A co takiego ukradli Templariusze Saracenom, poza złotem oczywiście >;PP

[Lothar.]

Co w sumie na zdrowie im nie wyszło, wszyscy pamiętamy piątek trzynastego 13 października 1307?

[Lothar.]

Podpowiedź do Renesansu to jeszcze ponad 200 lat a spotkanie z rozwiniętą myślą Arabską przywróciło Europie Filozofię antyku i pośrednio narodziło Tomizm. Jako rozwinięcie prac Arystotelesa, pamiętacie Imię Róży?

Tomizm – system filozoficzny oparty na poglądach św. Tomasza z Akwinu. Tomizm wywodzi się z filozofii średniowiecznej, a jego różne nurty są żywe aż do dnia dzisiejszego.
Spis treści

    1 Charakterystyka
    2 Neotomizm
    3 Zobacz też
    4 Bibliografia
    5 Linki zewnętrzne

Charakterystyka

Tomizm bazuje tylko częściowo na filozofii Arystotelesa, ponieważ jest w dużym stopniu nowatorskim systemem. Przejmuje z filozofii arabskiej realną różnicę między istotą i istnieniem. Głównymi pojęciami są: istnienie, punkt, możność, kondycja, materia, przyczyna sprawcza, przyczyna, substancja, przypadłości, istota.

Cechy charakterystyczne tomizmu to:

    prawda, piękno i dobro to powszechne atrybuty bytu. Zło jest brakiem dobra i nie ma swej substancji. Każdy byt w sposób naturalny dąży do pełnego urzeczywistnienia swej natury (swej doskonałości).
    dusza ludzka jest rozumną, jednostkową formą człowieka. Połączenie duszy i ciała jest celowe, bo dusza może poznawać świat tylko poprzez zmysły ciała. Istnieją formy rozumne pozbawione ciała (aniołowie), poznające rzeczywistość bez pośrednictwa zmysłów.
    człowiek posiada władze poznawcze i pożądawcze. Władze poznawcze to zależne od ciała zmysły oraz niezależny od ciała intelekt; władze pożądawcze to zależne od ciała emocje i uczucia oraz niezależna od ciała wola. Tomizm zakłada pierwszeństwo władz poznawczych nad pożądawczymi.
    przeznaczeniem człowieka jest poznanie najwyższego dobra - oglądanie Boga dzięki "światłu chwały" (łac. lumen gloriae)
    człowiek znajduje się na drabinie bytów pomiędzy aniołami i zwierzętami.

Neotomizm

     Osobny artykuł: Neotomizm.

Powstanie neotomizmu zainspirował Leon XIII w encyklice Aeterni Patris z 1879, zachęcając do studiowania dzieł Ojców Kościoła oraz św. Tomasza.

W Polsce największe znaczenie mają obecnie 2 nurty tomizmu:

    egzystencjalny (twórcy: Jacques Maritain, Étienne Gilson) - Stefan Swieżawski, Mieczysław Albert Krąpiec
    konsekwentny (wywodzący się z nurtu egzystencjalnego) - Mieczysław Gogacz

Zobacz też

    Summa theologiae

Bibliografia

    E. Gilson, Tomizm. Wprowadzenie do filozofii św. Tomasza z Akwinu, tłum. z fr. J. Rybałt, Warszawa 1960.
    M. A. Krąpiec, Metafizyka. Zarys teorii bytu, Lublin 1978.
    M. Gogacz, Elementarz metafizyki, Wyd. 1, ATK, Warszawa 1987.
    E. Morawiec, Odkrycie metafizyki egzystencjalnej. Studium historyczno-analityczne, Warszawa 1994.

Linki zewnętrzne
        Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów o tomizmie

    Suma Teologiczna po polsku (pierwsze 34 tomy)

Kontrola autorytatywna (philosophical school):

    BNCF: 8338

Kategorie:

    TomizmFilozofia średniowiecznaTeologia katolicka

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomizm

[Lothar.]

