A co Polski kontygent robi na wschodzie..... Litwy?

[Lothar.]

Ćwiczenia wojskowe z udziałem wojsk USA na wschodnie Litwy
mg, mnie 04.09.2020, 04:34 |aktualizacja: 06:54
Udostępnij:
To amerykańska inicjatywa (fot. Reuters)

Na wschodzie Litwy rozpoczynają się manewry wojskowe. Wezmą w nich udział amerykańscy żołnierze. Ćwiczenia mają potrwać dłużej, niż pierwotnie planowano.
Białoruś: Połowa armii rozmieszczona przy granicy z Litwą i Polską

– Rozmieściliśmy praktycznie połowę armii, faktycznie kontrolujemy granice z Litwą i Polską i okrążyliśmy Grodno – poinformował w czwartek...
zobacz więcej

Jeszcze w lipcu litewski resort obrony zapowiadał, że wrześniowe manewry, które są częścią ćwiczeń „Atlantic Resolve”, potrwają dwa tygodnie. Teraz władze informują, że amerykańscy żołnierze wraz z sojusznikami będą szkolić się dłużej, nawet do października.

Amerykanie na manewry przywożą czołgi Abrams, pojazdy opancerzone Bradley i inny ciężki sprzęt wojskowy. Z Polski na Litwę przybędzie batalion składający się z blisko 900 amerykańskich żołnierzy.

Litewskie ministerstwo obrony zapewnia, że ćwiczenia były zaplanowane wcześniej i nie są skierowane przeciwko jakiemukolwiek sąsiadowi.
#wieszwiecejPolub nas
„Atlantic Resolve” to amerykańska inicjatywa, którą zapoczątkowano po rosyjskiej agresji na Ukrainę w 2014 r. Ma na celu wspólne ćwiczenia jednostek USA z wojskami państw Europy Środkowej i Wschodniej. Ćwiczenia prowadzone są na terenach, na których mogłyby być prowadzone prawdziwe działania wojenne.

https://www.tvp.info/49699598/cwiczenia-wojskowe-z-udzialem-wojsk-usa-na-wschodnie-litwy



Wojska Polski, Litwy i Ukrainy muszą ze sobą współpracować; po rosyjskiej inwazji na Krym musimy wyciągać wnioski i starać się, aby wojska naszych państw były jak najsilniejsze - mówił szef MON Mariusz Błaszczak podczas święta Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady.

CZYTAJ TAKŻE:

— Łukaszenka pręży muskuły. Mińsk zażądał od Polski i Litwy ograniczenia liczby dyplomatów pracujących na Białorusi

— Władysław Stasiak patronem budynku Akademii Wojsk Lądowych. „Senat uczelni postanowił uhonorować wybitnego Polaka”. ZOBACZ ZDJĘCIA

Litewsko-Polsko-Ukraińska Brygada LITPOLUKRBRIG w Lublinie świętuje piątą rocznicę istnienia. Z tej okazji w piątek w Lublinie na terenie dowództwa jednostki odbyła się uroczysta zbiórka, w której uczestniczyli ministrowie obrony narodowej Polski - Mariusz Błaszczak, Litwy - Raimundas Karoblis i Ukrainy - Andrij Taran.

Błaszczak w swoim przemówieniu przypomniał m.in. wydarzenia z 2008 r. „kiedy Rosja napadła na Gruzję”, a prezydenci trzech państw: Polski, Litwy i Ukrainy, a także Łotwy i Estonii, wspólnie, solidarnie wspierali prezydenta Gruzji, „głosząc całemu światu, że Gruzja została zaatakowana przez Rosję”. Wspomniał też przestrogę ówczesnego Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, który wtedy powiedział: „Dziś Gruzja, jutro Ukraina, pojutrze państwa nadbałtyckie, a później Polska”.

    To był stanowczy manifest przeciwko odradzającemu się imperium rosyjskiemu, przeciwko atakom na niepodległe państwa

— zaznaczył Błaszczak.

Dodał, że w 2014 r. Ukraina „została napadnięta przez Rosję”.

    Musimy wyciągać z tego wnioski, musimy starać się o to, aby wojska naszych państw były jak najsilniejsze, wyćwiczone i żeby współpracowały ze sobą

— podkreślił szef MON.

