|
|
Inna historia podaje ,że niedaleko Mediolanu w jeziorze Gerundo ,żył ogromny wąż Tarantasio ,który pożerał dzieci i zanieczyszczał wodę . Legenda mówi ,że zabił go Ottone Visconti .
Herb książąt Mediolanu
Herb rodziny Visconti
Herb książąt Mediolanu
Starożytny herb Mediolanu, który należał niegdyś do dwóch rodów książęcych rządzących miastem - Visconti i Sforza ( włoski: Stemma di famiglia Visconti; Stemma di famiglia Sforza ), jest znacznie bardziej znanym i rozpoznawalnym wizerunkiem heraldycznym, w którym nazwa własna il Biscione .
Biscjona, godło klanu Visconti, to lazurowy wąż na srebrnym tle, trzymający w pysku mężczyznę . Pojawił się w herbie Visconti około 1100 roku. Dynastia Visconti wymarła w połowie XV wieku ( Francesco Sforza poślubił córkę ostatniego księcia Visconti Bianche , który zaczął rządzić miastem w 1450 roku, przyjmując herb swojego teścia). Kiedy Gian Galeazzo Visconti został księciem w 1395 roku, dodał do biscyonu czarne orły (ponieważ księstwo było częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego). Herb zaczął więc przedstawiać czteroczęściowy herb, z których dwa złote pola zajmowały orły, a dwa srebrne węże.
Herb ten był używany przez miasto przed najazdem napoleońskim.
Nie ma dokładnej wersji pochodzenia, datowania i interpretacji herbu.
Legenda
Herb Visconti ze starego rękopisu
Według legendy podczas krucjaty w 1187 roku Ottone Visconti spotkał się w pojedynku z księciem Saracenów. Ottoe nosił na tarczy wizerunek z siedmioma koronami wyrzeźbionymi na tarczy, ponieważ zabił siedmiu silnych mężczyzn, niewierny Maur miał na tarczy wizerunek węża połykającego dziecko, co było kpiną z chrześcijan, ponieważ to dziecko symbolizowało Chrystusa. Otto zabił Saracena, wziął jego tarczę i okryty chwałą wrócił do domu, po czym postanowił go obrać na swój herb [2] .
Uważa się, że legenda ta sięga czasów Matteo Viscontiego Wielkiego (1250-1322), który został mianowany podestą miasta i kapitanem przez swojego wuja Ottone , arcybiskupa Mediolanu. Matteo Wielki, spoglądając wstecz na mroczną przeszłość swojej rodziny, uznał, że konieczne jest stworzenie chwalebnej sagi o Visconti, i zwrócił się do pisarzy dworskich, aby stworzyć rodzinne legendy i wymyślić chwalebnych przodków. W ten sposób powstała legenda o weteranie I Krucjaty, który zmarł w Rzymie w 1111 [3] .
Według innej wersji, przedstawiony smok, zwany Tarantasio , w V wieku (lub w XIII wieku [2] ) dewastował przedmieścia Mediolanu nad jeziorem Gerundo (obecnie wymarły), pożerał dzieci, zatruwał wodę swoim oddechem i czynił ludzie chorzy, dopóki nie został zabity przez przodka rodziny Umberto Visconti.
Uważa się, że Visconti w swoim herbie używali po prostu starożytnego symbolu lombardzkiego - niebieskiego węża, który noszono jako talizman [3] .
Interpretacja symboli
Istnieje kilka wersji interpretacji tego obrazu:
Herb przedstawia węża połykającego Saracena (Maur). Obraz symbolizuje siłę i zwycięstwa miasta;
Herb przedstawia węża, z którego paszczy wyłania się dziecko. Symbolizuje to nowo budzącą się wiecznie młodzieńczą siłę połączoną z mądrością, zdolnością świata do oczyszczania i odnawiania się [4] ;
Motyw z Apokalipsy : Objawienie Jana Teologa opisuje narodziny Niewiasty obleczonej w słońce i narodziny jej dziecka, a także smoka próbującego połknąć dziecko. (Dla interpretacji symboli zobacz artykuł Żona odziana w słońce ).
Herby Visconti (po prawej) i Sforza (po lewej) z Kodeksu Sfer z 1469 roku.
Nie jest przesądzone, czy połyka osobę, czy też wypluwa z ust, gdyż średniowieczny język opisu zakłada obie interpretacje [5] . Istnieje również kilka wersji, o których przedstawiany jest wąż:
Włoscy heraldycy używają terminu il Biscione, el Bisson (biscyon) jako nazwy własnej, co tłumaczy się jako zwyczajne ;
Nazywają też węża z herbu Visconti Vipera (w mediolańskim dialekcie Bissa ), co tłumaczy się jako żmija [6] ;
Smok - wiwerna (inna postać heraldyczna);
Bazyliszek .
