Lajf z Kubą Zgierskim

[Alicja]

https://www.youtube.com/watch?v=k5yl1WQgp6I

[Lothar.]

Trzeba przyznać że pomysł aby lewica służyła bankom wypalił >;)) To ponad 100 lat.

[Alicja]

Kuba to najwybitniejszy uczeń Krzysztofa Karonia, ma kupe wiedzy

[Lothar.]

To dobrze że ma następców. Wspomniał o odmiennych wartościach i hipokryzji.

[Alicja]

Ma ma. Ostanio zalamałam się , jak Marcin Bustowski, ten od rolników pusicił jakieś pierdy o Wilhelmie Raichu i jego cudownym "wynalazku"  Ile on tam miał polubień, to przestałam liczyć. Gdyby nie Karoń, to pewnie tez bym ten filmik zboczeńca, pedofila , chorego psychicznie wynaturzeńca polubiła. Skomentowałam to informacjami na temat tego zwierzecia, ale nieliczni ogarneli temat.

[Alicja]

Alicja napisał/a

Ma ma. Ostanio zalamałam się , jak Marcin Bustowski, ten od rolników pusicił jakieś pierdy o Wilhelmie Raichu i jego cudownym "wynalazku"  Ile on tam miał polubień, to przestałam liczyć. Gdyby nie Karoń, to pewnie tez bym ten filmik zboczeńca, pedofila , chorego psychicznie wynaturzeńca polubiła. Skomentowałam to informacjami na temat tego zwierzecia, ale nieliczni ogarneli temat.

Najważniejszą postacią w historii antykultury jest austriacki komunista i psychoanalityk Wilhelm Reich - współpracownik, a potem zaciekły wróg twórcy psychoanalizy Zygmunta Freuda. Reich w 1927 r. opublikował książkę pt. "Funkcja orgazmu", w 1929 r. "Materializm dialektyczny a psychoanaliza", w 1933 r. "Psychologię społeczną faszyzmu", a w 1936 r. "Seksualność w walce kulturowej" wydaną później pt. Rewolucja seksualna". W książkach tych przedstawił teorię nazywaną później freudomarksizmem, zgodnie z którą tłumienie popędu seksualnego u dzieci prowadzi do powstawania patologicznej, podatnej na wpływy faszyzmu osobowości, a źródłem tej patologii jest wychowanie w rodzinie, autorytet rodziców i religijna moralność seksualna. Reich jako człowiek, a nie jako ideolog, był maniakiem seksualnym, seks był naprawdę jego obsesją a wyzwolenie człowieka spod władzy tradycyjnej moralności było naprawdę jego celem. Dlatego w jego ujęciu rewolucja seksualna była celem główny, a rewolucja społeczna miała ją poprzedzać i jej służyć.
Teorię Reicha wprowadził do programu frankfurckiego Instytutu jego były współpracownik Erich Fromm. W 1936 r. powstała praca zbiorowa Maxa Horkheimera, Ericha Fromma i Herberta Marcuse pt. "Studia nad rodziną i autorytetem". Fromm był autorem pojęcia "charakteru społecznego" i teorii Reicha nadał wymiar socjologiczny. W jego ujęciu rodzina, autorytet i moralność są tylko elementami kultury, zz pomocą których opresyjne społeczeństwo zniewala psychikę człowieka, dostosowując ją do potrzeb kapitalizmu.
Wg Fromma wyzwolenie seksualne miało rozsadzić podstawy systemu kapitalistycznego i wywołać rewolucją społeczną.
Niezależnie od tych różnic freudomarksizm odkrył sposób na skuteczne zniszczenie każdego dobrze zorganizowanego systemu społecznego przez programową seksualizację i anarchizację dzieci i młodzieży, a tym samym rozbicie systemu edukacji i wychowania i uniemożliwienie młodemu pokoleniu zdobycia rzetelnego wykształcenia i umiejętności pracy zespołowej. System, którego społeczeństwo nie ma tych cech musi się rozpaść.

