|
|
Taka to i wdzięczność >;)) Trzeba o tym pamiętać, że nie każdy chce odczuwać wdzięczność, jak za dobro chce odpłacić złem to musi opluć i zohydzić dobroczyńcę. Jak to ukry i nie tylko :) mają w zwyczaju.
Negatywne emocje a wdzięczność – dług wdzięczności
Nie zawsze pomoc i przysługa wywołują wyłącznie pozytywne odczucia. Pojawia się w związku z tym pytanie, czy negatywne emocje związane z poczuciem długu i koniecznością odwzajemnienia w przyszłości są składowym elementem wdzięczności, czy stanowią oddzielny konstrukt. Dług wdzięczności definiuje się jako poczucie obowiązku odpłacenia za przysługę (Greenberg, 1980), które wynika z normy wzajemności, która stanowi, że powinno się pomagać tym, którzy nam wcześniej pomogli i jednocześnie nie powinno się działać na ich szkodę (Gouldner, 1960). Poczuciu długu towarzyszą negatywne emocje, takie jak poczucie dyskomfortu i zażenowanie (Greenberg, 1980).
W badaniach Watkinsa i in. (2006) wykazano, że rozróżnienie między wdzięcznością a poczuciem długu jest uzasadnione. Autorzy badania przyjęli na podstawie koncepcji Heidera (1958), że są to dwa różne stany emocjonalne. Postulowano, że im większe oczekiwanie odwzajemnienia przysługi wyrażone przez darczyńcę, tym większe będzie poczucie długu, a mniejsze będzie uczucie wdzięczności. Dwa badania potwierdziły tę hipotezę, a ponadto wykazano, że im bardziej pomagający wyrażał oczekiwanie odpłaty, tym mniej osoby, które otrzymały przysługę były skłonne pomóc w przyszłości swojemu dobroczyńcy.
Badania Tsang (2006) wskazują, że poczucie wdzięczności zależy od postrzeganych intencji dobroczyńcy i pojawia się częściej, gdy ocenia się je jako bardziej altruistyczne. Poczucie długu nie zależy natomiast od intencji pomagającego i może pojawić bez względu na to, czy intencje dobroczyńcy postrzega się jako egoistyczne, czy jako altruistyczne.
|
Zablokowano
