Wracać mi tutaj zaraz.:))
Gdzie jest Kropelka , gdzie Wemus, a Kawusia, była jeszcze Mała, a chłopaki gdzie zniknęli tylu ich było i forum żyło ech.. |
Brunia,bo się ludzie podzielili na 2 fora.
Szuwarek,Kapitan,Darrio,Drapak czasem piszą u Szu . Kawusia się chyba na dobre wymiksowała a Kropelka i Wenus zaglądają,rzadko bo rzadko ale czasem się pojawią:))Podobnie jak Jola Rebeliantka:) Ludziom się znudziło pisanie chyba;)) Choć z drugiej strony tyle się dzieje,że uważam,że powinnismy się wszyscy dzielic wiadomosciami i spostrzeżniami,to jest dobre miejsce ku temu:) |
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez michalina
A to Szuwarek ma swoje forum, wiem że coś się działo.
O właśnie o Joli nie wspomniałam, Michalinko nie czytam wszystkiego jedynie pierwsza stronę przelecę, wiesz polityka mnie nie zajmuje aż tak bardzo więc takie nagłówki odpuszczam, raczej wole się zrelaksować niż o polityce rozprawiać, ja nic do niej nie wniosę a denerwować raczej się nie chcę. Ale szkoda że nasze przyjaźnie się tak rozleciały. |
Brunetko zawsze byłaś mi znana z tego,że zakładałaś wątki z muzyką:)) Wiesz,okazuje się,że nawet tak mała garstka osób nie może się ze soba dogadać,antagonizmy są tak glębokie jak Rów Mariański;))I trzeba było stworzyć nowe forum.I antagonizmy od razu,my to,oni tamto. Mnie nikt nie przeszkadza ,każdego wysucham najwyżej napiszę,że się nie zgadzam ale niektórzy chyba lubia sobie podokuczać;)) Jak więc mogą się dogadać wszyscy Polacy skoro taka mała garstka nie potrafi? |
Sorry że tak napiszę ,ale Polacy maja swoje zacięcia i czasami ego ich przerasta, ale to moje zdanie. No cóż jak się inaczej nie dało a zwaśnione strony patrzyli na siebie wilkiem to lepiej chyba się rozstać niż sobie dokuczać.
O tak lubię muzykowanie i to chyba wszystkich łączy.:) |
Prawda,lepiej się rozstać jak nie można się znieść:)) I tak,racja,wielu Polaków uważa,że jego racja jest najważniejsza;)) A pzrecież w życiu nie chodzi o to kto ma rację tylko by żyć harmonijnie:)) |
Ufff a już się bałam że mi napiszesz od tej nacji wara za mój pogląd.:)
Wiesz Mochalino życie jest na tyle nieprzewidywalne i daje czasami takiego kopa że powinniśmy się wzajemnie szanować ,życie to ciągła walka .:) Jak Ci się udaje przetrwać moje nutki bo wiem że Ty lubisz mocniejsze bity.:) |
Twoje nutki włączam i jak mi coś zaskoczy,to słucham do końca,jak nie to wyłączam,takie to proste ![]() Miłego dzionka:)) |
Ten post był aktualizowany .
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez michalina
To jest związane z silnym Indywidualizmem i.... hmm brakiem zrozumienia na to, kim jesteśmy. A wystarczy Przypomnieć że wrogowie Polski Wychowują Polaków, aby byli Janczarami Obcych Spraw i Interesów. Myśleliście kiedyś o tym jak szuwarkowi odpłacą korporacje "amerykańskie"? Albo panu Drapakowi kk? Trzeba pilnować Swoich Interesów i wszystkim Obcym... pokazać.... figę >;PP |
Tak,na pewno silny indywidualizm się przejawia;)) To jest bardzo dobre okreslenie dla Polaków:janczarzy obcych spraw. Jakie to prawdziwe i smutne zarazem. Niemniej Wojtek każdy ma prawo do wyrażania pogladów.Szkoda,że wiele z tych poglądów wtłacza się nam piorąc mózgi. |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez brunetka.
