|
|
U nas to tak lekko nie rozbierzesz zabytków, Andrzeju >;) Choć pani Gronkiewicz Waltz kazała rozebrać miejsce gdzie niemcy gazowali powstańców w Warszawie. Słyszałeś jak "załatwili" sprawę KL Warschau?
Polityczny klincz wokół śledztwa ws. KL Warschau
Działalność tzw. Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, a raczej jej pełna impotencja w temacie obozu śmierci w Warszawie, sprowadziła się do całkowitego zanegowania istnienia KL Warschau, kreując jego historię jako rzekomą „utopię”, To celowe działanie odniosło niemal planowany skutek, podważając istnienie obozu, tworząc je niewiarygodnym i utrudniało śledztwo w sprawie rzekomo “nieistniejącego obozu”. To z inicjatywy krajowego (czyli warszafkowego) zarządu KŚZpNP rozwiązana została badająca sprawę Warszawska Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich. W następstwie tego społeczeństwo polskie pozbawione zostało organu do zbadania i ścigania największej niemieckiej zbrodni na Narodzie Polskim okresu II Wojny. Tak np. nie tyko pozbyto się dokumentacji wysłanej do Niemieckiej Prokuratury w Hamburgu, a ponadto usunęto całą grupę dokumentów, w tym:
-Protokół Norymberski w części stwierdzającej funkcjonowanie KL Warschau od października 1942 r.
-Rozkaz Himmlera z 31 lipca 1942 r. zakazujący używania słowa „partyzanci” i nakazujący zastąpienie go słowem „bandyci”. Na podstawie m.in. tego rozkazu członkowie i żołnierze konspiracji, polscy patrioci walczący o niepodległość Polski, traceni byli przez okupanta w komorach gazowych KL Warschau jak kryminalni bandyci niepodlegający ochronie prawa międzynarodowego.
-Ekspertyzę biegłych dotyczącą komór gazowych.
Osobnik czy raczej towarzysz o ksywce nazwiskowej Stanisław Kaniewski, jako p.o. stanowisko zastępcy dyrektora d/s śledczych Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w latach 90., notabene , były prokurator stalinowski[7], zażądał od sędziego prowadzącego śledztwo w sprawie KL Warschau nie przesyłania do niemieckiej prokuratury części innych dokumentów. W tym protokołu przesłuchania dowódcy SS i policji w Warszawie Ottona Paula Geibla, który osobiście zeznał, iż w Warszawie tracono po 400 Polaków na dobę. Następnie KŚZpNP przerwa śledztwo w sprawie KL Warschau, i zamka dokumenty sprawy w szafie pancernej, całkowicie uniemożliwiając dalsze badania. Nie dopuszczał też do przekazania przez KŚZPNP materiałów dowodowych do Niemieckiej Prokuratury, blokując je u siebie. Na jego polecenie wyłączone zostały z akt KL Warschau akta egzekucji ulicznych ,a następnie urzędnicy tej instytucji sukcesywnie niszczyli je. A były to akta egzekucji w sprawach, w których toczyły się śledztwa w Niemieckiej Prokuraturze w Hamburgu. Okazało się nagle, że także „zniknęła” z archiwum GKBZHwP dokumentacja KL Warschau zebrana i skompletowana w nieistniejącej już Okręgowej Warszawskiej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Te „zaginione” dokumenty miały ogromną wartość historyczną i procesową. Były to bowiem materiały zawierające zeznania naocznych świadków wydarzeń z okresu funkcjonowania KL Warschau. Zeznania te zostały złożone we wczesnych latach powojennych, kiedy pamięć wydarzeń była jeszcze świeża, dlatego miały one niesamowite znaczenie, tym bardziej, że większość świadków już nie żyła. Te wszystkie mataczenia spowodowały, że zostało niewiele materiałów dowodowych dotyczących całego kompleksu KL Warschau. Kolejnym krokiem był wniosek Komisji o umorzenie śledztwa ws. KL Warschau, w którym zamordowano co najmniej 200 tys. ludzi ( w obliczu ogółu strat ludnościowych Warszawy 800 tyś , to osobiście wstępnie szacuję je na co najmniej 400 tys. osób! –uwaga E.K. ) , a następnie decyzją owego osobnika-towarzysza przeznaczono do rozbiórki obiekty byłego KL Warschau bez badania i protokołu i doprowadzeno utworzenia na tym obszarze parku. W ten sposób waszafkowe sitwy doprowadziły do umorzenia śledztwa i niszczenia kolejnych dowodów ws KL Warschau.
Także zstępne po KŚZPNP kierownictwo IPN, wbrew uchwale sejmowej z 27 lipca 2001r. ,stale robi uniki wobec tematu KL Warschau , idąc praktyką kłamstw analogicznie do zaniechania sprawy Jedwabnego. Warszfkowy IPN wbrew temu, co zawiera rozkaz Himlera z dnia 9 października 1942 r., oraz wbrew Protokołowi Norymberskiemu podaje w swej internetowej informacji, że KL Warschau istniał dopiero od 19 lipca 1943 r. i miał tylko jeden lager w byłym getcie.[8] O Konzentrationslager, próżno by szukać na ten temat chociażby wzmianki w podręcznikach szkolnych, pisanych przez „dyspozycyjnych historyków" po UW. Pamięć o obozie zagłady działającym w stolicy Polski ma zostać całkowicie wymazana ze świadomości Polaków. Tym bardziej tak ważnego i wyjątkowego znaczenia nabiera pionierska praca Marii Trzcińskiej, praca likwidująca ową „białą plamę".
Sowieto –chazarskiego pochodzdenia „resortowe” dzieci jak i „resortowe” wnuki zawsze angażowały się jak się tylko dało w tworzeniu białych plam w tym temacie, Trzeba zwrócić uwagę, że powojenny obóz na terenie KL Warschau istniał pięć razy razy dłużej niż jako obóz niemiecki , a mimo to, przez odpowiednie do zbadania tej sprawy instytucje warszafkowa prawda o tym ludobójstwie na rdzennej ludności Warszawy jest celowo utajnana przed szerokim polskim ogółem . Utajnione również pozostaje , czy nie gazowano nadal w tym obozie ludzi po wojnie i kto był w nim katem, kto ofiarą i czy kaci żyją, i jakie urzedy w obecnej Warszawie piastują ich dzieci ?[9]
Dzieje się tak ponieważ uprzywilejowani wobec rdzennej ludności stolicy Polski beneficjenci zbrodni dokonanych poprzez KL Warschau , mimo rzekomego upadku komunizmu swoimi rasistowskimi immunitetami są nadal górą ponad prawem, ponad prawdą , należnym ich rozliczeniem zarówno za zbrodnie jak i celowe zaniechania w ich ujawnieniu.
80 lat temu powstał KL Warschau. Obóz, który był ewenementem zbrodni wobec okupowanych przez III Eurorzeszę stolic . Od co najmniej 200 tys. do 400 tys. mieszkańców Warszawy straciło życie w niemieckim obozie koncentracyjnym ulokowanym na obszarze Warszawy . Jednak w powojennej stolicy, nie ma żadnego obelisku czy obiektu , który upamiętniałby ten mord. Do dziś w tej tzw. 3-ciej RP, ludobójstwo te w żaden widoczny sposób nie zostało przez władze powojennej Warszawy upamiętnione . Natomiast na jego miejscu prześmiewczo wobec pamięci wymorowanych Polaków, chazarskie sitwy sowieckiego nadania zbudowały w tym miejscu Muzeum Historii Żydów Polskich.
Eugeniusz Kościesza
|
Zablokowano
