|
|
Mariusz Trynkiewicz (ur. 10 kwietnia 1962 w Piotrkowie Trybunalskim[1]) – polski seryjny morderca i przestępca seksualny, przez prasę nazwany „szatanem z Piotrkowa”[2]. Pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego[3]. Za zabójstwo w lipcu 1988 roku czterech chłopców został skazany na karę śmierci, zamienioną później (na mocy amnestii) na 25 lat pozbawienia wolności.
Życiorys
Syn Władysława i Urszuli z d. Komornickiej[4]. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej przez rok uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim, następnie uczył się w technikum mechanicznym[4], które ukończył w 1981[5]. Tematem jego pracy dyplomowej były obozy zagłady z czasów II wojny światowej[5]. Początkowo chciał wyjechać na studia do Krakowa. Uczelnia, na którą aplikował, zmieniła jednak zasady rekrutacji i Trynkiewicz ostatecznie nie dostał się[4][5]. W późniejszym czasie złożył dokumenty w piotrkowskiej filii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, zostając jej studentem[4]. W trakcie studiów zażywał relanium[4]. 1 września 1984 podjął pracę w Szkole Podstawowej nr 11, prowadząc zajęcia praktyczno-techniczne dla chłopców z klas V–VIII, a także koło fotograficzne i szkolne koło strzeleckie[5]. W 1986 roku odrzucono jego pracę magisterską przez błędy w maszynopisie[5]. 10 grudnia tego roku rozpoczął służbę wojskową[4]. Często lubił przebywać na działce rodziców we Włodzimierzowie[4].
Zbrodnie
W czasie odbywania służby wojskowej porwał i wykorzystał seksualnie chłopca ze szkoły podstawowej, za co sąd wojskowy skazał go na karę jednego roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata[6]. Kilka tygodni po uprawomocnieniu się wyroku dopuścił się molestowania seksualnego 12-letniego chłopca i otrzymał kolejną karę – 1,5 roku pozbawienia wolności[6]. Odwieszono mu również poprzedni wyrok, co zwiększyło karę do 2,5 roku[7]. W czasie przerwy w odbywaniu kary, udzielonej w celu opieki nad chorą matką, 4 lipca 1988 zwabił do swojego mieszkania przy ulicy Działkowej w Piotrkowie Trybunalskim[8] przypadkowo spotkanego, 13-letniego Wojciecha Pryczka, którego molestował, a następnie udusił[9]. Ciało ofiary zakopał w lesie[10].
29 lipca 1988 roku, w podobnych okolicznościach, zwabił do swojego mieszkania i zabił nożem trzech chłopców: 11-letniego Tomasza Łojka oraz 12-letnich Artura Kawczyńskiego i Krzysztofa Kaczmarka[11]. Ciała wszystkich ofiar po kilku dniach wywiózł do lasu i podpalił[10]. Ich zwłoki znalazł grzybiarz[10][12][13].
Śledztwo
Śledztwo prowadzone przez organy ścigania pozwoliło na zatrzymanie Trynkiewicza, który przyznał się do popełnienia tych czynów[10]. W jego mieszkaniu znaleziono między innymi ślady krwi i zegarek jednego z chłopców. Ciała ofiar były owinięte materiałem takim, z jakiego wykonane były zasłony w mieszkaniu. W trakcie śledztwa ustalono, że Trynkiewicz był sprawcą morderstwa dokonanego 4 lipca[10]. W późniejszym czasie były nauczyciel zeznał, że zainteresowanie nastoletnimi chłopcami pojawiło się w nim w momencie, gdy zapragnął mieć brata[14]. Na pytanie śledczych, dlaczego zabił chłopców, odparł[14]:
W więzieniu rodziła się u mnie nienawiść do otaczającego świata. Rodziła się we mnie zemsta. Czułem potrzebę zrobienia czegoś, za co - otrzymując wyrok - wiedziałbym, że jest faktycznie słuszny. Tam, w murach więziennych w Łodzi, rodziła się myśl zabijania. Wynikała z tego, że czułem się skrzywdzony przez sąd. Realizacja tych myśli, które mnie nawiedzały w więzieniu, nastąpiła w czasie przerwy w odbywaniu kary. I dochodzę do wniosku, że głównym motywem zabójstw była zemsta.