Brunia,masz prawo do swoich poglądów:)) Wynikaja one z Twoich obserwacji. |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez michalina
Poglądy poglądami Michalino, ale dlaczego je traktować osobiście ? Mogę mieć rację, lub nie i wiem o tym, dowiem się czegoś to modyfikuje Poglądy. Ale jak w młodym wieku zostanę zindoktrynowany i Poznam Jedyną Prawdę >;)) to ci co mają inny pogląd to kim wtedy będą? Idiotami/heretykami? >;PP Mamy być Sceptyczni i poznawać rzeczywistość bez przyjętych a priori założeń :) Na tym polega Metoda Naukowa. ![]() Metoda naukowa – sposoby intersubiektywnego poznawania i komunikowania wiedzy, oparte o prawa logiki i prawdopodobieństwa, posługujące się dedukcją i systematyczną indukcją w procesie formułowania, uzasadniania, testowania i korygowania teorii i hipotez[1][2]. Intersubiektywność wiedzy naukowej oznacza jej otwartość na niezależną weryfikację, replikację oraz na krytykę i sceptycyzm. Rozumowanie indukcyjne obejmuje między innymi: obserwację, pomiar, abstrahowanie i eksperyment – jego szczegółowe techniki są specyficzne dla każdej gałęzi nauki. Jako metodę naukową rozumie się: całokształt sposobów badawczego docierania do prawdy i pojęciowego przedstawiania jej, sposoby uzyskiwania materiału naukowego do prowadzenia badań. W pierwszym znaczeniu metoda naukowa to ogół czynności i sposobów niezbędnych do rozwiązywania problemów naukowych, do tworzenia prac naukowych i do oceny wyników tych działań. W jej obrębie mieści się metoda badań naukowych, rozumiana jako sposób zdobywania materiałów do badań, stanowiących podstawę do opracowania teoretycznego, do rozwiązania problemu naukowego, a w końcu – do napisania pracy naukowej. Metody badań stosowane do rozwiązania określonego problemu nazywane są metodami roboczymi. Metoda naukowa powinna być przystosowana do przedmiotu badań. Jednak niektóre zasady pracy badawczej są uniwersalne – dla wielu przedmiotów badań i dla wielu nauk. Jednym z podstawowych procesów w metodzie naukowej jest replikacja, czyli powtórne przeprowadzanie badań naukowych w celu ich weryfikacji. Spis treści 1 Filozofia i socjologia nauki 1.1 Falsyfikacjonizm 1.1.1 Teoria „dobrego paradygmatu” 1.2 Anarchizm metodologiczny 1.3 Model pracy naukowej 2 Metodologia 2.1 Etapy pracy naukowej 2.2 Metody badań naukowych 3 Zobacz też 4 Przypisy 5 Bibliografia 6 Linki zewnętrzne Filozofia i socjologia nauki Zobacz też: Filozofia nauki i Socjologia nauki. Falsyfikacjonizm Główny artykuł: Popperyzm. Falsyfikacjonizm wyłonił się w jako odpowiedź na ruch pozytywizmu logicznego, który był próbą kompletnej logicznej rekonstrukcji nauki od aksjomatycznych podstaw. Przedstawiciele pozytywizmu zmagali się ze znalezieniem uzasadnienia dla stosowania rozumowania indukcyjnego (tzw. problem indukcji), które jest podstawowym narzędziem nauk przyrodniczych i społecznych. Metoda falsyfikacji zaproponowana przez Karla Poppera w pracy Logika odkrycia naukowego częściowo omijała ten problem – opiera się na niezawodnym schemacie wnioskowania modus tollendo tollens (jeśli przewidywanie teorii jest fałszywe, fałszywa jest też teoria). Falsyfikacjonizm zakłada, że teorie naukowe powinny otwarcie stawiać coraz precyzyjniejsze przewidywania, które pozwalają wykonać rozstrzygające testy. Nie usuwa to całkowicie elementu subiektywności w ocenie teorii, ale stanowi jedno z praktycznych kryteriów naukowości i rozwoju hipotez. Popper zwracał też za Alfredem Marshallem uwagę na ważną rolę zasady ceteris paribus („przy pozostałych