Ile razy czytłem że to bajki >;))

[Lothar.]

Tylko realnie wsadzano do więzienia za Przemyt >;) A tu nagle.... jest >;) Czerwona rtęć.

Czerwony Merkury” to Lit-6, jak mówią rosyjscy zbrojeniowcy
Abstrakcyjny:

Nazwa „czerwona rtęć” jest słowem kodowym używanym w programie broni jądrowej ZSRR od lat pięćdziesiątych XX wieku do opisania wzbogaconego litu-6. Lit-6 ma dwa zastosowania w broni jądrowej: jako cel w reaktorze do produkcji trytu oraz w postaci deuterku litu-6 jako materiał do broni termojądrowej. Najpopularniejszy proces produkcyjny wykorzystuje duże ilości rtęci jako środków chemicznych. Nazwa kodowa powstała, ponieważ zanieczyszczenia rtęciowe zanieczyszczają lit-6 podczas produkcji, nadając mu czerwony kolor. Wiele europejskich mediów identyfikuje „czerwoną rtęć” jako „jeden z kilku prostych związków rtęci i nalewek oferowanych do sprzedaży przez agentów rosyjskich i europejskich”, ale żaden z nich nie miał żadnej wartości jądrowej. Zastosowania litu-6 są zgodne z twierdzeniami o zastosowaniach „czerwonej rtęci”.ZSRR zbudował duży kompleks na początku swojego programu broni jądrowej do produkcji i magazynowania litu - 6. Część została również dostarczona do Chin w latach pięćdziesiątych. Rosyjscy i zachodni urzędnicy oświadczyli, że od rozpadu ZSRR żaden lit-6 z rosyjskich lub chińskich zapasów nie został wycofany.

Numer streszczenia:   19930690
Nagłówek : „Czerwony rtęć” to lit-6, wypowiedź rosyjskich wytwórców broni
Data : 22 lipca 1993 r.
Bibliografia : Tydzień Nucleonics, str. 10
Materiał : `` czerwona rtęć ''

https://www.nti.org/analysis/articles/red-mercury-lithium-6-russian-weaponsmiths-say/

[Lothar.]

A co na to czerwona wiki?

Czerwona rtęć – hipotetyczna substancja mająca służyć do budowy broni jądrowej.

Jedna z teorii tłumaczących możliwość istnienia tego typu związku opisuje go jako niesłychanie silny materiał wybuchowy. Obecnie bomba termojądrowa wymaga do detonacji użycia bomby atomowej (w której zachodzi rozszczepienie jąder atomowych) w celu wytworzenia ekstremalnie wysokiego ciśnienia i temperatury potrzebnych do rozpoczęcia reakcji syntezy jąder. Eksplozja czerwonej rtęci miałaby być na tyle silna, że sama rozpoczęłaby reakcję syntezy bez konieczności użycia reakcji rozszczepienia. Bomba takiej konstrukcji byłaby dużo mniejsza i łatwiejsza do transportu niż obecne konstrukcje.

Z tej teorii wynika, że gdyby czerwona rtęć istniała, to sama byłaby potężną bronią, porównywalną z bombą atomową. W rzeczywistości, do dzisiejszego dnia nie potwierdzono jej istnienia. Nie ma także żadnych teorii, które mogłyby dostarczać przypuszczeń, że taka substancja istnieje.

Bardziej prawdopodobne teorie tłumaczące istnienie czerwonej rtęci:

    Jest to wysokiej jakości uran lub pluton rozprowadzany pod tą nazwą
    Jest to zwykły mit wprowadzony po to, aby zmylić ewentualnych terrorystów, kraje rozwijające broń masowego rażenia i handlarzy bronią
    Jest to półpłynny polimer o czerwonej barwie, zawierający domieszkę antymonu i rtęci. Podczas długotrwałego napromieniowania w reaktorze jądrowym, zachodzi zjawisko wzbudzania elektronów w atomach rtęci (przeskok na wyższy poziom energetyczny). Impuls elektromagnetyczny inicjuje lawinowy powrót elektronów do podstawowych poziomów energetycznych, co wiąże się z wydzieleniem zmagazynowanej energii. Ponieważ emisja energii następuje jednocześnie dla wszystkich atomów, wydzielona moc może być bardzo duża.

