Ale czad 😄

[Lothar.]

Samemu nudno, we dwoje trudno >;) Pies szczeka na tarasie, ale miło, tylko tą kasą się napinam >;) Kawa i jogurt truskawkowy, nawet miło >;)

[Alicja]

Ja sie nie nudzę he he

[Lothar.]

Życie ma metaforę strumienia, raz wąski i rwący, a raz rozlewa się szeroko i nic poważnego się nie dzieje. Upłynie 5 lat a to jak wczoraj, a tydzień może trwać i 10 lat jak się dzieje. Wóz albo przewóz, dzwonię upomnieć się o kasę, nie zazdrość >;))

[Lothar.]

Jadę, warto być.... stanowczym >;))

[Alicja]

Ja też jadę he he

[Lothar.]

Słaniam się, zaraz wracam i coś zjem, bo nie mogę teraz. Pies zjadł moje śniadanie, smakowało >;)) Na drugą stronę miasta, w korki, co lubię. >;PP

[Lothar.]

Lothar. napisał/a

Mam własne przemyślenia >;) A wiesz jest zbyt na moją pracę. Ale w życiu nie zgadniesz na jaką >;))) Mowy umoralniające >;PPP Mam rodzinę 2 siostry z dobrego domu ale żyjące sobie na luzie a już pod 40. Szkoły nie pokończone każde dziecko z kim innym, starego nie widać, mieszkanie kiedyś górne półki z pianinem, to dziś pekin i pierdolnik. No to wpadłem i się wydarłem, że się kurwią i jak się nie ogarną, to za parę lat to przebawią swój kapitał urody i zostaną same. Płacz i hmm ogólnie przykro, bo ja to nie jestem od mów umoralniających >;)) Ale coś drgnęło i rodzina chce mnie wykorzystać do drugiej podobnej misji >;))))

Kto by pomyślał, że i ja mogę być dla kogoś "autorytetem"? >;) W moim umyśle, to one są dziećmi jak by do komunii szły, a to wściekłe megiery i na "babskie łzy" to mnie nie wezmą. >;)) Mają się ogarnąć, to Ojciec je powinien przycisnąć, ale poleciał przed laty za jakąś panną i się nie udziela. Zapłacili >;)

[Amigoland]

[Lothar.]

24 pierogi to dość >;))

[Alicja]

Lothar. napisał/a

Lothar. napisał/a

Mam własne przemyślenia >;) A wiesz jest zbyt na moją pracę. Ale w życiu nie zgadniesz na jaką >;))) Mowy umoralniające >;PPP Mam rodzinę 2 siostry z dobrego domu ale żyjące sobie na luzie a już pod 40. Szkoły nie pokończone każde dziecko z kim innym, starego nie widać, mieszkanie kiedyś górne półki z pianinem, to dziś pekin i pierdolnik. No to wpadłem i się wydarłem, że się kurwią i jak się nie ogarną, to za parę lat to przebawią swój kapitał urody i zostaną same. Płacz i hmm ogólnie przykro, bo ja to nie jestem od mów umoralniających >;)) Ale coś drgnęło i rodzina chce mnie wykorzystać do drugiej podobnej misji >;))))

Kto by pomyślał, że i ja mogę być dla kogoś "autorytetem"? >;) W moim umyśle, to one są dziećmi jak by do komunii szły, a to wściekłe megiery i na "babskie łzy" to mnie nie wezmą. >;)) Mają się ogarnąć, to Ojciec je powinien przycisnąć, ale poleciał przed laty za jakąś panną i się nie udziela. Zapłacili >;)

Starych magier , to ty wojcieszku nie wychowasz he he

[Lothar.]

Każdy jest podatny na perswazje, Ewo >;) A i "stara megiera"  pojmie, że: dopóty dzban wodę nosi, dopóki mu się ucho nie urwie >;PP

Zwykle używane jako ostrzeżenie, że w sytuacjach ryzykownych nie zawsze będzie komuś sprzyjać szczęście.

[Alicja]

Lothar. napisał/a

Każdy jest podatny na perswazje, Ewo >;) A i "stara megiera"  pojmie, że: dopóty dzban wodę nosi, dopóki mu się ucho nie urwie >;PP

Zwykle używane jako ostrzeżenie, że w sytuacjach ryzykownych nie zawsze będzie komuś sprzyjać szczęście.

 Ty rzeczywiście nie znasz kobit he he he

[Lothar.]

Każdy sam kowalem swego losu, Ewo >;P

 

Całą bezkształtną masę kruszców drogocennych,

Które zaległy piersi mej głąb nieodgadłą,

Jak wulkan z swych otchłani wyrzucam bezdennych

I ciskam ją na twarde, stalowe kowadło.

 

Grzmotem młota w nią walę w radosnej otusze,

Bo wykonać mi trzeba dzieło wielkie, pilne,

Bo z tych kruszców dla siebie serce wykuć muszę,

Serce hartowne, mężne, serce dumne, silne.

 

Lecz gdy ulegniesz, serce, pod młota żelazem,

Gdy pękniesz, przeciw ciosom stali nieodporne:

W pył cię rozbiją pięści mej gromy potworne!

 

Bo lepiej giń, zmiażdżone cyklopowym razem,

Niżbyś żyć miało własną słabością przeklęte,

Rysą chorej niemocy skażone, pęknięte.

[Alicja]

No własnie! a ty sie za wychowywanie strarych ciotek bierzesz. Moze to jakis twój fetysz, bo mnie też chciałes wychowywać he he he

[Lothar.]

Jak sobie wychowasz to to tak masz  To było takie słowo na "p" Pedagogika, czy jakoś hmm podobnie

Pedagogika – w znaczeniu potocznym, świadoma i celowa działalność wychowawcza[1]; w znaczeniu instytucjonalnym – zespół nauk o wychowaniu, istocie, celach, treściach, metodach, środkach i formach organizacji procesów wychowawczych[2]. Pedagogika jako nauka o edukacji (wychowaniu i kształceniu), należy do nauk społecznych i zajmuje się rozwojem i zmianami mechanizmów wychowania oraz kształcenia na przestrzeni całego życia człowieka.
Etymologia pedagogiki

Pedagogika i jej staropolska nazwa pochodzi od słowa greckiego (paidagogos – dosł. „prowadzący dziecko”). Natomiast wpływ zachodniej filozofii ukształtował pojęcie rzymskie (łac. ars educandi) jako „sztuka wychowania”.
Historia pedagogiki

Początków pedagogiki można doszukiwać się w nauczaniu starożytnych filozofów, takich jak Konfucjusz czy Platon.

Za sprawą J.A. Komeńskiego od XVII wieku, stała się odrębną i samodzielną dyscypliną naukową, jednak poglądy na wychowanie nawiązywały do filozoficznych i ideowych przesłanek swojej epoki tj.: „dobrego wychowania” – etykiety, wychowania spartańskiego, rycerskiego czy kawaleryjskiego, w zależności od okresu historycznego[3].
Po 1918 roku

W odrodzonej Polsce po roku 1918, początkowo termin ten obejmował opiekę i wychowanie, następnie nauczanie, a dalej wykształcenie dzieci oraz młodzieży[4]. Współczesna pedagogika jest wszechstronną nauką o całej rzeczywistości wychowawczej, w której istotę stanowi całożyciowy rozwój człowieka oraz wszelkie tak dodatnie, jak i ujemne wpływy jednych ludzi na drugich oraz wpływy środowiska[5].
Opis

Pedagogika jest nauką społeczną o profilu humanistycznym, obejmuje ona teorię i praktykę działalności opiekuńczo-wychowawczej dzieci i młodzieży oraz działalność edukacyjną ludzi dorosłych w różnym wieku edukacyjnym. Praktyczne postępowanie wychowawcze, nazywane jest pedagogią (gr. paidagogia).

