.
    Koncesje są kontraktami długoterminowymi

W genezie i kształceniu się koncesji dostrzega się więc początki tzw. procesu prywatyzacji administracji wraz ze wszystkimi kontrowersjami i problemami z tym związanymi.
Recepcja koncesji w Polsce

W Polsce przyjęto model koncesjonowania z dość licznymi modyfikacjami. Podstawa do wprowadzenia koncesji znajduje się w Konstytucji. Wprowadza ona zasadę swobody gospodarczej jednocześnie zastrzegając w art. 216 ust. 3 możliwość ustanowienia monopolu, zastrzegając, że może to nastąpić tylko w ustawie. Regulacje takie zawiera ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162) (poprzednio ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2017 r. poz. 2168, z późn. zm.)) zawierająca przepisy o charakterze lex generalis. Przepisy są zamieszczone w rozdziale 4 (Reglamentacja działalności gospodarczej).

Rodzaje działalności koncesjonowanej wymienione były enumeratywnie w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. W myśl art. 46 wspomnianej ustawy działalnością koncesjonowaną było:

    poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla;
    wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
    wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
    przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania;
    ochrony osób i mienia;
    rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;
    przewozów lotniczych;
    prowadzenia kasyna gry.

Wszystkie z wymienionych rodzajów działalności koncesjonowanej są szczegółowo uregulowane w stosownych ustawach. Z uwagi na to, że katalog działalności koncesjonowanej jest katalogiem zamkniętym to wprowadzenie koncesjonowania innych dziedzin działalności gospodarczej wymagały zmiany wspomnianej ustawy. Obecnie Prawo przedsiębiorców nie zawiera wykazu działalności koncesjonowanej, lecz odsyła do ustaw odrębnych (art. 37 ust. 3).

Art. 54 Konstytucji RP zakazuje koncesjonowania prasy.

Koncesja ogranicza zasadę swobody działalności gospodarczej wprowadzając szczególne przesłanki jej wykonywania i uzależniając je od zgody organu koncesyjnego. Spośród regulacji koncesji w prawie polskim jako podstawowe odstępstwa od modelowego ujęcia instytucji koncesji można wskazać;

    Jedynie w koncesjach udzielanych w prawie górniczym da się powiedzieć, że są wydawane w sferze zastrzeżonej na rzecz państwa (złoża i kopaliny niestanowiące części składowe nieruchomości gruntowych stanowią własność państwa)
    Również jedynie w przypadku koncesji wydawanych w oparciu o prawo górnicze ustawodawca gwarantuje koncesjonariuszowi wyłączność prowadzenia działalności gospodarczej na określonym terenie.
    Nie wszystkie udzielane w Polsce koncesje uprawniają do wykonywania zadań publicznych. Taką kompetencje przewidują np. koncesje wydawane w oparciu o ust. Prawo energetyczne jednak nie ma ich już w koncesjach uzyskiwanych na podstawie ustawy o ochronie osób i mienia. Wykonywanie działalności gospodarczej mocno sprzężonej z jednoczesnym realizowaniem zadań publicznych jest charakterystyczne dla tzw. sektorów infrastrukturalnych gospodarki (w szczególności energetyka i telekomunikacji)
    Posiadacze niektórych koncesji zostali upoważnieni przez ustawodawcę do ingerowania w sytuację prawno – rzeczową podmiotu innych osób, przy czym ta kompetencja ma charakter wyraźnie publicznoprawny. Przedsiębiorcy mogą podejmować dozwolone im działania w sposób jednostronny, zaś osoby których działania te dotyczą muszą biernie znosić ingerencje w ich nieruchomości.

Ogólnie można powiedzieć, że do modelowego ujęcia koncesji najbardziej zbliżają się koncesje energetyczne oraz górnicze. Najbardziej od teoretycznego ujęcia oddala się koncesja na ochronę osób i mienia. Należy również podkreślić, że cechy koncesji realizują zezwolenia telekomunikacyjne, na zbiorowe zaopatrywanie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, oraz zezwolenia występujące w prawie farmaceutycznym. Z tego też powodu wielu autorów twierdzi, że pojęcie koncesji w prawie polskim jest używane przez ustawodawcę niedbale. Niektóre koncesje powinny być zastąpione przez zezwolenie, natomiast pewne zezwolenia powinny być przekształcone w koncesje[2].
Charakter prawny stosunku koncesyjnego i koncesji

