Dawno i nieprawda Serenka jest blondynką i mądra dziewczyna >;) Szach i mat >;P Mam murzynka co goście niedopisali i Simi mnie molestuje, on śpiewa >;DD
Też oceniasz po sobie, Ewo? Chodzi o specjalizację w płciowości mózgu, ty zobaczysz paletę kolorów dla mnie niedostępnych i masę szczegółów blisko >;) Coś za coś >;))
Konfabulacja (łac. confabulatio od confabulari „rozmawiać” z con „współ” i fabula „bajka”)[1], wspomnienie rzekome – termin oznaczający uzupełnianie brakujących wspomnień informacjami nieprawdziwymi, które możliwie dobrze pasują do całego logicznego ciągu wydarzeń. Konfabulacja różni się od świadomego zmyślenia tym, że konfabulujący człowiek jest przekonany o prawdziwości swoich wspomnień[2], i jeśli o nich kogoś informuje, to wówczas nie kłamie, gdyż kłamać można wyłącznie świadomie. Konfabulacja często jest zjawiskiem czysto wewnętrznym, gdy człowiek jedynie przywołuje wspomnienia wyłącznie dla siebie.
W kognitywistyce konfabulację uważa się za podstawową czynność umysłu, kluczową w procesach wnioskowania i przewidywania jako naturalne uzupełnienie braków wiedzy. Przesadna konfabulacja jest jedną z cech myślenia dziecięcego, a także objawem zaburzeń psychicznych – pamięci i myślenia, zwłaszcza u ludzi w podeszłym wieku.
Przypisy
confabulation. Online Etymology Dictionary. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
Konfabulacja. [dostęp 2012-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu