|
|
A cha, fuzjami nazywają..... wrogie przejęcia. Namawiam cię na kredyt powiedzmy 200 tyś mam twój biznes plan więc wiem ze szczegółami co robisz, mały "kij w szprychy" i nie spłacasz kredytu a ja przejmuje majątek rodziny za max 30% >;)) To dlatego niektórzy się ukrywają >;))
Arbitraż ryzyka, znany również jako arbitraż fuzji, jest strategią inwestycyjną spekuluje na temat pomyślnego zakończenia fuzji i przejęć. Inwestor, który stosuje tę strategię, jest znany jako arbitr. Arbitraż ryzyka jest rodzajem inwestycji napędzanego wydarzeniami, w które próbuje wykorzystać nieefektywności cenowe spowodowane wydarzeniem korporacyjnym.[1]
Podstawy
Fuzje
W fuzji jedna spółka, nabywca, składa ofertę nabycia akcji innej spółki, celu. Jako rekompensata, cel otrzyma gotówkę po określonej cenie, akcja nabywcy w określonym wskaźniku lub połączenie tych dwóch.
W fuzji gotówkowej przejmuje oferuje nabycie akcji celu za określoną cenę w gotówce. Cena akcji celu najprawdopodobniej wzrośnie, gdy nabywca zrealnie zrealnie zrealnie zrealnie dokona oferty, ale cena akcji pozostanie poniżej wartości oferty.[1] W niektórych przypadkach cena akcji celu wzrośnie do poziomu powyżej ceny oferty. Oznaczałoby to, że inwestorzy oczekują, że wyższy wynik może nadejść wyższą ofertę, zarówno od nabywcy, jak i od strony trzeciej.[2] Aby zainicjować pozycję, arbitraż kupi akcje celu. Arbitraż osiąga zysk, gdy cena akcji celu zbliży się do ceny oferty, która nastąpi, gdy wzrośnie prawdopodobieństwo konsumpcji transakcji. Cena akcji celu będzie równa cenie ofertowej po zakończeniu transakcji.
W fuzji akcji przejmuje oferuje zakup celu poprzez wymianę własnych zapasów na zapasy docelowe w określonym stosunku. Aby zainicjować pozycję, arbitr kupi akcje celu i skróci akcje nabywcy.[1] Proces ten nazywa się "ustawieniem spreadu". Wielkość spreadu pozytywnie koreluje z postrzeganym ryzykiem, że umowa nie zostanie skonsumowana na jej pierwotnych warunkach.[2] Arariusz osiąga zysk, gdy spread się zawęża, co występuje, gdy konmalacja umowy wydaje się bardziej prawdopodobna. Po zakończeniu transakcji, akcje docelowe zostaną przekształcone w zapasy nabywcę w oparciu o wskaźnik wymiany określony w umowie fuzji. W tym momencie spread zostanie zamknięty. Arbitur wprowadza przerobione zapasy na swoją krótką pozycję, aby zamknąć swoją pozycję.
Przewidywni sukcesu w fuzji
Baker i Savasoglu twierdzą, że najlepszym pojedynczym predyktorem sukcesu fuzji jest wrogość: tylko 38% wrogich umów zostało pomyślnie skonsumowanych, podczas gdy tak zwane przyjazne umowy cherodziły się w tempie 82%.[3] Cornelli i Li twierdzą, że arbitrzy są w rzeczywistości najważniejszym elementem w określaniu sukcesu fuzji. Ponieważ arbitrzy dokonali znacznych zakładów finansowych, które dojdzie do fuzji, oczekuje się, że będą naciskać na konsumpcję. Z tego właśnie powodu prawdopodobieństwo, że fuzja będzie się doposażła wraz ze wzrostem kontroli arbitrażu.[4] W swoim badaniu Cornelli i Li odkryli, że przemysł arbitrażowy będzie miał aż 30% - 40% akcji celu podczas procesu fuzji. Stanowi to znaczną część akcji wymaganych do głosowania „tak” w celu realizacji transakcji w większości fuzji. Tak więc przejęcia, w których arbitrzy kupowali akcje, miały rzeczywisty wskaźnik sukcesu wyższy niż średnie prawdopodobieństwo sukcesu wynikającego z cen rynkowych.[4] W rezultacie mogą generować znaczne dodatnie zwroty z pozycji portfela.