Koncesjonowanie stanowi ciąg działań organu koncesyjnego oraz czynności wnioskodawcy, które toczą się na podstawie przepisów ustawy oraz przepisów k.p.a. i mają na celu wydanie decyzji administracyjnej dotyczącej wydania lub odmowy wydania koncesji bądź jej promesy, a także zmiany warunków koncesjonowania lub cofnięcia koncesji. Proces ten obejmuje także kontrolę działalności gospodarczej ze strony organu koncesyjnego. Proces koncesjonowania znajduje zwieńczenie w wydaniu aktu administracyjnego przyjmującego postać decyzji. Przy analizowaniu charakteru koncesji jako decyzji administracyjnej często eksponowana jest jej uznaniowość (swoboda uznania organu koncesyjnego), cecha ta jest często wskazywana jako wyróżnik w stosunku do innych administracyjnych form reglamentacji administracyjnej (np. zezwoleń). Kwestia uznaniowości aktu koncesyjnego jest przedmiotem dyskusji doktrynalnych[3]. Powodem kontrowersji jest stosowanie różnorodnych przesłanek udzielenia koncesji (nie tyle w ust. O swobodzie działalności gospodarczej, ale raczej w ustawach szczególnych), zawsze jednak odmowa zgody na udzielenie koncesji musi mieć podstawę w konkretnym przepisie prawa. Kolejne cechy decyzji koncesyjnej[a] to;

    Koncesja jest aktem administracyjnym o charakterze konstytutywnym
    Wydawany jest tylko na wniosek zainteresowanego podmiotu przez organ administracyjny.

Na podstawie szczegółowych przepisów ustawowych[b].

    Podmiotowi gospodarczemu nie podporządkowanemu organowi ją wydającemu
    Określający szczegółowe uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej w sferze prawnie zastrzeżonej na rzecz państwa
    Koncesja jest stosunkiem długotrwałym

Należy również podkreślić, że poza elementami decyzji wymienionymi w k.p.a[4] decyzja koncesyjna musi zawierać elementy dodatkowe (wymieniane w przepisach szczególnych; np. ustawa prawo energetyczne przewiduje obowiązek określenia w koncesji m.in. zakresu działalności objętej koncesją, datę rozpoczęcia oraz warunki wykonania, datę ważności koncesji, szczególne warunki wykonywania działalności mającej na celu właściwą obsługę odbiorców, zabezpieczenia środowiska w trakcie oraz po zaprzestaniu działalności itp.).
Postępowanie koncesyjne

Jedną z podstawowych cech koncesji wyróżniającą ją formalnie od zezwolenia jest wyodrębnienie ogólnej regulacji dotyczącej postępowania o dzielenie koncesji w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej[c]. W akcie koncesyjnym – a szerzej w stosunku koncesyjnym – zachodzącym między organem koncesyjnym a koncesjonariuszem przeplatają się elementy klasycznego stosunku administracyjno – prawnego z elementami dodatkowymi, czyniącymi zeń szczególną postać stosunku administracyjno – gospodarczego. Nadal występuje w nim podległość kompetencyjna petenta, wyrażająca typową dla stosunków administracyjnych nierównorzędność podmiotów. Jednak jest ona ograniczona obowiązkiem organu (wynikającym z powinności ochrony – realizowania – interesu publicznego) jakim jest zabezpieczenie określonej ilości i jakości świadczeń koncesyjnych. Organ koncesyjny nie tylko może, ale musi dokonać wyboru koncesjonariusza. Zaspokojenie potrzeb społecznych jawi się tu jako cel podstawowy działań organu administracji publicznej. Organ koncesyjny może nie przyznać koncesji jakiemuś konkretnemu wnioskodawcy, nie może jej jednak nie przyznać nikomu, a więc w efekcie koncesja musi być przyznana. W obecnym stanie prawnym nie ma jednak odpowiedzi na pytanie, co się stanie, jeśli w sytuacji, gdy konieczne jest udzielenie koncesji nie zgłosi się po nią żaden podmiot. Pytanie to jest związane z kolejną cechą wyróżniającą stosunek koncesyjny. W przeciwieństwie bowiem do stosunku administracyjnego, który jest obowiązkowy, stosunek koncesyjny jest woluntatywny.

Postępowanie inicjowane jest złożeniem wniosku przez podmiot zainteresowany w uzyskaniu koncesji[5]. Treść wniosku określona jest przez przepisy odrębne. Tak samo stanowiła ustawa o swobodzie działalności gospodarczej w art. 49.

