Dlatego Morawiecki UKRYWA swoją przeszłość

[Serenity]

Reszta będzie za 9 godzin, jak you tube dopuści ;P

[Amigoland]

Witaj Sarenko. Jak to możliwe że Kornel Morawiecki, były działacz Solidarności, wychował takiego gada...

[Lothar.]

J.P. Morgan, właśc. John Pierpont Morgan (ur. 17 kwietnia 1837, zm. 31 marca 1913)[1] – amerykański finansista i biznesmen z przełomu XIX i XX wieku. Założyciel m.in. J.P. Morgan & Company, General Electric i U.S. Steel i jeden z najbardziej prominentnych uczestników paniki bankowej z 1907 roku. Jeden z najbogatszych swego czasu ludzi na świecie, równorzędnie z Andrew Carnegiem czy Johnem D. Rockefellerem. Jako kolekcjoner dzieł sztuki, przekazał swoją kolekcję Metropolitan Museum of Art. Został odznaczony Orderem Czerwonego Orła w czerwcu 1911 roku po przekazaniu oryginalnego listu Marcina Lutra władzom niemieckim.
Spis treści

    1 Praca
    2 Rodzina
    3 Kolekcja
    4 Krytyka
    5 Przypisy

Praca

W 1857 roku rozpoczął pracę w londyńskiej filii firmy swojego ojca. W 1858 roku przeniósł się do Nowego Jorku. Do wojska, w czasie wojny secesyjnej, nie został powołany dzięki trzystudolarowej zapłacie. W 1871 r. założył razem z Anthonym Josephem Drexelem Bank Drexel, Morgan & Co., który od 1895 roku nosił nazwę J. P. Morgan & Co. Nabył zrujnowane linie kolejowe, które uzdrowił. W 1901 roku założył poprzez kilka fuzji stalowy trust United States Steel Corp., który wówczas był największą spółką akcyjną na świecie. Przy sprzedaży papierów wartościowych pomnożył swój majątek. Aby wesprzeć swój trust, nabył w 1902 roku angielskie linie żaglowców International Mercantile Marine Company. Do IMMC należały także White Star Line, w której skład wchodziły statki klasy Olympic, w tym Titanic. Jako prezes zarządu IMMC Morgan powinien być w kwietniu 1912 na pokładzie Titanica, jednak z powodu choroby tam się nie znalazł[2].

W 1903 roku zainwestował w raczkujący przemysł samochodowy, wnosząc 2/3 kapitału zakładowego do Briscoe Motor Corporation. Później firma ta stała się podstawą Chrysler Corporation. Morgan dawał firmom gwarancję stabilności oraz przewidywalności usług. Kilkakrotnie ingerował w finanse państwa. W 1895 i 1907 r. zakupił, jako lider grupy inwestorów, dużą ilość obligacji skarbowych i tym uratował USA przed bankructwem. Jednocześnie mógł odsprzedać je z zyskiem. W 1912 roku wytoczono przeciwko niemu proces z powodu niejasnych transakcji finansowych. Wprawdzie został uniewinniony, ale na widok publiczny wyszedł wówczas cały rozmiar jego gigantycznego imperium.

Aż do śmierci John Pierpont Morgan rozszerzał swoje wpływy w sektorze kolejowym, bankowym, żegludze, telekomunikacji oraz w przemyśle elektrycznym. Przedsiębiorstwa Morgana w 1901 r. kontrolowały połowę sieci kolejowych czy też 2/3 produkcji stali w USA.

J. P. Morgan & Co był zawsze bankiem inwestycyjnym i finansował między innymi fuzje przedsiębiorstw, tj. General Electric Corp., czy inwestycje kolejowe w USA. Bank ten połączył się w 2000 roku z Chase Manhattan Bank tworząc JPMorgan Chase.
Rodzina

W 1861 ożenił się z Amelią Sturges (1835–1862), która wkrótce zmarła na gruźlicę. 3 maja 1863 ożenił się ponownie z Frances Tracy (1842–1924), z którą miał czwórkę dzieci.

    Johna Pierponta Morgana Jr. (1867–1943)
    Louisę Pierpont Morgan (1866–1946, która wyszła za mąż za Herberta Livingstona Satterlee
    Juliet Morgan (1870–1952) i
    Anne Tracy Morgan (1873–1952)

Kolekcja

Jednym z hobby Morgana była sztuka. Zgromadził on ogromną kolekcję dzieł sztuki oraz dzieł literackich, które przekazał Morgan Library & Museum w Nowym Jorku. Na prośbę koptologa Henry’ego Hyernata zakupił kilka manuskryptów z biblioteki św. Michała w Egipcie. Niedługo po powstaniu Republiki Chińskiej w 1911 roku J.P. Morgan negocjował z chińskim rządem zakup obiektów pałacu cesarskiego. Największym oszlifowanym szafirem jest Gwiazda Indii o masie 563,35 karatów. Morgan zafundował go Amerykańskiemu Muzeum Historii Naturalnej, gdzie można go zobaczyć.
Krytyka

Pisarz F. William Engdahl napisał, że Morgan swoją karierę rozpoczął w wieku 24 lat poprzez wykup zepsutych karabinów od armii w czasie wojny secesyjnej. Na jego rozkaz kupiono potajemnie 5000 karabinów za cenę 3,5 dolara od sztuki w arsenale w Nowym Jorku. John Pierpont Morgan sprzedawał następnie wadliwe karabiny jako nowe, w idealnym stanie za cenę 22 dolarów od sztuki, w siedzibie armii w St. Louis. Tak rozpoczął karierę poprzez oszustwo i korupcję. Twierdzono, że to on rozpowszechnił pogłoskę o bankructwie jednego z większych banków w Nowym Jorku, co w 1907 roku spowodowało panikę, która dotknęła też inne banki. Nelson Wilmarth Aldrich, który był blisko związany z sektorem bankowym, a także spowinowacony z rodziną Rockefellerów przewodniczył komisji powołanej na skutek paniki z 1907 roku. Komisja ta zaproponowała założenie Rezerwy Federalnej, czyli banku centralnego, aby uniknąć na przyszłość podobnych sytuacji. Według G. Edwarda Griffina projekt ustawy o wprowadzeniu Rezerwy Federalnej sporządzono w 1910 roku na Jekyll Island. Ustawę sporządzono w ścisłej tajemnicy przy udziale Morgana i kilku innych członków banków. Frank Fander, wówczas prezes National City Bank (dziś Citibank), wspominał, że członkowie komisji przyjeżdżali osobno i zatrzymywali się najdyskretniej jak tylko mogli gdy przybywali na dworzec, gdzie czekał samochód Aldricha. „Wiedzieliśmy, że w żadnym wypadku nie może wyjść to na jaw. Gdyby społeczeństwo dowiedziało się, że to my stworzyliśmy projekt, to nie miałby on żadnych szans w Kongresie. Ustawę o Rezerwie Federalnej (Federal Reserve Act) uchwalono 23 grudnia 1913 roku. Ustawa ta przeszła w parlamencie bez większych dyskusji. Dzień przed wigilią i tylko godzinę później została podpisana przez prezydenta.