Błaszczak powiedział, że w brygadzie bliska współpraca między armiami Polski, Litwy i Ukrainy odbywa się na co dzień. Zacytował hasło brygady, które - jak sam przyznał - usłyszał podczas odprawy: „Trzy nacje, jedna wizja”.

    Ono najlepiej oddaje istotę tej współpracy, w tym określeniu skupia się zadanie, jakie stoi przed nami. Ta współpraca jest dobra dla bezpieczeństwa naszych państw, przynosi realne korzyści

— podkreślił minister obrony.

Przypomniał, że Polska i Litwa są członkami Sojuszu Północnoatlantyckiego i wspólnie dbają o bezpieczeństwo całej wschodniej flanki NATO.

    Wspólnie na przykład jesteśmy w dowództwie dywizji Północny-Wschód w Elblągu. A format współpracy z Ukrainą to właśnie ten, z którym mamy do czynienia tu w Lublinie, to wspólna brygada

— powiedział.

Dodał, że taki format umożliwia współpracę, zdobywanie doświadczeń i poszerzanie umiejętności. Przypomniał też, że niedawno odbyło się wspólne posiedzenie rządów Polski i Litwy, co - według niego - było „bardzo dobrym sygnałem mówiącym o tym, że solidarnie dbamy o bezpieczeństwo”. Zaznaczył również, że o bezpieczeństwie Polski świadczy fakt podpisania umowy o wzmocnionej współpracy obronnej ze Stanami Zjednoczonymi. Umowę 15 sierpnia w Warszawie podpisali - w obecności prezydenta Andrzeja Dudy - minister obrony Mariusz Błaszczak i sekretarz stanu USA Mike Pompeo.

Minister obrony Ukrainy Andrij Taran powiedział, że decyzja o utworzeniu brygady była dalekowzroczna, a jej powstanie stało się „przełomowym wydarzeniem w rozwoju braterskich relacji między Polską, Ukrainą i Litwą”.

    Wysiłki naszych krajów ukierunkowane są na zapewnienie pokoju i stabilizacji w Europie środkowej i wschodniej. Szczególne znaczenie ma to dziś, kiedy Federacja Rosyjska siódmy rok z rzędu prowadzi wojnę przeciwko Ukrainie

— powiedział Taran.

Brygada stała się - jak podkreślił – „wysokiej jakości platformą” uzyskiwania przez ukraińskich oficerów praktycznego doświadczenia m.in. opanowania procedur sztabowych, planowania, zabezpieczenia i użycia wojsk, zgodnie ze standardami NATO, co „w warunkach agresji rosyjskiej” ma dla nich niezwykłe znaczenie.

Minister Taran wyraził przekonanie, że brygada powinna się rozwijać nadal i brać udział np. w międzynarodowych misjach.

    Biorąc pod uwagę nadanie Ukrainie statusu partnera NATO o rozszerzonych możliwościach, proponuję ponownie rozpatrzyć kwestię potencjalnej możliwości użycia brygady do realizacji zadań w składzie operacji międzynarodowych i misji np. do operacji NATO w Kosowie. Realizacja tej inicjatywy potencjalnie wzmocni wizerunek międzynarodowej brygady oraz potwierdzi nieodwracalność procesów integracji Ukrainy z euroatlantyckim systemem kolektywnego bezpieczeństwa

— powiedział ukraiński minister.

Minister obrony Litwy Raimundas Karoblis podkreślił, że brygada to dobry format współpracy, który Litwa zamierza rozwijać i poszerzać. Jego zdaniem trzeba rozmawiać o tym, w jaki sposób należy rozwijać możliwości LITPOLUKBRIG.

    Wyzwania dla naszego bezpieczeństwa i zagrożenia dla nas są bardzo podobne. Rosja stwarza zagrożenie dla naszych krajów i ogólnie dla naszego regionu. (…) Nasza współpraca jest nie tylko symboliczna, ona jest potrzebna, żeby zapewnić bezpieczeństwo naszym krajom

— mówił.

Dodał, że Litwie zależy na tym, by brygada była pomocą dla Ukrainy w jej drodze do NATO, umocnieniu jej armii i bezpieczeństwa. Podkreślił, że w brygadzie skupiają się różne doświadczenia trzech armii.