[Alicja]

Alicja napisał/a

Alicja napisał/a

Ma ma. Ostanio zalamałam się , jak Marcin Bustowski, ten od rolników pusicił jakieś pierdy o Wilhelmie Raichu i jego cudownym "wynalazku"  Ile on tam miał polubień, to przestałam liczyć. Gdyby nie Karoń, to pewnie tez bym ten filmik zboczeńca, pedofila , chorego psychicznie wynaturzeńca polubiła. Skomentowałam to informacjami na temat tego zwierzecia, ale nieliczni ogarneli temat.

Najważniejszą postacią w historii antykultury jest austriacki komunista i psychoanalityk Wilhelm Reich - współpracownik, a potem zaciekły wróg twórcy psychoanalizy Zygmunta Freuda. Reich w 1927 r. opublikował książkę pt. "Funkcja orgazmu", w 1929 r. "Materializm dialektyczny a psychoanaliza", w 1933 r. "Psychologię społeczną faszyzmu", a w 1936 r. "Seksualność w walce kulturowej" wydaną później pt. Rewolucja seksualna". W książkach tych przedstawił teorię nazywaną później freudomarksizmem, zgodnie z którą tłumienie popędu seksualnego u dzieci prowadzi do powstawania patologicznej, podatnej na wpływy faszyzmu osobowości, a źródłem tej patologii jest wychowanie w rodzinie, autorytet rodziców i religijna moralność seksualna. Reich jako człowiek, a nie jako ideolog, był maniakiem seksualnym, seks był naprawdę jego obsesją a wyzwolenie człowieka spod władzy tradycyjnej moralności było naprawdę jego celem. Dlatego w jego ujęciu rewolucja seksualna była celem główny, a rewolucja społeczna miała ją poprzedzać i jej służyć.
Teorię Reicha wprowadził do programu frankfurckiego Instytutu jego były współpracownik Erich Fromm. W 1936 r. powstała praca zbiorowa Maxa Horkheimera, Ericha Fromma i Herberta Marcuse pt. "Studia nad rodziną i autorytetem". Fromm był autorem pojęcia "charakteru społecznego" i teorii Reicha nadał wymiar socjologiczny. W jego ujęciu rodzina, autorytet i moralność są tylko elementami kultury, zz pomocą których opresyjne społeczeństwo zniewala psychikę człowieka, dostosowując ją do potrzeb kapitalizmu.
Wg Fromma wyzwolenie seksualne miało rozsadzić podstawy systemu kapitalistycznego i wywołać rewolucją społeczną.
Niezależnie od tych różnic freudomarksizm odkrył sposób na skuteczne zniszczenie każdego dobrze zorganizowanego systemu społecznego przez programową seksualizację i anarchizację dzieci i młodzieży, a tym samym rozbicie systemu edukacji i wychowania i uniemożliwienie młodemu pokoleniu zdobycia rzetelnego wykształcenia i umiejętności pracy zespołowej. System, którego społeczeństwo nie ma tych cech musi się rozpaść.

Z zachowanych pamiętników Reicha wynika, że mniej więcej od 5 roku życia seks był jedynym tematem jego zainteresowań, od 12 roku życia regularnie współżył ze służącymi (pochodził z dość zamożnej rodziny), od 15 roku życia bywał w domach publicznych, a od 17 roku życia bywał tam codziennie. Reich nauki pobierał w domu i w wieku 12 lat odkrył romans matki z jednym z jego nauczycieli. Grożąc powiadomieniem ojca o romansie, starał się zmusić matkę do kazirodczego współżycia, a gdy ta odmówiła, zdradził jej sekret. Powiadomiony o romansie ojciec przez długi okres bił i poniżał matkę, doprowadzając ją w końcu do samobójstwa (historię tę opisał sam Reich dziesięć lat później). Po samobójstwie matki Reich wysłany został do męskiego gimnazjum, w tym czasie nabawił się łuszczycy (na którą cierpiał do końca życia) i obsesyjnie odwiedzał domy publiczne, opisując pogłębiający się wstręt do kobiet. Tych kilka informacji, pochodzących z pamiętników Reicha wskazuje na to, że był on po prostu nieszczęśliwym, psychicznie okaleczonym człowiekiem i to psychiczne okaleczenie w najintymniejszej sferze życia wywarło decydujący wpływ na jego późniejsze, naukowe interpretacje seksualności. Córka Wilhelma Reicha (również psychiatra) wyznała, że prawdopodobnie był on w dzieciństwie wykorzystywany seksualnie i to doświadczenie miało decydujący wpływ na osobowość młodego chłopaka, a zapewne i na tolerowanie wśród współpracowników skłonności pedofilskich (o tym dalej). Obsesja Reicha sięgała tak daleko, że gdy jego dawny mistrz, a potem główny wróg – Zygmunt Freud zmarł na raka szczęki, Reich twierdził, że przyczyną raka było tłumienie przez Freuda popędu seksualnego, z czego nie był w stanie się wyzwolić, ponieważ do końca pozostał „drobnomieszczaninem”.