W literaturze o kryzysie gospodarczym uważa się, że w 1913 r. założono Rezerwę Federalną dla małego grona wpływowych bankierów, o silnej pozycji i sporej władzy. Tak naprawdę, na początku Fed nie był instytucją publiczną, lecz prywatną korporacją. Garstka menedżerów bankowych i przemysłowych miała swój własny bank centralny. F. William Engdahl wskazuje także na to, że przez błędną politykę pieniężną zarządzania środkami tej instytucji, już w 1979 roku około 24 milionów Amerykanów żyło poniżej granicy ubóstwa.
Przypisy

J.P. Morgan. britannica.com. [dostęp 2020-11-23].
Sergiusz Prokurat, Niezwykłe początki znanych firm, Warszawa: PWN, 2015, s. 184-212, ISBN 978-83-01-18186-4.

https://pl.wikipedia.org/wiki/J.P._Morgan

[Amigoland]

Czy Morawiecki to człowiek Morgana?
Cześć Wojtek.

[Amigoland]

[Amigoland]

Amigoland napisał/a

No proszę. Mateusz Morawiecki...Człowiek bardzo wrażliwy...Hehehe.

[Lothar.]

>;)  A kto w Polsce wie jak wpłynęli na naszą historię? Zniszczenie efektów Cudu nad Wisłą  w Traktacie Ryskim Polskie oddziały były w Mińsku. Przejęcie Banku Centralnego w Reformie Grabskiego cichy udział w Przewrocie majowym, rozbudowie Hitlerowskich niemiec >;)) Kto o tym wie? Wykształcenie Ekonomiczne w Polsce jest Rzadkością.

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

>;)  A kto w Polsce wie jak wpłynęli na naszą historię? Zniszczenie efektów Cudu nad Wisłą  w Traktacie Ryskim Polskie oddziały były w Mińsku. Przejęcie Banku Centralnego w Reformie Grabskiego cichy udział w Przewrocie majowym, rozbudowie Hitlerowskich niemiec >;)) Kto o tym wie? Wykształcenie Ekonomiczne w Polsce jest Rzadkością.

Jak z tego wynika. W Polsce tylko król nie brał, hehehe. Cała reszta po nim to skorumpowane bandy...

[Lothar.]

Pamiętasz Andrzeju jak miałeś mi za złe krytyczne spojrzenie na dziadka Piłsudskiego? Jego obraz jest niespójny, piłsudczycy tworząc Sanacje nie chcieli patrzeć realnie :) za krytykę można było oberwać vide pan Dołęga Mostowicz >;)) Byliśmy biedni i zależni od kredytów i manipulacji giełdowych i ataków na walutę. GP Morgan nakręcał kryzys i wojnę finansując obydwie strony w 1 i 2 wś. Niszczenie i odbudowa daje całkowite okradzenie społeczeństw. I coś na to wygląda że właśnie mamy hybrydową konstrukcję 2wś tylko nowszej koniunktury. Sami zniszczymy własnymi rękoma nasze Państwa siedząc w domu i nie pracując a za to biorąc wielki kredyty ale to wszystko to za mało >;))

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

Pamiętasz Andrzeju jak miałeś mi za złe krytyczne spojrzenie na dziadka Piłsudskiego? Jego obraz jest niespójny, piłsudczycy tworząc Sanacje nie chcieli patrzeć realnie :) za krytykę można było oberwać vide pan Dołęga Mostowicz >;)) Byliśmy biedni i zależni od kredytów i manipulacji giełdowych i ataków na walutę. GP Morgan nakręcał kryzys i wojnę finansując obydwie strony w 1 i 2 wś. Niszczenie i odbudowa daje całkowite okradzenie społeczeństw. I coś na to wygląda że właśnie mamy hybrydową konstrukcję 2wś tylko nowszej koniunktury. Sami zniszczymy własnymi rękoma nasze Państwa siedząc w domu i nie pracując a za to biorąc wielki kredyty ale to wszystko to za mało >;))

Za Piłsudskiego nie było czasu na demokrację. To był czas który potrzebował dyktatury. Umarłych się nie osądza, bo nie mogą się bronić. Jak już zdążyłem zauważyć, media wszystkich obsmarowały. Nawet polskie królowe i królów. Nie mamy nic, żadnych autorytetów, żadnych bohaterów. Niedługo zabiorą nam tradycje...Zostaną tylko maseczki i kredyty do spłacenia...Dobranoc Wojtek.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Takie postępowanie ma swoje Tradycje w naszym kraju Ewo >;)) U nas awansują tylko typy na których są haki żeby ich krótko prowadzić, w zamian za wierną służbę mogą okradać społeczeństwo. Tak jest w krajach Kolonialnych czy pan Rostowski czy pan Morawiecki co za różnica jak wykonują rozkazy Tower of Londyn. A czy to GP Morgan czy Goldman Sachs to dla nas niewielka różnica. Nawet wielu światłych Ludzi nie ogarnia, kto gra Polityką i Handlem Światowym.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Tylko co dalej Ewo? Okradani i niszczeni, niezależnie kogo wybierzemy, czy czerwonych, czy czarnych, czy Przetrwamy? Czy będziemy godnie żyć czy osiągniemy status państw Afrykańskich? Wszak przekleństwo Chama dotyczy podobnież Murzynów i Słowian jako Białych Murzynów. Religie Niewolniczą mamy komunistów mamy korporacje bankowe i podległych ich "polityków" mamy. Co dalej? Pójdziemy na wojnę o obce interesy i znów nas "zniosą" i będziemy dorabiać Obcych?

[Biegnij Lola biegnij]

ZAWARTOŚCI USUNIĘTE

Autor usunął wiadomość.

[Lothar.]

Ja też szykuje Śniadanie Świąteczne, nawet dla jednej osoby >;PPP

[Lothar.]

