Czerwona Orkiestra.

Previous Topic Next Topic
 
classic Klasyczny list Lista threaded Wątki
6 wiadomości Opcje
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Czerwona Orkiestra.

Lothar.
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Czerwona Orkiestra.

Lothar.
Czerwona Orkiestra (niem. Rote Kapelle) – siatka szpiegowska podporządkowana wywiadowi ZSRR, funkcjonująca w latach II wojny światowej na terytorium Belgii, Holandii, Francji oraz III Rzeszy. Dostarczająca Związkowi Radzieckiemu informacje na temat produkcji przemysłu zbrojeniowego III Rzeszy, budowy Wału Atlantyckiego, nastrojów w Wehrmachcie i transportów wojskowych[1].

Nazwa Czerwona Orkiestra została nadana siatce przez kontrwywiad niemiecki, który prowadząc nasłuch komunikacji radiowej wywiadu ZSRR stwierdził, iż słowo „muzykant” oznacza w sowieckim żargonie szpiegowskim radiotelegrafistę – stąd nazwą „kapela” (niem. Kapelle) zaczęto określać grupy szpiegowskie. Przymiotnik „czerwony” (niem. rot) oznaczał powiązania organizacji z sowieckim wywiadem wojskowym GRU.

Szefem Czerwonej Orkiestry był Leopold Trepper (ps. „Otto” lub „Wielki Szef”), oficjalnie występujący jako kanadyjski biznesmen, Adam Mikler. Zadanie utworzenia w zachodniej Europie organizacji wywiadu wojskowego opartej na sieci przedsiębiorstw handlowych i produkcyjnych, mających zakamuflować rzeczywistą działalność agentów sowieckich, zlecił Trepperowi już w 1937 szef GRU, armkom Jan Bierzin.

W 1942 r. Czerwona Orkiestra była największą[2] na świecie organizacją szpiegowską, dysponującą ponad 400 radiostacjami w krajach europejskich i kilkudziesięcioma tysiącami czynnych agentów – także w takich krajach jak Stany Zjednoczone, Kanada i Wielka Brytania.

Brukselska struktura Czerwonej Orkiestry została rozpracowana w grudniu 1941 przez Abwehrę, która zlokalizowała jej nadajniki i aresztowała jej przywódców, m.in. Leopolda Treppera w listopadzie 1942. W grudniu 1942 część kierownictwa siatki w Brukseli skazano na śmierć i stracono. W 1942 zlikwidowany został ośrodek w Paryżu, będący ówczesną centralą Czerwonej Orkiestry.

Abwehra z początkiem 1943 zorganizowała prowokację wywiadowczą, do której pozyskano m.in. Treppera – siatka miała działać pod kontrolą niemieckiego wywiadu, dostarczając sowieckiemu GRU spreparowane i fałszywe informacje.

W połowie 1943 GRU zorientowało się, że to podstęp i zerwało kontakty z Czerwoną Orkiestrą, która całkowicie przestała funkcjonować jesienią 1944. Leopold Trepper wydostał się pod koniec 1943 z Niemiec i wrócił do ZSRR, gdzie został aresztowany i skazany na wieloletnie więzienie na Łubiance, w którym przebywał do 1953 r.
Grupa we Francji

„Czerwona orkiestra” powstała na początku 1929 roku we Francji w Paryżu. Siatka działała w systemie „Rabkor”- raboczij koriespondient. Opierała się na robotnikach komunistach, którzy przekazywali informacje o tym, co dzieje się w ich zakładach. We Francji sieć ta składała się z około trzech tysięcy robotników, pracujących przeważnie w zakładach zbrojeniowych. Pisali oni regularnie artykuły o sytuacji w swoich zakładach do organu Francuskiej Partii Komunistycznej, „L’Humanite”. Artykułów zawierających wartościowe informacje wywiadowcze nie publikowano, tylko przekazywano je do ambasady radzieckiej w Paryżu, a stamtąd do Moskwy. Na czele siatki został postawiony Jeszaj Bira, żydowski komunista. Posługiwał się pseudonimem „Fantomas”. Jego zastępcą był Alter Sztrum. Po trzech latach działalności oni i pozostałych pięciu szefów siatki zostało ujętych wskutek donosu. Wspomniani Jeszaj Bira i Alter Sztrum, zostali zatrzymani wskutek donosu od podwójnego agenta i skazani na trzy lata więzienia. Większość agentów uniknęła aresztowania[3].
Grupa w Warszawie

W Warszawie istniała do sierpnia 1939 grupa, która była związana z GRU (Главным Разведывательным Управлением).