    Litwa docenia doświadczenia armii ukraińskiej w walkach prowadzonych na wschodzie. Jestem przeświadczony, że doświadczenie to jest ważne zarówno dla naszych żołnierzy, jak i naszych partnerów w NATO

— zaznaczył Karoblis.
Litewsko-Polsko-Ukraińska Brygada LITPOLUKRBRIG

Litewsko-Polsko-Ukraińska Brygada LITPOLUKRBRIG im. Wielkiego Hetmana Konstantego Ostrogskiego składa się z pododdziałów Sił Zbrojnych Litwy, Polski i Ukrainy. Porozumienie o jej utworzeniu podpisano 19 września 2014 r. w Warszawie, a ostatecznie brygada uformowała się na jesieni 2015 r. Pełną zdolność operacyjną osiągnęła w styczniu 2017 r.

Siedziba dowództwa i sztabu brygady znajduje się w Lublinie. Jej pododdziały pozostają w gotowości w swoich krajach, do czasu podjęcia decyzji o ich skierowaniu do działań. W skład brygady wchodzą m.in. litewski Batalion Ułanów im. księżnej Biruty, ukraiński 1. Batalion Powietrzno-manewrowy 80. Brygady Powietrznodesantowej oraz polskie jednostki: 5. Batalion Strzelców Podhalańskich, 14. Dywizjon Artylerii Samobieżnej, 21. Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej, 16. Batalion Saperów. Niedawno do brygady afiliowany został także 3. Zamojski Batalion Zmechanizowany.

Na stanowiska dowódcy, jego zastępcy oraz szefa sztabu Brygady są wyznaczani przedstawiciele Polski, Ukrainy i Litwy, którzy pełnią te funkcje rotacyjnie przez trzy lata. Obecnie dowódcą jest płk Dmytro Bratishko (Ukraina), zastępcą dowódcy płk Arturas Jasinskas (Litwa), a szefem sztabu płk. Michał Małyska (Polska).

tkwl/PAP

https://wpolityce.pl/polityka/520286-szef-mon-wojska-polski-litwy-i-ukrainy-musza-wspolpracowac

[Amigoland]

Bawią się w "wojnę". Nigdy Wojtek nie bawiłeś się w "wojnę"? I nie latałeś z patykiem i strzelałeś? Hehehe...

[Lothar.]

Cześć Andrzeju, no latałem, latałem i pamiętam jak to było z..... Gruzją i Ukrainą.

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

Cześć Andrzeju, no latałem, latałem i pamiętam jak to było z..... Gruzją i Ukrainą.

No sam widzisz. To są żołnierze profesjonalni, płatni i muszą jechać tam gdzie ich wyślą. A wysyła ich NATO pod dowództwem USA. No przecież nie będą gnili w jednostkach i chodzili na lewizny, hehehe. Niemiaszki też tam pewnie są...

[Lothar.]

To są "daleko od domu" Andrzeju, a ktoś: buja łodzią, to chyba na wypadek jak by biznes wirusowy podupadł. Nie zapomniałem jak angole przygotowywały Polskę w 39.

[Amigoland]

Jak pewny jest sojusz z USA, widzą wszyscy, tylko nie politycy, hehehe, który siedzą w kieszeni systemu...Nic na to nie poradzimy. Jak już kiedyś wspominałem, wpadliśmy z deszczu pod rynnę, hehehe.

[Lothar.]

 W pierwszej połowie lutego 2020 roku Narodowe Centrum Kontrwywiadu i Bezpieczeństwa (NCSC) podległe pod Biuro Dyrektora Wywiadu Narodowego (DNI) opublikowało Strategię kontrwywiadowczą USA na lata 2020-2022. Przedstawia ona, zdaniem autorów, nowe podejście do kontrwywiadu w celu przeciwdziałania zagrożeniom, które znacznie się zmieniły od czasu ostatniej strategii w 2016 roku.

Jak powiedział dyrektor NCSC William Evanina – ,,Dzisiejsza strategia stanowi zmianę paradygmatu w reagowaniu na zagrożenia związane z obcym wywiadem jako narodem. Podczas gdy poprzednie strategie kontrwywiadu klasyfikowały zagrożenie przez naszych największych przeciwników z obcych państw narodowych, ta koncentruje się na pięciu kluczowych obszarach, w których zagraniczne jednostki wywiadowcze uderzają nas najmocniej i gdzie musimy poświęcić większą uwagę – infrastruktura krytyczna, kluczowe łańcuchy dostaw USA, gospodarka, amerykańskie instytucje demokratyczne oraz operacje cybernetyczne i techniczne”[1].