W 1994 r. amerykański Departament Energii i Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej zaprzeczyły istnieniu czerwonej rtęci. Wiadomo natomiast[potrzebny przypis], że ludzie byli zatrzymywani za jej przemyt (w rzeczywistości miały miejsce przypadki przemytu samej rtęci oraz jej tlenków, które w zależności od rozdrobnienia mogą przybierać barwę czerwoną). Czerwoną barwę ma również jeden z ważniejszych minerałów rtęci cynober (HgS).
Linki zewnętrzne

    About.com: What is Red Mercury?

https://pl.wikipedia.org/wiki/Czerwona_rt%C4%99%C4%87

[Lothar.]

Lit-6 jest używany jako substrat do produkcji trytu oraz jako pochłaniacz neutronów przy fuzji jądrowej. Lit występujący w przyrodzie zawiera około 7,5% litu-6, z którego produkuje się czysty lit-6 poprzez rozdzielanie izotopów na potrzeby broni jądrowej[106]. Lit-7 używany jest natomiast w reaktorach jądrowych jako czynnik chłodzący[107].

Deuterek litu był używany jako paliwo jądrowe w pierwszych konstrukcjach ładunków termojądrowych. Bombardowane neutronami zarówno 6
Li, jak i 7
Li tworzą tryt, który w wyniku reakcji jądrowej z deuterem jest źródłem neutronów. Przed próbą jądrową Castle Bravo, uważano, że lit-7 bombardowany neutronami nie wytwarza trytu. Jednak większa produkcja trytu spowodowała wytworzenie się znacznie większej ilości neutronów, które były inicjatorem rozszczepienia uranu i znacznie silniejszego wybuchu niż przewidywano w projekcie Castle Bravo. Tryt i deuter łączą się w wyniku fuzji jądrowej, którą łatwo osiągnąć w ich przypadku. Chociaż szczegóły techniczne nie są znane, deuterek litu-6 wciąż odgrywa ważną rolę we współczesnej broni jądrowej[108].
Energetyka jądrowa

Fluorek litu wzbogacony w izotop litu-7 jest głównym składnikiem mieszaniny fluorków LiF-BeF
2 używanej w reaktorach solnych. Fluorek litu jest wyjątkowo stabilny chemicznie a mieszanina LiF-BeF
2 ma bardzo niską temperaturę topnienia. Dodatkowo, jądra 7
Li, Be i F są jednymi z nielicznych, które mają wystarczająco mały przekrój czynny wychwytu neutronów by nie przeszkadzać reakcjom rozszczepienia wewnątrz reaktora[109][110].

W koncepcji elektrowni działającej na zasadzie kontrolowanej syntezy termojądrowej, lit będzie używany do produkcji trytu, który wraz z deuterem będzie stanowił paliwo do tokamaków, urządzeń wykorzystujących magnetyczne uwięzienie plazmy. Tryt nie występuje w przyrodzie, ale będzie produkowany w wyniku otoczenia obszaru reagującej plazmy warstwą zawierającą lit. Neutrony pochodzące z reakcji deuteru i trytu (odbywającej się w plazmie) będą reagowały z litem, by wyprodukować więcej trytu:

    2
    D + 3
    T → 4
    He + n
    6
    Li + n → 4
    He + 3
    T.

Lit jest również używany jako źródło promieniowania alfa (lub inaczej jąder helu). Podczas bombardowania 7
Li przez przyspieszone protony, tworzy się 8
Be, który następnie ulega rozszczepieniu, tworząc dwie cząstki alfa. Ta właściwość została nazwana „rozdzielaniem atomu”, gdy po raz pierwszy ją zaobserwowano. Reakcja ta była pierwszą w historii w pełni wykonaną przez człowieka reakcją jądrową. Wykonana została w roku 1932 przez Johna Douglasa Cockcrofta i Ernesta Waltona[111][112] (reakcje jądrowe i przemiany jądrowe sterowane przez człowieka były wykonywane już w roku 1917, ale z pomocą naturalnego napromieniowywania materiałów za pomocą cząstek alfa). Cockcroft i Walton dostali między innymi za tę reakcję nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki.
Medycyna

     Zobacz też: Węglan litu.

