|
|
Ten post był aktualizowany .
Po sobie, to tego nie widać, lecz widzę to po swoich "uczniach" no bo pracuje z różnymi ludźmi i na paru się bardzo odcisnąłem, szczególnie jak miałem wdrażać do pracy ludzi świeżo po szkole, czy studiach i pracowali ze mną dłużej. Co zaobserwowałem. Uczę nie być lekkim dla siebie i kontrolować świat, pracę i klientów. To się przekłada na to, że nie jest się poddany sytuacjom, a samemu się tworzy własne i je animuje, co ma dać ukończenie potrzebnych ludziom prac i generować zyski, dla rodzin pracujących. Ale to nie jest za darmo, po wyczynach jesteśmy poobijani zmęczeni i wszystkiego mamy dość, wracamy do domów, a tam bywa różnie. Żona nie w sosie, dzieci dokazują i mają postawy roszczeniowe i mocno niemiłe nastawienie. Doszedłem do pewnej konkluzji, poświęcanie się dla rodziny, zniechęca i robi z człowieka autokratę i może nawet despotę i doprowadza do myśli destrukcyjnych. Bo nagle facet się staje bankomatem, a z życia ma głównie zmęczenie i rozczarowanie. Może stąd tyle rozwodów? Może warto stawiać zapory przy wykorzystaniu i mówimy zasuwamy 10 lat aby chałupa jakoś wyglądała i żebyśmy mieli co jeść, a potem trochę pożyjemy jak ludzie, no bo bieg bez końca, aż facet się przewróci, to nie jest jakaś fajna i kusząca dla faceta perspektywa. Jedni piją, inni palą/ćpają albo się oglądają za spódniczkami, jak nie są zadowoleni z życia rodzinnego. Kobiety też mają dość ciągle zmęczonego faceta, co tylko myśli o pracy i jego nie ma, przynosi niezłe pieniądze, ale jest nieobecny. Nasza sytuacja materialna i przypięte PASOŻYTY do naszych dochodów, zmieniają nas, albo jesteś biedakiem, na garnuszku MOPSu albo masz tyrać do utraty sił, z nieobecnością w rodzinie, co to za wybór?
|
Zablokowano
