Druga tura bez Bonżura...
|
Od tamtego czasu Tusk schamiał
![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
Ciekawe jakie haki miał na niego ukraiński wywiad? Bo chyba oni go rozgrywali i ustawiali spór Kaczor/Lepper w Aferze gruntowej.
Afera gruntowa – potoczna nazwa afery korupcyjnej w Polsce, która wybuchła latem 2007, doprowadzając do dymisji wiceprezesa Rady Ministrów i ministra rolnictwa Andrzeja Leppera 9 lipca 2007[1]. Afera również doprowadziła do rozpadu rządzącej wówczas koalicji PiS, LPR i Samoobrony RP. Powstanie sprawy Według informacji przekazywanych przez media sprawa rozpoczęła się od rozpowiadanych przez dwóch biznesmenów informacji o tym, jakoby mogli oni odrolnić każdą działkę w Polsce. Centralne Biuro Antykorupcyjne, mając na celu ujawnienie szczegółów sprawy, rozpoczęło wobec nich prowokację. Podstawieni przez CBA agenci, podając się za szwajcarskich przedsiębiorców, zaproponowali im łapówkę w zamian za pomoc w odrolnieniu działki w Muntowie. Podczas akcji, CBA miało wejść w posiadanie informacji o tym, że część łapówki ma trafić do Andrzeja Leppera, Janusza Maksymiuka i jeszcze jednej osoby[2][3]. Ujawnienie afery Andrzej Lepper Sprawa została ujawniona 9 lipca 2007, gdy premier Jarosław Kaczyński zdymisjonował Andrzeja Leppera. Ujawniono, że trzy dni wcześniej CBA zatrzymało jego współpracownika Piotra Rybę oraz prawnika Andrzeja Kryszyńskiego, którzy w imieniu Leppera i swoim mieli domagać się łapówki za pomoc w odrolnieniu gruntu. Do wręczenia jej, zdaniem szefa CBA, nie doszło ze względu na demaskujący akcję „przeciek” informacji[4]. Prokuratura nie wyjaśniła, kto mógł być źródłem przecieku i jak do niego doszło. Podejrzenia objęły głównie ówczesnego szefa MSW Janusza Kaczmarka, który – według prokuratury – miał w przededniu finału akcji CBA spotkać się z Ryszardem Krauze w warszawskim hotelu Marriott, tuż przed jego spotkaniem z posłem Samoobrony RP Lechem Woszczerowiczem. Ten zaś miał przekazać informację o prowokacji Andrzejowi Lepperowi. Dalej miała ona zostać przekazana Piotrowi Rybie przez Janusza Maksymiuka. 31 sierpnia 2007 prokuratura ujawniła nagrania z kamer w hotelu oraz zapis z podsłuchów telefonicznych rozmów Kaczmarka, Konrada Kornatowskiego, ówczesnego szefa policji, i prezesa PZU Jaromira Netzla, na podstawie których wysunięto podejrzenia o takiej drodze przecieku. Andrzej Lepper zaprzeczył, jakoby miał zostać uprzedzony za pośrednictwem Lecha Woszczerowicza. Stwierdził za to, że o akcji CBA dowiedział się od Zbigniewa Ziobry podczas ich rozmowy w czerwcu 2007. Ziobro rozmowę nagrał na dyktafon i przedstawił w prokuraturze jako dowód, że nie uprzedzał Leppera. Konsekwencje prawne Piotrowi Rybie i Andrzejowi Kryszyńskiemu prokurator przedstawił zarzuty płatnej protekcji. Obaj zostali tymczasowo aresztowani, a następnie zwolnieni za poręczeniem majątkowym. Piotr Ryba spędził w areszcie prawie 12 miesięcy. 10 września 2008 Andrzej Kryszyński przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu[5], podczas gdy Piotr Ryba odrzucił zarzuty, twierdząc, że został w całą sprawę wciągnięty przez Kryszyńskiego. 18 sierpnia 2009 Sąd Rejonowy w Warszawie obu oskarżonych uznał za winnych. Rybę skazał na 2,5 roku pozbawienia wolności, a Kryszyńskiego na 54 tys. zł grzywny[6]. 6 października 2009 w związku z tą sprawą prokurator Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie postawił Szefowi CBA Mariuszowi Kamińskiemu zarzuty m.in. przekroczenia uprawnień i popełnienia przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów[7]. Akt oskarżenia w tej sprawie został skierowany we wrześniu 2010 do sądu. Piotr Ryba i Andrzej Lepper otrzymali status osób pokrzywdzonych. 30 listopada 2009 Prokuratura Okręgowa w Warszawie umorzyła śledztwo w sprawie składania fałszywych zeznań przez Kaczmarka, Krauzego i Kornatowskiego[8]. 24 maja 2010 Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił wyroki skazujące Piotra Rybę i Andrzeja Kryszyńskiego, kierując sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd niższej instancji[9]. 