Należy jednak pamiętać o odrębnych regulacjach znajdujących się w ustawach szczególnych. Organ koncesyjny może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia (w wyznaczonym terminie) brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia ona warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej (pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia). Może on również dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności objętej koncesją. Organ jest obowiązany przekazać szczegółową informację o warunkach, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.

Gdy liczba koncesji jaką zamierza udzielić organ jest mniejsza od liczby zgłoszonych wniosków (zakładając, że przedsiębiorcy spełniają wszystkie wymagania), wówczas po ogłoszeniu liczby przewidywanych koncesji w dzienniku urzędowym Monitor Polski przeprowadzany jest przetarg. O tym, który z ubiegających się podmiotów dostanie koncesję decyduje wysokość opłaty jaką deklarują poszczególni przedsiębiorcy[d].

Występuje promesa koncesji, regulowana dawniej w art. 60 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Konstrukcja ta w rzeczywistości niemalże przekształca samą decyzje o przyznaniu koncesji w akt deklaratoryjny, ponieważ organ dokonuje tu samozwiązania. Samo przyznanie koncesji następuje niejako samoistnie po spełnieniu przesłanek, akt koncesji jest formalnym potwierdzeniem. Ciężar rzeczywistego podjęcia decyzji o przyznaniu koncesji przesuwa się w stronę aktu promesy. Pozwala to działać przedsiębiorcy w większym zaufaniu do przyszłych działań organu.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej stwierdzała, że organem udzielającym koncesję jest minister właściwy ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji. Prawo przedsiębiorców utrzymało tę zasadę (art. 37 ust. 2). Przepisy szczególne wprowadzają jednak liczne odstępstwa od tej reguły, przyznając te uprawnienia innym podmiotom (np. Prezesowi URE. Co więcej, w wielu przypadkach centralizacja kompetencji koncesyjnych jest koniecznością, nie dotyczy to jednak wszystkich dziedzin objętych w Polsce koniecznością uzyskania koncesji np. w prawie energetycznym samą decyzje wydaje Prezes URE jednak procedura przygotowania koncesji przewidziana przez przepisy ustawy (oraz kontroli wykonania decyzji) została przeniesiona na niższe jednostki organizacyjne powodując faktyczną decentralizację[6] rozwiązanie takie powoduje, że trudno mówić, że rzeczywistych rozstrzygnięć w sprawie koncesji dokonuje Prezes URE, choć to on jest wskazany w ustawie[e]. Należy zauważyć, że chociaż koncesja wydawana jest w formie decyzji, doznaje silnej modyfikacji zasada trwałości decyzji wprowadzona w k.p.a. Prawo przedsiębiorców i ustawy szczególne wprowadzają liczne przypadki, gdy zmiana decyzji koncesyjnej jest możliwa w przypadkach nieprzewidzianych w k.p.a.
Koncesja we Francji

We Francji miało miejsce wytworzenie się klasycznego modelu koncesji. To właśnie w tym kraju koncesja polegała na przekazaniu prywatnym podmiotom kompetencji państwa wraz z pewnymi uprawnieniami publicznoprawnymi. Ten typ koncesji w doktrynie ocenia się obecnie nieraz jako umowa administracyjna, lub połączone akty umowy i decyzji. Współcześnie nauka francuska używa pojęcia koncesji na oznaczenie stosunku prawnego, jaki nawiązuje się pomiędzy organem, a os. fizyczną lub prawną. Stosunek nawiązuje się w związku z udzieleniem uprawnienia na zarobkową eksploatację gruntu lub urządzenia publicznego. Wyróżnia się zatem dwa rodzaje koncesji. Pierwszy dotyczy usług publicznych, drugi odnosi się do robót publicznych (polega na powierzeniu wykonywania oraz eksploatacji urządzeń technicznych lub instalacji, które mają służyć zaspokojeniu potrzeb publicznych). W obu przypadkach stosunek oparty jest o akt administracyjny, zawiera jednak elementy cywilnoprawne. Ten podwójny charakter tłumaczy się tym, że umowny charakter mają tę koncesję, których celem jest zapewnienie i ochrona stałych korzyści finansowych koncesjonariusza. Organ koncesyjny występuje tutaj jako reprezentant władzy publicznej. Element administracyjny przejawia się w organizacji i funkcjonowaniu służby publicznej. Część obowiązków następuje w drodze nakazu administracyjnego. Co więcej zmiana treści, czy cofnięcie może nastąpić w drodze aktu władczego, a klauzule umownie nie mogą być w ten sposób zmieniane. Zakres obu rodzai koncesji jest we Francji szeroki. Koncesje mogą być udzielane przez podmioty państwowe, jak i lokalne. W swojej istocie koncesja stanowi sposób realizacji zadań publicznych przez podmioty prywatne. W centrum pojęcia pozostaje fakt udzielania koncesji w obszarach należących do sfery monopolu państwa.