[Alicja]

Alicja napisał/a

Alicja napisał/a

Alicja napisał/a

Ma ma. Ostanio zalamałam się , jak Marcin Bustowski, ten od rolników pusicił jakieś pierdy o Wilhelmie Raichu i jego cudownym "wynalazku"  Ile on tam miał polubień, to przestałam liczyć. Gdyby nie Karoń, to pewnie tez bym ten filmik zboczeńca, pedofila , chorego psychicznie wynaturzeńca polubiła. Skomentowałam to informacjami na temat tego zwierzecia, ale nieliczni ogarneli temat.

Najważniejszą postacią w historii antykultury jest austriacki komunista i psychoanalityk Wilhelm Reich - współpracownik, a potem zaciekły wróg twórcy psychoanalizy Zygmunta Freuda. Reich w 1927 r. opublikował książkę pt. "Funkcja orgazmu", w 1929 r. "Materializm dialektyczny a psychoanaliza", w 1933 r. "Psychologię społeczną faszyzmu", a w 1936 r. "Seksualność w walce kulturowej" wydaną później pt. Rewolucja seksualna". W książkach tych przedstawił teorię nazywaną później freudomarksizmem, zgodnie z którą tłumienie popędu seksualnego u dzieci prowadzi do powstawania patologicznej, podatnej na wpływy faszyzmu osobowości, a źródłem tej patologii jest wychowanie w rodzinie, autorytet rodziców i religijna moralność seksualna. Reich jako człowiek, a nie jako ideolog, był maniakiem seksualnym, seks był naprawdę jego obsesją a wyzwolenie człowieka spod władzy tradycyjnej moralności było naprawdę jego celem. Dlatego w jego ujęciu rewolucja seksualna była celem główny, a rewolucja społeczna miała ją poprzedzać i jej służyć.
Teorię Reicha wprowadził do programu frankfurckiego Instytutu jego były współpracownik Erich Fromm. W 1936 r. powstała praca zbiorowa Maxa Horkheimera, Ericha Fromma i Herberta Marcuse pt. "Studia nad rodziną i autorytetem". Fromm był autorem pojęcia "charakteru społecznego" i teorii Reicha nadał wymiar socjologiczny. W jego ujęciu rodzina, autorytet i moralność są tylko elementami kultury, zz pomocą których opresyjne społeczeństwo zniewala psychikę człowieka, dostosowując ją do potrzeb kapitalizmu.
Wg Fromma wyzwolenie seksualne miało rozsadzić podstawy systemu kapitalistycznego i wywołać rewolucją społeczną.
Niezależnie od tych różnic freudomarksizm odkrył sposób na skuteczne zniszczenie każdego dobrze zorganizowanego systemu społecznego przez programową seksualizację i anarchizację dzieci i młodzieży, a tym samym rozbicie systemu edukacji i wychowania i uniemożliwienie młodemu pokoleniu zdobycia rzetelnego wykształcenia i umiejętności pracy zespołowej. System, którego społeczeństwo nie ma tych cech musi się rozpaść.