31 sierpnia 2010 prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie przedstawił Andrzejowi Lepperowi zarzuty składania fałszywych zeznań w sprawie przecieku z afery gruntowej[10]. W październiku 2010 akt oskarżenia w tej sprawie został skierowany do Sądu Rejonowego w Koszalinie[11]. Proces w tej sprawie nie mógł się rozpocząć ze względu na niestawiennictwo Andrzeja Leppera na rozprawach, w wyniku czego, w marcu 2011 sąd nakazał jego zatrzymanie i doprowadzenie siłą[12]. Został on następnie umorzony ze względu na śmierć oskarżonego 5 sierpnia 2011. 7 lutego 2012 media podały, iż zatrzymanie Janusza Kaczmarka w 2007 r. było legalne. Prokuratura Okręgowa w Rzeszowie z braku „ustawowych znamion czynu zabronionego” umorzyła śledztwo dotyczące rzekomego przekroczenia uprawnień przez prokuratorów oraz funkcjonariuszy CBA i ABW przy zatrzymaniu m.in. b. szefa MSWiA Janusza Kaczmarka[13]. 13 listopada 2014 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia orzekł 2,5 roku więzienia dla Piotra Ryby i 54 tys. zł grzywny dla Andrzeja K. sąd uznał za adekwatne do społecznej szkodliwości czynu, jakim było powoływanie się na wpływy w tak wysokiej instytucji państwa, w uzasadnieniu sąd uznał, że działania oskarżonych były podstawą do wszczęcia operacji specjalnej CBA[14]. 16 listopada 2015 prezydent Andrzej Duda ułaskawił 4 osoby związane z aferą gruntową: Mariusza Kamińskiego, Macieja Wąsika, Grzegorza Postka i Krzysztofa Brendela[15]. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 31 maja 2017 uznał to ułaskawienie za bezprawne[16]. Natomiast 17 lipca 2018 Trybunał Konstytucyjny orzekł (przy zdaniu odrębnym Leona Kieresa), że konstytucyjne prawo łaski jako pojęcie szersze od ułaskawienia obejmuje również akty abolicji indywidualnej[17]. |
Ten artykuł dotyczy szefa CBA, ministra oraz posła PiS. Zobacz też: Mariusz Antoni Kamiński – inny poseł o tym samym imieniu i nazwisku.
Mariusz Kamiński Ilustracja Mariusz Kamiński (2020) Data i miejsce urodzenia 25 września 1965 Sochaczew Minister spraw wewnętrznych i administracji Okres od 14 sierpnia 2019 Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość Poprzednik Elżbieta Witek Minister-członek Rady Ministrów – koordynator służb specjalnych Okres od 16 listopada 2015 Przynależność polityczna Prawo i Sprawiedliwość Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego Okres od 3 sierpnia 2006 do 13 października 2009 Następca Paweł Wojtunik podpis Multimedia w Wikimedia Commons Cytaty w Wikicytatach Ikona głośnika Mariusz Kamiński i (ur. 25 września 1965 w Sochaczewie) – polski polityk. Od 2019 minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym i drugim rządzie Mateusza Morawieckiego. Działacz opozycji antykomunistycznej w okresie PRL. Poseł na Sejm III, IV, V, VII, VIII i IX kadencji (1997–2006 i od 2011), w latach 2005–2006 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w latach 2006–2009 szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego, od 2011 wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości, od 2015 minister bez teki pełniący funkcję koordynatora służb specjalnych w rządzie Beaty Szydło oraz w pierwszym i drugim rządzie Mateusza Morawieckiego. Mariusz Kamiński (2019) Życiorys W 1981 został skazany na rok pobytu w zakładzie poprawczym za zbezczeszczenie Pomnika Wdzięczności Armii Czerwonej. W maju 1983 został aresztowany za stawianie czynnego oporu podczas demonstracji. Zwolniono go w lipcu tego samego roku. Został następnie relegowany z liceum. Był członkiem Federacji Młodzieży Walczącej[1], współtworzył redakcję wydawanych przez FMW pism podziemnych „Serwis Informacyjny FMW” oraz „Nasze Wiadomości”[2]. W 1984 rozpoczął studia w Instytucie Historii Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (ukończył je w 1990, broniąc pracy magisterskiej Terroryzm w powstaniu styczniowym napisanej pod kierunkiem Jerzego Skowronka)[3]. Od 1984 należał do niejawnego Niezależnego Zrzeszenia Studentów[4]. Był członkiem tajnego zarządu NZS na Uniwersytecie Warszawskim. Jako przedstawiciel opozycyjnych organizacji studenckich brał udział w jednym z podzespołów Okrągłego Stołu[5]. Krótko był działaczem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna[6]. W 1991 pracował w Departamencie Zagrożeń Wewnętrznych Biura Bezpieczeństwa Narodowego, później zatrudniony w administracji zarządu Regionu Mazowsze „Solidarności”, w Głównym Urzędzie Ceł i w TVP[4]. Był współtwórcą Fundacji Pamiętamy działającej na rzecz upamiętnienia żołnierzy wyklętych. W 1993 zakładał, a następnie przewodniczył stowarzyszeniu Liga Republikańska. W wyborach parlamentarnych w 1997 po raz pierwszy został wybrany na posła z listy ogólnopolskiej Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 i 2005 ponownie uzyskiwał mandat jako kandydat Prawa i Sprawiedliwości w okręgu warszawskim. W latach 2001–2002 był wiceprezesem partii Przymierze Prawicy, następnie z tym ugrupowaniem przystąpił do PiS, w którym od 2004 do 2006 pełnił obowiązki prezesa regionu warszawskiego. W rządzie Kazimierza Marcinkiewicza został sekretarzem stanu w KPRM[7]. 5 lipca 2006 zrezygnował z mandatu poselskiego. Następnego dnia odebrał nominację na pełnomocnika ds. organizacji Centralnego Biura Antykorupcyjnego, którego był inicjatorem[4]. Zrezygnował też z członkostwa w PiS[8]. 3 sierpnia 2006 premier Jarosław Kaczyński powołał go na szefa nowo utworzonego Centralnego Biura Antykorupcyjnego[9]. W styczniu 2011 ponownie wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[10] i zasiadł w komitecie politycznym tej partii[11]. Został także pełnomocnikiem PiS w Warszawie[12]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku liczbą 17 535 głosów zdobył mandat poselski[13]. 26 listopada 2011 został wybrany przez radę polityczną PiS na wiceprezesa partii[14]. Pracował także w spółce z o.o. Srebrna[15]. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 29 654 głosy)[16]. 16 listopada tego samego roku powołany na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło[17]. Na mocy rozporządzenia premiera uzyskał uprawnienia w zakresie koordynacji działalności służb specjalnych[18]. 11 grudnia 2017 objął stanowisko ministra-członka Rady Ministrów w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[19], ponownie został też koordynatorem służb specjalnych[20]. 9 sierpnia 2019 premier Mateusz Morawiecki powierzył mu wykonywanie obowiązków ministra spraw wewnętrznych i administracji[21]. 14 sierpnia tego samego roku na mocy postanowienia prezydenta Andrzeja Dudy Mariusz Kamiński objął urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji[22][23]. Pozostał przy tym koordynatorem służb specjalnych. W wyborach parlamentarnych w 2019 polityk kandydował ponownie do Sejmu w okręgu nr 19 z listy Prawa i Sprawiedliwości. Uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 19 797 głosów[24]. 15 listopada 2019 prezydent RP Andrzej Duda powołał Mariusza Kamińskiego ponownie na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji oraz na stanowisko ministra-członka rady ministrów[25]. W maju 2021 Najwyższa Izba Kontroli złożyła do prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa nadużycia uprawnień przez Mariusza Kamińskiego w związku z przygotowaniami do przeprowadzenia wyborów prezydenckich w 2020[26]. W 2021 nakładem wydawnictwa Capitol Book ukazała się książka o Mariuszu Kamińskim pt. Kamiński, której autorami są dziennikarze Jan Piński i Tomasz Szwejgiert[27]. Proces karny i skazanie 6 października 2009 prokurator Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie przedstawił mu zarzuty m.in. przekroczenia uprawnień i popełnienia przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów w związku z tzw. aferą gruntową, do popełnienia których Mariusz Kamiński nie przyznał się[28]. 13 października 2009 premier Donald Tusk odwołał go ze stanowiska. We wrześniu 2010 został przeciwko niemu skierowany do sądu akt oskarżenia[29]. Z tego powodu na podstawie art. 64 znowelizowanej ustawy o CBA, we wrześniu 2010, Mariusz Kamiński został zwolniony ze służby[30]. 20 czerwca 2012 Sąd Rejonowy Warszawa-Śródmieście uwzględnił wnioski obrońców i nieprawomocnie umorzył postępowanie przeciwko Mariuszowi Kamińskiemu i jego podwładnym (w którym byli oskarżeni o nadużycia uprawnień i przestępstwa przeciwko dokumentom przy tzw. aferze gruntowej), stwierdzając brak znamion czynów zabronionych[31]. Postanowienie to na skutek zażalenia złożonego przez prokuratora postanowieniem sądu okręgowego z 6 grudnia 2012 zostało uchylone, powyższe skutkowało koniecznością przeprowadzenia rozprawy[32]. W marcu 2015 Mariusz Kamiński został przez sąd I instancji uznany za winnego przekroczenia uprawnień i nieprawomocnie skazany na karę 3 lat pozbawienia wolności[33]. Przed uprawomocnieniem się tego orzeczenia, 16 listopada 2015 prezydent Andrzej Duda zastosował wobec Mariusza Kamińskiego prawo łaski[34]. W marcu 2016 sąd odwoławczy rozpoznający wywiedzione w sprawie apelacje, powołując się na powyższą decyzję prezydenta, uchylił zaskarżony wyrok i postępowanie umorzył[35]. 31 maja 2017 Sąd Najwyższy w przyjętej uchwale uznał akt łaski za bezskuteczny[36]. Natomiast 17 lipca 2018 Trybunał Konstytucyjny orzekł (przy zdaniu odrębnym jedynego w pięcioosobowym składzie sędziego wybranego przed 2015), że konstytucyjne prawo łaski jako pojęcie szersze od ułaskawienia obejmuje również akty abolicji indywidualnej[37]. Według prof. Marka Chmaja, ułaskawienie Mariusza Kamińskiego odbyło się z naruszeniem prawa, gdyż nastąpiło przed uprawomocnieniem wyroku skazującego byłego ministra[38]. 9 czerwca 2023 Sąd Najwyższy uchylił decyzję o umorzeniu sprawy i przekazał ją do ponownego rozpatrzenia w sądzie okręgowym, podtrzymując uchwałę z 31 maja 2017[39]. Odznaczenia i wyróżnienia W 2010, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[40]. Otrzymał tytuł „Człowieka Roku 2007” przyznany przez „Gazetę Polską”[41]. Życie prywatne Syn Arkadiusza i Teresy[42]. Był żonaty[43] z Anną Kasprzyszak – polską dziennikarką, działaczką opozycyjną, doradcą prezydenta Andrzeja Dudy[44]. Jego syn Kacper jest z wykształcenia prawnikiem, byłym działaczem samorządowym, zatrudnionym w Banku Światowym z rekomendacji NBP[45][46]. Mariusz Kamiński deklaruje się jako ateista[43]. Mimo tego dodawał (m.in. podczas zaprzysiężenia na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji w 2019) do słów przysięgi formułę „tak mi dopomóż Bóg” ![]() |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
No popatrz. Byliśmy już w unii i NATO. i przy takich aferach obie te instytucje milczały, hehehe
Druga tura bez Bonżura...
|
Naród Polski jest utrzymywany w niewiedzy i Ciemnocie, od.... zawsze >;)) A syn pana Kamińskiego awansuje w .... Banku Światowym >;) Więc i tak ma pozostać >;))
|
Wszędzie tak jest... Wojtek...
Druga tura bez Bonżura...
|
No ale na szczęście mamy Atora i czego nie wiemy, to się dowiemy ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Kłopoty nadchodzą Andrzeju >;))
|
Ale tak było i tak będzie >;))
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
W Niemczech ebay jest już opodatkowany od dawna ![]() https://dorzeczy.pl/opinie/378763/nowe-unijne-podatki-na-unijny-dlug-wozinski-przerazajace.html
Druga tura bez Bonżura...
|
Unia "dała" na szczepionki. A teraz odbiera
![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
UE to głównie zabiera, jak by lewacy umieli liczyć to by nie byli lewakami >;) Taaaak co drugi humanista to.....
![]() |
To dlaczego ludzie wybierają lewaków, skoro wiedzą że nic dobrego z tego nie wyjdzie? ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
A dlaczego ludzie chodzą do kościoła, jak wiedzą że to ściema? >;)))) Ot taka "tradycja" >;PPP
|
Nie każdy wie że to ściema. Niektórzy w to wierzą. Czy nie mogą? Chcesz ludziom zabrać wiarę? A może to jedyne co mają? We Francji wyrzekli się wiary. Co dostali w zamian? Chaos. Chcesz żyć w chaosie?