Fakt wydania decyzji nie kończy stosunku koncesyjnego. Jest on raczej momentem granicznym, po przekroczeniu którego stosunek przechodzi w inną fazę. Koncesja tworzy szczególną pozycję prawną koncesjonariusza. Po jego stronie występują liczne obowiązki m.in.:

    Obowiązek osobistego zapewnienia funkcjonowania, bez możliwości powierzenia innej osobie;
    Obowiązek podporządkowania się nakazom administracji, która może jednostronnie zmienić zasady organizacji i funkcjonowania służby;
    Obowiązek przestrzegania zasad funkcjonowania służby publicznej (np. dostarczanie odpowiedniej w stosunku do potrzeb ilości i jakości usług, zapewnienie ciągłości, trwałości, powszechności prowadzenia działalności, równości użytkowników itp.).

Natomiast do podstawowych praw koncesjonariusza zalicza się:

    Prawo wyłączności eksploatacji określonego urządzenia;
    Możliwość korzystania z pewnych przywilejów związanych z wykonywaniem władztwa administracyjnego;
    Prawo do osiągania korzyści finansowych takich jak: pobieranie opłat od użytkowników, prawo do pomocy finansowej ze strony państwa lub gminy);
    Prawo do równowagi finansowej.

Organ koncesyjny jest zobowiązany do kontroli poprawności wykonywania decyzji. W wyniku negatywnych wniosków wynikających z tej kontroli organ może stosować sankcje, z cofnięciem koncesji włącznie. Dlatego też organizacja kontroli wykonywanej przez organ koncesyjny jest częściowo odmienna niż kontrola wykonywana w innym charakterze, zbliża się ona raczej do nadzoru sprawowanego przez organ koncesyjny. Szczególne cechy kontroli przejawiają się m.in., w tym że:

    Organ koncesyjny może żądać wielu szczegółowych danych głęboko ingerując w podmiotowość przedsiębiorstwa (np. w prawie energetycznym obowiązek przedstawiania sprawozdań itp.),
    Organ koncesyjny może wykonać kontrolę działalności gospodarczej koncesjonariusza we własnym zakresie lub powierzyć jej dokonanie innemu organowi państwowemu, wyspecjalizowanemu w kontroli danego rodzaju działalności. Powierzenie może mieć charakter stały lub okresowy, opierać się na poleceniu lub zleceniu.

Koncesja a zezwolenie

Do różnic między koncesją a zezwoleniem zalicza się m.in.[7]:

    zezwolenie nie oznacza rezygnacji państwa z monopolu i najczęściej nie dotyczy działalności objętej monopolem;
    zezwolenia są wydawane w wyniku sprawdzenia możliwości wykonywania działalności przez danego przedsiębiorcę, który spełnia wszystkie warunki (nie ma więc w nich elementu uznaniowości);
    udzielenie zezwolenia następuje w trybie k.p.a., bez istotnych modyfikacji;
    zezwolenia jako decyzje administracyjne podlegają ochronie przed zmianą i modyfikacjami według przepisów k.p.a.;
    zezwolenia mają charakter decyzji związanej;
    często wydanie zezwolenia wiąże się z wyrażeniem zgody na utworzenie (w sensie prawnym) organizacji, za pomocą której można prowadzić działalność gospodarczą;
    o zezwolenie mogą ubiegać się również podmioty państwowe.

Zobacz też

    certyfikat
    homologacja
    licencja

https://pl.wikipedia.org/wiki/Koncesja
No dobra. Niech mi zamykają firmę, hehehe. Ale wszystkie asy są u mnie...
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Lothar.
I żyjesz sobie :) długo i szczęśliwie >;PP
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
Lothar. napisał/a
I żyjesz sobie :) długo i szczęśliwie >;PP
Ale bez koncesji, hehehe.
Cześć Wojtek.
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
Nie wiem czy pamiętacie to ostatnie zawalenie się domu w Stanach. Ma to prawdopodobnie związek z tą sprawą...Szukają serwerów. Najpierw puścili fejk, że on nie żyje. I nasłuchiwali skąd może coś się odezwać...
Rozmawiałem dzisiaj z majstrem który jest też wyznawcą "teorii"
Druga tura bez Bonżura...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Biegnij Lola biegnij
Zabanowany
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Lothar.
A co było z synem Kasperskiego?