PS.
Warto pamietać kto zbudował ZSRR pamiętam jak pan Ford budował zakłady samochodowe Fabrykę NAZ (Niżnegorodskij Awtomobilny Zawod) zaraz przemianowaną na....  GAZ – Gorkowskij Awtomobilny Zawod (Gorkowska Fabryka Samochodów) a Standard Oil pana Rockefelera zbudowało Petrochemię, wszystkie Siedem Sióstr zainwestowały >;))

    Jak Amerykanie i Niemcy stworzyli ZSRR?

Z dokumentów znalezionych w tajnych archiwach zachodnich mocarstw wynika, że to kapitalistyczne kraje sfinansowały komunistyczną rewolucję w 1917 roku. Dlaczego USA oraz Cesarstwo Niemieckie pomogły zbudować najbardziej zbrodniczy system totalitarny w dziejach?
Kto naprawdę zainicjował rewolucję październikową? /AFP
Kto naprawdę zainicjował rewolucję październikową?
/AFP

Według Czarnej Księgi Komunizmu liczba ofiar w samym ZSRR sięga 20 milionów. System, który rozlał się po Europie i objął kraje poza nią, pochłonął łącznie blisko 100 milionów istnień. Masowe egzekucje i stosowanie odpowiedzialności zbiorowej, zniszczenie poczucia ludzkiej godności, klęski głodu oraz rzeź narodów to bilans pierwszych lat rządów bolszewików.

Podczas II wojny światowej Związek Radziecki znalazł się w obozie alianckim, ale szybko okazało się, że po jej zakończeniu stanie się największym wrogiem Stanów Zjednoczonych. Europę podzieliła żelazna kurtyna, a USA i ZSRR rozpoczęły wyścig zbrojeń. Szpiegowskie siatki potężnych mocarstw oplotły cały glob. Niejednokrotnie nad światem wisiało widmo kolejnego, tym razem atomowego konfliktu.
Reklama

Od lat propaganda radziecka, a potem rosyjska, utrzymywały, że rewolucję październikową zainicjowały uciskane masy robotników, żołnierzy i chłopów. Ta oficjalna wersja wydarzeń nie jest jednak zgodna z prawdą.

Odtajnione niedawno materiały ukazują zdumiewającą historię początków państwa sowieckiego. Umęczony lud jedynie wykonał „czarną robotę”, a bohaterowie bolszewickiej rewolty – Włodzimierz Lenin, Lew Trocki i Aleksandr Parvus – okazali się... marionetkami. Za sznurki pociągali mocodawcy z Niemiec i USA, wtórowali im zaś sojusznicy z Wielkiej Brytanii oraz Szwecji.
Jak wyeliminować Rosję?

Od 1914 roku Europa była pogrążona w wojnie, która szybko przerodziła się w konflikt światowy. Państwa ententy, czyli Anglia, Francja i Rosja, stanęły przeciw Cesarstwu Niemieckiemu i Austro-Węgrom. Niebawem do „gry” przystąpiły Stany Zjednoczone. Armia niemiecka znalazła się w potrzasku, zmuszona stawić czoła wrogom nacierającym jednocześnie z dwóch stron.

Politycy w Berlinie za wszelką cenę chcieli znaleźć odpowiedź na pytanie: jak zlikwidować wschodni front i przerzucić siły na zachód? Odpowiedź nasuwała się sama: wykluczyć z rozgrywki cara i – wykorzystując niestabilną sytuację wewnętrzną państwa – sprawić, że jego kraj pogrąży się w chaosie.

Także Stany Zjednoczone obawiały się rosyjskiej potęgi. Po pokonaniu Niemiec to właśnie wschodnie mocarstwo byłoby najbardziej liczącym się graczem na Starym Kontynencie. A przecież wojskowe rządy na wzór napoleoński to ostatnia rzecz, jakiej Europie potrzeba! Jednak nie chodzi tylko o to, że Amerykanie bali się militarnej siły Rosji. Stawką były również – jak zawsze – pieniądze.

Bogate zasoby naturalne, olbrzymie ilości złota, wspaniałe dzieła sztuki: to wszystko wydawało się w zasięgu ręki ­nowojorskiej finansjery.

Druga Rzesza i USA były w stanie zrobić naprawdę wiele, aby wprowadzić w życie swoje plany. Do ich realizacji wykorzystały zaciętych ideologów: Lenina oraz Trockiego. Tego pierwszego postanowiły użyć niemieckie władze; drugi wybrał się w daleką podróż do Ameryki. W ten sposób zachodni przywódcy „stworzyli” kluczowych rewolucjonistów, mających zmienić oblicze Rosji.

Nie spodziewali się przy tym jednego: że wywołany chaos zwróci się przeciwko nim i da początek krwawemu imperium, które stanie się ich zaciekłym wrogiem.
Amerykański sen Trockiego

Lew Trocki przypłynął do USA w styczniu 1917 roku. Rosjanin miał już doświadczenie rewolucyjne, wcześniej brał bowiem udział w wywoływaniu wstrząsów, które ogarnęły wschodnie mocarstwo na początku XX wieku. Wtedy na działalność dywersyjną w tym kraju obce imperia przeznaczyły 10 milionów dolarów (w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze byłoby to ponad ćwierć miliarda „zielonych”!).

Profesor Antony Sutton, który przez wiele lat badał sprawę sponsorowania bolszewickiej rewolty przez Wall Street, twierdzi, że te ogromne sumy pochodziły od zwolennika zniszczenia rosyjskiej potęgi Jacoba Schiffa, szefa jednego z domów maklerskich w Nowym Jorku.

Plan Trockiego już w 1905 roku – podczas pierwszej próby przewrotu – był jasny: oderwać robotników od maszyn, wyprowadzić ich na ulice, podgrzewać atmosferę populistycznymi hasłami, tworzyć bojówki i w końcu zamienić Petersburg (ówczesną stolicę Rosji) w gniazdo rewolucji. Aby wprowadzić ten zamiar w życie, Trocki wraz z Aleksandrem Parvusem (który jeszcze pojawi się w tej niezwykłej historii) przejęli dwie gazety. Sprzedawali je za symboliczną cenę, dzięki czemu szybko rozeszło się ponad pół miliona egzemplarzy.

Obaj komuniści doskonale potrafili manipulować społeczną świadomością. W swoich artykułach kreślili katastrofalną sytuację kraju. Ludzie masowo wycofywali oszczędności z banków, niemal doprowadzając do bankructwa systemu finansowego. Mimo to przewrót się nie udał, a Trocki został zmuszony do ucieczki za granicę.