Koordynatorem tej prowadzonej przez Rudolfa Herrnstadta małej grupy był na początku II wojny światowej i po przesiedleniu do Berlina dyplomata Gerhard Kegel. Trzymał się on z dala od wszelkiej dalszej działalności opozycyjnej i dzięki temu w 1942 roku uniknął aresztu. W 1944 roku udało mu się zbiec do Armii Czerwonej[4].

Późniejszy wydawca Helmut Kindler, przyjaciel z młodości Ilse Stöbe należał, jak i ona, do tej grupy. Jako sprawozdawca wojenny i redaktor gazety żołnierskiej w Warszawie – zaryzykował utrzymywanie składu broni polskiego ruchu oporu. Na jesieni 1943 roku został z powodu swoich kontaktów aresztowany przez Gestapo[5].

Do tego kręgu należał też Rudolf von Scheliha, mający kontakty z polskim ruchem oporu poprzez Klementynę Mańkowską, związaną z organizacją wywiadowczą Muszkieterowie.

Na jesieni[6] 1941 Scheliha zaprosił swego polskiego znajomego, hrabiego Adolfa Bnińskiego do Berlina – pod pretekstem redagowania dla urzędu spraw międzynarodowych (Auswärtiges Amt) propagandowych tekstów, skierowanych przeciw członkom polskiego ruchu oporu. Ambasador Ulrich Sahm w swej opublikowanej w 1990 roku autobiografii uważa za możliwe, że przy tej okazji Scheliha przekazał Bnińskiemu materiał do dokładnego udokumentowania zbrodni niemieckich okupantów. To ukończone w styczniu 1942 roku dzieło pt. „Nazistowska kultura w Polsce”, zredagowane przez polski ruch oporu i uwiecznione na mikrofilmie – zostało z wielkim osobistym ryzykiem ludzi biorących w tym udział przeszmuglowane do 1945 roku do Wielkiej Brytanii. Uchodzi ono za jedno z najbardziej dokładnych sprawozdań z okresu wojennego na temat holocaustu w Europie Wschodniej[7].
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Czerwona Orkiestra.

Amigoland
Ruch pacyfistyczny w Europie zachodniej, w latach 70-tych też był sponsorowany przez Moskwę. A potem ruch klimatyczny...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Czerwona Orkiestra.

Amigoland
W Landzie Meklemburg-Vorpomern mają nawet dowody że miejscowa organizacja ochrony środowiska była sponsorowana przez Rosję. To ci co przeciwstawiają się budowie portu w Świnoujściu...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Czerwona Orkiestra.

Amigoland
Większość polityków unijnych brała kasę od Rosji...
Odpowiedz | Wątki
Otwórz ten post w widoku wątku
|

Re: Czerwona Orkiestra.

Lothar.
A ostatni zgasi światło? >;)

 Ostatni Gasi Światło
Okładka książki Ostatni Gasi Światło Radosław Patlewicz
Radosław Patlewicz Wydawnictwo: 3DOM
literatura piękna
286 str. 4 godz. 46 min.

Ostatni gasi światło – powieść będąca błyskotliwą analizą współczesnych tendencji liberalnych w oparciu o znane z historii mechanizmy rozwoju dziejów, kreuje scenariusz możliwych wydarzeń.

Jak będzie wyglądała Polska za dziesięć lat, jeśli nadal rządzić nią będą ludzie pokroju Nikodema Dyzmy, karierowicze, nieudacznicy, polityczni i ekonomiczni idioci, często utrzymywani przez wywiady obcych państw? Do czego może doprowadzić zalew imigrantami oraz spolegliwość wobec urojonych, żydowskich roszczeń finansowych? Czy Polska stanie się własnością tej nacji? Jakie skutki rodzić będzie niczym nieskrępowana realizacja postulatów marksizmu kulturowego i ideologii gender? Czy zniewolenie umysłów przez tolerancjonizm nie zrodzi nowego totalitaryzmu?

Ostatni gasi światło to political fiction, która przeraża. Czy się jednak ziści? Jest rok 2029, w niewyjaśnionych okolicznościach znika Daniel Olędzki, skromny publicysta, mąż i ojciec trójki dzieci. Popełnił niewybaczalne w oczach reżimu Rzeczpospolitej Polin zbrodnie: myślał samodzielnie, był patriotą i wierzył w Boga Jedynego. Takich jak Olędzki jest wielu. Gdzie trafili i co uczynił z nimi reżim? Czy pozostawiona bez ojca rodzina Daniela przetrwa w świecie owładniętym przez kłamstwo, zgniliznę moralną oraz propagandę marksizmu kulturowego? Czy syn Olędzkiego pozna tajemnicę zniknięcia swojego ojca? „Ostatni gasi światło” to nietuzinkowa opowieść o jednostkach uwięzionych w systemie wypaczonym przez ideologię lewicową, zbudowanym na gruzach cywilizacji łacińskiej.

Czy w takim świecie można zachować człowieczeństwo?