Ile powstało teorii >;)) Od Świętego Graala, przez Arkę Przymierza, do potomków J.  A mnie dał do myślenia Bafomet i plucie i deptanie krzyża, jako wyparcie się J. W każdej legendzie jest odrobina Prawdy. Chrześcijaństwo w 529 odrzuciło filozofię i logikę. Owe powróciły w Chwale 1520 wraz Renesansem, co więc przywieźli około 1300 Templariusze że Papież Bonifacy 7 wraz z Filipem Pięknym ich okradł i zniszczył. Ci ludzie i ich "skarb" zniknęli podobnież stając się Wolnomularzami/Masonami. Myślę że to nie był artefakt, a księgi i nowe obyczaje, mycie się, kult ciała, higiena była antykościelna >;)) Zwyczajnie mieli okazje i zachłysnęli się pięknem, bogactwem, wolnomyślicielstwem Arystotelesowym i po powrocie, Filip Piękny i jego "piesek" Bonifacy 7 byli dla nich jak karaluchy. Zmienili się, startowali jako prostacy żołnierze z biedy 2 na jednym koniu. Wrócili jako książęta, bankierzy 13 wieku. Zapomnieli o occulta aby ukrywać swą wiedzę przed ciemnotą, stąd to zohydzenie z pluciem na krzyż i kultem diabła >;)) A oni przywieźli obyczaj codziennego mycia się, częstego prania ubrań i hmm pachnidła >;)) Co wstrząsnęło ówczesnymi obyczajami jak kobieta nie powinna się kąpać częściej niż raz na miesiąc i wstydzić swego ciała. To filozofia, logika i czyste pachnące obyczaje były....

W pierwszych latach istnienia chrześcijaństwa zakazano stosowania perfum, bo uznano je za zbyt zmysłowe, urzekające i grzeszne. Na szczęście tradycja ich produkcji zachowała się w świecie muzułmańskim. To właśnie Arabowie byli prawdziwymi mistrzami sztuki komponowania zapachów, przez bardzo długo tylko oni używali do tego celu korzennych aromatów. To także Arabowie usprawnili proces destylacji i filtracji perfum przez wynalezienie specjalnego aparatu. Początkiem zapachowej rewolucji stała się wymyślona przez arabów destylacja alkoholowa, to ten naród stal się niekwestionowanym znawcą korzennych przypraw, a jego alchemicy świetnie je wykorzystywali tworząc wonne mikstury. Arabscy alchemicy pracowali nad nowymi sposobami pozyskania i mieszania wonności. Pierwsze nowożytne perfumy wyprodukował Awicenna – była to woda różana. Stała się ona szybko bardzo popularna - perfumowano nią wszystko: ciała, ubrania, przedmioty oraz pomieszczenia. Koran popiera stosowanie wonności czy to przy praktykach świeckich, czy religijnych. Uważa, że zapachy mają oczyszczającą moc. Od pachnących substancji nie stronili też Izraelczycy. Księga Mądrości mówi: „…jak cynamon i balsam pachnące miła woń wydawała się jak mirra wyborna, jak galbanum, onyks, wonna żywica i obok kadzidła…”. Królowa Saba przysłać kazała Salomonowi na wielbłądach wielkie ładunki pachnideł, Ezechiasz posiadał ich krocie zgromadzone w piwnicach, a sama Estera zanim stanęła przed królem przez rok smarowała swe ciało wonnościami. Biblijna Księga Pieśni nad Pieśniami mówi o oblubienicy, która skąpana była w olejkach o przenikliwej woni, a sami trzej mędrcy ze wschodu podarowali Chrystusowi materialne złoto obok pachnących: kadzidła i mirry.

 