W 1917 roku pojawiła się kolejna szansa na zdobycie władzy i rozbicie imperium. Na takim obrocie spraw zależało również Amerykanom. Jeden z doradców przekonywał prezydenta Wilsona, że USA powinny włączyć się do wojny, ale dopiero po obaleniu cara. – Cały świat będzie żył spokojniej, jeśli zamiast jednej Rosji będą cztery – tłumaczył. Ale do realizacji tego planu potrzebny był Trocki.

Trocki przypłynął do Stanów Zjednoczonych ze swoją trzyosobową rodziną. W Nowym Jorku miał do dyspozycji limuzynę z szoferem i okazały apartament o podwyższonym standardzie. W środku znajdowała się nawet lodówka, co w owych czasach było ewenementem.

Niedługo potem rewolucjonista wsiadł na statek, by udać się do rosyjskiego Piotrogrodu (jak nazywał się wówczas Petersburg). Anglicy, którzy zatrzymali go po drodze, szybko pozwolili mu na kontynuowanie podróży.

Z archiwalnych brytyjskich dokumentów wynika, że wyruszając, miał przy sobie 10 tysięcy dolarów w złocie (dziś byłoby to ok. 200 tysięcy). „W Nowym Jorku nie mógł zarobić więcej niż 600 dolarów. Nie ulega wątpliwości, że był przez kogoś finansowany” – przekonywał profesor Sutton.
Pociąg do komunizmu

Lenin przywitał rok 1917 w Szwajcarii, do której trafił po wybuchu wojny. W bibliotekach z bogatymi zbiorami studiował myśl marksistowską, a później w skromnym mieszkaniu tworzył ideologiczne pisma.

Tymczasem Aleksandr Parvus, nienawidzący caratu działacz socjalistyczny, kreślił już diabelski plan odsunięcia Rosji od wojny. Swoją koncepcję przedstawił najwyższym władzom w Berlinie. W aktach niemieckiego ministerstwa spraw zagranicznych udało się znaleźć dokładny opis proponowanych przez niego działań: od strajków, poprzez sparaliżowanie armii, po całkowite zniszczenie świadomości obywatelskiej i narodowej.

Parvus został konsultantem ds. Rosji i wkrótce przydzielono mu pierwszą transzę pieniędzy na przeprowadzenie rewolucji: milion marek w złocie. Niedługo potem do jego kieszeni zaczęły spływać bajońskie sumy. Przelewy szły przez banki szwedzkie z adnotacją „na propagowanie pokoju na wschodzie”.

W efekcie Piotrogród i południową część kraju znów ogarnęły strajki. Opłacana prasa podsycała obraz niepotrzebnej wojny i podburzała lud przeciw monarchii. W końcu car został zmuszony do abdykacji. Władza spoczęła w nowych rękach, lecz w państwie zapanował chaos.

Był to idealny moment dla Parvusa i jego mocodawców. Ten pierwszy dysponował olbrzymim zapleczem finansowym, ale potrzebował kogoś, za kim stałaby partia i kogo ludzie gotowi byli słuchać.

Człowiekiem tym okazał się Włodzimierz Lenin – razem z wiernymi towarzyszami wsiadł on do sławnego pociągu, którym ze Szwajcarii przez Niemcy przemierzył skąpaną we krwi Europę, by dotrzeć na wyspę Rugię. Stamtąd przedostał się promem do Szwecji i w końcu przez Finlandię zajechał do Piotrogrodu.

Niektórzy świadkowie opowiadali, że w Berlinie skład został skierowany na bocznicę i stał tam przez 24 godziny. W tym czasie miało dojść do spotkania Lenina z najwyższymi władzami cesarskich Niemiec. Podobno złożono wtedy obietnicę zawarcia pokoju po zwycięstwie bolszewików.

– Lenin przyjechał do Rosji jak bakcyl dżumy – powie po latach Winston Churchill. W 1917 roku niewiele osób kojarzyło bohatera rewolty sprzed ponad dekady, lecz Parvus zorganizował przyszłemu radzieckiemu przywódcy gorące powitanie wśród kwiatów i okrzyków radości.

– Po powrocie Lenina do Piotrogrodu niemieckie pieniądze spłynęły strumieniami do komunistycznej kasy – twierdzi Elisabeth Heresch, badająca związki finansowe między Drugą Rzeszą a bolszewikami. Propagandowe gazety socjalistów otrzymały najlepszy sprzęt drukarski i osiągnęły jeszcze większe nakłady.
Terror mniejszości

Po dotarciu do Rosji obaj rewolucjoniści – Lenin i Trocki – musieli połączyć siły, choć, delikatnie mówiąc, nie przepadali za sobą. „Polityczna prostytutka” – to jedna z najłagodniejszych inwektyw, jakimi się wzajemnie obrzucali. Na ironię zakrawa fakt, że opłacały ich dwa zwalczające się mocarstwa. Bez wsparcia z Zachodu przewrót październikowy nie doszedłby do skutku.

Wbrew swojej nazwie, pochodzącej od słowa „większość”, bolszewicy nie cieszyli się bowiem dostatecznie dużym poparciem. Przeciwnie, radykalizm ich poglądów budził niechęć i strach. To dzięki zachodniemu wsparciu, choć nie bez przeszkód, udało się przeprowadzić rewoltę. Niemieckie banki słały przelewy do Szwecji, skąd pieniądze trafiały do rąk wywrotowców. Te środki pozwalały coraz bardziej podburzać społeczeństwo i destabilizować gospodarkę.
Czy to USA wyszkoliły Armię Czerwoną?
W imię nowo powstającego rewolucyjnego państwa miała walczyć najpierw Gwardia, a następnie Armia Czerwona.
Według prof. Suttona organizujący ją Lew Trocki telegrafował do amerykańskiego Departamentu Stanu z prośbą o przysłanie instruktorów, którzy mieli szkolić bolszewickie oddziały. Niedługo starły się one z odrodzonym polskim wojskiem.
Czy w bitwie warszawskiej w 1920 roku przeciw Polakom walczyli żołnierze wytrenowani wcześniej przez Amerykanów? Przed historykami wciąż stoi wiele pytań...

Świadkowie zeznawali, że za dzień strajkowania bolszewicy płacili więcej niż za dniówkę w pracy. Za udział w demonstracjach i wykrzykiwanie haseł wynagradzali kwotą od 10 do 70 rubli, strzelanie na ulicy wycenili na 120–140 rubli. Tymczasem przeciętny miesięczny zarobek robotnika był zdecydowanie mniejszy!

Latem 1917 roku spisek zawisł jednak na włosku. Tajne służby przechwyciły szyfrowane dokumenty i oskarżyły komunistów o szpiegostwo. Nie było chwili do stracenia. Nielegalne przejęcie władzy nastąpiło w nocy z 24 na 25 października kalendarza wschodniego. Rewolucja stała się faktem, a Trocki i Lenin zostali jej wodzami.