Z zachowanych pamiętników Reicha wynika, że mniej więcej od 5 roku życia seks był jedynym tematem jego zainteresowań, od 12 roku życia regularnie współżył ze służącymi (pochodził z dość zamożnej rodziny), od 15 roku życia bywał w domach publicznych, a od 17 roku życia bywał tam codziennie. Reich nauki pobierał w domu i w wieku 12 lat odkrył romans matki z jednym z jego nauczycieli. Grożąc powiadomieniem ojca o romansie, starał się zmusić matkę do kazirodczego współżycia, a gdy ta odmówiła, zdradził jej sekret. Powiadomiony o romansie ojciec przez długi okres bił i poniżał matkę, doprowadzając ją w końcu do samobójstwa (historię tę opisał sam Reich dziesięć lat później). Po samobójstwie matki Reich wysłany został do męskiego gimnazjum, w tym czasie nabawił się łuszczycy (na którą cierpiał do końca życia) i obsesyjnie odwiedzał domy publiczne, opisując pogłębiający się wstręt do kobiet. Tych kilka informacji, pochodzących z pamiętników Reicha wskazuje na to, że był on po prostu nieszczęśliwym, psychicznie okaleczonym człowiekiem i to psychiczne okaleczenie w najintymniejszej sferze życia wywarło decydujący wpływ na jego późniejsze, naukowe interpretacje seksualności. Córka Wilhelma Reicha (również psychiatra) wyznała, że prawdopodobnie był on w dzieciństwie wykorzystywany seksualnie i to doświadczenie miało decydujący wpływ na osobowość młodego chłopaka, a zapewne i na tolerowanie wśród współpracowników skłonności pedofilskich (o tym dalej). Obsesja Reicha sięgała tak daleko, że gdy jego dawny mistrz, a potem główny wróg – Zygmunt Freud zmarł na raka szczęki, Reich twierdził, że przyczyną raka było tłumienie przez Freuda popędu seksualnego, z czego nie był w stanie się wyzwolić, ponieważ do końca pozostał „drobnomieszczaninem”.

Wilhelm Reich początkowo studiował prawo i medycynę. W 1920 r. przyjęty został jako student do Wiedeńskiego Towarzystwa Psychologicznego. Potem prowadził bez uprawnień praktykę psychoanalityczną. W latach 1924-30 prowadził w Wiedniu seminarium psychoanalityczne. W 1927 r. był w Wiedniu świadkiem brutalnie stłumionej demonstracji i pod jej wpływem podjął działalność polityczną, wstępując do Austriackiej Partii Komunistycznej. W 1929 r. odbył podróż do Rosji, gdzie zapoznał się z działającymi tam komunami. W tym samym czasie napisał książkę pt. „Materializm dialektyczny a psychoanaliza”. W 1930 r. przeniósł się do Berlina, gdzie założył Niemiecki Związek ds. Polityki Seksualnej (Sexpol) i tworzył w robotniczych dzielnicach sieć poradni seksuologicznych. Przeniósł się również do Komunistycznej Partii Niemiec. W 1932 r. założył własne Wydawnictwo Polityki Seksualnej. W 1933 wydał w nim „Psychologię tłumu w faszyzmie” za którą została usunięty z partii komunistycznej. W 1936 r. wydał książkę pt. „Seksualność w walce kultur”, wydanej w 1945 r. pt. Rewolucja seksualna.
W 1939 r. Wilhelm Reich wyemigrował do USA, gdzie wykładał w New School of Social Research. Później poświecił się badaniu bioenergii. Uważał się za odkrywcę biologicznej energii życiowej - orgonu.
Tę część działalności Reicha opisał brytyjski historyk sztuki i antropolog Christopher Turner w wydanej w 2011 roku książce „Jak rewolucja seksualna trafiła do Ameryki” (Adventures in the Orgasmatron: How the Sexual Revolution Came to America).
W 1950 r. Reich założył Orgonomic Infant Research Center, czyli ośrodek wychowania seksualnego dla dzieci. Turner opisuje przykładowe zajęcia, podczas których 30 nagich dzieci w wieku kilku lat ustawiano przed komisją terapeutów, a Wilhelm Reich po kolei omawiał ich „seksualne blokady”. Następnie w czasie terapii dzieci te poddawano seriom bolesnych masaży polegających na uciskaniu „różnych części ciała” w celu likwidacji blokad uniemożliwiających pełne zaspokojenie popędu seksualnego (mowa o dzieciach w wieku ok. 5-6 lat). W 1952 r. wybuchł skandal, gdy matka jednego z pacjentów stwierdziła, że jej 5-letniego syna terapeuta uczył jak się masturbować. Sprawę sądową umorzono, gdy Reich zdecydował się zamknąć ośrodek.
Opisałem ten przypadek, ponieważ zwykle nie zdajemy sobie sprawy z tego, co w praktyce oznacza i czemu służy rewolucja seksualna. Do „świętej naiwności” lub do bezmiernej, wręcz zbrodniczej głupoty można zaliczyć wiarę w to, że grupa dorosłych „terapeutów”, mających do niekontrolowanej dyspozycji grupę zestresowanych, poniżanych, nagich dzieciaków boleśnie masowała im różne części ciała po to, żeby umożliwić tym kilkuletnim dzieciom „pełne zaspokojenie popędu seksualnego”. Pytanie – czyjego?