Używanie herbu
Podczas gdy dynastie książęce posiadały Mediolan, ten herb był herbem miasta. Był również używany przez Księstwo Mediolanu jako państwo, region Insubrii . Znajduje się w herbach innych mniejszych włoskich miast, a także szwajcarskiej Bellinzony , dawnej pogranicznej twierdzy księstwa.
W innych krajach
Podobny wizerunek znajduje się na herbie białoruskiego miasta Prużany , gdyż herb nadano miastu w II poł. XVI w. córka przedstawiciela rodu Sforzów, właścicielki Prużany, królowej i księżniczki Wielkiego Księstwa Litewskiego Anny Jagiellonki , córki Bony Sforzy . Na przestrzeni wieków herb się zmieniał, pojawiały się warianty z choinką i dwugłowym orłem, ale obecnie stary herb powrócił do miasta [7] .
Również na herbie miasta Sanok (Polska, Ciscarpathia) 1/3 herbu (prawy dolny) zajmuje wizerunek zielonego węża w koronie, z którego paszczy widoczne jest dziecko .
Godło handlu
Emblemat Alfa Romeo
Słynna firma samochodowa Alfa Romeo , założona w Mediolanie, używa w swoim godle połączenia obu mediolańskich herbów. Jest to okrąg podzielony na pół, z krzyżem po lewej stronie i wężem po prawej. Wąż-bisy na godle „stał się czarny w latach 1925-1945, najwyraźniej odzwierciedla to pesymizm oczekiwań gospodarczych i politycznych. Współczesne logo jest znacznie uproszczone w porównaniu z poprzednimi, wąż stracił wszystkie detale – łuski, oczy, nozdrza – a z obręczy zniknęły sęki heraldyczne” [8] . Czerwona figurka mężczyzny z rozpostartymi ramionami zamienia się czasem w mały krzyżyk w zębach węża, czasem w wężowy język
Mediolan Czerwony Krzyż to prawa połowa okrągłego emblematu mediolańskiego klubu piłkarskiego
Wizerunek biscyona był kiedyś używany jako godło włoskiego klubu piłkarskiego Internazionale
Przeprojektowany emblemat (usta z kwiatem zamiast mężczyzny) to emblemat włoskiej firmy Fininvest , założonej przez Berlusconiego .
Interesujące fakty
Najstarszym emblematem Mediolanu jest dzik, którego według średniowiecznych legend celtyckich przywódcy Belloweso wskazała bogini Belisama (Minerwa). To od nazwy tej dzikiej świni pojawiła się celtycka nazwa Mediolanum. Ta wersja jest znana z tekstu Emblematy Andrei Alchiato (1530).
Podczas koronacji Napoleona w Mediolanie w 1805 r. powstał herb nowego królestwa włoskiego , który zawierał centralną tarczę z żelazną koroną (znaną również jako mały herb królestwa) i pola reprezentujące włączone terytoria w jej składzie: rejon Mediolanu (wąż Visconti), Mantua (klucze papieskie i tzw. umbraculum – parasol noszony przez papieskiego gonfaloniera ), Modena (srebrny orzeł na niebieskim polu rodziny Este ), Terraferma wenecka ( lew św. Marka , ale bez księgi i w czapce frygijskiej ) i Piemont (srebrny krzyż w czerwonym polu z niebieskim „ kołnierzem turniejowym ”) oraz Rovigo i Feltre (wieża srebrna, „obciążająca” w w tym przypadku herb Piemontu).
Notatki (edytuj)
|
Zablokowano
Więc twoja Teoria Ewo, może mieć zaskakujące "wyjątki" >;)) Nie zapomnij o plastyczności Umysłu i wyborze popartym Uporem >;)) A humanizm pozostawmy tym co lubią ... piękne bajki >;)) A wiesz dawno temu czytałem opowiadanie SF jak to Ludzkość zwyciężyła Kosmitów >;)) Porwali parę ludzi o bardzo wysokiej umysłowości i chcieli się uczyć od nich jacy są ludzie i jak pomiędzy nimi żyć niezauważonym >;) No i więźniowie opowiedzieli jaki to cud nad cudy ten ludzki wybór pomiędzy pięknym idealizmem a życiem w ciele pośród hormonów emocji metafor i głębokiej psychologii oddziaływań międzyludzkich. Kosmici przyszli jako empaci i tak chcieli walczyć z Ludzkością a spotkali, helmuta i Grażynę którzy ich "zatłukli młotkami"bo byli prości głupi i pazerni i nie rozumieli się na tych niuansach ludzkiego umysłu >;)) Ciekawy Morał... prawda Ewo? >;PPP