Ten pan jeszcze nie słyszał... skróconej bajki o Smokach >;))

Previous Topic Next Topic
 
classic Klasyczny list Lista threaded Wątki
1 wiadomość Opcje
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Ten pan jeszcze nie słyszał... skróconej bajki o Smokach >;))

Lothar.


Choć robiliśmy dziś Pub i pan "restaurator" narzekał na Polaków, że bardziej gustują w mefedronie niż w serwowanych u nich alkoholach... z promocji >;PP

 Mefedron uznano w 2009 roku za czwarty najpopularniejszy narkotyk uliczny w Wielkiej Brytanii (po marihuanie, kakainie i ecstasy). W podobnym czasie pojawił się także w Polsce jako dopalacz, przyjmowany głównie przez osoby młode, bywalców imprez i dyskotek – w 2010 roku został jednak zdelegalizowany. Mefedron ma działanie psychoaktywne i może powodować groźne skutki uboczne, szczególnie przyjmowany często, w dużej ilości oraz łączony z alkoholem i innymi stymulantami.
Mefedron
Christopher Elwell / Shutterstock
Potrzebujesz porady?
Umów e-wizytę
459 lekarzy teraz online
SPIS TREŚCI

    Co to jest mefedron?
    Mefedron – skład chemiczny i drogi przyjmowania
    Jak działa mefedron?
    Mefedron – skutki uboczne

Co to jest mefedron?

Mefedron, inaczej 4-metylometkatynon (4-MMC), a potocznie "mefa", jest związkiem chemicznym stosowanym jako stymulant, czyli substancja psychoaktywna o działaniu pobudzającym. Należy do grupy empatogenów (entaknogenów), które powodują charakterystyczne efekty emocjonalno-społeczne, podobne do tych wywoływanych przez ecstasy (MDMA). Należy do klasy takich narkotyków jak amfetamina i mniej znany katynon. Na rynek został wprowadzony przez izraelską firmę Neorganics, zajmującą się produkcją dopalaczy. Szybko rozprzestrzenił się w Europie jako narkotyk "rekreacyjny", jednak kolejne kraje zaczęły wprowadzać przepisy uznające go za nielegalny.
Mefedron – skład chemiczny i drogi przyjmowania

Mefedron to organiczny związek chemiczny (pochodny katynonu), a dokładniej 2-(metyloamino)-1-(4-metylofenylo)propan-1-on o wzorze sumarycznym C11H1SNO. Katynon jest alkaloidem występującym naturalnie w afrykańskiej roślinie o nazwie czuwaliczka jadalna (Catha edulis), słynącej z właściwości stymulujących. Czuwaliczka jest szczególnie popularna w Jemenie.

Mefedron może występować w postaci chlorowodorku lub siarczanu, krystalicznego proszku, kapsułek i pigułek. Istnieją różne drogi jego podawania: donosowa, doustna, poprzez zastrzyk, a także doodbytnicza.

Na rynku dopalaczy dostępny jest także mefedron modyfikowany, którego popularność wzrosła po delegalizacji oryginału.

Jeżeli odczuwasz niepokojące objawy, powinieneś natychmiast skontaktować się z lekarzem. Umów się na telekonsultację online u lekarza rodzinnego, by uzyskać odpowiedzi na swoje pytania i podjąć odpowiednie leczenie.
Jak działa mefedron?

Mefedron to narkotyk, po który ludzie sięgają po to, aby doświadczyć określonych doznań. Jak działa mefedron? Do efektów jego stosowania należą: zwiększona czujność, nerwowość, euforia, podekscytowanie, rozmowność, otwartość, pobudzenie, silniejszy popęd płciowy, pewność siebie. Jego użytkownicy porównują działanie mefedronu do czegoś pomiędzy kokainą a ecstasy. Działa intensywnie, ale dosyć krótko (przez około godzinę) – to sprawia, że osoba, która go przyjęła, odczuwa potrzebę sięgnięcia po kolejną dawkę.
Mefedron – skutki uboczne

Podobnie jak inne mocne stymulanty, również i ten związek przyczynia się do wystąpienia skutków ubocznych. Efekty działania mefedronu obejmują wzmożoną potliwość (funkcjonuje nawet pojęcie "pot mefedronowy" – ma swoisty, ostry zapach), bóle głowy, palpitacje serca, podwyższone ciśnienie tętnicze, nudności, niebieskie i zimne palce (objaw spowodowany skurczem naczyń obwodowych), sztywność mięśni, zaburzenia pamięci i koncentracji. U osób przyjmujących mefedron mogą wystąpić silne ataki paniki, halucynacje i paranoja. Groźba wystąpienia tych objawów wzrasta bardziej na skutek zaburzeń snu (mefedron jako stymulant powoduje bezsenność), szczególnie po imprezowych "maratonach", uwzględniających przyjmowanie środka.

Przedawkowanie mefedronu powoduje powikłania psychiatryczne, w tym zespoły depresyjne, psychozy urojeniowe, halucynozy, agresywne zachowania, omamy, lęki, bezsenność, anhedonię (niezdolność do odczuwania przyjemności). Produkty metabolizmu mefedronu mogą mieć działanie neurotoksyczne i kardiotoksyczne. Istnieją przypuszczenia, że mefedron i alkohol lub inne substancje o działaniu stymulującym, mogą wchodzić w niebezpieczne dla życia interakcje. Zarejestrowano już kilka przypadków zatrucia mefedronem. Według specjalistów jest to związek o silnym potencjale do uzależniania psychicznie, wciąż jest jednak zbyt słabo poznany i brakuje badań na ten temat.