warunkach równych”), czyli izolowania badanego zjawiska, w metodach naukowych[3]. W tym ujęciu teoria opisująca pewien aspekt rzeczywistości, zjawisko czy zdarzenie historyczne, aby móc być uznaną za falsyfikowalną, powinna spełniać następujące kryteria: Jest ujawniana publicznie i w całości; nie zawiera elementów ezoteryki. Z tego powodu takie dziedziny jak magia czy alchemia mają cechy pseudonauki lub protonauki. Prowadzi do określonych przewidywań, które można przetestować empirycznie. Im bardziej (relatywnie) precyzyjnie prognozuje wyniki obserwacji lub eksperymentów, tym bardziej jest podatna na falsyfikację. Teoria Prusinera postulowała istnienie czynnika chorobotwórczego nieposiadającego kwasów nukleinowych, a nawet o „czysto chemicznej” naturze odpornego na działanie zabójczych dla żywych organizmów i wirusów warunków, co było odważną, ale precyzyjną propozycją, która sprawdziła się empirycznie. Jest relatywnie prosta i spójna. Przykładowo, historyczny rozwój teorii astronomicznych (kolejne postaci teorii geocentrycznej i heliocentrycznej) wiązał się z okresami problemów z dokładnością prognoz lub uwzględnieniem nowych obserwacji. Klasyczna teoria geocentryczna Hipparchosa i Ptolemeusza jest naukowa i nadal mogłaby być stosowana z dużą precyzją do opisu znanych obiektów (ponieważ, w sensie matematycznym, odpowiada szeregom Fouriera), porzucono ją jednak m.in. ze względu na arbitralną, ateoretyczną złożoność i brak możliwości przewidywania położenia nieznanych ciał niebieskich[4]. Jeśli hipoteza posiada wymienione cechy, dopuszcza efektywnie falsyfikowalność, to znaczy istnieje w jej ramach przewidywany wynik eksperymentu, wyjaśnienie zjawiska lub konsekwencji zdarzenia, który umożliwia rozstrzygnięcie, czy jest błędna. Hipoteza, wedle której Słońce zbudowane jest w całości z węgla, zaś Księżyc z sera, można uznać za teorie naukowe. Dokonano jednak eksperymentów pozwalających je odrzucić (np. analizę spektralną lub loty na Księżyc). Przykładowo zaś, kreacjonizm według którego świat naturalny został zaprojektowany i stworzony w pojedynczym akcie tworzenia przez istotę nadprzyrodzoną w taki sposób, że nie da się go odróżnić od rezultatu teorii ewolucji, jest teorią niefalsyfikowalną, a zatem nienaukową. O samej naukowości teorii nie decyduje jej zgodność z doświadczeniem. Zgodność jest potrzebna, aby teoria przekonała do siebie naukowców i mogła stać się obowiązująca, natomiast nie jest konieczna dla uznania formy wypowiedzi za naukową: także teorie niezgodne z doświadczeniem lub niemożliwe obecnie do zweryfikowania doświadczalnego bywają przez niektórych nazywane teoriami naukowymi, badanymi i rozwijanymi jako np. alternatywne modele zjawisk poprawnie opisujące jakiś wąski aspekt rzeczywistości, hipotezy robocze, albo wręcz jako abstrakcyjne twory umożliwiające analizę sposobu rozwiązywania pewnych problemów (np. teoria flogistonu, dynamika Newtonowska, model cieczy idealnej, teoria obliczeń kwantowych itp.). W ramach poglądów związanych z falsyfikowalnością nie ma mowy o ocenie etycznej czy wartościowaniu poglądów sklasyfikowanych jako naukowe lub nie. W myśl tej metodologii twierdzenie jakoby myślenie każdej osoby ludzkiej było dokonywane przez krasnoludka zamieszkującego w naszej głowie, jest traktowane jako hipoteza naukowa: wystarczy otworzyć czaszkę i przekonamy się, że jest ona nieprawdziwa. Natomiast pogląd jakoby każde działanie człowieka było określone przez wymykające się dokładnemu poznaniu nieświadome mechanizmy nie może