Zawsze są... uproszczenia >;)

Previous Topic Next Topic
 
classic Klasyczny list Lista threaded Wątki
11 wiadomości Opcje
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Zawsze są... uproszczenia >;)

Lothar.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Alicja
A potem spierdalamy, bo jak uke się podniesie, to nam tak przypierdoli, ze sie nie pozbieramy he he
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Lothar.
Judo to cywilizowane Ju itsu,, Ewo >;)

Ju-jitsu[1][a] (jap. 柔術 jūjutsu; dosł. „sztuka ustępliwości”, „sztuka łagodności, miękkości”; jū (柔) „miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność”, jutsu (術) „sztuka, technika, umiejętność”) – tradycyjna, japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.
Historia

Historia początków powstania jūjutsu jest nadal tematem wielu sporów. Jedni uważają, że jest to system rdzennie japoński – podobnie jak sumō – uznający za prekursora Hisamoriego Takenouchi, założyciela w 1532 roku, pierwszej formalnej szkoły jūjutsu w Japonii. Inni twierdzą, że jūjutsu pochodzi z Chin i zasługę przyznają przybyłemu w 1559 roku do Japonii mnichowi Chin Gen Pinh i sprowadzonemu przez niego kenpō. Jeszcze inni łączą powstanie tej sztuki walki z japońskimi lekarzami, którzy uczyli się w Chinach i system ten prawdopodobnie sprowadzili do Japonii. Wśród nich wyróżniał się lekarz z Nagasaki, Shirobei Akiyama Yoshitoki, któremu przypisuje się stworzenie szkoły Yōshin-ryüu i pierwszej zasady jūjutsu „ustąp, aby zwyciężyć”. Najbardziej prawdopodobne wydaje się trzecie wytłumaczenie, że w systemie tym zostały połączone techniki sprowadzone z Chin z technikami rdzennie japońskimi.

Niektóre ze starych szkół przetrwały do czasów współczesnych, np. Hontai-yōshin-ryū, Daitō-ryū-aiki-jūjutsu i Hakkō-ryū-jūjutsu.

W okresach Nara (710–784) i Heian (VIII–XII w.) w czasie przyjęć na dworze cesarskim organizowano walki o charakterze rytualnym o nazwie sechie-zumō. W okresie Edo (1603–1868) z tradycji tej powstała sztuka walki w samoobronie (bez broni) o nazwie jūjutsu (柔術). Rozpowszechniły się wówczas szkoły jūjutsu, które zaczęły jednak zanikać wraz z końcem ery samurajów po restauracji Meiji (1868).

W maju 1882 roku Jigorō Kanō (1860–1938), opierając się na jūjutsu stworzył dyscyplinę sportową jūdō (柔道), czyli „drogę miękkości, ustępliwości”. Zorganizował w tokijskiej świątyni Eishō-ji szkołę o nazwie Kōdōkan, stworzył system rang i klas: dan i kyū. Jego wysiłki uzyskały międzynarodowe uznanie, a w swoim kraju został nazwany „ojcem japońskiego wychowania fizycznego”[3]. W 1960 roku jūdō (pol. dżudo) stało się dyscypliną olimpijską.
Wyjaśnienia językowe

Ze względu na to, że dżudo (jūdō) wywodzi się z jū-jutsu niektóre wydawnictwa i słowniki traktują jūjutsu i jūdō jako synonimy. Podobnie jest ze słowem yawara, które pojawia się w nazwach niektórych szkół. Jest to japońska wymowa tego samego znaku 柔 o tym samym znaczeniu, czytanego po sinojapońsku jako jū[4].

W nazewnictwie zachodnich (także polskich) sztuk walki pojawiło się przed laty słowo jūjitsu zapisywane w różny sposób: Jiu-Jitsu, jiujitsu, jujitsu, dżu-ditsu itp. Słowo takie o tym samym znaczeniu w języku japońskim nie występuje. Znak 術 nie ma bowiem wymowy jitsu. Z tego powodu np. portugalskie jiu-jitsu brasileiro, to po japońsku ブラジリアン柔術, burajirian jūjutsu.

