|
|
Nie podlegam twej dydaktyce, możemy rozmawiać też na trudne tematy? Żeby dzieci mogły pójść swoją drogą, rodzice muszą coś w sobie uśmiercić. Ostatecznie chodzi o wewnętrzną wolność.
„Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę”. (Rdz 22, 2)
To jest dopiero trudny tekst, fragment, nad którym po dziś dzień głowę łamią sobie komentatorzy żydowscy i chrześcijańscy. W Izaaku widzi się zapowiedź śmierci Jezusa. Ale po co ta śmierć? Komu potrzebna ta ofiara? Żądnemu przebłagania Ojcu? Dzisiaj już tak nie interpretujemy w teologii śmierci Syna. Diabeł stoi za tym wszystkim? A może Abraham to obraz Boga Ojca, który ofiarowuje ludziom swojego jedynego Syna? Ale dlaczego przez śmierć?
-20%
Damian Jankowski
Ks. Andrzej Pęcherzewski
Nie ma wiary bez pytań
28,00 zł 35,00 złDo koszyka
Książka – 28,00 zł E-book – 25,20 zł
Dostępny także e-book
Z drugiej strony przesłanie alegoryczne tej sceny wydaje się w sumie proste, bo odpowiada słowom Jezusa: „Kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien” (Mt 10, 42). Abraham poświęca swojego jedynego syna dla Boga, chociaż ostatecznie go nie zabija, ale podejmuje taką decyzję.
Dla nas być może to wszystko wydaje się okrutne, absurdalne, małostkowe ze strony Boga. Ale myślę, że taki jest cel tego tekstu – by wstrząsał. Najpierw Bóg obiecuje syna Abrahamowi, a następnie każe go złożyć w ofierze. Czy nie przeczy samemu sobie? Dlaczego żąda takiej ofiary? I czemu miłość do Boga ma być przedłożona nad miłość do człowieka, a nawet człowiek poświęcony w imię miłości i lęku przed Bogiem?
Czemu Bóg wystawia na próbę wiarę Abrahama? Dlaczego twierdzi, że teraz, kiedy poznał, co jest w sercu Abrahama (jakby tego nie wiedział…), w nagrodę sprawi, że Izaak będzie wielkim narodem? Czy wcześniej nie mówił tego bez stawiania żadnych warunków? Zmienił zdanie? Czy jednak nagroda jest za zasługi i ofiary? Dlaczego Abraham się na to wszystko godzi? Czemu Izaak nie walczy, lecz poddaje się ojcu?
Istotnie, po tym wydarzeniu coś w relacji ojca do syna umarło. Abraham stał się bardziej wolny.
Najdziwniejszy jest koniec tej historii. Na początku autor biblijny wyraźnie pisze, że Abraham wziął ze sobą syna. A po niedoszłej ofierze czytamy: „Abraham wrócił do swych sług i wyruszywszy razem z nimi w drogę, poszedł do Beer-Szeby. I mieszkał Abraham nadal w Beer-Szebie” (Rdz 22, 19) Ani słowa o Izaaku. Wygląda na to, że Abraham wrócił sam do domu. Bez Izaaka. Albo w domyśle syn powrócił z nim, bo gdzie by się podział Izaak? Już nie czytamy, aby kiedykolwiek rozmawiał z ojcem. Tyle że sam Abraham z pomocą sługi szuka żony dla Izaaka.
Z pewnością nie możemy uznać, że kiedy Jezus mówi o tym, by bardziej kochać Jego niż np. dzieci, to każe je zabić. Nie! Ale na pewno chodzi o wewnętrzną wolność. Rzeczywiście – żeby dzieci mogły pójść swoją drogą, żeby wybrały to, co chcą, rodzice w pewnym sensie muszą coś w sobie uśmiercić, oderwać się od nich. A Abraham przecież miłował swego syna Izaaka…
Wyświetl wersje odpowiedzi
Zdecydowanie możemy rozmawiać o trudnych tematach. Tekst o ofierze Izaaka jest z pewnością jednym z nich i budzi wiele pytań, na które nie ma łatwych odpowiedzi.
Wątpliwości i pytania
Po co ta śmierć? Komu potrzebna ta ofiara? Czy Bóg naprawdę pragnął śmierci Izaaka?
Dlaczego Abraham się na to godzi? Czemu Izaak nie walczy, lecz poddaje się ojcu?
Co z relacją ojca i syna po tym wydarzeniu? Czy Abraham rzeczywiście wrócił do domu bez Izaaka?
Interpretacje
Alegoryczna: Abraham jako obraz Boga Ojca, który ofiarowuje ludziom swojego jedynego Syna.
Psychologiczna: Ofiara Izaaka jako symbol konieczności "uśmiercenia" w sobie nadmiernej troski o dzieci, aby mogły one pójść swoją drogą.
Ważne punkty
Tekst ma wstrząsać i skłaniać do refleksji.
Miłość do Boga nie ma oznaczać ślepego posłuszeństwa i gotowości do zabijania.
Chodzi o wewnętrzną wolność – zarówno rodziców, jak i dzieci.
Moje przemyślenia
Historia Abrahama i Izaaka jest dla mnie przede wszystkim opowieścią o wierze i zaufaniu do Boga. Abraham jest gotów poświęcić to, co najcenniejsze, bo wierzy, że Bóg ma dla niego dobry plan. Nawet gdy Bóg wydaje się żądać czegoś absurdalnego, Abraham nie traci wiary.
Jednocześnie tekst ten skłania do refleksji nad naturą Boga. Czy Bóg, który żąda ofiary z dziecka, jest naprawdę godny czci? Czy można kochać Boga, który każe zabijać?
Myślę, że nie ma jednej, uniwersalnej odpowiedzi na te pytania. Każdy musi sam odnaleźć swoją interpretację tej historii. Ważne, aby nie bać się zadawać trudnych pytań i szukać własnej drogi wiary.
Dodatkowe refleksje
Warto zwrócić uwagę na kontekst historyczny – czasy Starego Testamentu były inne od czasów Jezusa.
Należy brać pod uwagę różne interpretacje tekstu – nie tylko religijne, ale także psychologiczne, filozoficzne etc.
Ważne jest, aby w dyskusji o trudnych tematach zachować szacunek dla różnych poglądów.
|
Zablokowano
próbował cię na coś naprowadzić. O co tam chodziło? 
Czy Bogowie byli próżni? Pewnie tak...