|
|
A wiesz Michalino że bielactwo może być nabyte i neurogenne? >;)
Teoria neurogenna
Około 40 lat temu Lerner przedstawił jako pierwszy teorię neurogenną powstawania bielactwa. Opierał się na następujących przesłankach:
– współistnienie bielactwa i uszkodzenia nerwów oraz brak zmian bielaczych w obrębie odnerwionych obszarów skóry,
– występowanie bielactwa o układzie segmentowym,
– zwiększenie potliwości i zwężenie naczyń w miejscach odbarwionych jako efekt wzrostu aktywności układu adrenergicznego,
– odbarwienia w modelu zwierzęcym łączą się z poważnym uszkodzeniem włókien nerwowych.
W innych badaniach wykazano osłabienie zabarwienia tęczówki po sympatektomii u królików o brązowym kolorze oczu. Występował również wzrost aktywności układu cholinergicznego co dawało podwyższenie temperatury ciała, zwiększone pocenie i przedłużony czas krwawienia w miejscu odbarwionym.
W keratynocytach i melanocytach z miejsc odbarwionych stwierdzono zwiększoną aktywność monoaminooksydazy A. Keratynocyty z odbarwionej skóry syntetyzują 4 razy więcej noradrenaliny i 6,5 razy mniej adrenaliny niż komórki kontrolne. W części centralnej i na obrzeżach zmian widoczne są zdegenerowane i regenerujące nerwy autosomalne i pogrubiona błona komórek Schwanna. W skórze zmienionej bielaczo stwierdzono podwyższone stężenie TNF-alfa, ICAM-1 i interferonu gamma. W badaniu in vitro wykazano, że neurotensyna indukuje wytwarzanie TNF-alfa w zmienionych melanocytach 500 razy silniej niż w prawidłowych oraz 50-krotnie silniej niż w poddanych naświetlaniu UVB, co sugeruje kontrolę neurogenną. W bielactwie niezależnie od fazy choroby stwierdzono zwiększone wydalanie z moczem kwasu wanilinowego, metabolitu dopaminy, oraz kwasu wanilinomigdałowego, metabolitu noradrenaliny i adrenaliny.
Na podstawie rozległych badań dotyczących przebiegu, obrazu klinicznego i histopatologicznego bielactwa zauważono, że określony fenotyp może być spowodowany wieloma mechanizmami.
W 1956 roku Jarret i Szabo sformułowali teorię heterogenną. W badanej grupie chorych otrzymali zróżnicowany obraz histopatologiczny zmian skórnych i niejednorodne wyniki leczenia. Potwierdzeniem tej teorii jest zmienny obraz kliniczny bielactwa oraz niezgodność jego przebiegu z modelami zwierzęcymi.
Aby dokonać oceny rozległości zmian bielaczych, szczególnie u pacjentów z I, II i III typem skóry, należy wykonać badanie w lampie Wooda. Również u chorych z czerniakiem należy wykonać badanie w lampie Wooda, ponieważ występujące u nich odbarwienia mogą być zapowiedzią przerzutów.
|
Zablokowano
