Zbiegostwo chłopów >;))

[Lothar.]

Tak że ten  bić nie wolno a hołubić trzeba  

Zbiegostwo chłopów – ucieczki chłopów z dóbr pana do miast, do innych dóbr, czy też poza granice kraju, jako forma obrony przed uciskiem w okresie feudalizmu.

Zbiegostwo chłopów występowało na ziemiach polskich od XII wieku aż do upadku I Rzeczypospolitej. Aby zapobiec częstym przypadkom ucieczek chłopów z dóbr kościelnych administratorom tychże dóbr nakazywano ludzkie traktowanie pracujących poddanych[1]. Najczęściej chłopi uciekali do dóbr królewskich lub poza granice kraju, do Prus, na Litwę lub Ruś (między innymi na Zaporoże). Zdarzały się przypadki zbiegostwa dotyczące całych wsi (tereny Rumunii), wynikające z ucisku feudalnego oraz samowoli i nadużyć panów i przedstawicieli administracji[2]. Zbiegostwo było formą obrony i walki chłopów ze wzrostem ucisku ze strony feudałów. Feudałowie zabezpieczali się przed zbiegostwem, zawierając między sobą układy o wydawaniu uciekinierów, wprowadzając specjalną procedurę sądową. Stosowali też środki ekonomiczne – zamianę pańszczyzny na czynsz, oraz przyznawali chłopom tak zwane prawa zakupne[3].

Za ucieczki karano. Wypalano piętno na czole, podcinano ścięgna, stosowano odpowiedzialność zbiorową. Piotr Skarga wspomina nawet o karaniu chłopów śmiercią. Były to jednak przypadki sporadyczne, bowiem feudał karząc zbiega śmiercią pozbawiał się darmowych rąk do pracy w posiadanym przez siebie majątku ziemskim[4]. W 1420 wprowadzono też kary 15 grzywien wobec osób ukrywających zbiegłych chłopów.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbiegostwo_ch%C5%82op%C3%B3w

[Lothar.]

Diabły górą