Ar arbitraż aktywny vs. pasywny
Araguł może generować zwroty aktywnie lub pasywnie. Aktywne arbitrzy kupują wystarczającą ilość akcji w celu kontrolowania wyniku fuzji. Inwestorzy ci inicjują procesy sprzedaży lub wstrzymują wsparcie z trwających fuzji w próbach ubiegania się o wyższą ofertę. Z drugiej strony spektrum, arbitraż pasywny nie wpływa na wynik połączenia.[5] Jeden zestaw arbitrów pasywnych inwestuje w transakcje, które rynek spodziewa się odnieść sukces i zwiększa zapasy, jeśli poprawi się prawdopodobieństwo sukcesu.[5] Drugi zestaw arbitrów pasywnych jest bardziej zaangażowany, ale pasywny: ci arbitraż są bardziej selektywne w swoich inwestycjach, skrupulatnie testują założenia dotyczące profilu ryzyka i nagrodzami poszczególnych transakcji. Ten zestaw arbitrów zainwestuje w transakcje, w których dojdą do wniosku, że prawdopodobieństwo sukcesu jest większe niż to, co sugeruje spread.[5] Pasywne arbitraży mają większą swobodę w bardzo płynnych akcjach: im bardziej płynne są akcje docelowe, lepsze arbitraży mogą ukrywać swój handel.[4] W tym przypadku, wykorzystując założenie, że wyższa obecność arbitra zwiększa prawdopodobieństwo dopełnienia, cena akcji nie będzie w pełni odzwierciedlała zwiększone prawdopodobieństwo sukcesu i ryzyka.[4]Fuzja jest bardziej atrakcyjną opcją w danej sytuacji.
Profil ryzyka i zwrotu
Profil ryzyka i zwrotu w arbitrażu ryzyka jest stosunkowo asymetryczny. Zazwyczaj jest znacznie większa wadzie, jeśli umowa pęknie, niż jest plus, jeśli umowa zostanie sfinalizowana.[2]
Ryzyko na poziomie umowy
Ryzyko "arbitrage" nie jest wolne od ryzyka. Jego zyski zmaterializują się, jeśli spread, który istnieje w wyniku ryzyka, że fuzja nie zostanie skonsumowana na pierwotnych warunkach, ostatecznie zwęża się. Ryzyko wynika z możliwości nieprzejmowania transakcji lub nieskonsumowania w pierwotnie wskazanym terminie. Arbitraż na ryzyko musi być świadomy ryzyka, które zagraża zarówno pierwotnym warunkom, jak i ostatecznemu zakończeniu umowy. Ryzyko to obejmuje obniżki cen, ryzyko przedłużenia transakcji[6] i zakończenie transakcji. Obniżka cenowa obniżyłaby wartość ofertową akcji celu, a arbitraż mógłby skończyć się stratą netto, nawet jeśli fuzja zostanie skonsumowana. Nieoczekiwane przedłużenie terminu realizacji transakcji obniża oczekiwany roczny zwrot, co z kolei powoduje spadek zapasów, aby zrekompensować prawdopodobieństwo zakończenia transakcji, pozostaje stałe. Jednak większość fuzji i przejęć nie jest zrewidowana.[3] Dlatego arbitraż musi zająć się tylko kwestią, czy transakcja zostanie skonsumowana zgodnie z jej pierwotnymi warunkami, czy zostanie zakończona.[3] Rozwiązanie umowy może nastąpić z wielu powodów. Powody te mogą obejmować niezdolność którejkolwiek ze stron do spełnienia warunków połączenia, niedopełnienie wymaganej zgody akcjonariuszy, nieotrzymanie otrzymania antymonopolu i innych zezwoleń regulacyjnych, lub inne zdarzenie, które może zmienić gotowość celu lub nabywcy do dokonfucji transakcji.[7] Takie możliwości stwarzają ryzyko w terminie arbitrażu ryzyka.
Dodatkowe komplikacje mogą pojawić się na zasadzie umowy. Przykładem jest obroże. Obroża występuje w fuzji akcji na akcję, gdzie wskaźnik wymiany nie jest stały, ale zmienia się wraz z ceną nabywcy. Arbitrażurs używają modeli opartych na opcjach, aby wycenić oferty na kołnierzyki. Współczynnik wymiany jest powszechnie określany przez przyjmowanie średniej ceny zamknięcia nabywcy przez okres czasu (zwykle 10 dni handlowych przed zamknięciem), w tym czasie arbitraż aktywnie zabezpieczałby swoją pozycję w celu zapewnienia prawidłowego współczynnika zabezpieczenia.