Jak zauważają analitycy DNI zagrożenia dla Stanów Zjednoczonych ze strony zagranicznych podmiotów wywiadowczych (rozumianych szeroko, zarówno jako aktorów państwowych i pozapaństwowych) stają się coraz bardziej złożone, różnorodne i szkodliwe dla interesów USA. Trzy główne trendy charakteryzują obecne i nadchodzące środowisko kontrwywiadowcze:

1. Wzrastająca liczba podmiotów zagrażających USA. Jako pierwsze wymieniono Rosję i Chiny. Wśród kolejnych przeciwników państwowych znajdowały się państwa takie jak Kuba, Iran i Korea Północna. Wymienieni aktorzy niepaństwowi to libański Hezbollah, tzw. Państwo Islamskie (ISIS)  i al-Kaida. Wskazano także na ponadnarodowe organizacje przestępcze i podmioty motywowane ideologicznie, takie jak hakerzy, osoby publikujący tajne dokumenty (leaktivists), oraz cudzoziemcy bez formalnego powiązania z zagranicznymi służbami wywiadowczymi, kradnący wrażliwe dane i własność intelektualną.

2.Adwersarze mają coraz bardziej wyrafinowany zestaw zdolności wywiadowczych przy użyciu technologii. Wymieniono tutaj m.in. urządzenia biometryczne, systemy bezzałogowe, zdjęcia w wysokiej rozdzielczości, zaawansowane szyfrowanie, analizę dużych zbiorów danych oraz nieautoryzowane ujawnianie amerykańskich narzędzi cybernetycznych.

3.Zagraniczne jednostki wywiadowcze, atakują większość departamentów rządowych i agencje USA, ale także jednostki amerykańskiej administracji niezwiązane z bezpieczeństwem państwa – laboratoria, sektor finansowy, bazy przemysłowe oraz inne podmioty prywatne i akademickie. Część przeciwników próbuje atakować i zakłócać infrastrukturę krytyczną, zdolności wojskowe w czasie kryzysu oraz wpływać na interes gospodarczy USA. Opinia publiczna jest również celem akcji wywiadowczych.

Podkreślono, że ciągle zmieniający się krajobraz technologiczny prawdopodobnie przyspieszy te trendy, zagrażając bezpieczeństwu oraz dobrobytowi narodu amerykańskiego, prowadząc do osłabienia gospodarczego, militarnego i przewagi technologicznej USA. Rozwijane nowe technologie, takie jak sztuczna inteligencja, informatyka kwantowa, nanotechnologia, zaawansowane materiały, ulepszone szyfrowanie, robotyka i Internet rzeczy, pozwolą przeciwnikom USA na bardziej wysublimowane ataki wywiadowcze. W związku z powyższymi, rząd, sektor publiczny i prywatny, zagraniczni sojusznicy i instytucje oraz społeczeństwo amerykańskie musi przyjąć bardziej proaktywną postawę kontrwywiadowczą w sferze bezpieczeństwa oraz odstraszać potencjalnych oponentów.  

Dalej wyróżniono pięć celów Strategii:

1) Ochrona państwowej infrastruktury krytycznej.

2) Zmniejszenie zagrożenia dla kluczowych łańcuchów dostaw towarów i usług, zarówno w sektorze zbrojeniowym jak i prywatnym.

3) Przeciwdziałanie drenażowi amerykańskiej gospodarki i zabezpieczenie przewagi konkurencyjnej na światowych rynkach.

4) Ochrona instytucji i procesów demokratycznych oraz zachowania kultury otwartości.

5) Przeciwdziałanie cybernetycznym operacjom obcych wywiadów.

Autorzy podkreśli, że powyższe cele mają równą wagę i reprezentują obszary, gdzie zagrożenie wywiadowcze najbardziej szkodzi interesom bezpieczeństwa narodowego USA.

W kolejnej części przedstawiono plan, na podstawie którego uda się zrealizować pięć celów strategicznych.

