Lewak >;D

[Lothar.]

Lewak – duży sztylet trzymany zgodnie z nazwą w lewej dłoni (chyba że szermierz był leworęczny i w lewej ręce trzymał broń główną, wówczas lewak trzymał w prawej), używany zarówno do parowania i blokowania nadchodzących ciosów jak i do wykonywania ataków, gdy nadarzy się ku temu okazja. Wykorzystywano go w parze z rapierem lub szpadą, czasem też wykonywany w parze z bronią główną[1][2].

Wykształcony w Europie Zachodniej w połowie XVI wieku[1], używany do XVIII wieku (w Polsce nieużywany)[2]. Typowy lewak miał duży jelec, którego wąsy były często wygięte w kierunku głowni, co ułatwiało blokowanie ciosów i kontrolowanie klingi przeciwnika. Formy głowicy i zdobienia były zróżnicowane, zazwyczaj dopasowane do broni głównej (bądź identyczne, jeśli obie bronie były wykonane jako zestaw)[1].

Specyficzną formą lewaka był łamacz mieczy, o grubej, mocnej głowni, wyposażonej w zęby służące do uchwycenia głowni broni przeciwnika i wytrącenia jej lub złamania. Inną technologicznie zaawansowaną formą był sztylet sprężynowy, którego boczne części głowni, po rozwarciu, blokowały klingę przeciwnika między głownią a jelcem sztyletu[1].

W latach 30. XVII wieku użycie lewaków w Europie zaczęło zanikać, z wyjątkiem Włoch i Hiszpanii, gdzie w połowie wieku wykształcił się charakterystyczny ich styl, idący w parze z rapierem o rękojeści z koszem dzwonowym[1]. Wykonane z doskonałej stali, mają ochronę dłoni w postaci wygiętej, trójkątnej blaszki, często zdobionej perforowaniem lub grawerowaniem[1][2].
Galeria

    Typowy wczesny lewak (około 1580)

    Klasyczny lewak typu hiszpańskiego z drugiej połowy XVII wieku

    Lewaki: hiszpański i sztylet sprężynowy, z głownią otwartą

    Replika lewaka hiszpańskiego, typu łamacz mieczy; wąsy zastawy służyły uwięzieniu klingi przeciwnika

    Sposób walki rapierem i lewakiem

Zobacz też
        Zobacz hasło lewak w Wikisłowniku
        Zobacz multimedia związane z tematem: Lewak

    Hachiwari

[Lothar.]

Hachiwari (jap. 鉢割) lub kabutowari (jap. 兜割り "łamacz hełmów") to rodzaj tępej, przypominającej z wyglądu jitte, broni japońskiej. Była używana podczas bitew do parowania ciosów oraz atakowania części zbroi przeciwnika.
Spis treści

    1 Wygląd
    2 Zastosowanie
    3 Współcześnie
    4 Linki zewnętrzne

Wygląd

Hachiwari składało się z trzech części: jednego metalowego, lekko zakrzywionego ostrza (często jednak było ono tępe i masywniejsze, bardziej przypominające pałkę), wystającego z jego podstawy, przeciwstawnego, znacznie krótszego haka oraz rękojeści. Całość miała najczęściej około 35 cm długości, ale istniały także dłuższe, nawet 45 centymetrowe wersje zwane tekkan.

Oprawa hachiwari była wytwarzana w taki sposób, żeby wyglądem przypominała oprawę tantō.
Zastosowanie

Opowieści mówiące o zastosowaniu hachiwari do wbijania się w hełmy (kabuto) czy zbroje (ō-yoroi) są mało prawdopodobne. Hełmy japońskie były wyrabiane z wielu połączonych warstw stali oraz skóry, a przebicie ich wymagałoby ogromnej siły. Jednakże wysoce prawdopodobnym jest, że służył do uszkadzania wewnętrznej struktury i rozdzielania tych warstw przy pomocy dźwigni zakładanej z użyciem haka. Ponadto posługiwano się nimi do parowania i przechwytywania broni atakującego przeciwnika. W obu przypadkach hachiwari był używany głównie w lewej ręce.

W Europie przyrządem o podobnym zastosowaniu był lewak. Wyglądem nie przypominają one kabutowari, lecz ich zastosowanie było podobne, służyły one bowiem do parowania ciosów oraz unieruchamiania broni, co dawało przewagę w walce.
Współcześnie

Współcześnie nie istnieje już żadna szkoła, która ćwiczy w posługiwaniu hachiwari. Walka nią jest najczęściej uzupełnieniem treningu juttejutsu. Mimo to użytkowe "łamacze hełmów" wciąż są produkowane przez pojedynczych rzemieślników w Japonii.
Linki zewnętrzne

    Kabutowari #1
    Kabutowari #2

    pde

Broń biała
Kategoria:

    Japońska broń biała

[Lothar.]