|
|
Ja widzę świat nieco odmiennie niż większość ludzi i moje obserwacje mogą się nie spodobać, a nawet zostać uznane za przestępstwo >;)
Rozdział XVIII.
Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wojskowemu.
Art. 108.
§ 1.
Szeregowiec lub podoficer, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub miejsce służby albo poza nimi pozostaje,
podlega karze więzienia do lat 2 lub karze aresztu.
§ 2.
Tej samej karze podlega szeregowiec lub podoficer, który opuszcza swoją jednostkę lub miejsce służby albo poza nimi pozostaje na podstawie zezwolenia uzyskanego przez wprowadzenie przełożonego w błąd.
§ 3.
Szeregowiec lub podoficer, który w czasie wojny dopuszcza się przestępstwa określonego w §§ 1 albo 2,
podlega karze więzienia od lat 2 do lat 5.
§ 4.
Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do podoficerów nadterminowych.
Art. 109.
§ 1.
Żołnierz, który dopuszcza się dezercji, to jest w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od służby wojskowej opuszcza swoją jednostkę lub miejsce służby albo poza nimi pozostaje,
podlega karze więzienia do lat 5.
§ 2.
Żołnierz, który dopuszcza się dezercji w czasie wojny,
podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.
§ 3.
Żołnierz, który dopuszcza się dezercji, zabierając broń,
podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2, a w czasie wojny - karze 10 lat więzienia albo karze śmierci.
§ 4.
Jeżeli dezercji dopuszcza się dwóch lub więcej sprawców, którzy działają w porozumieniu ze sobą, każdy z nich
podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2, a w czasie wojny - karze 10 lat więzienia albo karze śmierci.
§ 5.
Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w §§ 1-4 dobrowolnie powrócił i nieobecność jego trwała nie dłużej niż dwa tygodnie, a w czasie wojny nie dłużej niż 2 doby, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 110.
§ 1. 11
Żołnierz, który odmawia pełnienia służby wojskowej albo wykonania obowiązku lub zadania wynikającego z tej służby,
podlega karze więzienia.
§ 2.
Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu w czasie wojny,
podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.
Art. 111.
§ 1.
Żołnierz, który w zamiarze zupełnego lub częściowego uchylenia się od służby wojskowej albo od wykonania obowiązku lub zadania wynikającego z tej służby powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia albo używa podstępnego zabiegu obliczonego na wprowadzenie w błąd władzy wojskowej,
podlega karze więzienia.
§ 2.
Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu w czasie wojny,
podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.
Art. 112.
§ 1.
Żołnierz, który czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w art. 109 lub wchodzi w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 109, 110 lub 111,
podlega karze więzienia do lat 5.
§ 2.
Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu w czasie wojny,
podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2.
Art. 113. 12
(skreślony).
Art. 114. 13
(skreślony).
11 Art. 110 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. (Dz.U.61.6.40) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1961 r.
12 Art. 113 skreślony przez art. 211 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.67.44.220) z dniem 29 listopada 1967 r.
13 Art. 114 skreślony przez art. 211 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.67.44.220) z dniem 29 listopada 1967 r.
|
Zablokowano