Dla ochrony państwowej infrastruktury krytycznej:

– rozszerzanie wymiany informacji o infrastrukturze krytycznej z departamentami federalnymi i agencjami, z władzami stanowymi, lokalnymi, plemiennymi oraz z sektorem prywatnym partnerami i sojusznikami,

– utrzymać, szkolić i rozszerzyć grono ekspertów, którzy mogą identyfikować i przeciwdziałać zagrożeniom dla infrastruktury krytycznej w USA,

– rozwinąć nowe narzędzie analityczne, aby poprawić system ostrzegania oraz umożliwić akcje ofensywne i defensywne.

Dla zmniejszenia zagrożenia dla kluczowych łańcuchów dostaw:

– zwiększenie możliwości wykrywania zagrożeń w łańcuchu dostaw poprzez dostęp do nowych źródeł informacji, zrozumienia i oceny zamiarów przeciwników, wprowadzenie nowych procesów identyfikacji podejrzanych lub dostawców wysokiego ryzyka, produktów, oprogramowania i usług,

– zwiększenie integralność i zarządzanie ryzykiem łańcucha dostaw w całym rządzie federalnym,

– rozszerzenie obszarów/zakresu zagrożeń łańcuchów dostaw, zarządzania ryzykiem i najlepszych praktyk.

Dla przeciwdziałania drenażowi amerykańskiej gospodarki:

– poprawa wykrywania zagranicznych zagrożeń dla krajowej bazy innowacji,

– zwiększenie świadomości zagrożenia wywiadu zagranicznego dla gospodarki USA,

– identyfikacja i przeciwdziałanie inwestycjom zagranicznym w Stanach Zjednoczonych, które mogą stanowić zagrożenie bezpieczeństwa dla państwa, poprzez współpracę z sektorem prywatnym w celu opracowania lepszych procedur śledzenia inwestycji zagranicznych.

Dla ochrony instytucji i procesów demokratycznych:

– rozwinięcia możliwości działania kontrwywiadowczego w celu wykrywania, odstraszania i przeciwdziałaniu zagranicznym wpływom,

– wzmocnienie partnerstwa między departamentami i agencjami rządowymi USA oraz szczególnie z firmami z branżny mediów społecznościowych, firmami technologicznymi i środowiskiem akademickim w celu podniesienia świadomości na temat działalności obcych wpływów,

– wzmocnienie współpracy z zagranicznymi partnerami w celu podnoszenia świadomości na temat działalności obcych wywyiadów, dzielenia się doświadczeniami oraz dobrymi praktykami.

Dla przeciwdziałania cybernetycznym operacjom:

– polepszenie integracji społeczności kontrwywiadowczej, bezpieczeństwa i sfery cybernetyczne,

– rozwijanie, szkolenie i utrzymanie kadry kontrwywiadu cybernetycznego i technicznego,

– ulepszenie zestawu narzędzi do kontrwywiadu cybernetycznego we współpracy z sektorem prywatnym,

Pod koniec raportu podsumowano zasady, którymi powinno kierować się USA, w celu osiąganięcia swoich celów:

– partnerstwo i wymiana informacji,

– innowacyjność, aby opracowywać i wdrażać technologie i rozwiązania, aby poszerzyć możliwości kontrwywiadowcze,

– dostosowanie strategii, planów i wytycznych do pięciu celów niniejszej strategii

– zidentyfikowanie wymagań dotyczące zasobów, by zostały odpowiednio odzwierciedlone i uszeregowane według priorytetów w cyklu planowania i budżetowania.

– ocena skuteczności zamierzonych postępów

Wnioski i rekomendacje

Strategia przedstawia ogólnikowo cele i zagrożenia przed którymi stoją Stany Zjednoczone w sferze kontrywywiadowczej. W dokumencie, często odwoływano się do ochrony gospodarki państwa. Można powiedzieć, że to jedno z najważniejszych wyzwań nowej Strategii. Trump w swojej retoryce, często odwołuje sie do kwestii gospodarczych, co ma odzwierciedlenie w dokumencie strategicznym.

W Strategii podkreślono, że rząd USA nie jest w stanie samodzielnie stawić czoła wszystkim wyzwaniom i wzywa do przyjęcia podejścia opartego na współpracy całego społeczeństwa USA, pomocy sektora prywatnego, dobrze poinformowanej opinii publicznej oraz zagranicznych sojuszników.

