|
|
sychosomatyka – całościowe ujmowanie problemów człowieka chorego. Termin wprowadził do medycyny w 1818 roku J.Ch. Heinroth.
Psychosomatyka zajmuje się rozpatrywaniem zależności psychosomatycznych, czyli dotyczących wpływu czynników psychicznych na organizm człowieka. Badania w modelu patogenetycznym poszukują czynników natury psychicznej w powstawaniu chorób somatycznych i wpływających na ich przebieg.
Czynniki takie to:
Osobowość
Właściwości osobowości przedchorobowej osób, u których w ciągu pięciu lat rozwinęła się choroba wieńcowa (badania podłużne):
Większa skłonność do przeżywania napięć emocjonalnych
Silna potrzeba niezależności
Podejrzliwość w stosunku do ludzi
Środowisko i czynniki sytuacyjne
Wysiłek adaptacyjny - spowodowany przez zmiany życiowe wysiłek psychofizyczny, który może prowadzić do powstania choroby, wskutek kumulacji zmian i przeciążenia procesu adaptacyjnego.
Stres
Teoria R. Lazarusa i S. Folkman, według której Stres to określona relacja (ang. relationship) między osobą a otoczeniem, która oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i zagrażająca jej dobrostanowi.
Określenie „zaburzenia psychosomatyczne“ funkcjonuje w nauce od niedawna, gdyż dopiero od 1922, jednak już Platon w dziele Parmenides twierdził: „leczenie wielu chorób, nie jest znane lekarzom Hellady, gdyż nie baczą oni na całość, którą także studiować należy, albowiem nie może być zdrowa część, kiedy niedomaga całość“.
Teorie psychosomatyki
Podział główny:
Teorie zakładające swoistość etiologii – zostały ukształtowane pod wpływem freudowskiej psychoanalizy. Zakładają, iż schorzenia somatyczne muszą mieć odpowiednią dla siebie przyczynę.
Teorie zakładające nieswoistość etiologii – ukształtowane głównie pod wpływem koncepcji stresu H. Salyego, zakładające, że każdy czynnik stresowy, może doprowadzić do zmian organicznych.
Wyznawcami teorii swoistości etiologii byli: Freud, Ferenczi, Jelliffe, Deutsch. Wszyscy oni, jak cały nurt psychoanalityczny w tamtych czasach, twierdzili, że zaburzenia fizjologiczne są wyrazem stłumionych, podświadomych pragnień. Freud podawał za przykład konwersję histeryczną.
Choroby psychosomatyczne
Choroba wrzodowa układu pokarmowego
Choroby układu krążenia
Otyłość o podłożu psychosomatycznym
Zaburzenia oddychania (duszności, astma)
Zaburzenia snu
Migreny
Zaburzenia łaknienia
Zaburzenia układu moczowo-płciowego o podłożu psychosomatycznym
Zaburzenia wegetatywne
Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Manfreda Bleulera[potrzebny przypis]
Choroby organiczne
nadciśnienie tętnicze
choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
choroba niedokrwienna serca
reumatoidalne zapalenie stawów
Zaburzenia funkcjonalne
przewlekłe zaparcia
moczenie mimowolne
zaburzenia seksualne
tiki nerwowe
Pośrednie zaburzenia psychosomatyczne
otyłość
uzależnienia
samouszkodzenia
samobójstwa
Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Engela:
Zaburzenia psychogenne
objawy konwersyjne
reakcje hipochondryczne
reakcje na zaburzenia psychopatologiczne
Zaburzenia psychofizjologiczne
objawy fizjologiczne towarzyszące emocjom i stanom afektywnym
zaburzenia organiczne nasilane przez stres
Zobacz też
medycyna psychosomatyczna
niezróżnicowane zaburzenia somatyczne (psychosomatyczne)
przegląd zastosowań hathajogi w medycynie zachodniej
Bibliografia
Jan Tylka: Psychosomatyka (2000)
A.H. Chapman: Leczenie zaburzeń emocjonalnych (1973)
Linki zewnętrzne
Choroby psychosomatyczne; Choroba z głowy. Co tak naprawdę wiadomo o związku zdrowia ze stanem naszej duszy? Medycyna psychosomatyczna – jak to się zaczęło?, Stanisław Porczyk, Polityka 17 lutego 2010
|
Zablokowano
100% umieralność w 10 lat? Czas na Higienę psychiczną. Spokój wewnętrzny i milczenie? >;P
