|
|
"Studiowałem" pracę rosyjskiego kontrwywiadu, carskiej Ochrany i oni coś takiego właśnie wymyślili >;))
Ochrana (ros. Отделение по охранению порядка и общественной безопасности, Otdielenije po ochranieniju poriadka i obszcziestwiennoj biezopasnosti, Oddział ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego) – tajna policja carska działająca w Imperium Rosyjskim, utworzona po zabójstwie cara Aleksandra II, na mocy ukazu cara Aleksandra III z 14 sierpnia 1881, w miejsce istniejącego do 1880 roku III Oddziału Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości. Zlikwidowana w czasie rewolucji lutowej w 1917. Następczą strukturą stworzoną przez bolszewików była Czeka.
Spis treści
1 Główne zadania i metody działania
2 Struktura terenowa
3 Protokoły mędrców Syjonu
4 Funkcjonariusze i współpracownicy (m.in.)
5 Bibliografia
Główne zadania i metody działania
Głównym zadaniem Ochrany było tropienie przeciwników władzy, natomiast jej specjalnością stało się organizowanie wszelkiego rodzaju prowokacji. Wcześniej w Rosji istniały następujące formacje policyjne:
policja wiejska
policja miejska
policja tajna
Samodzielny Korpus Żandarmów
Ochrana miała własne szyfry i system łączności, niezależne od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Ministerstwa Spraw Zagranicznych i dowództwa wojskowego. Organizacyjnie podlegała, poprzez powołany w 1898 Wydział Specjalny (Osobyj Otdieł), dyrektorowi Departamentu Policji, działającemu w ramach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Zasadniczą taktyką Ochrany była infiltracja działających wtedy w Rosji licznych organizacji wywrotowych, natomiast jej specjalnością stało się organizowanie wszelkiego rodzaju prowokacji.
Ochrana zatrudniała stosunkowo niewielki zespół etatowych funkcjonariuszy, ale korzystała z rozbudowanej (w 1915 około 300 tysięcy) sieci osobowych źródeł informacji, z prowokacji jako metody walki politycznej i tzw. filerów.
Struktura terenowa
W Imperium Rosyjskim działało siedem wyodrębnionych zarządów ochrany, m.in. w Petersburgu, Moskwie (1880), Warszawie (1881), Kijowie, Odessie i Tyflisie (obecnie Tbilisi), a także 19 terytorialnych, m.in. w Białymstoku, Łodzi i Wilnie. Ochrana miała także agenturę za granicą z centralą w Paryżu, której podlegały placówki w Genewie, Londynie, Berlinie, a także w Galicji i na Bałkanach.
Protokoły mędrców Syjonu
Jedną z najsłynniejszych publikacji Ochrany było opracowanie przez instytucję Protokołów mędrców Syjonu, w których opisano plan opanowania świata przez Żydów. Protokoły stały się popularne i stały się orężem walki politycznej w wielu krajach, m.in. Niemczech nazistowskich. Do dzisiaj są wydawane, dostępne w internecie, są popularne w państwach krajach arabskich i traktowane jak prawda historyczna.
Funkcjonariusze i współpracownicy (m.in.)
Siergiej Zubatow
Jewno Azef
Bakaj – urzędnik do zadań specjalnych Oddziału Ochrany w Warszawie
Dmitrij Bogrow
Gieorgij Gapon
Gerasimow – naczelnik Petersburskiego Oddziału Ochrany
Karpow – wicenaczelnik Petersburskiego Oddziału Ochrany
Roman Malinowski
Leonid Mienszczykow
Siergiej Muchanow
Alfred Redl
Antoni Sukiennik – bojowiec PPS-FR
Fiodor Trepow
Siergiej Zubatow – naczelnik Moskiewskiego Oddziału Ochrany
Zinaida Żuczenko – agentka Moskiewskiego Oddziału Ochrany w środowisku eserowców
Bibliografia
Zobacz multimedia związane z tematem: Ochrana
Kossecki J.: Tajniki sterowania ludźmi. Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1984.
Norman Polmar, Thomas B. Allen: Księga szpiegów. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Magnum sp. z o.o., 2000, ISBN 83-85852-27-1.
pde
Służby specjalne Rosji i byłego ZSRR
Obecne
GRU od 1918 (1942) SWR od 1991 FSB od 1995 FSO od 1996 Komitet Śledczy Federacji Rosyjskiej od 2011
Historyczne
III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości 1826–1880 Ochrana 1881–1917 Czeka 1917–1922 GPU 1922–1923 OGPU 1923–1934 GUGB 1934–1941 NKWD 1934–1946 NKGB 1941/1943–1946 Smiersz 1943–1946 MGB 1946–1953 MWD 1946–1960 KI 1947–1951 KGB ZSRR 1954–1991 (w tym I Zarząd Główny KGB, II Zarząd Główny KGB i inne cz. składowe)
Tematy wspólne
Archiwum Mitrochina Samodzielny Korpus Żandarmów SZON Zarząd do spraw Jeńców Wojennych NKWD
Kontrola autorytatywna (tajna policja):
ISNI: 0000 0001 0705 3226VIAF: 151220986LCCN: n80146710BnF: 125535818SUDOC: 034823611NKC: uk2015866976J9U: 987007267331005171WorldCat: lccn-n80146710
Encyklopedia internetowa:
БРЭ: 2700232 Britannica: topic/Okhranka
Kategorie:
Służby specjalne Imperium RosyjskiegoSłużby specjalnePolicja politycznaRosjaHistoria Rosji
|
Zablokowano