być uważany za naukowe, dopóki ktoś nie poda eksperymentu umożliwiającego sfalsyfikowanie takiego przekonania. Teoria „dobrego paradygmatu” Główny artykuł: Paradygmat. Kontynuatorzy Poppera, Thomas Kuhn i Imre Lakatos rozwinęli stawiane już przez niego spostrzeżenie, że pojedyncze eksperymenty falsyfikujące nie powodują że większość naukowców rezygnuje natychmiast z danej teorii – i jest to często rozsądne: błąd może leżeć w eksperymencie, a teoria może być nadal najlepsza spośród alternatyw. Zauważyli też, że właściwie każdą teorię da się tak zmodyfikować, aby pozornie falsyfikujący ją eksperyment jakoś jednak z nią pogodzić. Lakatos wymyślił więc nowe pojęcie, w większym stopniu uwzględniające społeczny wymiar metod naukowych – tak zwanego programu badawczego. Program badawczy tworzy zbiór teorii podstawowych (twardy rdzeń programu), odpowiadających zaproponowanemu przez Kuhna pojęciu paradygmatu. Na ich bazie buduje się teorie szczegółowe. Teorie szczegółowe są testowane i budowane według zasad zauważonych przez Kanta i Poppera, a więc są zwykle albo weryfikowalne, albo falsyfikowalne, i mogą podlegać bardziej dynamicznemu rozwojowi. Ogólny paradygmat jest, według tego ujęcia, częścią wiedzy która zmienia się mniej dynamicznie; jeśli jakieś szczegółowe elementy wydają się chwilowo szwankować, badacze mogą go chronić tworząc teorie szczegółowe, które jakoś wyjaśniają nowe fakty w ramach starego paradygmatu. Lakatos zauważył, że z logicznego punktu widzenia zawsze można stworzyć teorię szczegółową, która „uratuje” teorię ogólną. Programy badawcze, które napotykają wiele trudności, nazwał „degenerującymi”, natomiast rozwijające się bez konieczności poprawek – „progresywnymi”. Porzucanie degenerujących programów na rzecz progresywnych alternatyw jest procesem społecznym. Naukowy paradygmat powinien spełniać szereg kryteriów: musi być spójny logicznie, jak najprostszy pojęciowo (nie powinien zawierać pojęć zbędnych – brzytwa Ockhama) i musi być kreatywny – to znaczy na jego podstawie powinno dać się budować falsyfikowalne i weryfikowalne teorie, które dobrze tłumaczyłyby znane fakty empiryczne. Paradygmat naukowy nie jest akceptowany bezwarunkowo – zawsze można próbować go „podgryzać”, jeśli zaś pojawi się program powszechnie uznany za lepszy i bardziej kreatywny niż poprzedni, to go stopniowo zastępuje. Odróżnia to wyraźnie poprawny paradygmat nauki od np. wierzeń religijnych. W sumie według modelu Lakatosa – nauka to poprawnie skonstruowany paradygmat oraz potwierdzone eksperymentalnie teorie szczegółowe[5]. Anarchizm metodologiczny Główny artykuł: Anarchizm metodologiczny. Według Feyerabenda, nie istnieje ani nie powinna istnieć jedna słuszna metoda naukowa. Posługując się przykładami historycznymi wskazuje, że przełomy w nauce nie zachodziły według, ale wbrew zasadom popperyzmu lub innych podejść. Jego zdaniem, bezwarunkowe trzymanie się jakiejkolwiek ogólnej metodologii było złe dla rozwoju nauki[6]. Model pracy naukowej Tradycyjnie, niezależnie od rozmaitych kwestii filozoficznych i społecznych, zazwyczaj przyjmuje się, że wyniki badań naukowych przechodzą po ich publikacji proces krytyki i oceny ze strony środowiska naukowego. Nauka jest w istocie procesem społecznym, w którym jedni naukowcy stale przyglądają się sceptycznie wynikom pracy innych naukowców i akceptują je lub odrzucają w oparciu o obiektywne kryteria. Proces ten odbywa się zazwyczaj poprzez publikowanie wyników prac w czasopismach naukowych. Zazwyczaj, zanim publikacja