Pedagogika odnosi się głównie do młodego pokolenia, które dzięki oddziaływaniom wychowawczym winno osiągnąć optymalny rozwój osobowości, ukształtować wiedzę o rzeczywistości, przygotować się do funkcjonowania w życiu społecznym. Na jej gruncie formułuje się istotę, cele, treści, metody, środki i formy organizacyjne procesów wychowawczych.

Do głównych ośrodków takiego wychowania i kształcenia zalicza się głównie rodzinę oraz grupę rówieśniczą i instytucjonalne jak przedszkole, szkołę elementarną i gimnazjum, kształcenie akademickie. Obecnie zakres zainteresowań pedagogiki jest o wiele szerszy i obejmuje: samowychowanie i samokształcenie młodzieży i dorosłych, oddziaływanie wychowawcze instytucji wychowania pozaszkolnego, głównie: środków masowej komunikacji, organizacji młodzieżowych, placówek kulturalnych (teatrów, klubów, muzeów i in.), instytucji wychowania religijnego itp.

Przedstawicielem pedagogiki jako nauki jest pedagog (kod zawodu 244104) o odpowiedniej specjalności pedagogicznej po ukończonych studiach według standardów kształcenia dla kierunku: pedagogika[6].

Zadaniem pedagogiki jako nauki empirycznej jest wyposażenie pedagogów, którzy organizują procesy edukacyjne (proces wychowania i kształcenia) w wiedzę o skuteczności różnego rodzaju zabiegów edukacyjnych[7]. Towarzyszą temu celowi następujące zadania:

    gromadzenie wiadomości o rzeczywistości wychowawczej;
    analiza tej rzeczywistości, wykrywanie związków i zależności między elementami owej rzeczywistości i wyjaśnianie ich;
    dostarczanie wiedzy potrzebnej do przekształcania rzeczywistości wychowawczej.

Przedmiotem badań empirycznych pedagogiki jest wszechstronny rozwój człowieka w ciągu całego jego życia. Do metod badań, którymi posługuje się pedagogika, zalicza się m.in.: metoda eksperymentu, metoda badań terenowych, metody hermeneutyczne, metody porównawcze i metody historyczne[8].
Funkcje pedagogiki

    diagnostyczna – zbieranie obiektywnych informacji o rzeczywistości;
    prognostyczna – określenie na podstawie zgromadzonej wiedzy prawidłowości odnoszących się do przyszłych zmian i przyszłego rozwoju rzeczywistości;
    instrumentalno-techniczna – opracowanie procedur, które mają umożliwić realizację założonych celów[9].

Podstawowe pojęcia pedagogiki

    wychowanie, kształcenie;
    edukacja – podejście systemowe;
    nauczanie, nauczyciel;
    opieka, opiekun;
    świadomość, osobowość;
    środowisko, kultura – społeczna;
    tradycja narodowa i regionalna, etyka, muzyka;
    sen, praca, czas wolny – wypoczynek;
    pedagog – rodzic, wychowawca;
    socjalizacja, resocjalizacja, osoba niedostosowana społecznie.

Kierunki pedagogiczne

    pedagogika eksperymentalna
    metodologia badań pedagogicznych
    historia myśli pedagogicznej
    andragogika
    gerontopedagogika
    pedagogika specjalna
    pedagogika rozwoju
    pedagogika zachowania
    psychopedagogika
    pedagogika twórczości
    pedagogika kreatywna
    pedologia
    pedagogika opiekuńczo-wychowawcza
    pedagogika naturalistyczna
    pedagogika wczesnoszkolna
    pedagogika szkoły
    pedagogika gimnazjalna
    pedagogika szkoły wyższej
    pedagogika miejsca
    pedagogika pracy
    krytyczna pedagogika miejsca
    pedagogika kultury
    pedagogika krytyczna
    antypedagogika
    socjologizm pedagogiczny
    pedagogika egzystencjalna
    pedagogika religii
    pedagogika marksistowska
    felicytologia
    tanatopedagogika

