Boooo wiele zależy od.... punktu widzenia >;))

[Lothar.]

[Amigoland]

Nie słyszałem żeby w Izraelu były niedźwiedzie

[Lothar.]

To było jakiś czas temu, Andrzeju. A dokładniej to 560 pne >;PP

Autor księgi czy też kompilacji materiałów składających się na księgę nie jest określony.

Autorem mógł być Jeremiasz co sugeruje to podobieństwo języka, budowy i stylu[potrzebny przypis]. Wiele słów i wyrażeń hebrajskich występuje tylko w księgach Królewskich i Jeremiasza, a nie ma ich w pozostałej części Biblii. Księgi te w znacznej mierze się uzupełniają, jedna bowiem informuje o szczegółach, które pominięto w drugiej. Poza tym zawiera sprawozdania równoległe, na przykład 2 Krl 24,18 do 25,30 i Jr 39,1-10; 40,7 do 41,10; 52,1-34. Także tradycja żydowska potwierdza, iż pisarzem ksiąg 1. i 2. Królewskich był Jeremiasz. Kompilację obu tych ksiąg rozpoczął w Jerozolimie, a pracę nad drugą zakończył prawdopodobnie w Egipcie około roku 560 p.n.e., gdyż pod koniec swojego sprawozdania wspomina o wydarzeniach, które się rozegrały właśnie w tym roku (2 Krl 25,27). 2 Księga Królewska obejmuje okres, który rozpoczyna się za panowania Ochozjasza w Izraelu, kończy zaś w 37 roku panowania króla Jojakina na wygnaniu.
Historyczność 2 Księgi Królewskiej
Stela władcy Moabu – Meszy

Znaleziska archeologiczne pozwalają na stwierdzenie historyczności przynajmniej części wydarzeń i postaci opisanych w 2 Księdze Królewskiej. Na przykład na steli Meszy przedstawiona jest z punktu widzenia tego moabskiego władcy wojna między Moabem a Izraelem (2 Krl 3, 4–5). Inskrypcja króla asyryjskiego Salmanasara III wymienia króla Achaba, czarny obelisk – Jehu, stela z Tell al-Rimah – Joasza, inskrypcje Tiglat-Pilesera III – Menachema i Pekacha, a kronika babilońska opisuje zdobycie Samarii[1].
Odniesienia w innych księgach biblijnych
Niektóre wydarzenia opisane w 2 Księdze Królewskiej są wspominane w innych miejscach Pisma Świętego. Na przykład w Ewangelii według Łukasza 4,24–27 Jezus Chrystus mówi o Eliaszu i wdowie z Sarepty, a potem o Elizeuszu i Naamanie, aby pokazać, dlaczego w swych rodzinnych stronach nie został uznany za proroka.

[Amigoland]

Widziałeś gdzieś w Biblii cytat, żeby Jezus wędrował przez bory i lasy? Albo w ewangeliach?

[Lothar.]

Niedźwiedź brunatny jest najszerzej rozmieszczonym gatunkiem niedźwiedzia na świecie. Jego holoarktyczny zasięg obejmuje Europę, Azję i Amerykę Północną od obszarów arktycznej tundry na północy po siedliska suche i pustynne.

[Amigoland]

Zgoda, ale nie północną Afrykę

[Lothar.]

2500 lat temu to mogły i tam urzędować, Andrzeju >;))

Niedźwiedź syryjski[3] (Ursus arctos syriacus) – podgatunek niedźwiedzia brunatnego, drapieżnego ssaka z rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae). Występuje na wyżynnych terenach Bliskiego Wschodu. Zamieszkuje lasy i tereny trawiaste.
Taksonomia

Podgatunek po raz pierwszy opisali w 1828 roku przyrodnik Friedrich Wilhelm Hemprich i zoolog Christian Gottfried Ehrenberg, nadając mu nazwę Ursus syriacus[4][5]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu wskazali Góry Liban[4].
Charakterystyka

Niedźwiedź syryjski typowo ma jasne, szarobrązowe lub beżowe futro, przy czym zwykle jaśniej ubarwione są zwierzęta żyjące na większych wysokościach nad poziomem morza. Mogą mieć ciemnobrązową plamę na szczycie głowy, biały „kołnierz” wokół szyi i ciemny pas na grzbiecie. Zwykle nogi są ciemniejsze od reszty ciała. Niedźwiedzie te wyróżniają się także białymi pazurami[5][6]. Dorosłe zwierzęta osiągają masę do 250 kg i długość ciała około 2–2,5 metra[6]; jest to najmniejszy podgatunek niedźwiedzia brunatnego[5]. Długość życia na wolności ocenia się na 20–25 lat[6]. Ciemniejsze, większe osobniki o rudawobrązowym futrze, żyjące w północnej części zasięgu, mogą być mieszańcami niedźwiedzi syryjskich i europejskich[5].

Jest wszystkożerny. Jada owoce, jagody, nasiona, orzechy, trawę, czerwie i małe ssaki. Zjada także rośliny uprawne i zwierzęta domowe w górskich wioskach[6][5].
Występowanie

Niedźwiedź syryjski żyje na Kaukazie Południowym: w północnej Armenii, Azerbejdżanie, Abchazji (Gruzja), krajach Bliskiego Wschodu: Iraku, Iranie, Libanie, Turcji i w Turkmenistanie. W Syrii wyginął około połowy XX wieku, wcześniej także w Izraelu i na półwyspie Synaj w Egipcie; niegdyś był spotykany także w Afganistanie i w północno-zachodnim Pakistanie[5][6]. W 2017 roku samica z młodym była widziana w Libanie po raz pierwszy od 60 lat[7].
Zagrożenia i ochrona
Niedźwiedź syryjski jest zagrożony przede wszystkim przez utratę środowiska, głównie w związku z rozwojem rolnictwa, wskutek czego wchodzi w konflikt z człowiekiem. Zagraża mu też kłusownictwo i handel częściami ciała niedźwiedzi, wykorzystywanymi w tradycyjnej medycynie. Jest objęty ochroną w ramach konwencji o handlu zwierzętami CITES[6]. Jego liczebność maleje[6] i może mu grozić wymarcie na wolności[5].

[Serenity]

A ja nie będę się czepiać tych niedźwiedzi, ale zapytam o co chodziło? Że aż tyle dzieci zostało rozszarpanych?

[Lothar.]

A można to tak przeklinać w Imię Pańskie? >;))

[Lothar.]

"Uśmiejesz" się Serenko :) Dzieci jak to dzieci wyśmiewały faceta że łysy i ten się zemścił.

23 Stamtąd poszedł do Betel5. Kiedy zaś postępował drogą, mali chłopcy wybiegli z miasta i naśmiewali się z niego wzgardliwie, mówiąc do niego: «Przyjdź no, łysku! Przyjdź no, łysku!» 24 On zaś odwrócił się, spojrzał na nich i przeklął ich w imię Pańskie. Wówczas wypadły z lasu dwa niedźwiedzie i rozszarpały spośród nich czterdzieści dwoje dzieci. 25 Stamtąd Elizeusz poszedł na górę Karmel, skąd udał się do Samarii.

STARY TESTAMENT
2 Księga Królewska 23-25.

[Lothar.]

Nie dość że rudy, to jeszcze łysy i mściwy >;) No ale nie ma dużego naboru na "proroków" i trzeba pracować z "kim jest" >;P



Elizeusz (hebr. ‏אֱלִישָׁע‎‎ – Elišaʿ lub ʾĔlîšaʿ oznaczające „Bóg wybawił; Bóg jest wybawieniem”, cs. Елисей[1]) – prorok biblijny, uczeń Eliasza, święty katolicki i prawosławny[1], wspominany w wielu innych Kościołach wschodnich[2].
Życie
Elizeusz (‏اليسع‎‎) w arabskiej kaligrafii.

Był synem rolnika Safata z Abel-Mechola[3]. Został powołany na proroka przez Eliasza, któremu usługiwał przez 6 lat. Elizeusz uważał Eliasza za swojego duchowego ojca i był niczym jego pierworodny syn (pierworodnemu przypadały dwie części po ojcu – Elizeusz prosił Eliasza o dwie części jego ducha[4]). Jego służba trwała około 60 lat. W czasie tym dokonał wielu cudów. Umarł „na chorobę, na którą miał umrzeć”[potrzebny przypis][5] za panowania Joasza, króla Izraela.

O proroku owym wspomniał Jezus Chrystus według Ewangelii Łukasza[6].
Cuda

Cuda uczynione przez Boga w wyniku modlitw Elizeusza opisane w Biblii:

    rozdzielenie wód Jordanu – 2 Krl 2,14
    oczyszczenie źródła zaopatrującego Jerycho w wodę – 2 Krl 2,19-22
    rozszarpanie 42 dzieci przez parę niedźwiedzi – 2 Krl 2,23-24
    zaopatrzenie wojska w wodę – 2 Krl 3,16-26
    dostarczenie wdowie oliwy – 2 Krl 4,1-7
    powicie syna przez bezdzietną Szunemitkę (kobieta z Szunem)[a] – 2 Krl 4,18-37
    wskrzeszenie dziecka – 2 Krl 4,18-37
    uzdatnienie zatrutej potrawy – 2 Krl 4,38-41
    nakarmienie 100 mężczyzn 20 bochenkami chleba na prośbę mieszkańca z Baal-Szalisza – 2 Krl 4,42-44
    uleczenie Naamana z trądu – 2 Krl 5,1-14
    przeniesienie trądu z Naamana na Gechaziego – 2 Krl 5,24-27
    wypłynięcie żelaznej części siekiery na powierzchnię wody – 2 Krl 6,5-7
    ukazanie słudze anielskich rydwanów – 2 Krl 6,15-17
    porażenie wojsk syryjskich ślepotą – 2 Krl 6,18
    przywrócenie wzroku żołnierzom syryjskim – 2 Krl 6,19-23
    wskrzeszenie zmarłego – 2 Krl 13,20-21

Kult

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest za Martyrologium Rzymskim 14 czerwca[7][8].

Cerkiew prawosławna wspomina świętego proroka odpowiednio 14/27 czerwca[b][1].

W ikonografii chrześcijańskiej przedstawiany jest jako starzec z siwą, niedługą brodą. W ręce często trzyma rozwinięty zwój, na którym widnieją słowa opisujące jeden z jego cudów. Występuje także na ikonie wniebowzięcia proroka Eliasza[1].

W sztuce zachodniej za atrybuty służą mu niedźwiedzie, siekiera lub dwugłowy orzeł (symbol podwójnej mocy proroczej)[1].
Uwagi

Szunem – miejscowość w Dolinie Jezreel na wzgórzu Gilboa biblia.info.pl
podwójne datowanie