[Alicja]

Alicja napisał/a

Alicja napisał/a

Alicja napisał/a

Alicja napisał/a

Ma ma. Ostanio zalamałam się , jak Marcin Bustowski, ten od rolników pusicił jakieś pierdy o Wilhelmie Raichu i jego cudownym "wynalazku"  Ile on tam miał polubień, to przestałam liczyć. Gdyby nie Karoń, to pewnie tez bym ten filmik zboczeńca, pedofila , chorego psychicznie wynaturzeńca polubiła. Skomentowałam to informacjami na temat tego zwierzecia, ale nieliczni ogarneli temat.

Najważniejszą postacią w historii antykultury jest austriacki komunista i psychoanalityk Wilhelm Reich - współpracownik, a potem zaciekły wróg twórcy psychoanalizy Zygmunta Freuda. Reich w 1927 r. opublikował książkę pt. "Funkcja orgazmu", w 1929 r. "Materializm dialektyczny a psychoanaliza", w 1933 r. "Psychologię społeczną faszyzmu", a w 1936 r. "Seksualność w walce kulturowej" wydaną później pt. Rewolucja seksualna". W książkach tych przedstawił teorię nazywaną później freudomarksizmem, zgodnie z którą tłumienie popędu seksualnego u dzieci prowadzi do powstawania patologicznej, podatnej na wpływy faszyzmu osobowości, a źródłem tej patologii jest wychowanie w rodzinie, autorytet rodziców i religijna moralność seksualna. Reich jako człowiek, a nie jako ideolog, był maniakiem seksualnym, seks był naprawdę jego obsesją a wyzwolenie człowieka spod władzy tradycyjnej moralności było naprawdę jego celem. Dlatego w jego ujęciu rewolucja seksualna była celem główny, a rewolucja społeczna miała ją poprzedzać i jej służyć.
Teorię Reicha wprowadził do programu frankfurckiego Instytutu jego były współpracownik Erich Fromm. W 1936 r. powstała praca zbiorowa Maxa Horkheimera, Ericha Fromma i Herberta Marcuse pt. "Studia nad rodziną i autorytetem". Fromm był autorem pojęcia "charakteru społecznego" i teorii Reicha nadał wymiar socjologiczny. W jego ujęciu rodzina, autorytet i moralność są tylko elementami kultury, zz pomocą których opresyjne społeczeństwo zniewala psychikę człowieka, dostosowując ją do potrzeb kapitalizmu.
Wg Fromma wyzwolenie seksualne miało rozsadzić podstawy systemu kapitalistycznego i wywołać rewolucją społeczną.
Niezależnie od tych różnic freudomarksizm odkrył sposób na skuteczne zniszczenie każdego dobrze zorganizowanego systemu społecznego przez programową seksualizację i anarchizację dzieci i młodzieży, a tym samym rozbicie systemu edukacji i wychowania i uniemożliwienie młodemu pokoleniu zdobycia rzetelnego wykształcenia i umiejętności pracy zespołowej. System, którego społeczeństwo nie ma tych cech musi się rozpaść.