jest w ogóle przyjęta do druku, jest ona anonimowo recenzowana przez co najmniej dwie osoby zajmujące się tą samą dziedziną badań i może się ukazać dopiero po pozytywnej opinii recenzentów. Publikacja naukowa może być później komentowana, krytykowana i oceniana przez innych badaczy, którzy, jeśli uznają, że zawarte w niej informacje nie są wiarygodne, mogą publikować wyniki swoich badań, które stoją w opozycji do kontrowersyjnej pracy. Duży wpływ na kierunek prac naukowych mają też konferencje naukowe, na których toczą się oficjalne i nieoficjalne dyskusje pomiędzy naukowcami. Konferencje prowadzą do zintegrowania środowiska naukowego. Metodologia Etapy pracy naukowej Strukturę pracy naukowej można opisywać na wiele sposobów. Jedną ze schematycznych propozycji przedstawił Mario Bunge[7]: Ujęcie problemu Dokonanie przeglądu faktów Rozpoznanie problemu Postawienie problemu Zbudowanie modelu teoretycznego Wybór ważnych czynników Wysunięcie centralnych hipotez i założeń pomocniczych o wzajemnych zależnościach czynników W miarę możliwości, wyrażenie modelu w języku logiki lub matematyki Wyprowadzenie szczegółowych hipotez Wyszukanie konsekwencji teorii, jakie mogą być zweryfikowane Postawienie prognoz Sprawdzenie hipotez Zaplanowanie sposobu weryfikacji prognoz Wykonanie sprawdzenia Usystematyzowanie danych Wyprowadzenie wniosków z badań Wprowadzenie do teorii nowych wyników Dokonanie porównania wniosków z prognozami Zmodyfikowanie modelu Przedstawienie sugestii do dalszej pracy Etapy te powinny być realizowane w zbliżonej kolejności, ponieważ odstępstwa mogą prowadzić do błędów (szczególnie formułowanie hipotez po poznaniu wyników badania i przedstawianie tego jako potwierdzenie prognozy). Metody badań naukowych Metody te w różnych naukach znajdują różne zastosowanie – niektóre są stosowane tylko w pewnych dziedzinach, zależnie od ich specyfiki. W szczególności, inne metody stosowane są w badaniach eksploracyjnych i konfirmacyjnych; inne narzędzia stosują też badania jakościowe i ilościowe. Wyróżnia się między innymi następujące metody i narzędzia badań naukowych, luźno powiązane z kolejnymi etapami pracy: krytyka źródeł, analiza krytyczna, przegląd systematyczny, metaanaliza rozwój teorii (modelowanie teoretyczne lub matematyczne; opis struktury zjawiska i właściwych mu związków przyczynowych) metoda intuicyjna, obserwacja (operacjonalizacja problemu badawczego, pomiar) metoda eksperymentalna, metody statystyczne (estymacja, wnioskowanie statystyczne) metoda monograficzna, metoda indywidualnych przypadków, metoda sondażu diagnostycznego (korzystająca np. z ankiet) |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
Zgadza się. "Za wolność naszą i waszą" istnieje chyba w Polsce, hehehe. W Niemczech nie istnieje takie coś...Aaa od szuwarka to raczej zalatywało korporacją, czosnkowo-brukselską, hehehe. i opcją pruską...I ruską. Cześć Wojtek. Ps. Każdą, tylko nie polską...
Druga tura bez Bonżura...
|
Tak naprawdę to brzmiało trochę inaczej >;)) W imię Boga za naszą i waszą wolność. >;)) Bo w powstaniu Listopadowym następcom Dekabrystów nie chodziło o walkę z rosjanami a z Carskim Despotyzmem >;))) A myślę że trzeba mieć umysł otwarty i samemu się przyglądać, dlaczego ludzie mogą mieć antypolskie poglądy, niby będąc Polakami? Kto nad tym pracuje kto za to płaci i co z tego ma? Niby proste, ale kto idzie za pieniądzem jak chodzi o poglądy. Kto zrozumie dlaczego "znany filantrop" pan Soros wpłaca grubą kasę na Fundację Batorego? Co z tego ma?
