|
|
dewaluacja rubla, kryzys azjatycki, tymczasowy paraliż gospodarek tzw. czterech
azjatyckich tygrysów (Korei Południowej, Singapuru, Hongkongu i Tajwanu), fatalna
sytuacja japońskiej gospodarki, doszczętne zniszczenie Iraku, Libanu, zagrabienie Ukrainy,
skolonizowanie ponad 90% państw.
Czy rzeczywiście przemyśleliśmy dokładnie wszystkie te wydarzenia?
Czy były to jedynie przypadki, zbiegi okoliczności?
A jeśli nie, to kim są ich faktyczni, ukryci za kurtyną sprawcy?
Jaki będzie następny cel ataku?
Spójrzmy na to, co toczy się na powierzchni, na polityczną grę w szachy gorącymi
pieniędzmi. Obecna sytuacja wymaga ogromnej uwagi.
Czy wzrastająca świadomość społeczeństwa obroni kraje przed wkroczeniem nowego
porządku świata, kapitału z „Nowego Imperium Rzymskiego”?
Czy świat posiada odpowiednie zasoby ludzkich talentów, które, w teorii i w praktyce są
zdolne skutecznie powstrzymać skrytą ofensywę finansową?
Czy w przypadku niewidzialnego finansowego „szantażu nuklearnego”, a nawet „ataku
nuklearnego”, pojawi się przywódca z potężnymi zasobami analitycznymi i
geopolitycznymi?
Choć wciąż nie widać dymu z pól bitewnych, wojna już się rozpoczęła.
źródło: newtimes.pl
Formularz z NeTeS
Dopóki jestem w stanie kontrolować emisję pieniądza w danym kraju, nie
dbam o to, kto w nim stanowi prawo”.
Ta arogancka i cyniczna postawa Nathana Mayera Rothschilda, finansisty i twórcy
międzynarodowej potęgi banku Rothschildów i systemu międzynarodowej finansjery, wiele
mówi o uczciwości panującej również wśród dzisiejszych bankierów.
Song Hongbing nie boi się bankierów
Książka „Wojna o pieniądz. Prawdziwe źródła kryzysów finansowych” chińskiego
ekonomisty Song Hongbinga, to światowy bestseller (sprzedany w liczbie ponad 1 miliona
egzemplarzy) i… kawał rzetelnej, chińskiej propagandy.
Rzetelnej – ponieważ Song Hongbing prezentuje fakty i rzadko zapuszcza się
w spekulacje. Fakty zawierają niecodzienną wiedzę, o której nie wolno wspominać
w „akademickiej” ekonomii, czy w gospodarczych rubrykach zachodnich gazet.
Najciekawsze jest to, że Hongbing nie musi kłamać – wszystko co opisuje jest jak
najbardziej weryfikowalne. Proszę zauważyć oczywisty fakt: nikt z gospodarczego
mainstreamu świata zachodu nie polemizuje z książką. Potencjalni polemiści, chcący
wystąpić w interesie światowego bankierstwa, musieliby odnieść się merytorycznie
do danych dotyczących np. systematycznej grabieży narodów („strzyżenia owiec”)
przez obecny system finansowy oraz wspomnieć o wielu nie tylko ekonomicznych
przestępstwach.
I z tego właśnie powodu oficjalny przekaz woli „Wojnę o pieniądz” przemilczać.
Propagandy – ponieważ Hongbing nie kryje patriotyzmu, którego działania
podporządkowane są chińskiej racji stanu. Autor nie ukrywa, że pisze w trosce o interes
Chin. Wrogiem w toczącej się ekonomicznej wojnie jest patologiczny system finansowy,
skonstruowany na przestrzeni stuleci przez międzynarodowych bankierów – finansjerę.
Propagandy, bo przemilczenia zdarzają się również autorowi książki: gdy pisze o Chinach,
nie znajdziemy choćby szczątkowych wzmianek o społecznych kosztach gospodarczego
„boomu”, quasi-feudalnym charakterze chińskiego kapitalizmu, który ma
olbrzymie narośla czerwonej flagi komunistycznej.
Czy Chiny pokonają finansjerę?
Dziś, w obliczu szybkiego rozwoju gospodarczego Chin, nie możemy ufać we własne
bezpieczeństwo. Istnieją kraje, które sądząc, że potężne Chiny są zagrożeniem dla ich
żywotnych interesów – mogą, niczym łódź podwodna, przepuścić na polu gospodarczym,
finansowy atak na chiński okręt, zmuszając chińską gospodarkę do zmiany tempa i kursu.
Preludium nastąpiło na przełomie lipca-sierpnia 2015 roku, kiedy bankier zaatakował
chińską giełdę. Odratowano ją kosztem blisko biliona dolarów. Finansjera okradła
Chińczyków na kilka bilionów dolarów.
Przekonanie, że Chiny staną się potęgą w XXI wieku, opiera się jedynie na standardowych
prognozach, które nie biorą pod uwagę nagłych konfliktów i dramatycznych wydarzeń,
mogących spowodować zniszczenia i zahamowanie owego procesu.
Takim wydarzeniem może być wojna finansowa.
Otwarcie sektora finansowego dla kapitału zagranicznego stanowi niebezpieczeństwo
znacznie większe niż, przykładowo, obecność amerykańskiej marynarki wojennej
z lotniskowcami włącznie, u brzegów Chin. Atak militarny może zniszczyć infrastrukturę,
budynki, zabić ludzi, jednakże, biorąc pod uwagę olbrzymi obszar Chin, konwencjonalna
wojna nie jest w stanie całkowicie unicestwić chińskiej gospodarki.
Natomiast wojna finansowa z natury ukryta, to wojna, której obce jest okrucieństwo
tradycyjnych walk.
Mówimy tu o ogromnym wyzwaniu dla systemu obronnego Chin. W chwili, gdy porządek
gospodarczy danego kraju staje się celem finansowego ataku, jego sytuacja wewnętrzna
ulega błyskawicznemu pogorszeniu, wymykając się spod kontroli. Kraj jest targany
zamieszkami i wstrząsami społecznymi. Zagrożenie zewnętrzne uruchamia destrukcyjne
siły wewnętrzne.
|
Zablokowano