W badaniu z 2010 r. dotyczącym 2182 fuzji w latach 1990–2007 odnotowano stopę zerwania na poziomie 8,0%.[8] Badanie przeprowadzone przez Baker i Savasoglu, które powielało zdywersyfikowany portfel arbitrażu ryzyka zawierający 1101 fuzji w latach 1981-1996, odnotowało stopę zerwania 22,7%.[3]
Ryzykiem rynkowym
Kilku autorów[2][9] stwierdza, że zwroty z arbitrażu ryzyka są nieco niezwiązane ze zwrotami na giełdzie w typowych środowiskach rynkowych. Arbitraż na ryzyko niekoniecznie jest niewrażliwy na wyniki rynku akcji we wszystkich warunkach rynkowych. Gdy rynek akcji doświadcza spadku o 4% lub więcej, beta (finanse) między zwrotami z arbitrażu fuzji a zwrotami z arbitrażu ryzyka może wzrosnąć do 0,5. Sugeruje to, że ekspozycja na ryzyko rynkowe jest asymetryczna: arbitr nie uczestniczy w rajdach rynkowych, ale ma tendencję do ponoszą straty w pogorszeniu koniunktury.
Zwroty
W dłuższej perspektywie arbitraż ryzyka wydaje się generować pozytywne zwroty. Baker i Savasoglu powielili zróżnicowany portfel arbitrażu ryzyka zawierający 1 901 fuzji w latach 1981-1996; portfel wygenerował nadmierne roczne zwroty w wysokości 9,6%.[3] Maheswaran i Yeoh zbadali skorygowaną o ryzyko rentowność arbitrażu fuzji w Australii przy użyciu próby 193 ofert od stycznia 1991 r. do kwietnia 2000 r.; portfel zwrócił się o 0,84% do 1,20% miesięcznie.[9]O 6,2%.[10]
Arguorator może ponieść znaczne straty, gdy umowa nie przejdzie. Indywidualne spready transakcji mogą poszerzyć się o ponad pięćdziesiąt procent w zepsutych transakcjach. Indeks HFRI Meragerage Index odnotował maksymalną jednomiesięczną stratę w wysokości -6,5%, ale maksymalny miesięczny wzrost tylko o 2,9% w latach 1990-2005.[2]
Arbitraż fuzji jest znacznie ograniczony kosztami transakcji.[9] Arbitrażurs mogą generować nienormalnie wysokie zwroty przy użyciu tej strategii, ale częstotliwość i wysokie koszty transakcji negują większość zysków.
Przykład
Załóżmy, że firma A jest notowany na 40 USD za akcję. Następnie Company X ogłasza plan zakupu firmy A, w którym przypadku posiadacze akcji firmy A otrzymują 80 USD w gotówce. Wtedy akcje firmy A skaczą do 70 dolarów. Nie idzie do 80 dolarów, ponieważ istnieje szansa, że umowa nie przejdzie.
W tym przypadku arbitr może nabyć akcje Spółki A za 70 USD. Zyskie 10 USD, jeśli transakcja zostanie sfinalizowana i straci 30 USD, jeśli transakcja zostanie rozwiązana (zakładając, że akcje zwrócą się do pierwotnego 40 USD w przerwie, co może nie wystąpić). Według rynku prawdopodobieństwo, że transakcja zostanie skonsumowana na jego pierwotnych warunkach, wynosi 75%, a prawdopodobieństwo, że transakcja zostanie rozwiązana, wynosi 25%. Aragularz ma trzy opcje:
Zakup akcji firmy A za 70 dolarów. Zrobiliby to, gdyby uważał, że prawdopodobieństwo zamknięcia umowy jest wyższe lub sprzeczne z kursami oferowanymi przez rynek.
Akcje firmy A o krótkiej sprzedaży po 70 dolarów. Zrobiliby to, gdyby uważał, że prawdopodobieństwo, że transakcja zostanie rozwiązana, jest wyższe niż kursy oferowane przez rynek. Jeśli arbitur zakład uważa, że prawdopodobieństwo, że transakcja nastąpi, wynosi ponad 50% (to znaczy, że ich nabycie nadal nastąpi), ale mniej niż prawdopodobieństwo przypisane przez rynek (powiedzmy 60% w tym przykładzie), muszą również założyć, że rynek przypisze prawdopodobieństwo wystąpienia transakcji bliżej ich przekonania w pewnym momencie przed zamknięciem przejęcia.
Nie angażować się w umowę w tym momencie.
|
Zablokowano