W Europie pachnidła powróciły do łask dopiero w XII wieku w okresie krucjat. Tym samym przywrócono Europie radość i przyjemność czerpana z wonności. Krzyżowcy pachnącymi substancjami spryskiwali posadzki w swoich zamkach i skrapiali różańce. Wonności zaczęto ponownie stosować ze względów estetycznych i higienicznych. Kąpano się w wodach z dodatkiem kwiatowych olejków, a potem dodatkowo namaszczano nimi jeszcze całe ciało. Rozkwit perfum nastąpił w epoce uwielbienia ciała i umysłu człowieczego; w Renesansie. W Wenecji powstawały flakony ze szkła dmuchanego. Włochy, a zwłaszcza Wenecja i później Florencja szybko stały się europejskimi centrami zapachu i perfumeryjną potęgą Europy. Do Wenecji przypływały statkami drogocenne składniki perfum wprost z Dalekiego Wschodu. W XIV wieku powstała pierwsza europejska woda wyprodukowane na bazie alkoholu, nazywano ją Eau de Regine de Hongarie - „Wodą Królowej Węgier” - Elżbiety. W XVI wieku Katarzyna Medycejska poślubiwszy francuskiego króla Henryka II zabrała ze sobą do Francji swych prywatnych kompozytorów zapachów. Kreatorzy perfum nie mogąc sprowadzać ani znaleźć we Francji toskańskich kwiatów i ziół, zaczęli poszukiwać rodzimych, francuskich. Odnaleźli je w Prowansji, w okolicach Grasse, które po dziś dzień jest miastem perfum. Przez cały XVII i XVIII wiek perfumy cieszyły się we Francji bardzo dużą popularnością. W tamtym okresie Wersal nazywano „perfumowanym dworem”, bo perfum używano tam do odświeżania nie tylko strojów i peruk królewskich dworzan lecz również wszystkich przedmiotów i komnat. W tej epoce największym uznaniem cieszyły się orientalne, ciężkie zapachy, Przemysł perfumeryjny przeszedł rewolucję, kiedy w XVIII wieku wynaleziono wodę kolońską, która bardzo szybko wyparła z rynku wodę perfumową. Perfumiarstwo przeżywało chwilowy zastój w czasie Rewolucji Francuskiej, bo używanie perfum traktowano wówczas jako ekstrawagancję, jednak począwszy od czasów Napoleona Bonapartego ta gałąź przemysłu ponownie rozkwitła. W XIX wieku zaczęto komponować delikatne i świeże zapachy, które bardzo szybko stały się światowym przebojem, te czasy można uznać za szczytowy okres rozkwitu branży perfumiarskiej.

https://www.multiperfumeria.pl/Historia-perfum-cinfo-pol-78.html

[Amigoland]

Ukradli to może za dużo powiedziane. Przywieżli po prostu z ziemi świętej. Tak jak Kolumb przywiózł do Europy ziemniaki. Jeżeli chodzi o wonność, to raczej stawiałbym na pierwszym miejscu, nie perfumy...Tylko kadzidło...

[Amigoland]

https://www.dlakatolika.pl/historia-kadzidla,24,41
"W IV w. pogląd na kadzidło uległ zmianie, co sprawiło, że zaczęto stosować w liturgii trybularz, wraz z łódką i łyżeczką Wpływ na popularność kadzidła miały także wyprawy krzyżowe na Wschód – to tam znacznie częściej je stosowano."

[Lothar.]

Andrzeju :) jak się bierze i nie płaci, to jest jednoznaczne. Warto wspomnieć, że właścicieli zabito, co nie pozostawia wątpliwości że chodziło o rozbój z bronią w ręku. Oni tam nie pojechali w celach pokojowych. W sumie papiestwo i handel na tym zyskał. No i rozwój nauki, bo ukradziono księgi które ciemniaki spaliły w Europie

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

Andrzeju :) jak się bierze i nie płaci, to jest jednoznaczne. Warto wspomnieć, że właścicieli zabito, co nie pozostawia wątpliwości że chodziło o rozbój z bronią w ręku. Oni tam nie pojechali w celach pokojowych. W sumie papiestwo i handel na tym zyskał. No i rozwój nauki, bo ukradziono księgi które ciemniaki spaliły w Europie

Jeżeli chodzi o branie, to chyba Saraceni najpierw wzięli Jerozolimę, a krzyżowcy pośpieszyli z odsieczą...

