|
|
Bojaźń Boża – w teologii katolickiej jeden z darów Ducha Świętego, rozumiany jako nieutożsamiane ze strachem poczucie religijności i zawierzenia, będących odpowiednią postawą wobec Boga.
Biblia
Bojaźń Boża jako dar Ducha Świętego jest wzmiankowana w Iz 11,2, gdzie opisane zostały przymioty Ducha Pańskiego. W tym fragmencie bojaźń Boża, podobnie jak inne cechy, została przypisana mającemu nadejść słudze–Mesjaszowi[1]. Taką interpretację podtrzymuje Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK 1831).
W Piśmie Świętym bojaźń Boża rozumiana jest w dwojakim ujęciu. Od strony negatywnej bojaźnią Bożą można nazwać lęk przed karą i strach. Akcentowany jest także pozytywny aspekt – w Starym Testamencie widoczny jako postawa mądrości, źródło religijności będącej właściwą postawą wobec Boga (Hi 28,28; Prz 1,7; Syr 1,11-20); Nowy Testament szczególnie akcentuje natomiast konieczność troski o własne zbawienie (Mt 5,29; 10,28; J 5,14; Flp 2,12; Rz 11,20). 1 J 4,18 ukazuje, że doskonała miłość usuwa bojaźń[2].
Tradycja
W tradycji bojaźń Boża była rozumiana jako motyw pobudzenia bojaźni „niewolniczej” do aktu żalu. Karl Rahner podkreślał, że sama obawa przed karą, niepołączona z obrzydzeniem grzechem, jest bojaźnią „niewolniczo-niewolniczą”.
Odpowiednią postawą bojaźni Bożej jest nabożna cześć, konieczna do pobudzenia żalu, który powinien być przekształcony przez miłość do Boga ze względu na Niego samego[2].
Dokonany przez Ruperta z Deutz podział na siedem epok Ducha Świętego ukazuje siódmą epokę jako epokę Ducha bojaźni Bożej, podczas której Duch Święty doprowadzi zbawionych do oglądania chwały Bożej[3].
Przypisy
Bertram Stubenrauch, Pneumatologia - Traktat o Duchu Świętym, Kraków: Wydawnictwo M, 1999, s. 23, ISBN 83-7221-107-8.
Herbert Vorgrimler, Nowy leksykon teologiczny, Warszawa: Wydawnictwo Verbinum, 2005, s. 30-31, ISBN 83-7192-241-8.
Bertram Stubenrauch, Pneumatologia - Traktat o Duchu Świętym, Kraków: Wydawnictwo M, 1999, s. 174, ISBN 83-7221-107-8.
bojaźń Boża
Definicja
rel.
postawa uznania wielkości, mocy i świętości Boga w porównaniu z niedoskonałością i grzesznością ludzką, wyrażająca się w pragnieniu czynienia dobra i unikania zła
Noty o użyciu
Zapisywane też małą literą: bojaźń boża.
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Religia – kościół wyznania: zasady i prawdy wiary
Cytaty
Człowiek prawdziwe wierzący, choćby był katolikiem czy świadkiem Jehowy, czy jakiejkolwiek wiary, która wpoiła mu bojaźń Bożą na pewno postępowałby inaczej i nigdy by nie potraktował w ten sposób drugiego, nigdy swym językiem nie poparzyłby jak pokrzywy wielu ludzi o innych poglądach, bałby się wzgardzić drugim człowiekiem i jego bliźnim.
źródło: NKJP: www.forumowisko.pl
Jeszcze inny charakter miała „literatura dla ludu”, kładąca nacisk na wychowywanie maluczkich w duchu bojaźni Bożej i pogodzenia się ze światem, który powinien być tylko trochę ulepszony, głównie dzięki praktykowaniu cnoty miłosierdzia.
źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku: szkice o literaturze, 1994
Brzmi to paradoksalnie, i Papież o tym wie, ale mocno stoi przy swoim zdaniu - człowiekowi współczesnemu, porażonemu lękiem przed sobą samym, przed światem, przed innymi ludźmi, przed mocami tego świata - temu człowiekowi trzeba bojaźni Bożej, nie niewolniczego lęku, który paraliżuje i odbiera godność, ale wielkiej, wspaniałej bojaźni Bożej, wyzwalającej od wszystkiego co nas zniewala, i dlatego będącej początkiem mądrości.
źródło: NKJP: Jan Andrzej Kłoczowski: „Dobro jest większe od wszystkiego, co w świecie jest złem”, Tygodnik Powszechny, 1994
Ruski ksiądz nie zatrudniał odrębnej służby do pilnowania swego dobra. Pilnował sam i ufał w bojaźń bożą. Ale, niestety, często zawodziła własna czujność, a i sprawa bojaźni bożej stawała się problematyczna, kiedy takiemu czy innemu dziadowi z Diduriwki doskwierała okrutna nędza i głód.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001
Odmiana
typ frazy: fraza rzeczownikowa
ż, odmienny: bojaźń, Boża
Zwykle lp
|
Zablokowano