Mariusz Trynkiewicz, fragment zeznań
Proces, wyrok i kara
W czasie procesu sądowego biegli psychiatrzy orzekli, że Mariusz Trynkiewicz był poczytalny w chwili popełniania czynu, jego zachowanie znamionował sadyzm oraz realizowanie popędu seksualnego w połączeniu z cechami algolagnii[10]. Ponadto stwierdzono, że ma wysoki iloraz inteligencji (IQ=121)[5]. 29 września 1989 roku, wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim, został czterokrotnie skazany na karę śmierci – za każde zabójstwo z osobna i pozbawienie praw publicznych na zawsze[15]. W wyniku amnestii z 7 grudnia 1989 roku wyrok został zmieniony na karę 25 lat pozbawienia wolności[12]. Karę tę odbywał w Zakładzie Karnym nr 2 w Strzelcach Opolskich[16], a od 2012 roku w Zakładzie Karnym w Rzeszowie Załężu[10][17], nie otrzymując zgody na przerwy w jej odbywaniu. W więzieniu złożył wniosek o zmianę nazwiska na Komornicki (rodowe nazwisko swojej matki), ale Urząd Stanu Cywilnego w Piotrkowie Trybunalskim, Sąd Okręgowy w Opolu oraz wojewoda nie przychylili się do wniosku[18]. W 2011 roku[10] wydział penitencjarny Sądu Okręgowego w Opolu zarządził poddanie Trynkiewicza przymusowej terapii zaburzeń preferencji seksualnych[18], które odbyło się w Rzeszowie[10].
Wyjście z więzienia i izolacja
Konferencja Zbigniewa Ziobry, w tle wizerunek Mariusza Trynkiewicza
Odbywanie kary kończyło się 11 lutego 2014 roku[12]. Dzień przed wyjściem mordercy funkcjonariusze więzienni przekazali prokuraturze szkice i zdjęcia znalezione w celi Mariusza Trynkiewicza, które miały zawierać treści o charakterze pedofilskim[19]. 11 lutego prokuratura, po zbadaniu przekazanego materiału, stwierdziła, że nie zawierają treści zabronionych przez prawo[20]. Tego samego dnia Trynkiewicz wyszedł na wolność[21]. 3 marca 2014 roku sąd, na podstawie ustawy o postępowaniu wobec osób stwarzających zagrożenie (tzw. ustawy o bestiach), uznał Mariusza Trynkiewicza za osobę stwarzającą zagrożenie i nakazał jego izolację w zamkniętym ośrodku w Gostyninie[22]. 31 lipca 2015 roku został skazany na 5,5 roku pozbawienia wolności za posiadanie dziecięcej pornografii[23]. 30 października 2015 roku, w ośrodku w Gostyninie, odbył się ślub Mariusza Trynkiewicza z osobą, która, jak dotąd, nie upubliczniła swoich personaliów, udzieliła natomiast jednego wywiadu, który znalazł się w książce Justyny Kopińskiej pt. „Polska odwraca oczy” (2016)[24].
We wrześniu 2019 roku przewieziono go do Zakładu Karnego w Płocku[25].
W kwietniu 2021 roku został skazany przez Sąd Rejonowy w Gostyninie na sześć lat pozbawienia wolności za posiadanie pornografii dziecięcej[26].
W kulturze
Na temat śledztwa i procesu w sprawie Mariusza Trynkiewicza powstały książki: Proces szatana? (1990) autorstwa Eugeniusza Iwanickiego[2], Łowca. Sprawa Trynkiewicza (2018) Ewy Żarskiej i Szatan. Mariusz T. - morderca chłopców[27] (2023) Andrzeja Gawlińskiego. W 2019 reżyser Adam Guziński zapowiedział nakręcenie filmu fabularnego o sprawie Trynkiewicza[28].
|
Zablokowano
Dziwny jest ten świat.