Pedagogiczne instytucje pozarządowe

Lista instytucji pozarządowych wspierających zawód pedagoga:

    Towarzystwo Psychopedagogiczne[10]
    Polskie Towarzystwo Pedagogiczne[11]
    Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA[12]
    Polskie Stowarzyszenie Pedagogów Śpiewu[13]
    Polskie Stowarzyszenie Pedagogów Teatru[14]

Dyscypliny naukowe w pedagogice

    pedagogika ogólna (ujmuje człowieka jako funkcjonalną całość);
    teoria wychowania (moralnego, społecznego, fizycznego, estetycznego). Pierwotnie była to hodegetyka (od końca XIX w. do lat 50. XX wieku) jako nauka o metodach wychowania[15];
    dydaktyka (ogólna i szczegółowa) (teoria kształcenia);
    pedagogika specjalna (surdopedagogika, tyflopedagogika, oligofrenopedagogika, pedagogika terapeutyczna, pedagogika resocjalizacyjna);
    andragogika (teoria oświaty dorosłych);
    pedeutologia (nauka dotycząca nauczyciela);
    teoria systemów oświatowych;
    pedagogika porównawcza (analiza systemów oświatowych różnych krajów w powiązaniu z ich społecznym i ekonomicznym rozwojem);
    pedagogika społeczna (zajmująca się problematyką środowiskowych uwarunkowań procesów wychowawczych);
    pedagogika kształcenia zawodowego.

Pedagogika specjalizuje się w bardzo wielu aspektach życia jednostki ludzkiej, związanych nie tylko z wychowaniem czy nauczaniem. Prowadzi również działania mające na celu polepszenie lub zahamowanie cech patologii społecznej, w tym psychopatii i socjopatii poprzez organizowanie działań profilaktycznych (psychoprofilaktyka).
Nauki współdziałające

    filozofia
    logika
    antropologia filozoficzna i antropologia kulturowa
    historia oświaty i wychowania
    socjologia oświaty i wychowania
    biologia – (genetyka, anatomia, fizjologia)
    medycyna społeczna
    psychologia ogólna, psychologia rozwojowa, psychologia wychowawcza, psychologia kliniczna
    prakseologia
    etyka
    teoria naukowa organizacji i zarządzania
    cybernetyka
    ogólna teoria systemów
    informatyka
    ekonomia
    praca socjalna
    profilaktyka społeczna

Zobacz też
        Zobacz multimedia związane z tematem: Pedagogika
        Zobacz hasło pedagogika w Wikisłowniku

    oświata
    integracja w edukacji
    Komisja Edukacji Narodowej
    Akademia Pedagogiki Specjalnej
    Wyższa Szkoła Pedagogiczna
    Dolnośląska Szkoła Wyższa
    uczelnie pedagogiczne w Polsce

[Alicja]

Pedagogika jest nauką społeczną o profilu humanistycznym, obejmuje ona teorię i praktykę działalności opiekuńczo-wychowawczej dzieci i młodzieży oraz działalność edukacyjną ludzi dorosłych w różnym wieku edukacyjnym

[Lothar.]

Puk, puk, jest tam ktoś? >;PP

Andragogika to pedagogika osób dorosłych, czyli dział pedagogiki zajmujący się nauczaniem ludzi po zakończeniu obowiązkowego procesu edukacji z wykorzystaniem tez socjologicznych, etycznych, filozoficznych oraz teorii psychologii człowieka dorosłego.

[Alicja]

Andragogika to pedagogika osób dorosłych, czyli dział pedagogiki zajmujący się nauczaniem ludzi po zakończeniu obowiązkowego procesu edukacji z wykorzystaniem tez socjologicznych, etycznych, filozoficznych oraz teorii psychologii człowieka dorosłego.

Jeszcze nie iskrzy? he he he

[Lothar.]

Czujesz się wychowywana, Ewo?

[Alicja]

Każdy z nas jest, po podlegał takiemu procesowi w dziciństwie, pytanie tylko, czy dobrze, czy źle