W ciągu kilku dni zgotowali swoim przeciwnikom krwawą łaźnię. Rozstrzeliwali politycznych oponentów; wkrótce rozpoczęli też dzieło niszczenia rosyjskiej dyplomacji. Już tydzień przed przewrotem Trocki mówił: – Po zakończeniu tej wojny Europa będzie ukształtowana nie przez dyplomatów, lecz przez proletariat jako Stany Zjednoczone Europy. Na kontynuowanie swoich śmiałych zamierzeń bolszewicy nadal potrzebowali funduszy.

W niemieckich archiwach znajduje się dokument, w którym czytamy: „Ministerstwo spraw zagranicznych prosi resort skarbu o wyasygnowanie 10 milionów marek na prowadzenie propagandy politycznej w Rosji”. Kwotę tę następnie skreślono i w jej miejsce wpisano 15 milionów. Taką cenę był gotów zapłacić cesarz za wewnętrzną destabilizację wschodniego imperium i wyeliminowania go z wielkiej wojny.
Bolszewicy spłacają długi wobec kapitalistów

Po zdobyciu władzy przez komunistów mocarstwa sponsorujące rewolucję upomniały się o zapłatę. W marcu 1918 roku bolszewicy dotrzymali słowa i podpisali z Niemcami traktat pokojowy w Brześciu Litewskim. Wschodnie imperium wycofało się z walki i zerwało sojusz z ententą.

Dzięki temu Druga Rzesza mogła przerzucić 44 dywizje na front zachodni – choć na niewiele się to zdało: wydarzenia, które nastąpiły później, zmusiły cesarza do abdykacji i wprowadziły w kraju nowy ustrój.

Tymczasem głównymi graczami na politycznej scenie stały się Stany Zjednoczone oraz Anglia. Według profesora Suttona już pierwsza misja Czerwonego Krzyża w bolszewickiej Rosji była w istocie przede wszystkim wyprawą... amerykańskich prawników i bankierów. Milion dolarów wpłynął wkrótce do Piotrogrodu dzięki finansiście i inżynierowi górnictwa Williamowi Boyce’owi Thompsonowi.

Na Departament Stanu USA zaczęto wywierać naciski – wywrotowcy potrzebowali broni, której mieli im dostarczyć Amerykanie. W telegramie Trocki prosił o pomoc w szkoleniu powstającej właśnie Armii Czerwonej. Dlaczego? Rosja pogrążyła się bowiem w wojnie domowej. Przeciw rewolucjonistom, zwanym „czerwonymi”, stanęli zwolennicy starego porządku, czyli „biali”. Bolszewicy nie cieszyli się popularnością m.in. wśród wielu grup etnicznych mocarstwa.

W konflikcie wciąż brała udział Japonia, która dążyła do opanowania Kolei Transsyberyjskiej. Aby do tego nie dopuścić, tę newralgiczną linię transportową okupowała U.S. Army. „Celem wojsk amerykańskich było utrzymanie Kolei Transsyberyjskiej do czasu, aż komuniści będą gotowi ją przejąć” – twierdził profesor Sutton.

Nic dziwnego, że nagłówek „The New York Timesa” w 1919 roku krzyczał: „Nareszcie bolszewicy zdobyli Władywostok, gdzie lokalny komisarz skierował do amerykańskiej armii podziękowania za pomoc w przeprowadzeniu rewolucji”. W kraju żniwo zbierał wielki głód. Pozamykano fabryki. Elektrownie przestały działać. I to nie w wyniku zniszczeń wojennych – ofiarą rewolucji padli specjaliści, którzy potrafili nimi kierować!

Sytuacja była tak dramatyczna, że Lenin obawiał się najgorszego. A jednak udało mu się kontynuować dzieło dzięki pieniądzom kapitalistycznych krajów. Już od pewnego czasu tzw. Amerykańska Administracja Pomocy przelewała do Europy znaczne kwoty – do Rosji w latach wielkiego głodu spłynęło z tego źródła 20 milionów dolarów. Środki, które dzięki temu zaoszczędził rząd bolszewicki, zostały wykorzystane na zbrojenia.

Ale jak zwykle istniała druga strona medalu – wsparcie Stanów Zjednoczonych nigdy nie było bezinteresowne.

Członkowie misji, która wyruszyła do Rosji, otrzymali ponad 200 koncesji dla firm z USA na działalność w tym kraju. Dzięki temu mocarstwo zza Atlantyku przejęło m.in. fabryki ołówków i azbestu. Wkrótce zdobyło prawa do wydobycia surowców, w tym ropy naftowej.
Interesowna pomoc
Wśród największych instytucji i organizacji wspierających bolszewików znalazły się m.in. amerykański Bank Rezerwy Federalnej oraz bank inwestycyjny J.P. Morgan.
Pomoc nie była oczywiście bezinteresowna. Już w 1919 roku firmy z USA otrzymały od Rosjan zamówienie na maszyny, odzież czy żywność warte przeszło 20 milionów dolarów. Inne, takie jak Standard Oil Company Johna D. Rockefellera, dostały możliwość poszukiwania i wydobywania na terenie wschodniego imperium surowców naturalnych – w tym ropy naftowej.
Do Stanów Zjednoczonych trafiły ponadto wielkie ilości carskiego złota. Modernizacją kopalni tego kruszcu zajęli się jednak Anglicy.

Eksperci zwracają uwagę, że wbrew obiegowym opiniom przed wojną przemysł w imperium Romanowów stał na wysokim poziomie. Sutton podkreślał, iż to bolszewicy zniszczyli infrastrukturę, by następnie w czasie pierwszej pięciolatki... odbudowywać ją z pomocą zachodnich firm pochodzących nie tylko ze Stanów Zjednoczonych, lecz także z Francji, Anglii, a nawet Niemiec.

Wspierając działania komunistów, Amerykanie nie spodziewali się jednak, że anty­kapitalistyczna rewolta okrzepnie na długie lata. Liczono, iż rządy Lenina będą przejściowe, własność prywatna nie zostanie zniesiona, a bolszewizm okaże się tylko krótkim etapem w dziejach Rosji. Wszyscy gracze tej szatańskiej ruletki bardzo się mylili.

Socjalistyczny przewrót usunął z tronu niemieckiego cesarza, a kraj szybko padł ofiarą kryzysu. Stanom Zjednoczonym wyrósł zaś wkrótce wróg numer jeden. Rywalizacja między dwoma mocarstwami, USA i ZSRR, kształtowała sytuację na świecie przez dziesięciolecia, powodując lokalne konflikty i śmierć milionów ludzi.

