![]() |
Nauczanie indywidualne – system nauczania, w którym uczeń realizuje materiał nauczania w formie indywidualnej w domu lub w szkole. O przyznaniu indywidualnego nauczania decyduje dyrektor szkoły w oparciu o orzeczenie z poradni psychologiczno-pedagogicznej na wniosek rodziców. Nauczanie indywidualne stosuje się z różnych powodów, najczęściej kiedy stan zdrowia uniemożliwia regularne chodzenie do szkoły.
Krytyka nauczania indywidualnego w szkole Nauczanie indywidualne w szkole jest krytykowane z powodu braku kontaktu z grupą (często lekarze piszą wniosek do dyrekcji o możliwość wejścia tylko na niektóre lekcje). Krytyka nauczania indywidualnego w domu Ten typ nauczania jest stosowany niezwykle rzadko, lekarze decydują się na niego w nagłych wypadkach. Krytykowany jest za brak kontaktu ze szkołą, rówieśnikami i bardzo małą liczbę godzin. Kategoria: Oświata |
Człowiek to "stworzenie" stadne, dlatego powinien od najmłodszych lat przebywać z rówieśnikami...Tak myślę.
Druga tura bez Bonżura...
|
Niekoniecznie siedząc w szkole, Andrzeju. To niby tania technika nauczania ale ma wadę bo ciągnie w dół do poziomu najsłabszych.
|
Tych słabszych ciągnie też do góry ![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Nie bardzo, Andrzeju. Edukacja ma zapewniać rozwój a jak nie zapewnia, to czym jest? >;)
Edukacja (stgr. παιδεία, łac. educatio) – ogół procesów i oddziaływań, których celem jest zmienianie ludzi, przede wszystkim dzieci i młodzieży, stosownie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych[1]. Edukację tworzą czynności nauczania i czynności uczenia się[2][3][4]. Pojęcie edukacji jest związane z wychowaniem i z wykształceniem człowieka we wszystkich fazach rozwojowych[5]. Pojęcia edukacyjne wychowanie i wykształcenie są ściśle związane z nauką pedagogiczną, która odpowiedzialna jest za prawidłowy i zharmonizowany proces edukacji społeczeństwa. Formy edukacji Edukacja formalna (zinstytucjonalizowana) – ma miejsce na etapie edukacji wczesnoszkolnej i szkolnej, za którą w Polsce odpowiada na etapie podstawowym i średnim MEN. Za edukację formalną studentów dziennych w trakcie studiów wyższych odpowiada MNiSW. Zazwyczaj jest to proces prowadzący do uzyskania dyplomów, certyfikatów czy zaświadczeń. Edukacja nieformalna – trwający przez całe życie proces kształtowania się postaw, wartości, umiejętności i wiedzy na podstawie różnych doświadczeń oraz wpływu edukacyjnego otoczenia (grupy rówieśniczej, rodziny, środowiska społecznego, działalności gospodarczej) oraz oddziaływania mass mediów. Przykładem są m.in. edukacyjne konkursy, projekty, filmy, słuchowiska, gry multimedialne i symulacyjne, a także edukacja rozrywkowa. Edukacja nieoficjalna – zazwyczaj ma miejsce obok oficjalnego procesu nauczania bądź szkolenia, ale nie prowadzi do uzyskania certyfikatów czy dyplomów. Tego typu uczenie się obecne jest w miejscu pracy albo w ramach aktywności organizacji społeczeństwa obywatelskiego (np. organizacji pozarządowych, młodzieżowych, związków zawodowych, klubów sportowych, Ligi Obrony Kraju). Tego typu aktywności edukacyjne mogą kreować także same osoby uczące się. Samoedukacja – forma wzbogacania swojej wiedzy w sytuacji, gdy aktualna edukacja nie spełnia oczekiwań jednostki lub gdy została już zakończona w wyniku edukacji formalnej[6]. Edukacja akcydentalna (ad hoc) – wynikającą z codziennych sytuacji, które wydarzyły się niespodziewanie i nie były zaplanowane, ale były źródłem wiedzy lub doświadczenia. Zobacz też Edukacja w Polsce System oświaty w Polsce dydaktyka edukacja dorosłych formy kształcenia Komisja Edukacji Narodowej kształcenie metoda nauczania nauczanie nauczanie indywidualne Rada Edukacji Narodowej rada pedagogiczna rada szkoły rada rodziców Sejm Nauczycielski zachowanie Przypisy Okoń W., (1998), Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, s. 84. ISBN 83-86770-96-1. Mieczysław Malewski, Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, 2010, s. 46, ISBN 978-83-62302-08-6. Marcin Muszyński, Edukacja i uczenie się – wokół pojęć, „Rocznik Andragogiczny”, 21, 2014, s. 77 - 88, ISSN 1429-186X. education, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-09-30] (ang.). Jankowski D., (2007), Edukacja wobec zmiany, Wydawnictwo: Adam Marszałek, s. 10. ISBN 83-7322-845-4. Samoedukacja w praktyce, czyli skąd czerpać wiedzę? | Michalpasterski.pl |
No ale jakoś tobie zapewniła?
![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Inne czasy, Andrzeju >;)) A jak by rodzina rzuciła "parę groszy" to lżej i szybciej, by to poszło >;))
|
Myślę że nikt nikomu nie zabrania dodatkowych indywidualnych lekcji. Kiedyś też tak było...Można też samemu dokształcać się w domu
![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Tylko po co łazić do szkoły i tam całą zieloną młodość spędzać? Ja jestem mat fiz i nie musiałem się wcale matmy i fizyki uczyć, samo przychodziło, co innego języki i spawy co trzeba wykuć na blachę >;) A przy okazji to mało kto potrafi przekazać wiedzę >;))
|
Wojtek. Przecież czasy ciemnoty w Europie już dawno zniknęły. Obowiązek chodzenia do szkoły do to załatwił. Chcesz to znieść??
Druga tura bez Bonżura...
|
Nie, ale dać szansę zdolnym, bez ciągnięcia w dół, co naszej znajomej tak dobrze idzie
![]() ![]() |
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Amigoland
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
No tak. Ale mama musi iść do pracy. A co z dzieckiem? Dziecko do szkoły. Także szkoła spełnia także rolę "przechowalni" ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
Zabanowany
|
Ten post był aktualizowany .
ZAWARTOŚCI USUNIĘTE
Autor usunął wiadomość.
|
No właśnie. Rzeczywistość w której żyjemy. Nie pozwala na to ![]() ![]()
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Biegnij Lola biegnij
Kolonie, wspólny wypoczynek, a nie wspólne.... zastraszanie >;) |
Free forum by Nabble | Edit this page |