Zmiana w wymowie jest wynikiem nieporozumień i błędów fonetycznych z przeszłości, kiedy używano wielu różnych, dowolnych transkrypcji (np. w dawnych tekstach niemieckich zapisywano Dschiu Dschitsu). W systemie międzynarodowej transkrypcji Hepburna słowo to pisze się jūjutsu. Natomiast forma jūjitsu (w różnych odmianach zapisu alfabetem łacińskim) – niepoprawna fonetycznie – przyjęła się w różnego rodzaju szkołach walki na Zachodzie.
Sposoby walki

Tradycyjne jūjutsu nie było sztuką walki przeznaczoną wyłącznie do obrony. Miało „zniszczyć” przeciwnika i do minimum zmniejszyć możliwość kontrataku. Nie istniało pojęcie „zakazanych technik”. Pełny zakres technik jūjutsu obejmował: chwyty (kumi), rzuty (nage), trzymania (osae), dźwignie (kansetsu), duszenia (shime), uderzenia (uchi), kopnięcia (keri) oraz ataki na punkty witalne (kyūsho, tsubo).

Systemy jūjutsu są oparte o zasadę jū yoku gō wo seisu (柔よく剛を制す, „miękkość pokonuje twardość”[5], „ustępliwość pokonuje siłę”, „elastyczną ustępliwością pokonać twardą siłę”). Na bazie tej koncepcji powstał pogląd, że chcąc pokonać silniejszego, słaby nie powinien mu stawiać oporu. Taka postawa w walce przyjęła się jako zasada, że słabszy musi ustąpić, dać się popchnąć lub pociągnąć, aby zniwelować przewagę przeciwnika. Jedna z późniejszych koncepcji jūjutsu zapoczątkowana w okresie Meiji (koniec XIX w.) to znana zasada: „ustąp, aby zwyciężyć”. Później na początku XX w. na bazie judo dołączono kolejną zasadę: „minimum wysiłku, maksimum skuteczności”. Istnieje też trzecia, przyjęta głównie przez szkoły oparte na goshin-jutsu (samoobrona): „czynić dobro sobie nawzajem, dla dobra ogółu”.

Obecnie większość szkół jūjutsu poza Japonią wprowadza do szkolenia rozwinięte techniki i elementy innych, często lokalnych systemów walki wręcz, dostosowane do potrzeb policji, wojska czy też realnej samoobrony.
Odmiany jujutsu

Przykłady nowoczesnych odmian jujutsu (Modern Jujutsu) oraz systemów Nihon Jujutsu, z których część jest praktykowana w Polsce.

    Brazylijskie jiu-jitsu,
    Combat 1[b]
    Francombat[c]
    Goshin ryu Jiu jitsu[d]
    Idokan Yoshin-ryu jujutsu
    Jiu-Go ryu Jiu Jitsu[e]
    Jukado[f]
    Kempo Tai Jutsu
    Shinyo Shinden-ryu yawara (真柳心伝流柔)[g] [1]
    Shizoku-Ryu Jiu-Jitsu[h]
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Alicja
A jak spotkasz uke na ulicy, to tez jest cywilizowane?
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Lothar.
A nie opowiadałem historii  o założycielu judo dr Kono i sercu kochającym?
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Alicja
Nie wiem, ale na 100% nie chce tego słuchać
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Lothar.
To historia o poskramianiu ego i odpowiedzialności. Dość wysoko w piramidzie Masłowa, dotyczy coś 15% populacji
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Alicja
To opowieśc o tym? o tym chcesz mi opowiedzieć z kolejnej  dupy strony? he he

Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Lothar.
Nobody is perfect



Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Alicja
Lothar. napisał/a
Nobody is perfect



Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Zawsze są... uproszczenia >;)

Lothar.