Syn założyciela Kaspersky Lab porwany!

    Krzysztof Lech Krzysztof Lech, 21.04.2011, godz. 21:55
        kaspersky labs Jewgienij Kasperski
    Udostępnij
    Tweet

Jak wynika z doniesień serwisu BBC News, w Moskwie porwany został syn Jewgienija Kasperskiego, współzałożyciela znanej wszystkim internautom firmy Kaspersky Lab.

Jewgienij Kasperski
Doniesienia na temat tego tragicznego zdarzenia pojawiły się dzisiaj w różnych serwisach, m.in. BBC News. Bazują one na niepotwierdzonych informacjach podawanych przez rosyjskie gazety. Wedle nich, 20-letni syn Jewgienija Kasperskiego, Iwan, został porwany w Moskwie, w drodze do pracy.

Z informacji podanej przez agencję Interfax (pozyskała ją z policyjnych źródeł) wynika, że tajne rosyjskie służby oraz funkcjonariusze organów ścigania szukają mężczyzny od wtorku. Porywacze mają też rzekomo żądać 3 miliony euro okupu.

Rzecznik Kaspersky Lab wydał dzisiaj oświadczenie jednoznacznie stwierdzając, że jego firma nie ma na chwilę obecną nic do przekazania w tej sprawie.

________

Jewgienij Kasperski to dyrektor generalny i współzałożyciel firmy Kaspersky Lab, która zajmuje się tworzeniem oprogramowania zabezpieczającego komputery. Jej główna siedziba znajduje się w Moskwie, natomiast liczba klientów na całym świecie przekracza 300 milionów.

https://www.pcworld.pl/news/Syn-zalozyciela-Kaspersky-Lab-porwany,369523.html

 Rosja: Syn właściciela Kaspersky Lab odzyskał wolność
Agnieszka Lichnerowicz 22.04.2011 11:20
Uprowadzony we wtorek syn rosyjskiego bieznesmena Jewgienija Kaspierskiego odzyskał wolność - twierdzi Life News. Portal pisze, Kaspierski najwyraźniej zapłacił okup. Według mediów, nieznani porywacze 20-letniego Iwana domagali się 3 milionów euro.
To na razie nieoficjalne informacje, ale oficjalnie nie potwierdzono nawet porwania Iwana. Tymczasem powołując się na swoje źródła Life News pisze, że okup za niego został zapłacony wczoraj i chłopak jest już bezpieczny. Według mediów w obawie o bezpieczeństwo syna Kaspierski-senior próbował ukryć informacje na temat całego zdarzenia przed mediami, ale doszło do przecieku.

Biznesmen porwania nie zgłosił nawet na policję, ale od razu zwrócił się do FSB. Kaspierski jest współwłaścicielem firmy produkującej oprogramowanie antywirusowe Kaspersky Lab i ma powiązania z wywiadem. On sam ukończył szkołę KGB. W mediach pojawiły się nawet spekulacje, że w porwaniu chodziło nie tylko o pieniądze, ale również o działalność Kasperskiego-seniora.

Według mediów Iwan został porwany we wtorek rano na terenie zakładów przemysłowych na północny zachód od Moskwy. Oprócz studiów związanych z matematyką i elektroniką pracował tam też dla firmy należącej do jego matki, Natalii. Porywacze zadzwonili potem na telefon komórkowy do jego ojca z żądaniem okupu.

Rosyjska edycja magazynu "Forbes" szacuje majątek Jewgienija Kaspierskiego na 800 mln dol, to plasuje go na 125 miejscu rosyjskich bogaczy. Kaspierski jest czołowym ekspertem w tym co robi, a jego firma należy do wiodących na świecie producentów oprogramowania antywirusowego.

    Rosja

https://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103086,9483423,Rosja__Syn_wlasciciela_Kaspersky_Lab_odzyskal_wolnosc.html
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Mówią, że podobno McAfee jednak żyje i dobierze się do dupy Deep State. Może to tylko przenośnia, bo zostawił po sobie miliony dowodów na tych skurwesy.... nów.

Amigoland
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Biegnij Lola biegnij
Biegnij Lola biegnij napisał/a
Różnie mówią, ja słyszałam, że tam jakieś dokumenty były
Hm. Nie sądzę Ewka. Jakie dokumenty? Teraz wszystko jest na dyskach twardych. To są dokumenty...O odpowiednią ilość kopii pewnie McAfee już zadbał...
Druga tura bez Bonżura...