Druga tura bez Bonżura...
|
Ja tak mam, "wszystko" to formy Chaosu >;) tylko ludzie nie chcą wiedzieć >;D
Chaos (gr. Χάος Cháos, łac. Chaos ‘pustka’) – w mitologii greckiej uosobienie próżni pierwotnej (stanu przed uporządkowaniem elementów wszechświata)[1]. Był pierwotnym stanem egzystencji, z którego pochodzili pierwsi bogowie (Ziemia i Niebo). Składał się z połączenia pierwiastków uważanych przez starożytnych Greków za podstawę świata: ziemi, wody, ognia i powietrza[potrzebny przypis]. Według niektórych tłumaczeń pochodził z niego Ereb i Nyks, Dzień (Hemera) i Eter[1]. Chaos posiadał trzy cechy charakterystyczne: był bezdenną przepaścią, do której wszystko bezustannie spada; jest przeciwstawnością wobec ziemi o stabilnym podłożu; był miejscem bez ustalonych kierunków, gdzie wszystko rozpada się na różne strony; był sferą rozdzielającą niebo i ziemię, z chaosem pozostałym między nimi. Teogonia Według Teogonii Hezjoda Chaos był nicością, z której powstały pierwsze istoty. Były nimi: Gaja (ziemia), Tartar (świat podziemny), Nyks (ciemność nieba), Ereb (ciemność świata podziemnego) i Eros (miłość seksualna). Z tych bytów i z pierwszej generacji istot przez nie stworzonych Hezjod wywodzi bóstwa związane z każdym elementem świata znanego wczesnym Grekom, począwszy od elementów pierwotnych – Ziemi (Gaja), gwiezdnego nieba (Uranos) i morza (Pontos). Teogonia wskazuje na dwie możliwości powstania życia: podział (pomiędzy Gają i Nyks) oraz narodziny w wyniku stosunku seksualnego. Po Gai niemal wszystkie bóstwa powstałe przez podział są istotami negatywnymi (Śmierć, Cierpienie, Sarkazm, Oszustwo) i w większości powstały z bogini Nyks. Odtąd rozmnażanie oparte na dwóch istotach (kobiecie i mężczyźnie) ukazane jest jako właściwy, boski porządek i wytłumaczenie ludzkich zwyczajów. Pierwotny chaos W kosmologii starożytnych Greków Chaos był pierwszą rzeczą, jaka istniała, i źródłem, z którego wyłoniły się wszystkie obecnie istniejące rzeczy. Według Hezjoda i na podstawie greckich mitów Chaos był rozległą pustką, z której powstała pierwsza bogini – Gaja. W mitach Pelazgów, Eurynome („bogini wszystkiego”) powstała z Chaosu i stworzyła z niego kosmos. Orficy nazywali chaos „Łonem Ciemności”, z którego powstało Kosmiczne Jajo zawierające w sobie świat. Ideę chaosu można także odnaleźć w Mezopotamii i w towarzyszącym Tiamat Smoku Chaosu, z którego rozczłonkowanego ciała powstał świat[potrzebny przypis]. Opisy chaosu są częściowo podobne do opisu pierwotnej Ziemi w biblijnej Księdze Rodzaju. Pierwotny Chaos przez filozofów takich jak Heraklit i orfików był uważany za podstawę świata, co stanowi poglądy przeciwne platonizmowi. Prawdopodobnie Chaos miał na myśli Arystoteles, gdy kształtował swą teorię pierwotnej materii, w próbie połączenia platonizmu z filozofią przedsokratejską i z naturalizmem. Idea ta stała się następnie podstawą alchemii. Niektóre sekty gnostyckie utożsamiały go z pierwotnym Abraxasem, czyli stanem pierwotnym, z którego powstało wszystko, co znamy – w tym sam Bóg[potrzebny przypis]. Zobacz hasło chaos w Wikisłowniku Przypisy Grimal 2008 ↓, s. 61. Bibliografia Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008. ISBN 83-04-04673-3. Kontrola autorytatywna (osoba): NDL: 00972045 Encyklopedia internetowa: PWN: 3884745 Britannica: topic/Chaos-ancient-Greek-religion БРЭ: 4729616 NE.se: kaos-(kaosmakter-antikt-och-religiöst) Nacionālā enciklopēdija: 154437 SNL: Khaos Kategoria: Personifikacje w mitologii greckiej |
No widzisz. Chcesz żyć w chaosie?
Druga tura bez Bonżura...
|
Żyję w Chaosie, Andrzeju
![]() |
Free forum by Nabble | Edit this page |