Lit w postaci soli, najczęściej węglanu litu, jest jednym z najdłużej stosowanych leków w psychiatrii – po raz pierwszy zastosowano go w 1949 roku. Jego postacią aktywną biologicznie jest jon dodatni Li+
. Należy on do leków stabilizujących nastrój (inaczej leków normotymicznych). Lit jest wykorzystywany przede wszystkim w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, gdzie cechuje go wysoka skuteczność. Poza tym stosowany jest w chorobie schizoafektywnej oraz jako lek wspomagający w przypadkach lekoopornej depresji jednobiegunowej. Pomimo nierzadkich poważnych działań niepożądanych oraz stosunkowo wysokiego ryzyka przedawkowania (ze względu na to, że zakres dawek terapeutycznych jest niewiele niższy od dawek toksycznych) lit jest lekiem cenionym i wciąż często stosowanym z uwagi na jego skuteczność w zapobieganiu nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej, a także redukowaniu jej objawów zarówno podczas epizodów maniakalnych jak i depresyjnych. Z powodu licznych interakcji litu z innymi lekami, wysokiego ryzyka toksyczności leczenie litem wymaga ścisłego kontaktu z lekarzem psychiatrą oraz częstego monitorowania poziomu litu w krwi pacjenta. Aktualne standardy leczenia psychiatrycznego rekomendują zastosowanie litu jako jednego z leków pierwszego wyboru w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Co więcej, badania kliniczne nad efektywnością innych aktualnie stosowanych leków stabilizujących nastrój polegały na porównaniu ich skuteczności ze skutecznością litu[113].
Środki ostrożności

Lit jest żrący i wymaga stosowania środków zabezpieczających przed kontaktem metalu ze skórą, ze względu na powstawanie żrącego wodorotlenku litu w kontakcie z wilgocią ze skóry. Wdychanie pyłu litowego lub związków litu (zwykle zasadowych) początkowo powoduje podrażnienie nosa i gardła, natomiast dłuższa lub intensywniejsza ekspozycja może spowodować pojawienie się płynu w płucach, prowadząc do obrzęku. Lit może być bezpiecznie przechowywany w obojętnych dla niego substancjach takich jak nafta[114].

Istnieją badania sugerujące ryzyko wystąpienia anomalii Ebsteina u noworodków, których matki przyjmowały lit w czasie pierwszego trymestru ciąży[115].
Przepisy prawne
Niektóre prawodawstwa ograniczają sprzedaż baterii zawierających lit, gdyż są najłatwiej dostępnym źródłem litu dla konsumentów. Lit może być stosowany do redukcji pseudoefedryny i efedryny do metamfetaminy w wyniku redukcji Bircha, w której używa się roztworów litowców rozpuszczonych w bezwodnym amoniaku[116][117]. Przewożenie niektórych rodzajów baterii litowych (lub litowo-jonowych) może być zabronione na pokładzie niektórych środków transportu (zwłaszcza powietrznego) ze względu na możliwość wystąpienia pełnego gwałtownego rozładowania w wyniku zwarcia. Prowadzi to do przegrzania i potencjalnej eksplozji. Większość konsumenckich ogniw litowych i litowo-jonowych posiada wbudowane zabezpieczenia przed przegrzaniem w celu zabezpieczenia przed taką sytuacją, albo są zaprojektowane w sposób w dużym stopniu uniemożliwiający powstanie zwarcia. Wewnętrzne zwarcia powstają niekiedy w wyniku wad produkcyjnych lub uszkodzeń baterii, co prowadzi do spontanicznego zapłonu

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lit