Fundacja im. Stefana Batorego jest niezależną, niedochodową organizacją pozarządową o statusie organizacji pożytku publicznego, zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym. Założycielem Fundacji jest George Soros, amerykański finansista i filantrop, który zainicjował powstanie całej sieci fundacji, działających obecnie w 31 krajach Europy Środkowej i Wschodniej oraz Azji Centralnej, w Republice Południowej Afryki, Gwatemali, na Haiti oraz w Stanach Zjednoczonych. Środki finansowe na działalność Fundacji pochodzą z Open Society Institute, założonego i sponsorowanego przez George'a Sorosa, a także z innych, zagranicznych i polskich, źródeł. Celem Fundacji jest wspieranie rozwoju demokratycznego, otwartego społeczeństwa. Do priorytetowych zadań Fundacji należy: wzmacnianie roli i aktywności społeczeństwa obywatelskiego propagowanie swobód obywatelskich i zasad państwa prawa rozwijanie współpracy i solidarności międzynarodowej. W swojej działalności Fundacja: jest niezależna od instytucji państwowych i politycznych; nie wyręcza państwa i samorządów w wykonywaniu ich podstawowych obowiązków; odpowiada na istniejące potrzeby oraz inicjuje takie przedsięwzięcia i idee, które są jeszcze słabo obecne w naszym życiu społecznym; przestrzega przejrzystości zasad i procedur w procesie przyznawania dotacji. Podstawową metodą działania Fundacji jest działalność grantodawcza prowadzona w ramach kilkunastu programów dotacyjnych zajmujących się rozpatrywaniem wniosków i przyznawaniem środków finansowych na przedsięwzięcia podejmowane przez organizacje pozarządowe oraz monitorowaniem sposobu i efektów ich wykorzystania. Fundacja prowadzi też działania operacyjne: organizuje konferencje i debaty, wizyty studyjne i szkolenia, wydaje publikacje, prowadzi kampanie społeczne i działania rzecznicze, monitoruje funkcjonowanie instytucji publicznych. Jednym z programów operacyjnych Fundacji jest program Odpowiedzialne Państwo (dawniej Przeciw Korupcji). W 2013 roku ciężar działań podejmowanych w ramach programu przesunięty został z przeciwdziałania korupcji i zwiększania przejrzystości w życiu publicznym na monitorowanie i upowszechnianie zasad dobrego rządzenia i podnoszenia rzetelności życia publicznego. Więcej informacji na temat realizowanych przez program projektów można znaleźć na stronie www.batory.org.pl/programy_operacyjne/przeciw_korupcji. Fundacja im. Stefana Batorego |
Open Society Foundations (pol. Fundacje Społeczeństwa Otwartego)[1], do 2010 r. Open Society Fund (pol. Fundusz Społeczeństwa Otwartego), Open Society Institute[2] – fundacja założona w 1993 r. w Stanach Zjednoczonych przez George’a Sorosa – amerykańskiego miliardera, pochodzącego z żydowskiej rodziny węgierskiej. Nazwa fundacji pochodzi od książki Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie Karla Poppera, którego George Soros był uczniem.
Fundację założono w celu promowania demokracji, społeczeństwa obywatelskiego, praw człowieka, edukacji, społeczeństwa otwartego[3] i pro-rynkowych reform społeczno-ekonomicznych. Poprzez wsparcie sektora organizacji pozarządowych, po upadku komunizmu, wspierano przemiany demokratyczne w krajach Europy Wschodniej. Po akcesji w 2004 r. wielu krajów Europy Wschodniej do Unii Europejskiej pomoc finansowa fundacji w tym rejonie została znacząco zredukowana, a fundacja swoją aktywność przeniosła w inne rejony świata[4]. Open Society Institute finansowała między innymi polską Fundację Batorego[5]. W maju 2018 w związku z nieprzychylnym nastawieniem rządu Fideszu organizacja zlikwidowała biuro w Budapeszcie ![]() |
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez Lothar.
Ta fundacja ma tyle wspólnego z niezależnością co...Niezależny mąż i żona, hehehe
Druga tura bez Bonżura...
|
W odpowiedzi na pojawiła się wiadomość opublikowana przez brunetka.
Hej Bruniu, przywolalas mnie myślami, chociaż ja nie magiczna tylko praktyczna 🙂
|
He,he,Wenus,tu każdy w jakims stopniu magiczny ,inaczej byś tu nie trafiła;) |
Widocznie się nie doceniam w tym względzie, Michalino ;)
|
Free forum by Nabble | Edit this page |