Z zachowanych pamiętników Reicha wynika, że mniej więcej od 5 roku życia seks był jedynym tematem jego zainteresowań, od 12 roku życia regularnie współżył ze służącymi (pochodził z dość zamożnej rodziny), od 15 roku życia bywał w domach publicznych, a od 17 roku życia bywał tam codziennie. Reich nauki pobierał w domu i w wieku 12 lat odkrył romans matki z jednym z jego nauczycieli. Grożąc powiadomieniem ojca o romansie, starał się zmusić matkę do kazirodczego współżycia, a gdy ta odmówiła, zdradził jej sekret. Powiadomiony o romansie ojciec przez długi okres bił i poniżał matkę, doprowadzając ją w końcu do samobójstwa (historię tę opisał sam Reich dziesięć lat później). Po samobójstwie matki Reich wysłany został do męskiego gimnazjum, w tym czasie nabawił się łuszczycy (na którą cierpiał do końca życia) i obsesyjnie odwiedzał domy publiczne, opisując pogłębiający się wstręt do kobiet. Tych kilka informacji, pochodzących z pamiętników Reicha wskazuje na to, że był on po prostu nieszczęśliwym, psychicznie okaleczonym człowiekiem i to psychiczne okaleczenie w najintymniejszej sferze życia wywarło decydujący wpływ na jego późniejsze, naukowe interpretacje seksualności. Córka Wilhelma Reicha (również psychiatra) wyznała, że prawdopodobnie był on w dzieciństwie wykorzystywany seksualnie i to doświadczenie miało decydujący wpływ na osobowość młodego chłopaka, a zapewne i na tolerowanie wśród współpracowników skłonności pedofilskich (o tym dalej). Obsesja Reicha sięgała tak daleko, że gdy jego dawny mistrz, a potem główny wróg – Zygmunt Freud zmarł na raka szczęki, Reich twierdził, że przyczyną raka było tłumienie przez Freuda popędu seksualnego, z czego nie był w stanie się wyzwolić, ponieważ do końca pozostał „drobnomieszczaninem”.

Wilhelm Reich początkowo studiował prawo i medycynę. W 1920 r. przyjęty został jako student do Wiedeńskiego Towarzystwa Psychologicznego. Potem prowadził bez uprawnień praktykę psychoanalityczną. W latach 1924-30 prowadził w Wiedniu seminarium psychoanalityczne. W 1927 r. był w Wiedniu świadkiem brutalnie stłumionej demonstracji i pod jej wpływem podjął działalność polityczną, wstępując do Austriackiej Partii Komunistycznej. W 1929 r. odbył podróż do Rosji, gdzie zapoznał się z działającymi tam komunami. W tym samym czasie napisał książkę pt. „Materializm dialektyczny a psychoanaliza”. W 1930 r. przeniósł się do Berlina, gdzie założył Niemiecki Związek ds. Polityki Seksualnej (Sexpol) i tworzył w robotniczych dzielnicach sieć poradni seksuologicznych. Przeniósł się również do Komunistycznej Partii Niemiec. W 1932 r. założył własne Wydawnictwo Polityki Seksualnej. W 1933 wydał w nim „Psychologię tłumu w faszyzmie” za którą została usunięty z partii komunistycznej. W 1936 r. wydał książkę pt. „Seksualność w walce kultur”, wydanej w 1945 r. pt. Rewolucja seksualna.
W 1939 r. Wilhelm Reich wyemigrował do USA, gdzie wykładał w New School of Social Research. Później poświecił się badaniu bioenergii. Uważał się za odkrywcę biologicznej energii życiowej - orgonu.
Tę część działalności Reicha opisał brytyjski historyk sztuki i antropolog Christopher Turner w wydanej w 2011 roku książce „Jak rewolucja seksualna trafiła do Ameryki” (Adventures in the Orgasmatron: How the Sexual Revolution Came to America).
W 1950 r. Reich założył Orgonomic Infant Research Center, czyli ośrodek wychowania seksualnego dla dzieci. Turner opisuje przykładowe zajęcia, podczas których 30 nagich dzieci w wieku kilku lat ustawiano przed komisją terapeutów, a Wilhelm Reich po kolei omawiał ich „seksualne blokady”. Następnie w czasie terapii dzieci te poddawano seriom bolesnych masaży polegających na uciskaniu „różnych części ciała” w celu likwidacji blokad uniemożliwiających pełne zaspokojenie popędu seksualnego (mowa o dzieciach w wieku ok. 5-6 lat). W 1952 r. wybuchł skandal, gdy matka jednego z pacjentów stwierdziła, że jej 5-letniego syna terapeuta uczył jak się masturbować. Sprawę sądową umorzono, gdy Reich zdecydował się zamknąć ośrodek.
Opisałem ten przypadek, ponieważ zwykle nie zdajemy sobie sprawy z tego, co w praktyce oznacza i czemu służy rewolucja seksualna. Do „świętej naiwności” lub do bezmiernej, wręcz zbrodniczej głupoty można zaliczyć wiarę w to, że grupa dorosłych „terapeutów”, mających do niekontrolowanej dyspozycji grupę zestresowanych, poniżanych, nagich dzieciaków boleśnie masowała im różne części ciała po to, żeby umożliwić tym kilkuletnim dzieciom „pełne zaspokojenie popędu seksualnego”. Pytanie – czyjego?