Większość nowych priorytetów kontrwywiadu USA związanych jest z negatywnymi dla Ameryki działaniami Chińskiej Republiki Ludowej – kradzieży własności inteletualnej, zagrożenia ze strony nowych technologii, zaburzenia kluczowych łańcuchów dostaw. Elity Stanów Zjednoczoncyh próbują balansować siłę Chin i przy każdej możliwej okazji przypominać, o niebezpieczeństwie dla bezpieczeństwa państw ze strony Pekinu.

Polska, czy szerzej Unia Europejska, również mogłaby zintensyfikować wzajemną wymianę informacji kontrwywiadowczych, o zagrożeniach ze strony róznych aktorów. Należy też włączyć w tę sferę sektor prywanty. Współpraca na tym polu mogłaby być swoistą sytuacją win-win.

Podobnie jak w USA, powinniśmy wskazać strategiczne priorytety i podstawowe obszary działań służby kontrwywiadowczych, dostosowancyh do obecnych, dynamicznie zmieniających się realiów. Pozwoli to na lepsze przygotowanie się możliwych ataków oraz rozsądnego rozdysponowania środków finansowych.

Konieczne jest szkolenie obecnej i przyszłej kadry kontrwywiadowczej, która jest świadoma wyzwań ich służby w XXI wieku. Należy też finansować narzędzia, które będą wspomagać ich pracę, przede wszystkim w obszarze nowych technologii.

[1] https://www.dni.gov/index.php/ncsc-newsroom/item/2099-press-release-ncsc-unveils-the-national-counterintelligence-strategy-of-the-u-s-2020-2022
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.

[Amigoland]

Doktryna USA, prowadzenia wojen wszędzie, aby tylko nie u siebie, znana jest od lat. Nawet ten kto się nie interesuje polityką, natychmiast to zauważa. A powtarzane w kółko "w interesie Stanów Zjednoczonych" mówi chyba wszystko...

[Amigoland]

[Amigoland]

[Drapak]

A chińczycy ci z Puszczy Białowieskiej gdzie ?

[Lothar.]

Są w Wólce Kosowskiej i w Osiedlu za żelazną bramą, zupełnie legalnie.

[Lothar.]

.A tak to wyglądało w 2008 w Gruzji i NATO było "zaniepokojone" jak będzie u nas? Do linii Wisły 8h do Odry 16h?

[Lothar.]

Było 3 braci Lech, Czech i Rus.

Legenda zapisana została pierwszy raz po łacinie w tzw. Kronice polsko-węgierskiej, datowanej przez historyków na rok 1222. Jej treść obejmuje czasy sięgające X wieku; z lat panowania króla węgierskiego Władysława I Świętego[2]. Kronika relacjonuje podróż trzech słowiańskich książąt: Czecha, Lecha i Rusa, którzy z terenów dawnej Chorwacji, gdzie znajdowało się słowiańskie państwo Karantania, udali się na północ i zapoczątkowali najpierw Państwo wielkomorawskie, a później nowe państwa słowiańskie: Czechy, Polskę oraz Ruś[2].

Legendę zanotowała także Kronika wielkopolska, powstała w II połowie XIII wieku[3], najprawdopodobniej przed rokiem 1296. Według jej anonimowego autora bracia pochodzili z Panonii, skąd wyruszyli na północ, gdzie założyli państwa nazwane ich imionami[4][5].

Gdy zaś (Lech) ze swoim potomstwem wędrował przez rozległe lasy, gdzie teraz istnieje królestwo polskie, przybywszy wreszcie do pewnego uroczego miejsca, gdzie były bardzo żyzne pola, wielka obfitość ryb i dzikiego zwierza, tamże rozbił swe namioty. A pragnąc tam zbudować pierwsze mieszkanie, aby zapewnić schronienie sobie i swoim rzekł „Zbudujmy gniazdo”! Stąd i owa miejscowość aż do dzisiaj zwie się Gniezno, to jest „budowanie gniazda”[6].

Legenda wspomniana została także w XIV-wiecznej Kronice Dalimila, spisanej w języku czeskim. Zawarł ją również w XV wieku Jan Długosz w Kronikach Królestwa Polskiego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lech,_Czech_i_Rus