Dr Klaudia Kościelska
Świat Wiedzy Historia

    Udostępnij



Czytaj więcej na https://nowahistoria.interia.pl/historia-powszechna/news-jak-amerykanie-i-niemcy-stworzyli-zsrr,nId,2293712#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

[Lothar.]

Jacob Schiff

    Język
    Zegarek
    Edytować

Jacob Henry Schiff (urodzony Jakob Heinrich Schiff ; 10 stycznia 1847 - 25 września 1920) był urodzonym w Niemczech żydowskim bankierem , biznesmenem i filantropem. Pomógł między innymi w finansowaniu rozbudowy kolei amerykańskich i japońskich wysiłków militarnych przeciwko carskiej Rosji w wojnie rosyjsko-japońskiej .
Jacob Schiff
Portret Jacoba Schiffa.jpg
Portret autorstwa Aime Dupont
Starszy Partner, Kuhn Loeb & Co
W biurze
1885 - 25 września 1920
zastąpiony przez
        Mortimer Leo Schiff
Dane osobowe
Urodzony
        Jakob Heinrich Schiff

10 stycznia 1847
Frankfurt , Niemcy
Zmarły
        25 września 1920 (w wieku 73 lat)
Manhattan, Nowy Jork , Nowy Jork, USA
Obywatelstwo
        Niemiecki (1847–1870)
amerykański (1870–1920)
Małżonek (e)
        Therese Loeb
Wcześniejsze
Wcześniejsze
( m.  1875; jego śmierć  1920 )
Dzieci
        Frieda Schiff (1876–1958)
Mortimer L. Schiff (1877–1931)
Zawód
        Bankier i biznesmen

Urodzony w Frankfurcie , w Niemczech, Schiff wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych po wojnie secesyjnej i dołączył do firmy Kuhn, Loeb & Co. [1] Ze swojej bazy na Wall Street , był przede wszystkim żydowski przywódca od 1880 do 1920, co później stał się znany jako „era Schiffa”, borykając się ze wszystkimi głównymi żydowskimi kwestiami i problemami dnia, w tym z losem Żydów rosyjskich pod rządami cara, antysemityzmem amerykańskim i międzynarodowym , opieką nad potrzebującymi żydowskimi imigrantami i wzrostem syjonizmu . [2] [3] Został także dyrektorem wielu ważnych korporacji, w tym National City Bank of New York, Equitable Life Assurance Society , Wells Fargo & Company oraz Union Pacific Railroad . W wielu swoich zainteresowaniach był związany z EH Harriman .
Zawartość

Wczesne życieEdytować

Schiff urodził się w 1847 r. We Frankfurcie nad Menem w Niemczech , jako syn Mosesa i Clary (z domu Niederhofheim) Schiff, członków wybitnej żydowskiej rodziny rabinackiej aszkenazyjskiej , której rodowód wywodzi się z Frankfurtu w 1370 r. Głównym rabinem został jeden z przodków, David Tevele Schiff. w Wielkiej Brytanii i od 1765 r. do śmierci pełnił obowiązki szefa londyńskiej synagogi . Meir Ben Jacob Schiff, inny krewny, zasłynął jako badacz talmudyczny i komentator w XIV wieku. Ojciec Jacoba, Moses Schiff, był pośrednikiem dla Rotszyldów . [1]Schiff kształcił się w szkołach we Frankfurcie i po raz pierwszy został zatrudniony w bankowości i firmie maklerskiej jako praktykant w 1861 r. [4] [5] Po zakończeniu wojny secesyjnej w kwietniu 1865 r. Schiff przybył do Stanów Zjednoczonych, przybywając w Nowym Jorku 6 sierpnia. Został maklerem 21 listopada 1866 r. i dołączył do firmy Budge, Schiff & Company w 1867 r. Został naturalizowanym obywatelem Stanów Zjednoczonych we wrześniu 1870 r. [5]

Po rozwiązaniu Budge, Schiff & Company w 1872 roku, Schiff zdecydował się wrócić do Niemiec. W 1873 roku został kierownikiem oddziału London & Hanseatic Bank w Hamburgu . Wrócił jednak do Frankfurtu po śmierci ojca w tym samym roku. W 1874 roku Abraham Kuhn z firmy bankowej Kuhn, Loeb & Company zaprosił go do powrotu do Nowego Jorku i wstąpienia do firmy. [5]
KarieraEdytować

Wraz z HB Claflinem , Marcellusem Hartleyem , Robertem L. Cuttingiem i Josephem Seligmanem był założycielem Continental Bank of New York w sierpniu 1870 roku. [6]
Kuhn, Loeb & CompanyEdytować

Schiff przyjął zaproszenie Kuhna w styczniu 1875 r., Przynosząc Kuhn, Loeb & Company swoje powiązania z Sir Ernestem Casselem z Londynu, Robertem Flemingiem z Dundee (później Londynu) i Edouardem Noetzlinem  [ fr ] z Banque de Paris et des Pays-Bas (Bank of Paris and the Netherlands lub Paribas). [5] 6 maja 1875 r. Poślubił Therese Loeb, córkę Salomona Loeba . Para była rodzicami syna Mortimera L. Schiffa i córki Friedi. [4] [5] [7]

W 1885 roku Schiff został szefem Kuhn, Loeb & Company. Oprócz finansowania wschodnich kolei, takich jak Pennsylvania i Louisville & Nashville , brał udział w reorganizacji Baltimore & Ohio Railroad w latach 1896–99, a w różnych okresach wspierał American Smelting & Refining Company ( ASARCO ), Westinghouse Electric Company oraz Western Union Telegraph Company. Mniej szczęśliwy był jego udział w reorganizacji nowojorskiej Metropolitan Street Railway w 1902 roku . [5]

Został związany z EH Harrimanem w ważnych konkursach z Jamesem J. Hillem i JP Morgan & Company o kontrolę nad kilkoma zachodnimi kolejami. Schiff był dyrektorem Equitable Life Assurance Society , National City Bank of New York , Central Trust Company , Western Union Telegraph Company , Union Pacific Railroad oraz Bond & Mortgage Guarantee Company. Został wybrany dyrektorem Wells Fargo & Company we wrześniu 1914 roku, aby zastąpić swojego szwagra Paula Warburga , który zrezygnował z przyjęcia powołania do pierwotnego Zarządu Rezerwy Federalnej .[4] [5] [8] [9]
Pożyczki krajoweEdytować