[Amigoland]

Amigoland napisał/a

Lothar. napisał/a

Andrzeju :) jak się bierze i nie płaci, to jest jednoznaczne. Warto wspomnieć, że właścicieli zabito, co nie pozostawia wątpliwości że chodziło o rozbój z bronią w ręku. Oni tam nie pojechali w celach pokojowych. W sumie papiestwo i handel na tym zyskał. No i rozwój nauki, bo ukradziono księgi które ciemniaki spaliły w Europie

Jeżeli chodzi o branie, to chyba Saraceni najpierw wzięli Jerozolimę, a krzyżowcy pośpieszyli z odsieczą...

https://dorzeczy.pl/historia/95605/Krucjaty-samoobrona-Zachodu-Jak-sfalszowano-historie-krzyzowcow.html

[Drapak]

Dokładnie, demonolog chciałby nam kit wcisnąć to się ne da Pane :)

[Lothar.]

Andrzeju :) czyja jest Jerozolima to hmm sprawa skomplikowana. A Templariusze mają wiele zagadek, nawet cel powstania organizacji nie jest jasny, ani dlaczego dostali tyle nadań i dlaczego stali się tak bogaci. Mieli coś, co dało bogactwo ale i wpędziło w kłopoty. Myślę że wszystko co zapisano, to ściemy aby ludzie nie drążyli. Albo żeby odwrócić uwagę, od spraw oczywistych.

[Lothar.]

>;))
Tam skarb twój, gdzie serce twoje >;))

Ubi thesaurus tuus, ubi cor tuum

[Amigoland]

Lothar. napisał/a

Andrzeju :) czyja jest Jerozolima to hmm sprawa skomplikowana. A Templariusze mają wiele zagadek, nawet cel powstania organizacji nie jest jasny, ani dlaczego dostali tyle nadań i dlaczego stali się tak bogaci. Mieli coś, co dało bogactwo ale i wpędziło w kłopoty. Myślę że wszystko co zapisano, to ściemy aby ludzie nie drążyli. Albo żeby odwrócić uwagę, od spraw oczywistych.

Nie znam na tyle historię tamtych czasów. Domyślam się że tam byli Palestyńczycy. Jedni wyznania Mojżeszowego, drudzy to chrześcijanie, no i reszta to Arabowie...Jakiego wyznania byli, nie wiem, ale na pewno nie muzułmanie. Muzułmanie dopiero nadeszli...Także tam była taka mieszanka różnych wyznań, zgodnie żyjących...Dopiero za czasów Mahometa zaczęły się przepychanki...

[Lothar.]

Mieszkańcy Palestyny zostali muzułmanami po zdobyciu terenu przez..... Saladyna >;))

Był synem Ajjuba ibn Szaziego, Kurda służącego wraz ze swoim bratem Szirkuhem najpierw Seldżukom, a następnie Zengidom. Wziął udział w wyprawach swojego wuja do Egiptu i po jego śmierci w 1169 przejął po nim urząd wezyra u ostatniego Fatymidy Al-Adida, zaś po jego obaleniu został namiestnikiem Nur ad-Dina w tym kraju. Po śmierci władcy w 1174, Saladyn wykorzystał Egipt jako bazę do opanowania lub podporządkowania sobie w ciągu następnych dwunastu lat posiadłości Zengidów, a także Artukidów i Begteginidów, tworząc państwo rozciągające się od Egiptu, poprzez Lewant, aż do Al-Dżaziry.

W 1187 zadał druzgocącą klęskę wojskom Królestwa Jerozolimskiego w bitwie pod Hittinem, po czym opanował niemal wszystkie ziemie krzyżowców, włącznie z Jerozolimą. W odpowiedzi na utratę Ziemi Świętej w Europie zwołano III krucjatę, która w latach 1189–1192 odbiła z rąk Saladyna Akkę, Jafę i Askalon, jednak okazała się niezdolna do opanowania Jerozolimy. Rozejm zawarty we wrześniu 1192 potwierdzał większość zdobyczy Saladyna, oddając krzyżowcom jedynie wybrzeże Palestyny aż po Jafę.

Został pochowany w Meczecie Umajjadów w Damaszku. Po swojej śmierci stał się przedmiotem licznych dzieł o charakterze zarówno historiograficznym, jak i literackim, które zazwyczaj przedstawiały jego uszlachetniony i uromantyczniony wizerunek. W europejskiej literaturze stał się typem "szlachetnego muzułmanina". Jego osoba jest wykorzystywana w dzisiejszym świecie islamu jako przykład walki o muzułmańską Palestynę.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Saladyn