To był obleśny wynaturzeniec, psycho, zboczeniec, pedofilll i kłamca !!!!!!!! Na podstawie jego "madrości" Kinsey dopuszczał w swoich "badaniach" do gwałtów nawet na niemowlakch i kazał gwałcicelom, najczęściej ojcu mierzyć czas, kiedy dziecko zacznie krzyczeć, wić sie ze spazmów. Kinsey nazywał to ORGAZMEM https://www.youtube.com/watch?v=csm9qKKnwu4&t=5s

[Lothar.]

Znałem go z prac nad orgonem.

Orgon – termin pseudonaukowy[1][2][3][4] opisywany jako ezoteryczna energia lub hipotetyczna uniwersalna siła życiowa. Pierwotnie zaproponowany w latach 30. przez Wilhelma Reicha[5][6][7], a po jego śmierci w 1957 r. rozwinięty przez ucznia Reicha, Charlesa Kelleya. Orgon pojmowano jako negentropijną zasadę wszechświata, twórczą substancję całej natury porównywalną z magnetyzmem zwierzęcym Franza Mesmera (1779), z siłą odyczną (1845) Carla Reichenbacha i z elan vital Henriego Bergsona (1907)[8].

Hipoteza ta nie znalazła potwierdzenia naukowego.
Zobacz też
        Zobacz hasło orgon w Wikisłowniku

    magnetyzm zwierzęcy
    elektroid
    witalizm
    cloudbuster

[Alicja]

Ta cała tzw "rewolucja seksualna' w tym uznanie pedofilii jako orientacji seksualnej, a dzieci od narodzenia jako obiekty seksualne to jego sprawka. Kinsey to był tylko taka marionetą, ale marioneta, która wprowadziła to kurestwo na salony, czyli :marsz przez instytucje" . Badania Kinseya do dziś sa uwazane za wirygodne , miarodajne i w ogóle ekstra! Aż się we mnie gotuje! czytaleś "Historie antykultury" ?

[Lothar.]

Nie, oglądałem tylko filmiki co polecałaś.

[Alicja]

Lothar. napisał/a

Nie, oglądałem tylko filmiki co polecałaś.

To jest dopiero horror, nie tam takie jakies "egzorcyzmy" czy inne

[Lothar.]

Egzorcyzmy to poważna sprawa, Ewo. Nie każdy jest przyjaznym królikiem >;)

[Alicja]

Nie sądzę, zeby opętanie było tym, co nam pokazują i jak to tłumaczą. Myślę, że to coś cichutkiego, spokojnego, działającego z zamysłem i szelmowską precyzją, a nie jakiś teatr krzyków i wrzsków,  i że opetanych ludzi jest wiecej niz nam sie wydaje.

[Lothar.]

Pamiętasz czym jest Legion, Ewo? >;)

[Alicja]

A co to ma do rzezczy?

[Lothar.]

Że jesteś pojemnym hotelem, w którym mogą żyć setki, lub tysiące duchów i jak zechcą być cicho, to się nie dowiesz o współlokatorach >;))

[Alicja]

Setki energii (duchów) przeplywaja przez nasze ciala kazdego dnia, ale jaka jest przyczyna , że zostają? dxiałasmy jak magnes?

[Lothar.]

Wejść łatwo, ale wyjść nie.