Prawdopodobnie najsłynniejsza akcja finansowa Schiffa miała miejsce podczas wojny rosyjsko-japońskiej w 1904 i 1905 roku. Schiff spotkał Takahashi Korekiyo , zastępcę gubernatora Banku Japonii w Paryżu w kwietniu 1904 roku. Następnie udzielił pożyczek Cesarstwu Japonii w kwota 200 milionów dolarów (równowartość $ +4,5 mld 2019 [10] ), poprzez Kuhn, Loeb & Co. [5] pożyczki te były pierwszym ważnym flotacji japońskich obligacji na Wall Street , i pod warunkiem, około połowa środków potrzebnych do Japonii wysiłek wojenny. [11]Schiff udzielił tej pożyczki częściowo dlatego, że wierzył, że złoto nie jest tak ważne jak wysiłek i chęć narodowego wygrania wojny, a także z powodu pozornie słabszej pozycji Japonii w tamtym czasie; żaden naród europejski nie został jeszcze pokonany przez naród pozaeuropejski w nowoczesnej wojnie na pełną skalę. Jest całkiem prawdopodobne, że Schiff postrzegał tę pożyczkę również jako sposób odpowiedzi, w imieniu narodu żydowskiego, na antysemickie działania Imperium Rosyjskiego , a konkretnie na niedawny pogrom w Kiszyniowie z 1903 roku.

Pożyczka ta przyciągnęła uwagę całego świata i miała poważne konsekwencje. Japonia wygrała wojnę, w dużej mierze dzięki zakupowi amunicji, który był możliwy dzięki pożyczce Schiffa. W 1905 roku Japonia przyznała Schiffowi Order Świętego Skarbu ; [12], aw 1907 roku Order Wschodzącego Słońca, Złota i Srebrnej Gwiazdy , drugi co do wielkości z ośmiu klas tego Zakonu. [13] Schiff był pierwszym cudzoziemcem, który osobiście odebrał Order od cesarza Meiji w Pałacu Cesarskim. [14] Schiff miał również prywatną audiencję u króla Edwarda VII z Wielkiej Brytanii w 1904 roku.

Oprócz słynnej pożyczki dla Japonii, Schiff finansował pożyczki dla wielu innych narodów, w tym tych, które miały wejść w skład państw centralnych . Podczas I wojny światowej Schiff wezwał prezydenta USA Woodrowa Wilsona i innych mężów stanu aliantów do zakończenia wojny tak szybko, jak to możliwe, nawet bez zwycięstwa aliantów [ potrzebne źródło ] . Obawiał się o życie swojej rodziny w Niemczech, ale także o przyszłość swojej przybranej ziemi. Zaaranżował pożyczki dla Francji i innych krajów na cele humanitarne / [ potrzebne źródło ] i wypowiedział się przeciwko wojnie podwodnej .

Schiff upewnił się, że żadne fundusze z jego pożyczek nigdy nie trafiły do ​​Imperium Rosyjskiego, które czuł uciskanym narodem żydowskim. Kiedy Imperium Rosyjskie upadło w 1917 roku , Schiff wierzył, że ucisk Żydów się skończy. Formalnie zniósł przeszkody w swojej firmie w udzielaniu kredytów Rosji.

Jednak stanowisko Schiffa zmieniło się w sprawie przejęcia władzy przez bolszewików :

    „Narzekaniem Schiffa na Rosję był jej antysemityzm. W kraju Schiff nigdy nie okazał sympatii dla socjalizmu, nawet łagodniejszej odmiany Morris Hillquit. Schiff ogłosił zwycięstwo w Rosji po obaleniu cara w marcu 1917 r., A Aleksander Kiereński, reprezentujący nowy rząd tymczasowy, ogłosił Żydów równymi obywatelami. Oprócz wielokrotnych publicznych deklaracji poparcia, wykorzystał zarówno swój majątek osobisty, jak i zasoby Kuhna Loeba, aby spłacić duże pożyczki reżimowi Kiereńskiego. Kiedy Lenin i Trocki zajęli W listopadzie 1917 r. Schiff natychmiast je odrzucił, odciął dalsze pożyczki, zaczął finansować ugrupowania antybolszewickie, a nawet zażądał od bolszewików zwrotu części pieniędzy, które pożyczył Kiereńskiemu.Schiff przyłączył się również do wspieranych przez Brytyjczyków wysiłków, aby zaapelować do innych Żydów w Rosji o kontynuowanie walki z Niemcami ”.[15]

Charytatywne przedsięwzięciaEdytować

Schiff zawsze silnie odnosił się do swojego związku z narodem żydowskim i demonstrował to poprzez swoją filantropię. Założył Jewish Industrial Removal Office, który przesiedlał nowojorskich imigrantów do zachodnich Stanów Zjednoczonych. Założył również dodatkowy punkt wjazdu imigrantów do USA przez Galveston w Teksasie . [16] Wspierał akcje niesienia pomocy ofiarom pogromów w Rosji oraz pomagał w założeniu i rozwoju Hebrew Union College , Żydowskiego Seminarium Teologicznego , Działu Żydowskiego w Bibliotece Publicznej w Nowym Jorku oraz Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego .

Schiff wzrosła do jednego z największych filantropów i liderów amerykańskich Żydów, w oddawanie do prawie każdej poważnej sprawy żydowskiej, przykłady New York będąc Montefiore Home przewlekłego Inwalidów, którego był prezesem, [17] przez młodych mężczyzn za Association hebrajski budynek i żydowski Seminarium Teologiczne . [18] Był również zaangażowany w wiele świeckich spraw amerykańskich: oprócz zasiadania w zarządzie nowojorskiego Towarzystwa Zoologicznego , udzielał się m.in. organizacjom Boy Scouts of America , Harvard Semitic Museum , American Museum of America. Historia naturalna , Metropolitan Museum of Art ,Amerykańskie Towarzystwo Sztuk Pięknych , Amerykańskie Towarzystwo Geograficzne i Barnard College ; oraz szereg innych organizacji działających na rzecz praw obywatelskich i pokrzywdzonych, takich jak Amerykański Czerwony Krzyż , Visiting Nurse Service of New York i Henry Street Settlement (Nowy Jork) oraz Tuskegee Institute . [4] [5] [18] W swoje 70. urodziny rozdał 700 000 dolarów różnym organizacjom charytatywnym i instytucjom publicznym. [19] Schiff był aktywnie zaangażowany w poprawę warunków obywatelskich w Nowym Jorku. Był wiceprezesem Nowojorskiej Izby Handloweji członkiem Komitetu 70, co doprowadziło do obalenia Tweedowego Pierścienia . [20]
Ostatnie lataEdytować

Ruch Action Française i jego przywódca, Charles Maurras , twierdzili, że Schiff był całkowicie pro-niemiecki i pracował, aby zapobiec przystąpieniu Ameryki do I wojny światowej . Maurras posunął się nawet do zasugerowania, że ​​telegram od Schiffa i innych prominentnych amerykańskich przywódców żydowskich przekonał prezydenta Wilsona do poddania się niektórym niemieckim argumentom podczas powojennych negocjacji pokojowych - w tym zezwalając na plebiscyt Górnego Śląska zamiast oddania go Polsce . [21]Nie wiadomo, czy telegram faktycznie istniał. Ponadto argumentowano, że Schiff zaprzestał finansowania transakcji na rzecz Niemiec lub państw centralnych od 1914 r., Przestał publicznie mówić po niemiecku i chętnie zademonstrował swoje moralne i finansowe zaangażowanie w sprawę aliantów. [22]

Praktykujący z judaizmu reformowanego , [23] Schiff obsługiwane polityczny, świecki syjonizm . Pomimo, że nie zgadzał się w pełni z ideami Theodore'a Herzla , a faktycznie wierząc, że syjonizm spowoduje, że Amerykanie zakwestionują jego lojalność, przekazał darowizny na wiele projektów żydowskich w Izraelu, w tym na Instytut Techniczny w Hajfie . W miarę jak sytuacja wschodnioeuropejskich Żydów pogorszyła się, wraz z rewolucją rosyjską i następującą po niej rosyjską wojną domowąi pogromy na Ukrainie, Schiff wniósł większy wkład w wysiłek syjonistów; zaproponował nawet, że wstąpi do organizacji syjonistycznej, pod warunkiem, że opublikuje przygotowane przez siebie oświadczenie. Oferta ta została odrzucona, więc formalnie nigdy nie wstąpił do obozu syjonistycznego.

Historyk George F. Kennan zauważył, że Schiff pomógł finansować rewolucyjną propagandę podczas wojny rosyjsko-japońskiej i rewolucji 1905 r. [24] za pośrednictwem Towarzystwa Przyjaciół Rosyjskiej Wolności .

W Jewish Communal Register w Nowym Jorku stwierdzono, że „Pan Schiff zawsze wykorzystywał swoje bogactwo i wpływy w najlepszym interesie swojego narodu. Finansował wrogów autokratycznej Rosji i wykorzystywał swoje wpływy finansowe, aby powstrzymać Rosję przed rynkami pieniężnymi Stany Zjednoczone." [25]

Schiff zmarł w swoim domu przy Piątej Alei na Manhattanie w Nowym Jorku 25 września 1920 roku. [26] Jego pogrzeb odbył się trzy dni później w Temple Emanu-El , znajdującym się wówczas na Czterdziestej Trzeciej Ulicy i Piątej Alei na Manhattanie. [27]

Jego majątek oszacowano na około 50 000 000 dolarów (obecnie około 638 000 000 dolarów). Zapisał 1350 000 dolarów różnym instytucjom, z których większość otrzymała darowizny za jego życia. Największe zapisy to 500 000 dolarów dla Federacji na wsparcie żydowskich stowarzyszeń filantropijnych w Nowym Jorku i 300 000 dolarów dla Domu Montefiore. [19] [28]
DziedzictwoEdytować

Jego następcą na stanowisku szefa Kuhn, Loeb & Company został jego syn Mortimer Leo Schiff (1877–1931). [5]

Schiff został wprowadzony do Junior Achievement US Business Hall of Fame w 1982 roku.

Centrum Jakuba Schiffa, nazwane jego imieniem, było ważnym żydowskim ośrodkiem kulturalnym i synagogą od lat trzydziestych do co najmniej sześćdziesiątych XX wieku. Znajdowało się na Valentine Avenue, w pobliżu skrzyżowania Fordham Road i Grand Concourse w Fordham w Bronksie. [29]

Jego imieniem nazwano także nowojorską publiczną szkołę nr 192 w West Harlem. Obsługuje klasy od pre-K do 5. [30]
RodzinaEdytować

    Żona: Therese (z domu Loeb)
    Dzieci: Mortimer Schiff ; Frieda Warburg, z domu Schiff .
    Ojciec: Moses Schiff
    Matka: Clara Schiff, z domu Niederhofheim
    Wnuczka: Dorothy Schiff
    Wnuk: John M. Schiff
    Prawnuk: David T. Schiff
    Zięć: Felix Warburg
    Szwagier: Paul Warburg

Syn Davida T. Schiffa, Andrew Neman Schiff, był wcześniej żonaty z córką byłego wiceprezydenta Ala Gore'a , Karenną . Razem mieli troje dzieci, zanim rozwiedli się w 2010 roku.
BibliografiaEdytować

"SCHIFF - JewishEncyclopedia.com" . jewishencyclopedia.com .
Naomi Wiener Cohen, Jacob H. Schiff: badanie amerykańskiego przywództwa żydowskiego
Glazer, N (1957) amerykański judaizm , UCP .
The National Cyclopaedia of American Biography , t. XIII, s. 533. Nowy Jork: James T. White & Company, 1906.
"Schiff, Jacob Henry". Słownik biografii amerykańskiej . Nowy Jork: Synowie Charlesa Scribnera. 1928–1990. pp. 430–432.
„Bank Kontynentalny do obchodów 70. roku; In

https://translate.google.com/translate?hl=pl&sl=en&u=https://en.wikipedia.org/wiki/Jacob_Schiff&prev=search&pto=aue

[Amigoland]

Biegnij Lola biegnij napisał/a

Jeśli chodzi o globalistów ludzie są sprytnie rozgrywani i dzieleni. Przecież wyznawcy PISu uważają,  że Morawiecki jest antyunijny i anty LGBT, a PO wcy na odwrót he he. Gdyby znali i rozumieli treść Agendy 2030 podpisanej przez Wateusza, to by i jedni i drudzy za łby się złapali he he. Prze ież, to od czasów traktatu lizbońskiego najbardziej lewicowy, komunistyczny dokument. Gdyby pisiorki przeczytały, że jest tam również zgoda na ideologię LGBT pod piękną nazwą coś tam o równości, to by się za łby złapały he he. Ale szopka w TV trwa i sztucznie utrzymywany podział trwa.

Cześć Ewka. Jestem tego samego zdania. Merkel, Makaron, czy ten "nasz" Morawiecki, czy ten nowy Biden, to tylko marionetki systemu...W innych krajach w Europie i na świecie jest podobnie...